Bloggang.com : Louise Redknapp : เมื่อ 4 ปี ก่อน.....ฉัน เจซี และ ธรรมศาสตร์ กับปฏิบัติการความทรงจำพรั่งพรู

เมื่อ 4 ปี ก่อน.....ฉัน เจซี และ ธรรมศาสตร์ กับปฏิบัติการความทรงจำพรั่งพรู

เมื่อ 4 ปีที่แล้ว

ผลเอ็นท์ประกาศ ฉันติดคณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ หรือที่เด็กธรรมศาสตร์มักจะเรียกกันว่า JC คณะที่ฉันเลือกไว้อันดับหนึ่ง และอันดับเดียวเท่านั้น

ความรู้สึกตอนนั้น ไม่ได้รู้สึกดีใจ เพราะนี่เป็นการเอ็นท์ครั้งที่สองของฉัน และก็รู้แน่ๆว่า ไม่มีทางที่ฉันจะเอ็นท์ไม่ติด เพราะโชคดีที่คะแนนของฉันเกินคะแนนต่ำสุดปีก่อนมาค่อนข้างเยอะ (จริงๆแล้วเกินคะแนนสูงสุดคณะของปีก่อนมาอีกด้วยซ้ำ)

วินาทีนั้น รู้สึกตื่นเต้นมากกว่า ที่จะได้เจอกับเพื่อนใหม่ สภาพแวดล้อมใหม่ๆ
แล้วยังต้องย้ายไปอยู่หอที่รังสิตอีกด้วย

กำลังจะมีสิ่งใหม่ๆ มากมายเข้ามาชีวิตฉันแล้ว

หลังจากวันประกาศผลเอ็นท์ที่เกษตร (เสียดายจังที่เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้ว) ก็มีวันแรกพบ ซึ่งมีด้วยกัน 2 วันคือ วันแรกพบคณะ และวันแรกพบมหาลัย

วันแรกพบจะจัดขึ้นที่ท่าพระจันทร์ เป็นวันที่เด็กปี 1 หน้าใหม่ จะได้มาเจอกัน และเจอรุ่นพี่ มีการเล่นเกมส์ต่างๆ

วันแรกพบ ฉันไปมหาลัยแต่เช้า ประมาณ 8 โมง เพื่อนๆ ต่างทยอยกันมา
พอไปถึงก็จะมีการแบ่งกลุ่มตามสี ถ้าจำไม่ผิด ฉันได้อยู่กลุ่มสีชมพู
ระหว่างมีกิจกรรมเฮฮาปาร์ตี้ ฉันรู้สึกว่าเพื่อนบางคน มันบ้าเกินพิกัด เต้นรั่วมาก
ฉันเริ่มสงสัยว่า เขาน่าจะเป็นรุ่นพี่ปลอมมาเป็นรุ่นน้อง ที่เรียกว่า เนียน

พอพักกินข้าว กลุ่มฉันก้ไปกินข้าวที่ร้านข้าวตรงท่าพระจันทร์ น้องๆกลุ่มอื่น จะมีรุ่นพี่พาไป แต่กลุ่มฉันไม่มีเลย
มีแต่รุ่นน้องปีหนึ่ง
เรานั่งคุยกันถึงเรื่องหอ เพื่อนฉันคนหนึ่ง รู้ดีมาก ว่าหอเป็นยังไงๆๆๆ ฉันเลยสงสัยว่า มันต้องเป็นรุ่นพี่เนียนมาแน่ๆ
นั่งสงสัยไปนั่งสงสัยมา มีเพื่อนผู้ชายในกลุ่มพูดขึ้นมาว่า พอเหอะ สงสัยกันอยู่ได้ ไม่มีใครเป็นพี่หรอก

สรุปแล้ว เพื่อนฉันคนนั้นที่ฉันสงสัย มันก็เป็นปีหนึ่งของจริง แต่ไอ้คนที่บอก เลิกสงสัยเหอะ นั่นแหละ มันเป็นพี่เนียนมา

