บอกตัวเองทุกครั้ง...อย่างน้อย...เราก็ยังมีลมหายใจ

HIVที่รัก
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ไม่มีสิ่งใดแน่นอนในชีวิต..ของมนุษย์
โดยเฉพาะ...ความมั่นคง
Group Blog
 
 
กรกฏาคม 2553
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
4 กรกฏาคม 2553
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add HIVที่รัก's blog to your web]
Links
 

 
กำเนิดเจ้าชายเลือดผสม...

ผมไม่แน่ใจ...ว่าการเดินทางของชีวิตจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่
บ่อยครั้งที่ผมต้องร้องไห้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้เพียงลำพัง
มันเป็นระยะเวลายาวนาน...นานเกินพอที่ผมจะทำใจให้ลืมเรื่องร้าย ๆ เหล่านี้ไปได้แล้ว
แต่ทุก ๆ ค่ำคืน...ฝันร้ายยังคงตามหลอกหลอนผมอยู่เสมอ
เมื่อทุกค่ำคืนผมต้องฝันเห็นภาพตัวเองเป็นเจ้าชายที่คอยต่อสู้กับปิศาจร้ายที่จะคอยมาเอาชีวิตผมอยู่ตลอดเวลา
ร่างของปิศาจตัวสีแดงที่มีใบหน้าเป็นยักษ์ร่างเป็นงูที่คอยกอดรัดผมเอาไว้
เพียงแค่นั้นผมก็รู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออกทุกที ๆ
ผมต้องนอนดิ้นรนกระสับกระส่าย..หวาดผวาตื่นขึ้นมาทุกครั้ง
โลกแห่งความจริงกับความฝันของผม...มันโหดร้ายไม่ต่างกันเลย
เมื่อในโลกแห่งความฝันผมเป็นเจ้าชายเลือดผสม...แต่ในชีวิตจริงผมเป็นคน ๆ หนึ่งที่มีเชื้อ HIV อยู่ในร่างกาย
ผมอาจจะยังดำเนินชีวิตอยู่อย่างคนปกติ และบางทีอาจจะเดินสวนทางผ่านไปมากับคุณอยู่ก็ได้
แต่ในใจผมมีความหวาดกลัวเหลือเกิน...กลัวผู้คนที่มองผ่านมา...กลัวสายตาที่เราไม่รู้ว่าเขามองเราด้วยความรู้สึกเช่นไร
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมไม่อยากพบเจอกับใครนัก
โลกใบใหญ่ของผมมันแคบลงทุกที ๆ
บ่อยครั้งที่ผมถามตัวเอง...ว่าผมทำผิดอะไร
ทำไมผมจึงต้องมารับผลกรรมนี้
ทั้งที่ผมไม่ได้อยากจะให้มันเกิดขึ้นมาเลยในชีวิต...แค่เพียงแค่นี้มันก็ทำร้ายให้ผมต้องร้องไห้อีกครั้ง


