การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่

จั่วหัวเรื่องมาก็น่าปวดหัวแล้วอ่ะเนอะ
ก่อนอื่น....ก็สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังอ่ะนะคับ
แหะๆ...........ลืมเข้ามาอั๊พซะงั้น
เพราะมัวเหนื่อยใจกับการสอบที่ผ่านมา
แล้วเศร้าใจกับคะแนนสอบอันน้อยนิดด้วย
รู้สึกผิดหวัง....แต่ก้อไม่ได้รู้สึกเสียใจจะเป็นจะตาย
ถึงอย่างนั้นก็ยังเครียดอยู่....เพราะต้องไฟท์ทุกวิชาอีกแล้ว
เป็นแบบนี้ทุกๆเทอมเลยสิน่า......ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
เหนื่อย...ทน...ท้อ....แต่ไม่เคยถอย.............
ตั้งหน้าตั้งตาเรียนให้จบ.....ไม่เคยหวังอะไรในโลกนี้
แต่ที่อยากได้คือเรียนจบแล้วมีงานทำ.....ที่สำคัญ
...จบมาต้องมีงานทำหาเงินมาให้พ่อกับแม่ให้ได้......
แม้ตอนนี้จะมีปัญหาต่างๆนานา....แต่เชื่อว่าจะผ่านไปด้วยดี
ไม่มีหรอกคนที่จะไม่มีเรื่องดีเกิดขึ้นในชีวิตเรานะ
เพราะฉะนั้น...ต้องกัดฟันทนสู้ไป...อย่าท้อถอย
..........อูยยยย.....เครียดบ่ะ.........................

แต่มีสิ่งนึงที่เปลี่ยนแปลงในช่วงนี้ก็คือความรักของเรา
มันจะสวยงามหอมหวานดั่งที่เคยคิดไว้รึปล่าวก็ไม่รู้
ได้แต่นั่งคิด...นั่งเดาใจ....ไปต่างๆนานา............
สุดท้ายก็เลยใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด...จนเรามีวันนี้
เอ๊....อย่าคิดทะลึ่งดิคับ.......ไม่ได้ถึงขนาดนั้นซะหน่อย
เอาเป็นว่าเราอยู่ในฐานะที่ใครหลายๆคนนิยามว่า"แฟน"นั่นแหละ
หรือว่ามันจะเป็นเพียงแค่ฐานะเลื่อนๆลอยๆ...เพราะไม่ได้ยินจากปากของเธอเอง
ข้อความหนึ่งๆมันคงไม่ซึ้งเท่าคำพูดจากปากของเธอหรอก
แต่พักนี้...อาจเป็นเพราะเรานั้นไกลห่างกัน...ทำให้ผมคิดว่า
ระยะทางจะทำให้ความรู้สึกที่มีต่อกันจางหายไป....หรือ
ใครจะรู้สึกว่ารักลดน้อยลงก่อนกัน......(ความคิดบ้าบอๆของผมเอง)
แต่ผมจะไม่แคร์....เพราะถือว่าความรักเกิดจากความเข้าใจกันและกัน
หากไม่หันหน้าพูดจากัน....ชาตินี้ก้อไม่มีวันเข้าใจกันหรอก
เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เรื่องราวทั้งหมด.......เพราะยิ่งพูดเรื่องนี้แล้วยิ่งเครียด
ให้รู้ว่า"รัก"ก้อพอเนอะ
ถือว่าเรื่องนี้....จบ!!!!



