[Fiction] F4 Dark II (fic fantasy,แต่ชาติปางก่อน) คำนำ บางเรื่องราวมันไม่มีจุดเริ่มต้น และ ไม่มีบทสรุป ทุกคำจำกัดความขึ้นอยู่กับจินตนาการของผู้อ่าน หาก เกิดคำถามขึ้นมากมายในใจท่าน โปรดให้อภัยที่ผู้แต่งอาจไม่สามารถตอบคำถามของท่านได้ บางครั้งท่านอาจต้องค้นหาคำตอบจากจินตนาการของท่านเอง 2 fiction ภาคต่อเนื่อง f4 dark I และ f4 dark II ดำเนินเรื่องไปพร้อม ๆ กัน....และเชื้อเชิญผู้อ่านทุกท่านลองทัศนาในทุกตัวอักษราที่จะพาท่านล่องลอยไปในดินแดนที่ท่านอาจไม่เคยรู้จัก แต่บางพักอาจรู้สึกคุ้นเคย..... lofidin +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ คนแต่งมันอยากคุย เขียน introduce ซะดิบดีแต่ไม่รู้งานนี้จะไปได้ไกลสักแค่ไหน ตั้งใจให้เป็น short fic แต่ก็นั่นแหละ f4 next ฯ ก็ตั้งใจให้เป็น short fic เหมือนกัน แต่ก็เลยเถิดบานปลายมาจนถึงขนาดนี้ ^^" จริง ๆ Dark I ตั้งในให้เป็นปฐมบทเปิดเรื่อง..แต่ว่ามันก็ยาวเกินกว่าจะเป็นแค่นั้น แต่ก็สั้นพอที่จะเป็น short fic ละมั้ง ( ตอนนี้นะคะ ) ชื่อเรื่องก็อีก จนปัญญาในการตั้งชื่อ ก็ตั้งมันดื้อ ๆ จำกันง่าย ๆ แบบนี้แหละ...ตอนแรกอยากได้ชื่อที่ฟังแล้วลึกลับน่าติดตามและค้นหา แต่ก็นั่นแหละนะ มันสมองกระจิดริดของข้าพเจ้าทำงานเต็มประสิทธิภาพได้เท่านี้เอง อ้อ ! อีกอย่างถึงจะบอกว่ามันเป็นภาคต่อของกันและกัน ผู้อ่านก็ไม่ต้องพยายามจะปะติดปะต่อมันหรอกนะคะ....พราะเริ่มเรื่องนี่จะไม่เกี่ยวกันเลย....ช่วงเวลาก็ไม่สัมพันธ์กันด้วย.....กว่าจะรู้ว่ามันเกี่ยวข้องกันตรงไหนก็ตอนจบเรื่องนั่นแหละค่ะ ( ตามเจตนาของนังคนแต่งในตอนนี้นะคะ....ดังนั้นอาจมีการเปลี่ยนตีมทีหลัง ..ก็โปรดให้อภัย...ยังไงก็ตามที่บอกแบบนี้ไปก่อนนะคะ ) อย่างไรก็ตามแต่ ได้แก่ต่างไปแล้วว่าไม่มีจุดเริ่มต้นและไม่มีบทสรุป ....ดังนั้นอาจหมายความว่า fic เรื่องนี้อาจแต่งไม่จบก็ได้ 555555555 เอาล่ะค่ะ .....ไปตามอ่านกันดีกว่า (ไม่คาดว่าจะมีคนชอบ fic แนวนี้สักเท่าไหร่.. เป็นการเขียนเปลี่ยนอารมณ์และตามความพึงพอใจของนังคนแต่งเท่านั้นเอง ) ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ บุตรผู้ถือกำเนิดจากสามโลก สั่นไตรภพ สะท้าน สะเทือน สัจ “อเนก” ถูกหลอมรวมเป็นหนึ่ง อำนาจแห่งบุตร จบ ภิภพ สิ้น ดับสลาย ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ f4 dark II Chapter 1 เกาะโตเกียว , เมืองหลวงญี่ปุ่น : ซ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ฝนสาดกระหน่ำยิ่งกว่าฟ้ารั่ว