วันแรกพบ ทำให้ฉันเริ่มสนิทกับเพื่อนกลุ่มที่ ที่ประกอบด้วย ออม (อีคนที่ฉันสงสัยเนี่ยแหละ) เชอร์รี่ เอ๋ ปิ เป็นวันแรกที่ฉันได้ร้องเพลง "ยูงทอง" ในฐานะของ "นักศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์" ซึ่งบอกตามตรง ฉันไม่เคยจะจำเนื้อเพลงนี้ได้เลย เพราะที่เจซี เราไม่เคร่งเรื่องการซ้อมร้องเพลงเชียร์ จริงๆแล้วไม่มีเลยด้วย

หลังจากนั้น ฉันก็ต้องไปจองหอ ฉันกับเพื่อนอีกคน ที่ซิ่วมาด้วยกัน แต่ว่ามันอยู่สินสาด ตกลงใจว่าจะอยู่ห้องสองคน ก้เลยได้อยู่หอ C6 ห้อง 810 อยู่ชั้น 8 ซึ่งเป็นชั้นบนสุดเลย
ลมพัดเย็นสบายมากๆ แถมวิวดีอีกต่างหาก ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ ที่คณะฉัน อยู่หอ C5 ซึ่งเป็นหอที่อยู่ข้างๆกัน เดินไปมาหาสู่กันสบาย

อีกสิ่งหนึ่งที่เด็กใหม่อย่างฉันเป็นกังวลคือการลงทะเบียนเรียน
เนื่องจากที่นี่เป็นระบบ อบากเรียนอะไร ก็ลงไป ขอให้จบ 4 ปีก็แล้วกัน
ไม่มีการกำหนดมาเป็นเซทเมนูแฮปปี้มีล อย่างมหาวิทยาลัยเก่าของฉัน
ก็เลยต้องตั้งใจวางแผนการลงทะเบียนหน่อยว่า ต้องเรียนอะไรก่อน อะไรหลัง
โดยปีแรก ส่วนใหญ่มักจะเป็นวิชาบังคับของมหาวิทยาลัย
TU110 TU120 TU130 TU153 EL TH และวิชา JC เบื้องต้นทั้งหลายแหล่
แต่ไม่ต้องตระหนกไป เรามีพี่รหัสช่วยจัดตารางสอนให้เป็นไกด์ไลน์
แต่ว่า...ฉันไม่มีพี่รหัส เพราะพี่รหัสฉันดันซิ่วเหมือนฉัน แต่ต่างตรงที่พี่รหัสฉันซิ่วเข้าคณะเดิม ซึ่งก็คือ มันกลายมาเป็นรุ่นเดียวกันไปซะงั้น

เมื่อฉันได้รายวิชาที่ฉันต้องลงทะเบียนแล้วฉันก็ต้องเตรียมสู้กับวันเปิดลงทะเบียน เนื่องจาก จะมีเด็กอีกเป็นพันๆ คน ที่มาแย่งกันลงเรียนวิชาเดียวกัน ถ้าฉันไม่สามารถลงได้ตามที่วางแผนไว้
มันต้องมานั่งวุ่นวายเปลี่ยนย้ายวิชาอีกเยอะ เพราะบางวิชาเปิดเทอมหนึ่ง ไม่เปิดเทอม สอง สร้างความวุ่นวายให้กับฉันมาจนถึงปี 4 เลยทีเดียว

เมื่อถึงวันลงทะเบียน ฉันตื่นแต่เช้าตรู่เลย เพื่อกดโทรศัพท์ลงทะเบียนเรียนตอน 7โมงเช้า
ระบบที่นี่เป็นของกรุงไทยเทเลแบ๊งค์ 1551 โทรไป กดลงทะเบียนเรียน วุ่นวายและเปลืองตังค์ค่าโทรศัพท์อย่างมาก โทรติดยากอีกตะหาก
ซึ่งฉันมาค้นพบภายหลังว่า มันลงทางเน็ทก็ได้ แถมยังลงง่ายกว่าด้วย

