กลับมาเขียนบล็อคอีกครั้ง กับชีวิตที่เปลี่ยนไป
ในที่สุดก็ได้กลับมาเขียนบล็อคที่นี่อีกครั้ง ถึงแม้ว่ายุคนี้ผู้คนจะพากันไปใช้ facebook, twitter, instagram กันซะส่วนมาก แต่ฉันก็ยังรู้สึกสะดวกใจที่จะได้เขียนเรื่องราวของฉันที่นี่มากกว่า
ที่จริงฉันเปลี่ยน account ที่นี่หลายรอบมาก ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตัวเองทำไปเพื่ออะไร ทำใมไม่ใช้อันแรกอันเดียวไปเลย 555
แต่ก็ขอย้อนไปตอนเมื่อเริ่มเขียนบล็อคอันแรกเมื่อตอน 14-15 ปีที่แล้ว ตอนนั้นฉันอายุ 15 ปีได้ กำลังอยู่ในช่วงว้าวุ่นเลย อะไรๆ ก็ไม่ค่อยเป็นไปตามฝัน อยากเข้าเรียนที่นึงก็สอบไม่ติด กลายเป็นโรคซึมเศร้าพักใหญ่ ฝันอยากไปใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่น ตอนนั้นชอบญี่ปุ่นมาก อยากไปเรียน อยากไปใช้ชีวิตที่นู่น บ่นลงบล็อคแทบทุกวัน พี่ๆ ตอนนั้นก็บอกว่าใจเย็นๆ อย่ารีบ ฉันก็เพ้อของฉันไปเลย ฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ดี มีกิน มีที่ให้นอน มีเงินไปเรียนหนังสือ ก็ดีมากแล้วในตอนนั้น เข้าไปอ่านบล็อคในกลุ่มชีวิตในต่างแดนเป็นประจำ เพราะอยากรู้ว่าคนที่อยู่ต่างประเทศเขาใช้ชีวิตกันอย่างไร ตอนนั้นฉันไม่เคยไปต่างประเทศเลยสักครั้ง ตอนอ่านบล็อคพี่ๆ ฉันก็จินตนาการตัวเองได้ไปอยู่ต่างประเทศ แล้วก็ได้มาเขียนบล็อคในกลุ่มนี้บ้าง
ตลอด 15 ปีที่ผ่านมา ฉันก็ผ่านเรื่องราวมามากมาย ได้เรียนปริญญาตรีที่ธรรมศาสตร์ ได้ทำงาน Law firm อยู่ 5-6 ปี มีเงินใช้พอได้ไปเดินทางในหลายๆ ประเทศ จำได้ว่าตอนไปญี่ปุ่นครั้งแรก น้ำตาฉันไหลแทบทุกวัน การได้พาตัวเองมาเยือนประเทศที่ตัวเองเคยไฝ่ฝันอยากจะมาใช้ชีวิตอยู่ มันเป็นความรู้สึกที่ตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก จากนั้นฉันก็เริ่มมาเที่ยวยุโรป ส่วนใหญ่จะเป็นการเที่ยวคนเดียวซะส่วนมาก ก็ทำให้ตัวเองได้ค้นพบอะไรหลายๆ อย่าง และทำให้เข้าใจว่า ‘ฝรั่งเศส’ เป็นประเทศที่น่าจะเหมาะกับฉันที่สุดแล้ว ทั้งๆ ที่ประเทศนี้ไม่เคยอยู่ในตัวเลือกของฉันมาก่อนเลย แต่พอได้มาสัมผัสที่นี่แล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ดีอย่างบอกไม่ถูก หลังจากมาเที่ยวที่นี่ครั้งแรกก็วนกลับมาอีกสองรอบ เพื่อให้แน่ใจว่าชอบที่นี่จริงๆ และก็ได้ตัดสินใจว่าจะเรียนปริญญาโทที่นี่และก็จะลองหางานทำต่อหลังเรียน ฉันก็ตั้งหน้าตั้งตาเก็บเงินเก็บทอง เข้าเรียนภาษาฝรั่งเศส ยื่นสมัครเรียน ป.โท ในหลายๆ ที่ จนได้ตอบรับมาจำนวนนึง
ณ ตอนนี้ ฉันอยู่เมืองลียง เมืองใหญ่อันดับสามของฝรั่งเศส ฉันเรียนปริญญาโทด้านการเงินที่ Business School แห่งหนึ่ง โดยหวังว่าจะผันตัวมาทำงานใน Investment Bank ซึ่งหลักสูตรนี้รวมฝึกงาน 4-6 เดือน นักเรียนต้องหาที่ฝึกงานเอง จะฝึกที่ไหนก็ได้ในโลกใบนี้ ฉันเองก็อยากฝึกที่ฝรั่งเศสนะ แต่แอบติดตรงที่ภาษาฝรั่งเศสฉันยังไม่คล่องเท่าไหร่ ฉันก็พยายามฝึกฝนอยู่ หลังเรียนจบ ป.โท ที่นี่ ฉันก็จะได้วีซ่าเพื่อหางานต่ออีกปีนึง แต่ถ้าตอนนั้นฉันไม่มีเงินเหลือแล้ว ฉันก็คงต้องกลับไทยอยู่ดีล่ะ
ตอนนี้ก็อยู่มาสองเดือนครึ่งแล้ว แต่รู้สึกเหมือนอยู่มาหลายปีแล้ว การเรียนที่นี่หนักมาก คลาสก็เยอะ งานกลุ่มก็เยอะ พรีเซนต์แทบทุกอาทิตย์ ประชุมกับทีมแทบทุกวัน เหมือนทำงานจริงๆ แต่แค่ไม่ได้เงินเดือนแค่นั้นอ่ะ ส่วนการใช้ชีวิตโดยรวมก็แอบรู้สึกว่าเหนื่อยกว่าที่คิดแหละ โดยเฉพาะเรื่องเงิน ตอนอยู่ไทยก็ทำงานมีเงินเดือน อยากกินอะไรก็ได้กิน มาอยู่นี่เงินในบัญชีก็ค่อยๆ หายไป ต้องคำนวณตลอดเวลาจะกินจะใช้อะไร วางแผนเป็นปีๆ จะทำงาน part time ก็ไม่ได้ เพราะลำพังเรื่องเรียนเองก็หนักหน่วงมากแล้ว
ก็ทำให้ชีวิตได้เรียนรู้ และเข้าใจอะไรหลายๆ อย่างมากขึ้น เป้าหมายของฉันคือการได้เป็นที่ปรึกษาทางการเงินในบริษัทข้ามชาติในปารีส ยังมีปัจจัยอะไรหลายๆ อย่างที่ฉันจะต้องทำ ต้องฝึกฝน ต้องฝ่าฟัน เพื่อให้ได้ไปอยู่จุดนั้น ชีวิตฉันมันก็อยู่ความหวังและความพยายามแบบนี้แหละ
| Create Date : 06 ธันวาคม 2563 |
| Last Update : 6 ธันวาคม 2563 18:12:09 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1318 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