ผู้คนที่เดินชนไหล่กันเมื่อครู่แตกกระจัดกระจาย หาที่หลบฝนกันพัลวัน “ แย่จริง ๆ เลย ทำไมอยู่ดี ๆ ฝนถึงตกลงมาได้ ” “ ก็นั่นน่ะสิ ทั้ง ๆ ที่ไม่มีวี่แววมาก่อนเลย ” ชาวญี่ปุ่นคุยกัน พลางมองดูท้องฟ้า ที่ปกคลุมด้วยเมฆดำทมึน .............................. ที่ใดที่หนึ่งบนเกาะโตเกียว : “ อึ๊ ! ” ร่างคุดคู้ร่างหนึ่งนอนขดกายจมกลองโคลน ความทุกข์ทรมานดุจจะแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายนั้น “ อึ๊ ! .. ชะ - ช่วยด้วย ! ใครก็ได้ช่วยที ! ” ดวงตาที่เคยดำสนิทบัดนี้แดงก่ำเสียยิ่งกว่าสีเลือดนก “ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ” แล้วเสียงสุดท้ายแห่งความทุกข์ทรมานก็เสียดแทรกในความมืด คลื่นบางอย่างสีดำสนิทแผ่ปกคลุมร่างที่เริ่มปริเร่งของคนผู้นั้น .................เปรี้ยง !!!............... สายฟ้าฟาดเปรี้ยงมายังร่างนั้นอย่างกระทันหัน ! มีเพียงเสียงจ้าปรากฏก่อนจะลบหายไป ------------------------------------------------------------------- .......เฮือก !....... ชายหนุ่มคนหนึ่งผวาตื่นในทันใด , ดวงตาสีเขียวของเขาตื่นตระหนก “ กาลี ” มีเพียงเสียงแผ่วเบาที่หลุดรอดมาจากลำคอของเขา “ คุณหมอริวคะ มีคนไข้ด่วนเข้ามาค่ะ” พยาบาลสาวบอกด้วยความร้อนรน แต่ไม่วายแอบทิ้งสายตาให้ท่ากับหมอหนุ่ม ยูสุเกะ ริว..... เดินเข้าห้องผ่าตัดในทันใด ดวงตาที่ตื่นตระหนกเมื่อครู่จางหายไป แทนที่ด้วยดวงตาที่สงบนิ่ง การผ่าตัดเคสฉุกเฉิน รอคอยเขาอยู่....... ------------------------------------------------------------------- บนยอดตึกของโรงพยาบาลเดียวกัน..... ผ้าคลุมสีเงินยวง สะบัดพรึ่บพรั่บต้านกระแสลม และ กระแสฝน แต่น่าแปลก .... ที่มันไม่มีแม้แต่หยาดน้ำจับเกาะอยู่เลย ...............................ไม่อยากเชื่อ นายรู้จักตื่นเต้นด้วยหรือนี่ ริว................................... ........ นายอยู่นี่รึ ซุย .... นายก็คงรู้แล้วสินะ อีกไม่นานคำทำนายนั่นก็จะเริ่มต้น ....... ....... อย่าพึ่งตื่นเต้นนักเลย การจุติพึ่งจะกำเนิดเท่านั้น ..... พวกเราคงยังพอมีเวลา ........ ....... อย่าชะล่าใจนัก เพราะแม้แต่เทพผุ้พิทักษ์ เราก็ยังหาไม่ครบเลย....... คำเตือนของริว ทำให้เจ้าของผ้าคลุมสีเงินยวงมีแววตาวิตกในทันใด..... เขาจ้องมองเงาทมึนของเมฆบนท้องฟ้า แสงประจุหลั่งไหลจากผืนฟ้าสู่ผืนดิน.... ใครกี่คนจะรู้บ้างว่า ภาพนี้ช่างใกล้เคียงกับอดีตที่เคยเป็นมา แตกต่างก็เพียงแต่ บรรดาตึกสูงที่เห็นอยู่ได้ผุกร่อน ไร้ซึ่งร่องรอยของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า....... “ มนุษย์ !!! ” ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ แนะนำตัวแสดง : Yu suke Rui : แสดงโดย โจวอวี๋หมิน พ่อหนุ่ม vic ที่เรื่องนี้รับบทหมอหนุ่มผู้มีนัยน์ตาสีหยกค่ะ Hanabiki Sui : แสดงโดย อู๋เจี้ยนหาว พ่อหนุ่ม more step ของเรานั่นเอง , เรื่องนี้รับบทเป็นอะไรก็ดูกันต่อไปนะคะ ... ลุ้นไปพร้อม ๆ กันนี่แหละค่ะทั้งคนอ่านและคนแต่ง เหมือนเปิดหนังสือหน้าใหม่ไปพร้อม ๆ กัน....lofidin) +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++   Create Date : 23 สิงหาคม 2548 5 comments Last Update : 4 ตุลาคม 2548 17:59:10 น. Counter : 955 Pageviews. Share Tweet

waiting 4 u na   โดย: fern IP: 61.95.81.206 23 สิงหาคม 2548 9:52:44 น.

“ กลับมาแล้วค่ะ “ เด็กหญิงวัยกำดัดผิวคล้ำเข้ม กล่าวทักทายการกลับบ้านด้วยความเหนื่อยอ่อน “ กลับมาแล้วหรือมิกะ” หญิงวัยกลางคน หน้าตาใจดีชะโงกหน้าออกมาจากห้องครัว “ ขึ้นไปอาบน้ำ แล้วรีบลงมาทานข้าวนะจ๊ะ ...อ้อ เรียกพี่โชวลงมาด้วยล่ะ ” “ ค่ะ ...” ตอบรับเสียงอ่อย ไม่นึกอยากเข้าไปเรียก พี่โชว เลย ห้องมิกะอยู่ชั้นสาม แต่ห้องของโชวอยู่ชั้นสอง เธอจึงต้องเดินผ่านอย่างเลี่ยงไม่ได้ ...มิกะค่อย ๆ จรดปลายเท้า อย่างน้อยที่สุดเธอก็อยากยืดเวลาก่อนเจอหน้าพี่ชายไว้ให้นานเท่าที่จะเป็นไปได้ “ จะไปไหนหรือ มิกะ ” เสียงเย็น ๆ ดังขึ้น , มิกะสะดุ้งโหยง “ จะ - จะขึ้นห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าค่ะ ” ขยับแว่นตาขึ้นลงอย่างอึดอัด ไม่กล้าสบตาพี่ชาย โชวจ้องมองเสื้อปกกะลาสี สีขาวของมิกะ ( ด้านหลังมีรอยฉีกขาดสองรอยเป็นแนวยาว)... มิกะทำท่าจะเดิน , โชวคว้าแขนของเธอเอาไว้ “ ไปโดนอะไรมา” ถามด้วยน้ำเสียงเข้มงวด ยื่นมือไปแตะรอยดังกล่าว “ อะไรคะ” มิกะเอี้ยวคอมองตามอย่างแปลกใจ (เพราะรอยขาดอยู่ด้านหลังเธอจึงไม่ทันสังเกต) “ ถอดออกสิ เธอจะได้เห็น” โชวพูดออกมาหน้าตาเฉย ไม่เท่านั้นเขายังจับชายเสื้อทำท่าจะถอดให้เธอเสียอีก “ยะ – อย่านะ ไค ! ” มิกะจับมือของโชวยับยั้งไม่ให้เขาถอดเสื้อเธอ .... แต่ว่า ยิ่งทำอย่างนั้นดูเหมือนทำให้ทุกอย่างแย่ลงไปอีก เพราะโชวตวัดร่างมิกะมากอดเอาไว้ แล้วหอมแก้มของมิกะเบา ๆ “ ปล่อยนะ !” มิกะดิ้นเต็มแรง โชวจึงปล่อยอ้อมกอดอย่างเสียดาย “ นายกล้าดียังไง