สามปีที่แล้ว...
ผมยังจำได้ดีวันที่ผมป่วยไม่สบาย...พร้อมกับอาการที่หายใจไม่ออกและมีความรู้สึกอยากจะนอนหลับอยู่ตลอดเวลา
แม่และพี่สาวพาผมส่งโรงพยาบาล
ผมไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะเดิน...ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะพูดคุยกับใคร
เครื่องช่วยหายใจที่ครอบจมูกผมเอาไว้
นางพยาบาลที่เดินมาหาผมพร้อมกับขอเจาะเลือดเพื่อพิสูจน์อะไรบางอย่าง
ไม่กี่ชั่วโมงเตียงของผมก็ถูกปิดกั้นด้วยผ้าม่านสีขาว
"เรามีอะไรบางอย่างจะบอกคุณนะคะ...คุณพร้อมจะรับฟังไหมคะ"แค่คำพูดเท่านั้น
ผมก็รู้ว่ามีความผิดปกติเกิดขึ้นแล้วกับตัวผม
ใจเต้นรัว...อากาศที่อบอ้าว...แต่ทว่ามือผมกับเย็นเฉียบ ผมได้แต่พยักหน้า
"คุณมีผลตรวจ HIV เป็นเลือกบวกค่ะ"
ผมไม่มีแม้แต่น้ำตาจะไหล...ความรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนอยู่ชั่วขณะ
จนกระทั่งม่านสีขาวถูกเปิดออกไป...คนที่ผมพบเห็นคนแรกก็คือแม่
ผมร้องไห้ออกมา...และก็พยายามที่จะกอดแม่เอาไว้ โดยที่แม่ยังไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร
ณ วินาทีนั้น ผมคิดอยู่อย่างเดียวว่าผมกำลังจะตาย
"แม่..."ผมพูดได้เพียงแค่นั้น
"เป็นอะไรลูก...ร้องไห้ทำไม"แม่เข้ามากอดผมเหมือนทุกครั้งที่ผมไม่สบาย
"ผมเป็นเอดส์ครับแม่..."ผมพยายามกลั้นใจพูด แต่ไม่มีคำพูดใด ๆ เอ่ยออกมาจากปากของแม่ แต่ผมรู้ว่าแม่เสียใจกับผมมาก
แววตาของแม่ที่แสดงออกถึงความเจ็บปวดรวดร้าวดั่งคนที่ใจสลาย เนิ่นนานกว่าที่แม่จะตอบอะไรบางอย่างกลับมา
"ไม่เป็นไรหรอกลูก..."แม่พูดเพียงแค่นั้น แล้วห่มผ้าให้ผม ผมเห็นแม่เดินออกไปนอกระเบียงห้อง
ผมรู้ว่าแม่คงแอบไปร้องไห้โดยที่ไม่อยากให้ผมเห็น
ผมพยายามหยิบเอาโทรศัพท์มือถือที่วางไว้ข้าง ๆ เตียง ผมส่งข้อความไปหาพี่สาวของผม แฟนเก่า และเพื่อนสนิทอีกสองสามคน
ไม่นานนัก พี่สาวผมก็ขับรถมาหาที่โรงพยาบาลพร้อมกับน้า ผมรู้ว่าทุกคนเสียใจมาก แต่ทุกคนได้แต่บอกว่าไม่เป็นไร
มีเพียงน้าของผมที่เลี้ยงดูผมเหมือนลูกมาตั้งแต่เด็กที่เอาแต่ร้องไห้ น้าบอกว่าผมไปทำเวรกรรมอะไรกับใครเอาไว้นักหนาทำไมถึงเป็นแบบนี้
ผมร้องไห้ด้วยหัวใจที่แตกสลาย...ผมพยายามฝืนหลับตาลง
นางพยาบาลเอาเข็มฉีดยามาฉีดให้ผมแล้วผมก็หลับ...
ตื่นมาอีกทีผมก็ไม่เห็นใคร...ทุกคนคงกลับบ้านไปหมดแล้วนอกจากแม่ที่ผมเห็นนั่งอยู่นอกระเบียงห้อง
แม่ยังไม่หลับแต่แววตาของแม่เหม่อลอย แม่ยังไม่รู้ว่าผมตื่นนอนแล้ว
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูมีหมายเลขโทรเข้ามาแต่ผมไม่ได้รับสาย
เป็นสายโทรเข้ามาจากแฟนเก่าและเพื่อนสนิทของผม
และมีข้อความบอกว่า
"ไม่ว่ามึงจะเป็นยังไง กูก็รักมึงเหมือนเดิม...มารุต"
"ชั้นรักแกนะเว้ย...ดูแลตัวเองดี ๆ เพื่อน แล้วเดี๋ยวฉันจะส่งอะไรบางอย่างไปให้แก ทำใจดี ๆ ไว้นะ...แก้ว"
ผมอยากจะโทรไปพูดคุยกับเพื่อนเหลือเกินแต่ผมไม่มีแม้แต่แรงจะพูด
ผมหลับตาลงอีกครั้ง...พร้อม ๆ กับฝันร้าย คืนนั้นผมนอนร้องไห้ทั้งคืน....





Create Date : 04 กรกฎาคม 2553
Last Update : 4 กรกฎาคม 2553 16:37:11 น. 7 comments
Counter : 437 Pageviews.

 
เข้มแข็งไว้น่ะครับ เป็นกำลังใจให้


โดย: Don't try this at home. วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:59:05 น.  

 
สู้ต่อไปนะคะ


โดย: มิลเม วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:27:41 น.  

