Group Blog |
คิดถึงพี่สาวที่จากไป..   คุณเคยสูญเสียคนที่รักไปไหมคะ สำหรับเราการสูญเสียพี่สาวคนนี้ ถือว่าเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตอย่างหนึ่งเป็นการที่ทำให้เราเปลี่ยนแปลงทัศนคติในการดำเนินชีวิตเริ่มยอมรับความไม่แน่นอนที่อาจจะเกิดขึ้นกับชีวิตเราได้ตลอดเวลาเลิกยึดติด และเป็นคนมีสติมากขึ้น พี่สาวเรา เสียชีวิตเมื่อวันที่ 17 พย.2559 ด้วยโรคมะเร็ง โรคร้ายที่ไม่เพียงแต่ทำร้ายผู้ป่วย แต่ทำร้ายคนรอบข้างผู้ป่วยทุกคน ตอนที่พี่สาวเสีย พี่อายุ 46 ขอเล่าภูมิหลังนิดนึงนะคะ เพื่อที่จะได้เข้าใจเรื่องราวมากขึ้น โดยพื้นเพเดิม เราเป็นคนอำเภอ หาดใหญ่ จังหวัด สงขลา แต่มาเรียนมหาลัยที่กรุงเทพ หลังจาก เรียนจบก็ทำงาน และมามีครอบครัวอยู่ที่ราชบุรี ปีนึงก็จะได้มีโอกาสกลับบ้าน ปีละครั้ง ถึงสองครั้ง ด้วยระยะทางและด้วยหน้าที่การงาน ที่ทำให้กลับไม่ได้บ่อยนัก ส่วนพี่สาวเราทำงานอยู่ที่หาดใหญ่มาตลอด ทำงานเกี่ยวกับการซื้อขายหลักทรัพย์ และเป็นสาวโสด พี่สาว เป็นเสมือนเพื่อนและพี่ เราสองคนสนิทกันมาก คุยกันทุกเรื่อง ถึงจะอยู่ห่างกัน แต่ก็คุยกันทุกวันพี่สาวเป็นผู้หญิง ตัวเล็กๆที่จิตใจดี (อันนี้เพื่อนๆและคนรู้จักพี่ พูดให้ฟังนะคะ เปล่าอวยพี่สาวตัวเอง) และเข้มแข็งอย่างเหลือเชื่อ เป็นพี่คนโตที่ทำตัวเป็นพี่ของน้องๆทุกคน  แต่ข้อเสียคือ ถ้าเป็นเรื่องของตัวเองมักจะไม่บอกใคร เก็บไว้คนเดียวแม้กระทั่งตอนที่เริ่มรู้ว่าตัวเองป่วย ก็แอบไปตรวจคนเดียว แล้วกลับเล่าให้น้องๆฟังตอนที่ทราบผลแล้ว และทำเหมือนตัวเองไม่ได้เป็นโรคร้ายแรงอะไร พี่สาวป่วยเป็นมะเร็งเต้านม ตรวจพบเมื่อเดือนมค.ปี 58 และตรวจพบเมื่อระยะของโรคลุกลามไปไกลแล้ว ซึ่งอยากให้เรื่องนี้เป็นอุธาหรณ์กับผู้หญิงทุกคนนะคะ หมั่นใส่ใจร่างกายตัวเอง ถ้าพบความผิดปรกติ ควรรีบไปตรวจด้วยความที่พี่สาวทำงานที่ค่อนข้างเครียด และช่วงก่อนที่จะรู้ว่าตัวเองป่วย มีปัญหาเรื่องงานที่ค่อนข้างหนัก พี่คลำเจอก้อนด้วยตัวเองมานานแล้ว แต่ไม่ยอมไปตรวจ และด้วยความที่ไม่มีอาการเจ็บปวดใดๆ เลยคิดว่าค่อยไปตรวจ ที่สำคัญ คือยังไม่พร้อมจะรับรู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแน่ ซึ่งเชื่อว่าหลายๆคนมักคิดแบบนี้ คือ ไม่กล้าไปตรวจ กลัวยอมรับความจริงไม่ได้ แต่ความจริงก็คือความจริง พอไปตรวจ ทราบผลว่าเป็นมะเร็ง ก็เข้าสู่กระบวนการรักษา อย่างที่เล่าไป คือเมื่อตรวจพบ ระยะของโรคของพี่สาว ก็ลุกลามไปไกลแล้ว คือไปอวัยวะอื่น ไปตับ ปอด และสุดท้ายคือกระดูก เราเองมีเพื่อนสมัยมัธยมปลาย ทำงานอยู่ที่รพ.ที่พี่สาวไปรักษา โดยทำหน้าที่ในการตรวจชิ้นเนื้อ เพื่อนได้แอบบอกว่า มะเร็งที่พี่สาวเป็น เป็นเซลล์ชนิดที่ร้ายแรงและลุกลามเร็ว เพื่อนบอกว่าเคสพี่สาว ค่อนข้างหนัก ไม่แน่ใจว่าจะมีชีวิตอยู่ถึงปีไหม การรักษาช่วยได้แค่ชะลอเวลา แต่เชื่อไหมคะว่า พี่สาวเรามีชีวิตอยู่ได้เกือบสองปี ซึ่งถือว่านานกว่าความคาดหมายของแพทย์ คุณหมอที่ผ่าก้อนเนื้อให้ ยังมาพูดกับเราด้วยน้ำตาคลอๆ ว่าไม่คิดว่าจิน(ชื่อเล่นพี่สาว)จะมาไกลได้ขนาดนี้  พี่ไม่มีช่วงเวลาที่นอนติดเตียงที่ยาวนานนัก ปีแรกๆที่ป่วยหลังจากให้คีโม ก็ยังสามารถไปทำงานได้ สิ่งที่แสดงถึงอาการป่วยที่ชัดเจน คือร่างกายที่ผอมลงเรื่อยๆ เพราะเริ่มทานอาหารไม่ค่อยได้ แม้จะพยายามทาน มีอาการปวดกระดูก ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าพี่ต้องทนกับความปวดแค่ไหน เพราะพี่ไม่แสดงออกมากนัก แต่ที่พอจะทราบคืออาการปวดกระดูก เป็นสุดยอดของความเจ็บปวดทางร่างกายเลยค่ะ ช่วงท้ายๆก่อนจะจากไป ต้องเข้าโรงพยาบาลประมาณเกือบ 3 อาทิตย์ ด้วยภาวะน้ำท่วมปอด ซึ่งเป็นสัญญานว่าพี่จะอยู่ได้อีกไม่นาน ช่วงระยะเวลาที่พี่ป่วย เราก็จะลางานไปเยี่ยมพี่ตลอด ทุกครั้งที่มีการผ่าตัด ให้คีโม ซึ่งตลอดเวลาที่รักษา พี่สาวไม่เคยแสดงอาการอ่อนแอให้ใครเห็น มีความเข้มแข็ง และเชื่อว่าตัวเองต้องหาย ทุกครั้งที่ต้องไปฟังผล ทีซีแสกน ก็จะไปฟังคนเดียว และเก็บไว้คนเดียว สำหรับเราการไปฟังผลทีซีสแกน เหมือนการไปฟังคำพิพากษาเลย เราเองยังคิดว่า ถ้าเป็นเราจะทำใจได้อย่างไร เมื่อหมอบอกว่า เจ้าเนื้อร้ายมันลุกลามไปไม่หยุด แต่พี่สาวเราไม่เคยแสดงอาการท้อแท้ กลับเป็นฝ่ายให้กำลังใจคนอื่น ตลอดเวลา คติประจำตัวพี่สาว เราคือ สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ เพื่อเป็นกำลังใจให้กับทุกคน ที่กำลังท้อ รวมทั้งตัวเราเองด้วย เรามักจะเอาโพสต์เก่าๆในเฟสบุ๊คของพี่ ซึ่งพี่จะโพสต์ทุกครั้งที่ต้องไปรพ. มาอ่าน เพื่อให้กำลังใจตัวเองว่า แม้แต่คนที่ป่วย และรู้ว่าตัวเองจะมีชีวิตอีกไม่นาน ยังมีทัศนคติที่ดีในการมองโลก และไม่ท้อ แล้วเราที่มีร่างกายแข็งแรงอยู่ จะท้อไปเพื่ออะไร เราอาจจะเล่าไม่เก่ง เล่าไม่ละเอียดมากนะคะ จุดประสงค์คือ เพื่อให้คนที่ได้อ่านบล็อคนี้มีกำลังใจ ในการต่อสู้อุปสรรคใดๆที่เจอในชีวิต ไม่ว่าจะหนักจะเบา อยากให้ดูเคสพี่สาวเราเป็นตัวอย่าง พี่สาวเราเป็นสมาชิกพันทิปด้วยนะคะ นามแฝง plaguz  ตัวอย่างโพสต์ในเฟสบุ๊ค ที่เรามักจะเข้าไปอ่านเสมอ เพื่อให้กำลังใจตัวเอง และเมื่อคิดถึงพี่ค่ะ    และโพสต์นี้ เป็นโพสต์สุดท้ายก่อนจากไปตลอดกาล    แม้เสียดาย ใจหาย ไม่อาจรั้ง ให้ชีพยัง อยุ่ยืน ฝืนไว้ได้ ต้องจำจาก ลับลา ด้วยอาลัย ขอพี่ไป สู่ภพ สงบเย็น ขอให้พี่ ไปสู่ สรวงสวรรค์ บุญบันดาล ให้สุขล้น บนแดนสรวง ไม่มีทุกข์ โรคภัย ใดทั้งปวง ให้ลุล่วง พ้นปวงมาร สราญใจ ขอพี่หลับ นิรันดร์ จากวันนี้ ให้หมดทุกข์ สุขทวี กว่าที่เห็น หมดอาลัย ห่วงหา กว่าที่เป็น ว่างและเว้น โศกศัลย์ นิรันดร (กลอนจากพี่คนหนึ่ง เขาได้นำมาโพสต์เพื่อไว้อาลัยแก่พี่สาวที่จากไป ซึ่งไม่แน่ใจว่าพี่เขาเป็นคนแต่งเองหรือไม่นะคะ หากว่าเป็นกลอนของท่านใด ขออนุญาต นำมาประกอบกับบล็อคเรื่องนี้ด้วยค่ะ) หวังว่าบล็อคนี้จะประโยชน์กับทุกคนที่ได้แวะเข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ 
โรคนี้มันทรมารทั้งคนป่วยและคนใกล้ชิด แต่ละวันที่ผ่านไป เหมือนเวลาใกล้เข้ามาทุกที
 โดย: สาวน้อยในโลกแคบ
 วันที่: 18 กันยายน 2564 เวลา:19:53:50 น. |
สาวน้อยในโลกแคบ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|||||||||||||||
มีคนที่รักมากที่สุดเสียชีวิตจากมะเร็งเหมือนกันครับ หมอบอกว่ามีชีวิตอยู่ได้อีก 6 เดือน
ชีวิตแต่ละวัน ได้ตื่นขึ้นมาแต่ละวัน โชคดีอีก 1 วัน