BlogGang.com : : ~lolz~ : ลมหนาวกับดาวลอย

ลมหนาวกับดาวลอย

หุๆๆ...จั่วหัวข้อมาก็ชักจูงให้เยาวชนไทยไปในทางอบายมุขซะอย่างนั้น

ลมหนาวกลับมาพัดผ่าน...หลังจากเว้นวรรค...ร้อนๆไปหลายวัน..และแล้ว

ก็กลับมาหนาวจริงๆจังๆเสียที.......

....สภาพอากาศที่เชียงใหม่ขณะนี้...ความหนาวเย็นเริ่มปกคลุมทั่วทั้ง

จังหวัด....ซึ่งมีอิทธิพลต่อความเหงา..เศร้าซึม..ง่วงนอน..อย่างทวีคูณ

ความขี้เกียจ...มากขึ้นเรื่อยๆ...ขนาดอั๊พบล๊อกยังขี้เกียจเลยเหอะ

และยิ่งช่วงนี้กำลังได้โปรงานเข้ามาหมาดๆ...เพราะเพื่อนลาบวช

จากที่พยายามตื่นตัวในหน้าที่อยู่เสมอในภาวะอากาศหนาวๆน่านอนแบบนี้

ยิ่งต้องเพิ่มแรงกระตุ้นให้เอาใจใส่งานที่รับผิดชอบมากขึ้น

ไหนจะงานหน้างาน....ไหนจะงานเอกสาร....เฮ้อ...เหนื่อยจริงๆ

พูดแล้วก็อยากซดดาวลอยซักเป๊ก..55+....ยิ่งช่วงนี้

มีใครต่อใครหลายคนทักว่า...เฮ้ย...ไปทำไรมาถึงอ้วนขึ้น...

เฮ้อ....คิดในใจว่า...ไอ้เราก็ออกกำลังกายอยู่บ้าง(วิ่งเล็กๆน้อยๆ)นี่หว่า...

ยังอ้วนอีกหรอวะ...เอ๊..รึว่าเพราะดื่มยอดข้าวมากไปช่วงก่อน(เกือบทุกคืน)

ตัวก็ออกจะบวมๆนิดหน่อย...แต่มาทักว่าอ้วนเนี่ย..ถึงกับเสียเซลฟ์กันเลยทีเดียว

คงจะชิวๆไม่ได้แล้ว..ต้องออกกำลังกายจริงๆจังๆ..ท้าลมหนาวกันไปเลย

พอเข้าฤดูหนาวทีไร....เวลาอยู่คนเดียวอาการเดิมเริ่มกำเริบ

อาการของคนโสดที่เหงาๆ..เศร้าๆ..หงอยๆ..เหม่อๆ..ล่องลอย..เซงๆ..เบื่อๆ

เคยได้ยินคำๆนี้มั่งป่ะ..ที่บอกว่า

เหงาตัวเท่าควาย(ทำไมต้องตัวเท่าควายหว่า...เท่าอย่างอื่นไม่ได้รึไงวะ55+)

เฮ้ออออออออออออออออออออ......ถอนหายใจดังเฮือกกกก....

แต่พออยู่กับคนหมู่มาก....จะหัวเราะ..สนุกสนาน...ร่าเริง..บอกกับคนอื่นว่าไหว...ไม่เป็นไร...ไม่ได้เหงา...

ไม่ได้อยากเรียกร้อง....ไม่ได้อยากให้ใครมาสนใจ....ไม่ได้ขอให้ใครมาเห็นใจ

ทนกับสิ่งเหล่านี้มานานนน..จนจำไม่ได้ว่าเริ่มชินชากับความเหงาตั้งแต่เมื่อไหร่

การได้มีเพื่อนคุยเพิ่มขึ้น...เพื่อนเที่ยวเพิ่มขึ้น...เพื่อนกินข้าวเพิ่มขึ้น...เพื่อนฯลฯ

มันก็ช่วยให้เราหายเหงาได้ระยะนึง....แต่พอกลับมาอยู่คนเดียวแล้ว

มันกลับเหงามากยิ่งกว่าเดิม....กลับอ้างว้างเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม

เพื่อนสามารถเติมเต็มได้..แต่ก็ไม่ทั้งหมด..แต่ก็ไม่ทุกสิ่ง...

อยากกลับบ้าน...อยากกลับไปหาคนที่เรารัก....ไปนอนหนุนตัก..ไปกินข้าวด้วย

ไปกอด..ไปหอม...ไปนวดหลังนวดไหล่ให้หายเมื่อย....แต่ทำไมเราไม่ได้กลับ

เหมือนคนอื่นๆเขา...ทำไมต้องมาทำงานทุกวัน...ทำไมไม่หาเวลากลับบ้านบ้าง

สารพัดว่าทำไม.....ถามไปก็ไม่ได้คำตอบอยู่ดี....ตอบไปก็กลายเป็นข้ออ้าง

ชีวิตมนุษย์หนึ่งคนมันเหนื่อยอย่างนี้....ทำไมยังต้องมาวิ่งไล่จับเงาในกระจก

กันอยู่หนอ....อยากกลับไปหากำลังใจจังเลยครับ

................................................................................................
พิมพ์ไปด้วยอารมณ์เวิ่นเว้อ....ด้วยอากาศหนาว....หรือจะด้วยอะไรก็แล้วแต่

แต่ขณะนี้รู้สึกอย่างเดียวว่า.....อิ่มข้าว...ง่วงนอนโว้ย...อิอิ.............

....ปล.....รักแม่มากครับ...คงไม่มีผู้หญิงคนไหนรักผมได้เท่าแม่อีกแล้ว....
.............อากาศหนาวมากแล้ว...อย่าลืมสวมเสื้อกันหนาว...ด้วยนะครับ....

Create Date : 24 พฤศจิกายน 2552

Last Update : 24 พฤศจิกายน 2552 21:44:08 น.

6 comments

Counter : 577 Pageviews.