และในที่สุดฉันก็สามารถลงทะเบียนเรียนได้ ทั้ง 6 ตัว ตามที่ต้องการ

ฉันย้ายเข้าหอก่อนวันเปิดเทอมหนึ่งวัน
รู้สึกตื่นเต้นมาก กับห้องใหม่ ฉันถึงหอตอน 6 โมงเย็นได้ พ่อกับแม่มาส่ง แล้วก็กลับไป
ส่วนเพื่อนฉันที่เป็นรูมเมทมันยังไม่มา อยู่ในห้องก็แอบเหงา เพราะไม่มีสิ่งบันเทิงเริงรมย์เลย ไม่มีทีวี ไม่มีวิทยุ
เนื่องจากรอเมทฉันเอามา กว่าเมทจะมาถึงก็สามทุ่ม ก็ช่วยกันจัดข้าวจัดของ เข้านอน เพื่อนตื่นขึ้นมารับวันเปิดเทอม วันแรกของเราในรั้วรังสิต

เปิดเทอมวันแรก ฉันใส่ชุดนักศึกษา แล้วก็โทรไปนัดเพื่อนที่คณะว่าจะเจอกันกี่โมง พอออกมาเจอเพื่อน ทุกคนต่างใส่ชุดนักศึกษา ตื่นเต้นกับยูนิฟอร์มใหม่กัน
แต่สำหรับฉันที่ใส่มาปีนึงแล้ว ฉันจึงอยากจะใส่ชุดไปรเวทมากๆ
แต่วันแรกอย่างงี้ ก็ไม่กล้าไง
เราทั้งหมด เดินออกจากหอ มาทางทางเดินไปทางโรงอาหารกลาง ข้ามถนน และหยุดลง เนื่องจาก ไม่รุ้ว่าต้องไปเรียนที่ไหน รู้ว่าต้องไปที่ บร4 แต่ว่า บร4มันที่ไหน
เพื่อนฉันคนนึงบอกว่า เนี่ยเดินตรงไปเรื่อยๆ ก็เจอแล้ว โอเค พวกเราก็เดินไป
เดินไป
เดินไป
ทำไมยังไม่เจอ
เดินจนเหนื่อย
และในที่สุด เราก็เจอ บร.4
เป็นการเดินที่ไกลมาก ซึ่งมารู้ทีหลังว่าคนอื่นเค้านั่งรถสองแถวมากันทั้งนั้น

บร4 เป็นห้องบรรยายรวม ที่จุคนได้เป็นพันๆคนห้องเป็นเวทีใหญ่ๆด้านหน้า และเป็นสโลปเก้าอี้เลคเชอร์ สูงไล่ๆขึ้นไป เด็กเจซีจะปักหลักกันอยู่ท้ายห้อง หรือบนสุดของห้องบรรยาย การเรียนที่ บร4 ทำให้เราเจอผู้ชายมากหน้าหลายตา อย่างเด็กวิดวะ SI น่ารัก กุ๊กกิ๊ก และยังทำให้เราได้พบกันกับ บราวนี่ บร4
บราวนี่ บร4 เป็นบราวนี่จากร้านที่อยู่ตรง บร4 เป็นร้านของเดกวิทยา ทำขาย
ขอบอกว่า อร่อยโคดดดดดด ร้อนๆจากเตา เอามากินในห้องนี่สุดยอด
ซื้อทุกครั้งที่ไปเรียน บางทีไม่อยากมาเรียน แต่อยากกิน ก็เลยต้องมาเข้าเรียนเพื่อจะได้แวะซื้อบราวนี่กิน

