มันเป็นเรื่องธรรมดา

ที่มีวันที่ต้องเสียน้ำตา และร้องไห้

เมื่อวานอาจจะยิ้ม แต่วันนี้เสียใจ

เมื่อวานหัวเราะได้ แต่วันนี้อาจไม่อยากคุยกับใคร แม้สักคน

เป็นเรื่องธรรมดาของคนเรา

มีความทุกข์ความเหงาและสับสน

จะให้มีความสุขทุกวัน คงไม่ใช่คน

อาจจะเป็นเบื้องบนที่ทดสอบเรื่องจิตใจ

ช่วงนี้ติดละครมาก

ศุกร์เสาร์อาทิตย์แทบไม่อยากไปไหน ต้องรีบกลับบ้านเพื่อนั่งกดรีโมทแช่ไว้ที่ช่องสาม

ยิ่งช่วงนี้เริ่มดราม่าหนัก สงสารนางเอกสุดๆ

เศร้ามาก

รักเค้าแต่ทำอะไรไม่ได้เลย

(รู้สึกตัวเองเหมือนป้าแม่บ้านที่ชอบบ่นละครเข้าไปทุกวันๆ)

ยิ่งฟังเพลงประกอบละคร โอ้โห ไม่อยากจะบรรยาย

บางทีความเศร้าก็อยู่ใกล้ตัวเกินไปนะ

ภาวนาให้เรื่องนี้เข้าใจกันได้เร็วๆ

ไม่อยากเห็นใครเสียใจเลย

ยิ่งอยู่ในร่างเด็กที่ต้องเห็นภาพทุกอย่างที่ทำให้ตัวเองเจ็บด้วยล่ะก็

คงพูดออกมาเป็นความรู้สึกไม่ได้จริงๆ

แต่ตอนจบก็คงแฮปปี้ตามสไตล์ของละคร

แต่ถ้าเป็นเรื่องของชีวิตจริง

.

.. ไม่แน่ใจ