เรื่องที่น่าเสียใจก็คงเป็นอีกเรื่องนึง...ที่น่าจะรู้ตัวตั้งแต่แรก
(me/มีแต่เรื่องเสียใจว่ะ)
อืมมม....อาจเป็นฮาผิดเองมั้งที่ถามแกช้าไป....
โอเคมันมาก่อน.....แกก็เลยต้องทำตามนั้น.......
ที่พูดอยู่ตอนนี้ไม่ใช่เพราะโกรธนะ...โปรดอย่าเข้าใจผิด
โอเคฮาเคยบอกแล้วว่า...ฮาไม่ชอบคนไม่มีเหตุผล
แกมีเหตุที่ว่าใครมาชวนก่อน......ก็คงจะไปกับคนนั้น..ปฏิเสธไม่ได้
แล้วตอนนี้ฮาชะล่าใจเกินไป.....ไม่ถามแกชวนแกรวมกลุ่ม
อันนี้ยังไม่รวมเมื่อตอนเรื่องฝึกงาน.....โอเคเรื่องนั้นมันผ่านไปแล้ว
จะไม่พูดถึงอีก....เพราะถึงพูดไปมันก็แก้ไขอะไรไม่ได้อีก
เรื่องไปค่าย......พูดไม่ออกเลยจริงๆ......ยิ้มทั้งๆที่เสียใจ
แต่จะเสียใจแค่วันนี้วันเดียวพอ.....แล้วยอมรับการตัดสินใจของแก
ที่พิมพ์อยู่ตอนนี้ไม่หวังหรอกที่จะให้แกอ่านแล้วมาเห็นใจ
รึว่ารู้สึกสงสาร....
แต่แค่อยากระบายอารมณ์ที่มันคั่งค้างอยู่ในใจ...ที่จะพูดให้ใครฟัง
ก็คงจะมีแต่คนสมเพชเสียมากกว่า......ก็เลยต้องมาระบายในบล๊อกแทน
แต่กลับไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาเลย....กลับหดหู่ยิ่งกว่าเก่าอีกบ่ะ
เอ่อว่าจะพูดเรื่องนี้ตั้งนานแล้ว...เอาเป็นว่าพูดในบล๊อกนี้แล้วกัน
เรื่องที่แกขอเมื่อวันเกิดแก(แกคงลืมไปแล้วสิ)......
ฮาคงให้ไม่ได้จิงๆ.....เรื่องมันจบไปแล้ว...ขอร้อง
ปล่อยให้มันเข้าใจฮาไปผิดๆ....ปล่อยให้มันทำตัวแบบนั้น
มันจะทำตัวแบบไหน....จะทำอะไรชั่งมัน.....ไม่ต้องมาเล่าให้ฟัง
จากที่เคยรู้สึกขัดหูขัดตากับนิสัยของมันที่ไม่เคยปรับตัวให้เข้ากันกะฮา
ส่วนฮาก็เหนื่อยแล้วที่จะคอยตามใจแล้วปรับตัวให้เข้ากับใคร
ฮาอาจจะมองมันแค่มุมเดียวก็ได้.....แต่ถ้าจะให้กลับมาเหมือนเดิมคงไม่ได้
เพราะนิสัยฮากับมันไม่เข้ากันเลยซักนิดเดียว....
ไม่ได้หมายความว่าฮาจะเป็นคนดีเลิศเลอ...กลับกันฮาอาจจะชั่วมากกว่ามันซะอีก
ก็เลยหาเพื่อนซักคนที่มันจะเข้าใจฮาได้ยากเย็นแบบนี้
เอ่อ...พอๆๆๆ....ไม่จบซักที
จบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


เพราะคำว่า"เพื่อน"คือคนที่คอยรับฟังปัญหาเรื่องราวทุกข์ร้อนของเรา
เพราะคำว่า"เพื่อน"คือคนที่จะอยู่ข้างๆเราเมื่อเราไม่มีใคร
เพราะคำว่า"เพื่อน"คือคนที่จะคุยกันด้วยเหตุผลมากกว่าอารมณ์ชั่ววูบ
เพราะคำว่า"เพื่อน"คือคนที่จะนำทางให้เราเมื่อเราหลงทาง
เพราะคำว่า"เพื่อน"คือคำที่คนสองคนถึงหลายๆคนพูดออกมาด้วยความจริงใจ
เพราะคำว่า"เพื่อน"คือคนที่จะเอ่ยคำ"ขอโทษ"ได้แม้ตัวเองไม่ได้เป็นคนผิดก็ตาม

ขอโทษ....ทุกๆคนที่หลงเข้ามาอ่านบล๊อกนี้...แบบว่าขอระบายอารมณ์ทีเถอะ
....ไม่ไหวแล้วววว.....

และสุดท้าย....ผมเชื่อนะว่าใครทำอะไรไว้ผลนั้นก็จะย้อนคืนสู่คนกระทำแน่นอน

Create Date : 11 มกราคม 2550		2 comments
Last Update : 11 มกราคม 2550 21:57:42 น.
Counter : 456 Pageviews.
Share Tweet