17-12-54 สาวน้อยลืมตาดูโลก

เช้าวันนี้ (17 ธ.ค. 2554) ตื่นขึ้นมาเข้าห้องน้ำตามปกติเวลา06.00น.
ปกติเวลาเข้าห้องน้ำจะไม่ได้เปิดไฟ แต่วันนี้เปิด พอลุกจากชักโครกก้อหันไปจะกดน้ำ
เอ้ยยยยย มีเลือดออก เอาละสัญญาณเตือนมาแล้ว เดินออกมาจากห้องน้ำ
แล้วบอกสามีว่า "พ่อๆ สงสัยลูกอยากออกมาแล้ว แม่เลือดไหล ไปหาหมอกัน"
สามีก้อมึนๆ เพราะเพิ่งตื่น เราเองก้ออาบน้ำแต่งตัว ลงมาคลุกข้าวให้หมา
แล้วขึ้นห้องอีกครั้งเตรียมของ สามีถามว่าตกลงต้องไปหาหมอเลยใช่มั้ย
เราก้อบอกว่า ไปซิ จะรอให้เจ็บท้องรึไง ไม่ไหวนะถ้าต้องเจ็บสองต่ออะ

แล้วออกจากบ้านไปโรงพยาบาล ไปถึงตอน07.30 ตกลงกันว่าจะไปตรงไหนดี
เพราะหมอเคยบอกว่า ถ้ามีอาการแล้วจะมาคลอดให้ไปห้องฉุกเฉินเลย
แต่วันนี้จิงๆก้อเปนวันนัดพบหมอที่แผนกสูติด้วย ก้อเลยขึ้นไปที่แผนก
บอกพยาบาลว่ามีอาการอย่างไรบ้าง พยาบาลก้อให้ชั่งน้ำหนัก วัดความดัน
วัดออกซิเจน แล้วนั่งรอ สักพัก พยาบาลก้อเอาสายข้อมือมาใส่ให้
เซ็นเอกสาร และให้นั่งรถเข็นพาไปห้องรอคลอดเลย คุณหมอสั่งแอดมิดทันที

พอถึงห้องรอคลอด ก้อให้เปลี่ยนชุด เช็คการบีบตัวมดลูก
โกนขน สวนก้น เพื่อให้ถ่ายออกให้หมด พอสวนสักพักก้อลุกไปถ่าย
ถ่ายเสร็จ พยาบาลก้อมาใส่ถุงปัสสาวะให้ นอนรอสักพัก
พยาบาลก้อเอาเตียงเข็นมา ให้เราขึ้นเตียงเพื่อเข็นเข้าห้องผ่าตัด

เวลานั้นสั่นไปทั้งตัว ครั้งแรกในชีวิตที่ต้องผ่าตัด ทั้งที่อ่านข้อมูลมาเยอะ
เตรียมใจมาก้อแล้ว แต่ก้อไม่วายกลัวอยู่ดี
ระหว่างนั้นสามีก้อถามว่า เปนไงบ้าง เราก้อยิ้มๆ
ตอบไปว่าไม่เปนไร แค่กลัว สามีก้อหัวเราะ แล้วบอกว่า
ไหนบอกว่าไม่เปนไรไง เอาน่าๆ แป๊บเดียวนะ สู้ๆ

ระหว่างนั้นพยาบาลก้อเข็นเตียงเข้าลิฟ ออกจากลิฟไปห้องผ่าตัด
โอ้วววว แม่เจ้า คนเยอะจัง เครื่องมือเครื่องไม้เต็มไปหมด
เตียงเข็น ไปขนาบข้างเตียงผ่าตัด "คุณแม่ค่ะ ขยับตัวมาเตียงนี้ค่ะ"
เราก้อขยับไป "คุณแม่ค่ะ ตะแคงข้างนะคะ"
เสียงหมอผู้ชายดังขึ้น "เจ็บนิดนึงนะ" ... เค้าฉีดยาบล็อกหลังคะ
ไม่เจ็บสักนิด แต่... รู้สึกเย็นตั้งแต่กลางหลังไล่ไปจนปลายเท้า
หมอเอาสำลีชุบแอลกอฮอล์ มาแตะที่แขนเรา "รู้สึกมั้ย" ค่ะ
แตะที่ตัว "รู้สึกมั้ย" นิดหน่อยค่ะ
ตอนนั้นเริ่มเย็นขึ้นๆ และชาไปทั้งตัว มีความรู้สึกแค่ช่วงบนเท่านั้น
เราโดนล็อกแขนไว้ด้วย และเอาผ้ามาปิดไว้ตรงระหว่างคอกับอก

ตอนนั้นตัวสั่นไปหมด สักพักคุณหมอเราก้อเข้ามา พยาบาลในห้องก้อสวัสดี
และบอกคุณหมอว่า วันนี้พาน้องมาดูค่ะ ... เออคะ พยาบฝึกหัดมาดูการผ่าตัด
แทนที่จะไม่รู้อะไร เราก้อรู้หมด เพราะระหว่างที่หมอทำ หมอก้ออธิบายไปด้วย
"มีดเบอร์นี้ ทำนี้ ผ่าตรงนั้นก่อน ต่อมาอะไรๆ" แม่เจ้าาาา เห็นภาพอะ

ฟังอยู่สักพัก เสียงเด็กก้อดังขึ้น "แง แง งงงงง" "เด็กผู้หญิงนะค่ะ" เสียงคุณหมอบอก
พยาบาลอุ้มลูกมาที่โต๊ะทำความสะอาด ซึ่งอยู่ทางขวาของเรา เราเห็นหมด
ลูกตัวซีดขาวเชียว ร้องดังมาก ตัวเราน้ำตาไหลพรากโดยไม่รู้ตัว
ขณะนั้นตัวเรามองลูกอยู่ ก้อรู้สึกหวิวมาก ตาพร่าไปหมด เหมือนจะเปนลม
คงเพราะเสียเลือดเยอะ และเอาลูกออกไปด้วย

พอทำความสะอาดลูกเสร็จ พยาบาลก้ออุ้มมาให้ดู และเช็คเพศ
ความรู้สึกตอนนั้นมันบอกไม่ถูก ดีใจ ตื้นตัน
พยาบาลอุ้มลูกใส่ตู้รถเข็น และเข็นออกไป ระหว่างนั้นคุณหมอก้อเย็บแผล
ทำโน่นนี่ เสร็จแล้วก้อเข็นเราไปรอที่ห้องพักฟื้น นอนรอดูอาการก่อนเข้าห้องพัก
...........................................................

ด.ญ.นันท์นภัส สถิตย์พรม หรือ น้องทับทิม
ลืมตาดูโลก วันเสาร์ ที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 10.00 น.

Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2555		3 comments
Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2555 12:45:17 น.
Counter : 524 Pageviews.
Share Tweet