น้องที่ขายพวงมาลัยแยกพระราม9..น้องพลาดจริงๆ พี่อยากจะบอกว่า น้องพลาดจริงๆ พลาดที่จะได้ลูกค้าตัวใหญ่ เอ๊ย!! รายใหญ่อย่างพี่ ถ้าน้องจำเหตูการณ์ไม่ได้ มามะ..หี่จะรื้อฟื้นความทรงจำให้ เอาขมับมาให้บีบซะดีๆ แล้วท่องตามพี ชิมเมโจใต๋..ชิมเมโจใต๋..ชิมเม.... ณ เวลาประมาณเที่ยงคืน หลังจากที่ลงมาจากไฟล์ทที่เดินทางมาจากประเทศบ้านเกิดของเรนและซูเปอร์จูเนียร์ พี่ก็ลากกระเป๋าคู่ใจมาเก็บที่ท้ายรถเพื่อเตรียมตัวกลับบ้านตามปกติ ขับรถออกจากลานจอดมุ่งหน้าเข้าเมืองโดยใช้เส้นทางมอเตอร์เวย์เข้าถนนพระรามเก้าโดยไม่เอะใจว่าสิ่งร้ายกำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเอง แบบไม่ใช้แสตนอิน ระหว่างขับรถก็นึกขึ้นได้ว่าพวงมาลัยที่ถวายพระอยู่ที่โต๊ะหมุ่ที่บ้านน่าจะเหี่ยวแล้ว ในระหว่างที่คิดรถก็มาจอดหยุดกึก!ที่สี่แยกพระรามเก้าตัดรามอินทราพอดี พลันสายตาเหลือบไปเห็นน้องผู้ชายกำลังเดินขายพวงมาลัย ด้วยความดีใจรีบเปิดหน้าต่างรถกวักมือเรียกพร้อมทำปากขมุบขมิบแปลเป็นภาษาไทยว่า"น้องพวงมาลัย ทางนี้หน่อย" "พวงละ20ครับ 3พวง50"น้องรีบเปิดการขายแบบไม่ให้ตั้งตัว "เอา 3พวงจ๊ะ ไม่ต้องใส่ถุงนะน้อง" "เอา6พวงแล้วกันคิด 100 เดียว" "เออ..น้องพี่ก็อยากช่วยน้องซื้อนะ แต่พระที่บ้านพี่มีแค่ 3องค์ไม่งั้นที่เหลือพี่คงต้องเอามาคล้องคอตัวเองแล้วหละ" "เออ.ครับ ครับ" น้องตอบรับแบบงง-งง ทอนเงินกันเสร็จ พี่ก็เห็นน้องพนมมือก้มหน้าลงไหว้ ในระหว่างที่น้องเงยหน้าขึ้นมามันเหมือนภาพสโลว์โมชั่น ตุด..ตุด..ตุด..ตุด หน้าน้องค่อยๆเงยขึ้นมา เงยขึ้นมา..และเงยขึ้นมาพร้อมพูดว่า "ขอบคุณครับพี่ เอ๊ย!!..ป้า" ป้า!! ครืน!!ครืน!!เปรี้ยง ในสมองของพี่เหมือนมีฟ้าผ่าลงมากลางกะบาล ไม่รู้ตัวเลยว่าขับรถออกตัวมาตอนไหน แต่ที่แน่ๆไม่กล้ามองกระจกหน้ารถ ไม่ใช่ว่ากลัวจะเห็นใครอยู่หลังรถ แต่กลัวว่าจะเห็นเครื่องหมายคำถามบนหน้าของตัวเอง นี่ชั้นแก่ขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่สิใต้สะพานข้ามทางมันมืดออกน้องอาจจะเห็นไม่ชัดก็ได้ แล้วถ้าน้องเห็นไม่ชัดเพราะมืดแล้วน้องเห็นไม่ชัดตอนไหนฟะ ตอนแรกหรือว่าตอนหลัง ถ้าน้องบอกว่าตอนแรกก็หมายความว่ามันมืดมากจนน้องเรียกว่าพี่แต่พอฟ้าเปิดสว่าง พี่ก็เลยเปลี่ยนเป็นป้าใช่มั้ย ฮือ..ฮือ..โฮ..โฮ่..โว้ว..โวว ทำไมถึงทำกับชั้นได้เงง ว่าไงละ พอจะนึกออกหรือยัง ว่าน้องทำให้ชีวิตวัยสาวของพี่ระลึกได้ว่าแก่แล้ว ทำไม!ขึ้นเลข3แล้วไง -ก็แค่กินเท่าเดิมแต่นำหนักไม่ลดมีแต่ขึ้น -ก็แค่เวลายิ้มมากๆก็มีขีดๆอะไรก็ไม่รู้ที่หางตา -ก็แค่..ก็แค่ เอาเป็นว่าช่วงนี้เราอย่าเจอกันอีกเลยนะ เพราะ เพราะพี่ทำใจไม่ได้ ไว้เราเจอกันอีกที หวังว่าวันนั้น โบท๊อกซ์ที่พี่ฉีดจะทำงาน   Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2552 8 comments Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2552 6:01:54 น. Counter : 853 Pageviews. Share Tweet

น้องเค้าพลาดที่จะได้ลุกค้าประจำนิ บางคนไม่ค่อยคำนึงถึงคำว่า 1+1=2 แล้วต่อยอดไปเรื่อยๆ ทีละนิดทีละน้อย มั่นคงกว่าเยอะ คือแบบว่าอยากจะขายทีเดียวน่าเสียดายแทน สมัยนี้คนซื้อพวงมาลัยคงไม่มากเท่าแต่ก่อน   โดย: อินทรีทองคำ 10 กุมภาพันธ์ 2552 6:51:15 น.

โดย: fungig 10 กุมภาพันธ์ 2552 8:14:44 น.

มาจากเรื่องจริง เศร้าเคล้านำตาคะ   โดย: mnplatoo IP: 58.8.119.76 10 กุมภาพันธ์ 2552 13:45:34 น.

ส่งอัศวินมาช่วยลดรอยXXX กดดูรูปในโพรไฟล์ แล้วก็ ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด .... ยินดีต้อนรับสู่บล๊อกแก๊งค์ค่ะ มาดาม   โดย: เป๋อน้อย 10 กุมภาพันธ์ 2552 14:36:15 น.

ขอบคุณคุณอินทรีทองคำ คุณfungigคะที่เข้ามาเม้น และก็คุณเป๋อน้อย ขอบคุณที่ส่งอัศวินมาช่วย งานนี้คงต้องปาดเหงื่อกันหน่อยละคะ กว่าจะหมด   โดย: mnplatoo 10 กุมภาพันธ์ 2552 16:09:15 น.

"ยอมรับ แต่ไม่ยอมแพ้"   โดย: na-mol 10 กุมภาพันธ์ 2552 19:15:35 น.

ป้าแล้วงัยฟระ !?!? ก้อแค่แก่กว่าแม่ของน้องแค่นั้นเองงง เอาเหอะค่ะ ... อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ... แต่เอาเป็นว่า โบท๊อกซ์ มาเมื่อไหร่รบกวนแจ้ง จะได้ไปฉีดมั่งง่ะ ... งั่ก งั่กก   โดย: เอเย่นเกาลัด IP: 194.192.22.33 11 กุมภาพันธ์ 2552 16:48:15 น.

น้องมันวอน... คนค้าคนขายต้องปากหวานๆ ไว้นะหนูนะ   โดย: มังกรเขียวหัวยุ่ง (cruduslife ) 23 กุมภาพันธ์ 2552 17:11:24 น.