ชีวิตนอกห้องเรียนของเรา เรามักใช้ชีวิตกันที่แถวหออินเตอร์ ซึ่งเป็นหอพักที่อยู่หลังมหาลัย แถวนี้จะมีเด้กม.กรุงเทพ เดกSI อยู่กันเยอะ แล้วยังมีร้านข้าวอร่อยๆ อีกเพียบ
ฉันกับเพื่อนชอบกินสุกี้ร้านลุง เป็นสุกี้รสเริ่ด เริ่ดสุดๆเท่าที่กินมาเลย วุ้นเส้นไม่เยอะมาก ผักเน้นๆ น้ำจิ้มที่เทพมากๆ กินได้ทุกวันไม่เบื่อ

อีกที่หนึ่งที่ขาดไม่ได้กับชีวิตนอกห้องเรียนที่รังสิตคือ
สวีต ดั๊ก
มันคือผับร้านหนึ่งที่อยู่หลังมหาลัย ต้องข้ามถนนเสี่ยงตายเพื่อไปเที่ยว
แต่เดี๋ยวนี้มีสะพานลอยให้แล้ว ต้องขอขอบคุณทางรัฐที่เล็งเห็นถึงความไม่ปลอดภัยของนักศึกษาเมาๆ

(ผู้ใหญ่บางคนอาจมองว่า เป็นนักศึกษา ทำไมถึงได้ทำตัวสำมะเลเทเมา ไปเที่ยวกินเหล้า
โดดเรียน ไม่เหมาะสม
แต่ว่า ถึงฉันจะเที่ยว แล้วก็โดดเรียนประจำ แต่ฉันก็รับผิดชอบตัวเองจนเรียนจบได้
และเพื่อนๆฉันอีกหลายคนก็เป็นเช่นฉัน แถมยังดีกว่าด้วยซ้ำ
เรื่องนี้มันขึ้นอยู่กับวุฒิภาวะส่วนตัว)

มาต่อกันที่ผับ จริงๆแล้ว มันก็มีอยู่หลายร้านนะ แต่ว่าตอนที่ฉันอยู่ปี 1 ร้านสวีตดั๊กคือร้านนัมเบอร์วันในดวงใจ ตอนนั้น ก็จะกว้างประมาณหนึ่งห้องแถว มีวงเล่นดึกๆ
แด๊นซ์กันเหงื่อหยด เพลงชาติประจำร้านคือพวกเพลงที่ฮิตๆ ช่วงนั้นน่ะแหละ อย่างสาวะวัน เเพียงกระซิบ (หรือเพลง ไอ้ เ - ด เฮีย 555) ไทเท ... จนเที่ยงคืน ก้ถึงเคอร์ฟิว ต้องกลับหอ

วันไหนเมาหนัก หรือกลับมาเมาต่อที่ห้องเพื่อน ก็จะตื่นไปเรียนกันไม่ไหว บางคืนเราเมากลับมากัน ก็จะนั่งเรื้อนกันจนตี 5 ถึงเวลาหอเปิด เราก็ออกไปเซเว่นซื้ออีซี่โกมากิน

อีซี่โก กับเด็กหอ เป็นสิ่งคู่กัน เมนูอร่อยคือ ข้าวพะแนงหมู, สปาเกตตี้ผัดขี้เมา แล้วก็ข้าวผัดหมู แต่ว่าต้องมีน้ำปลาราดหน่อยนะ เพระมันจืดไปนิด เดี๋ยวนี้ฉันไปเซเว่นเห็นอีซี่โกทีไร จะนึกถึงหอทุกที

ยิ่งพิมพ์รู้สึกความทรงจำจะยิ่งพรั่งพรูมากๆ

วันนี้เอาไว้แค่นี้ก่อน เดี๋ยวจะมาต่อวันพรุ่งนี้

Create Date : 09 กันยายน 2550

Last Update : 9 กันยายน 2550 14:44:08 น.

7 comments

Counter : 812 Pageviews.