 
เมื่อมีเหตุการณ์ร้ายเเรงเข้ามาในชีวิต คนที่อยู่ข้างคุณ คนคอยเช็ดก้นให้คุณไม่ว่าคุณยังเป็นเด็ก หรือเเม้เเต่ในเวลาที่คุณป่วยช่วยเหลือตัวเองไม่ใด้ คนที่รักคุณมากที่สุดในชีวิต คือ...เเม่

เเต่ในเวลาปกติของชีวิต คำสั่งสอน คำเตือนของเเม่ คำห้ามปรามของเเม่...หาความหมายอะไรไม่ใด้เลย

เชื้อเอชไอวี เป็นเชื้อที่ภูมิร่างกายบกพร่อง ตามปกติร่างกายของคนเรามีภูมิต้านทานเชื้อโรคอยู่เเล้ว เมื่อคุณรับเชื้อนี้เข้าไป ทำให้ภูมิต้านทานลดลง+บกพร่อง คุณสามารถรับเชื่อจากที่อื่นเข้าไปในร่างกายใด้ง่าย ต้องรักษาตามอาการของโรค เพราะฉะนั้นคุณต้องรักษาร่างกายให้เเข็งเเรง ควรออกกำลังกาย ทำจิตใจให้ยอมรับ หันหน้าเข้าหาธรรมะดีกว่าจะมีจิตใจห่อเหี่ยว หงอยเหงาอยู่บนเตียง ทำตนให้เป็นประโยชน์ในช่างชีวิตที่เหลืออยู่ เช่นเป็นวิทยาทานเผยเเพร่เกี่ยวกับโรคเอสด์ นอกจากตัวคุณจะสดชื่นเเล้ว คุณเเม่เเละญาติจะมีกำลังใจไปด้วย

ไม่ทราบว่าคุณใด้รับเชื้อจากเเฟน หรือไปเที่ยวผู้หญิงบริการมา อยากจะบอกว่า กรุณาอย่าใด้เพิ่มเชื้อให้กับคนอื่น บอกเเฟนของคุณ หยุดกรรมใว้เเค่นี้ ชาตินี้

สมัยอยู่เมืองไทยดิฉันใด้ติดตามสื่อเกี่ยวกับผู้ป่วยเอสด์คนหนึงจากมูลนิธิเพื่อนช่วยเพื่อน ชายคนนี้ รับเชื้อมาสิบกว่าปี เเต่ร่างกายเเละจิตใจเข็มเเข็งมาก อุทิศตนทำสาธารณะประโยนช์ให้กับสังคม เป็นตัวเเทนของผู้ติดเชื้อออกให้ความรู้ คำเเนะนำเกี่ยวกับเอสด์ หลังจากที่ดิฉันเดินทางไปต่างประเทศก็ไม่ใด้ติดตามสื่อนี้อีกเลย

ดิฉันเคยพบบล็อกเเก็งค์ เจ้าของบล็อกเป็นผู้หญิง เป็นผู้รับเชื้อเอซไอวีเหมือนกัน ไม่ว่าว่าชื่อบล็อกอะไร อ่านจากเธอเขียน เธอเเข็มเเข็งมากทั้งร่างกายเเละจิตใจ สามารถดำรงชีวิตใด้ตามปกติ

ไม่ว่าคุณจะเป็นผู้รับเชื้อหรือไม่ก็ตาม สุดท้ายเเล้วก็ต้องตายทุกคน ไม่เว้นเเม้เเต่คนเดียว

ขอให้กำลังใจ เพื่อตัวคุณเองเเละผู้ที่อยู่รอบข้างคุณ


โดย: Quel วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:29:52 น.  

 
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นครับ...


โดย: HIVที่รัก วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:20:33:26 น.  

 
อดทนให้มากๆนะคะ สำคัญที่สุดคือต้องดูแลสุขภาพให้ดี
จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ


โดย: tryforyou วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:14:22 น.  

 
ดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ สุขภาพจะได้แข็งแรง เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ ๆ ๆ


โดย: nongmacki วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:08:15 น.  

 
สู้นะคะ เกิดมาตายทุกคน ขึ้นอยู่กับว่าจะตายตอนไหนเท่านั้น


โดย: magic-women วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:47:37 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.