ครั้งแรกแสบ

เห่อ บาน ขาสั่นแทบเดินไม่ได้เลยค่ะ
-_-"

จำวันเเรกที่เข้ามหาลัยได้ตอนปี1 สมัยนั้นบางมหาลัยยังให้ใส่คัทชูอยู่เลย เเล้วยังโดนรุ่นพี่เเกล้งต่างๆนานา ตอนนั้นถือรองเท้าเดินเท้าเปล่า รอบมหาลัย เลือกอายดีกว่าเจ็บ

อีกครั้งที่โดนกัด ก็เหมือนกัน วันซ้อมรับปริญญา ของเรากัดตรงหลังข้อเท้า เราใช้กันกัดเเต่ก็นะ เป็นการเพิ่มให้รองเท้าคับไปอีก เลยเล่นเราผ้าพันเเผล ใส่ทับด้วยถุ่งน่องเลย ปัจจุบันยังฝากรอยเเผลเป็นให้ทั้ง2 ข้างน่าเลียดม๊าก ทั้งรองเท้ากัด ทั้งปวดขา อันนี้อยากเดินเท้าเปล่าเเต่ทำไม่ได้ ค๊า

ปล. เราว่าเรียนมายังไม่ยากเท่ารับปริญญาเลยนะ เเต่เป็นวันที่ภูมิใจที่สุด ขอให้โชคดีค่ะ เป็นกำลังใจให้

อยากรับมั่งจัง T^T

อื้อฮือ

เอาใจช่วยแทบแย่

วันจริง จะเหนื่อยกว่านี้นะคะ

แต่ก็น่าภูมิใจออก

วันเดียว กัดฟันสู้ว้อยย ไปนะคะ

ไม่มีอะไรหนักหนาเกินไปค่ะ

วันนี้ไปงานน้องที่จบป.ตรี กับเพื่อนที่จบป.โท มาเหมือนกัน

ยินดีด้วยนะครับ

ยินดีด้วยนะคะ
ร้อนก็สู้ค่ะ ถ้าได้เห็นหน้าของคนที่มาแสดงความยินดีกะเราในวันจริงแล้วจะหายเหนื่อยค่ะ

ว่าแต่ถ้ารองเท้ากัน เอาเทียนถูที่ขอบรองเท้านะคะ จะช่วยได้บ้าง

ยินดีด้วยกับบัณฑิตใหม่ล่าสุดค่า

ของเรา วันซ้อม กับวันจริงมันคนละที่กัน
วันจริงจึงเหนื่อยกว่าเดิม
เพราะเป็นสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย
เหนื่อยก็ตรง หลงทาง ทั้งตัวเองและเพื่อน ญาติ อ่ะคะ
กว่าจะโทรคุยกันจนหากันเจอก็เหนื่อย

เอารูปมาโชว์มั่ง นะคะ

สวัสดีค่ะ มายินดีกับว่าที่บัณฑิต ใหม่นะคะ

ดีใจจังที่เจอคนเกิดวันเดียวกันเพิ่มขึ้นอีกคนยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

บรรยายซะทารุณเชียว ยังไงก็ยินดีด้วยนะครับ ขอบคุณนะครับสำหรับคำอวยพรวันเกิด

มาอ่านละก็ดีใจด้วยคะ

คัทชูนี่ทั้งชีวิตใส่แค่สองครั้งคือตอนเข้ามหาลัยใหม่ๆ

ละโดนรับน้อง มันกัด เจ็บค่อดๆๆ

อีกทีก็ตอนรับปริญญานี่ละ

ขอบคุณมากๆค่ะ

ตอนพี่รับก็เท้าพัง บวกกับรองเท้าก็พังไปด้วยหลังรับเสร็จ เจ็บมากๆ แล้วครุยของมธ ก็สุดจะร้อนจริงๆอย่างที่น้องว่าแหล่ะค่ะ แต่ก็ภูมิใจนะที่ได้ใส่ ยินดีด้วยนะคะ