ถึงเอาร่างพี่โชวมาทำบ้า ๆ อย่างนี้ ” มิกะปาดแก้มแรง มองด้วยสายตาเอาเรื่อง .... นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไคทำเช่นนี้กับเธอ “ จุ๊ ๆ ๆ อย่าเอ็ดไป .... เธออยากให้แม่เธอรู้หรือไง ว่าฉันไม่ใช่โชว” ไคแกล้งเอานิ้วแตะริมฝีปาก ทั้ง ๆ ที่ดวงตาของเขาระยิบระยับเป็นประกาย มิกะหันหลังวิ่งขึ้นบันไดไปห้องของเธอทันที ---------------------------------------------------------------------- “บ้าจริง ! มันจะต้องเป็นอย่างนี้ไปตลอดเลยหรือไง” มิกะขว้างเสื้อของเธอลงในตะกร้าอย่างหัวเสีย ตุ้บ ! .... ทว่าเสื้อของเธอได้ลากบางอย่างจากโต๊ะเครื่องแป้งหล่นลงไปด้วย , มิกะเดินไปหยิบมันขึ้นมา ... แล้วน้ำตาก็เอ่อคลอ มันเป็นรูปถ่ายของเธอกับพี่ชายบนเนินเขาสีขาวสะอ้านสุดลูกหูลูกตา ไฮบาระ โชว .... คือพี่ชายที่แสนดี และเป็นพี่ชายที่เธอรักมากที่สุด ......โชวคอยปกป้องเธอเสมอตั้งแต่เล็กจนโต เนื่องจากมิกะมีสีผิวคล้ำเข้ม ผิดกับชาวญี่ปุ่นทั่วไป......ดังนั้น เธอจึงถูกล้ออยู่เสมอว่าเป็นเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยง และยังถูกก้อนหินปาใส่อยู่บ่อย ๆ อีกด้วย.... ทุกครั้งโชวจะออกโรงปกป้องมิกะ และถ้าเขามารู้ในภายหลัง เขาก็จะตามไปเอาเรื่องเด็กชายที่รังแกมิกะ จนถึงขั้นพักการเรียนหลายต่อหลายครั้ง..... และทุกครั้งเช่นเดียวกัน โชวจะจูงมือเธอไปยังแม่น้ำที่อยู่ใกล้บ้าน พร้อมกับตะโกนอย่างสุดเสียงว่า “ ไฮบาระ มิกะ เป็นน้องสาวของช้านนนนนนนนนนนน ” เขาจะแกล้งทำเสียงสะท้อนก้องอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งเธอหยุดร้องไห้เปลี่ยนมาเป็นหัวเราะแทน พ่อ และ แม่ รักพี่โชวมาก เป็นเรื่องปกติ .... เพราะพี่โชวเป็นลูกชาย แถมเป็นลูกคนโต พี่โชวเป็นดวงใจของคนทั้งครอบครัว.... เธอไม่เคยรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเลยสักนิดที่ พ่อกับแม่จะรักพี่โชวมากกว่า, ในทางตรงกันข้าม เธอกลับมีความสุขมากที่ได้อยู่ในครอบครัวแสนอบอุ่นครอบครัวนี้ แต่ทว่าความสุขเหล่านั้นก็ยุติลงในฤดูหนาวปีที่แล้ว....เมื่อเธอและครอบครัวเดินทางไปเที่ยวที่ฮอกไกโด ( นึกมาถึงตอนนี้ มิกะก็ไม่สามารถห้ามน้ำตาได้อีกต่อไป) ---- flash back ---- “ กลับกันเถอะมิกะ ลมเริ่มแรงแล้ว ” โชวตะโกนเรียกน้องสาวที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่กลางเนินหิมะ “ ไม่เอา มิกะอยากเล่นต่อ , พี่โชวกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวมิกะตามไป ” ตะโกนตอบพี่ชาย โชวส่ายหัว ก่อนจะดึงแว่นตามาใส่ แล้วสกีอย่างสวยงามมาหา ( ตอนนี้สาว ๆ แถว ๆ นั้นก็ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดปลาบปลื้มโชวกันเป็นแถบ ก็นอกจากเก่งแล้ว โชวน่ะยังหล่อชนิดที่หิมะยังละลายได้เลยทีเดียว) “ ยายบ๊อง ! แล้วพี่จะทิ้งเธอไว้ได้ยังไง สกียังกับเด็กอ่อนพึ่งหัดเดินอย่างนี้น่ะ ” เคาะหัวน้องสาวเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู “ มิกะอยากสกีเก่ง ๆ เหมือนพี่โชวนี่นา มาทีไรก็เกาะพี่โชวสกีทุกที ” (หมายถึง การใส่สกีเดียวกับโชว แล้วให้โชวสกีให้ โดยมีมิกะเกาะเอวอยู่ด้านหลัง) “ แล้วไง โตแล้วเลยไม่อยากเกาะพี่แล้วสิ ? หรือว่า .. มีเพื่อนชายแล้ว ? ” นิ่วหน้าใส่น้องสาว นึกไม่พอใจในทันที “ มีก็ดีสิ....แต่ว่า ไม่มีใครสายตาถึงมาจีบมิกะเลยล่ะพี่ชาย ” มิกะยิ้มยิงฟันขาว เย้าพี่ชายตัวเองเล่น ....ผลก็คือได้มะเหงกเป็นรางวัล 1 ที แล้วโชวก็ลงมือสอนให้มิกะสกี......มิกะเป็นนักเรียนที่แย่มาก เพราะทำอย่างไรเธอก็ยังสพีไม่ตรงทาง .... บางทีก็แหกขา บางทีก็ล้มแผละ , ยักแย่ยักยันอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งเวลาผ่านไป กว่าสองพี่น้องจะรู้ตัวก็เกือบพลบค่ำแล้ว มิกะสกีกลับที่พักตามหลังโชว เป็นขณะเดียวกับที่ลมหิมะเริ่มทวีความรุนแรง....และแล้ว เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น !?? มิกะร่วงลงไปในหลุมหิมะตื้น ๆ แต่ลึกพอที่จะฝังร่างของมิกะให้รอดพ้นจากสายตาของโชว , โชวตะโกนเรียกน้องสาวด้วยความเป็นห่วง และเร่งสปีดตามหามิกะ ... แต่ทว่าความมืดที่ปกคลุมอย่างรวดเร็วทำให้โชวไม่เห็นทาง และพลัดตกลงไปยังหุบเขาเบื้องล่างทันที !! มิกะถูกช่วยเหลือได้ในวันรุ่งขึ้น ในขณะที่โชวถูกพบในสภาพบาดเจ็บสาหัสใน 4 วันต่อมา เมื่อมาถึงโรงพยาบาลคุณหมอก็บอกข่าวร้าย ว่าอาจไม่สามารถช่วยชีวิตโชวเอาไว้ได้ ทำให้คุณพ่อหัวใจกำเริบ และ คุณแม่ได้แต่นั่งร้องไห้......ด้านมิกะเหมือนทุกอย่างแตกสลาย เพราะสาเหตุที่ทำให้โชวเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอ มิกะร้องไห้และอธิษฐานกับหิมะที่ตกหนัก ว่าขอให้พี่ชายของเธอฟื้นขึ้น เธอนั่งอธิษฐานจนถึงรุ่งเช้า ดั่งปาฏิหารย์ รุ่งเช้าวันต่อมาโชวก็ได้สติ....พ่อและแม่ดีใจมาก แต่สำหรับมิกะ เธอถึงกับผวา เธอรับรู้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ใช่โชว.....รังสีที่เธอไม่รู้จักห่อหุ้มรางของเขาไว้ ( มีแต่เพียงมิกะเท่านั้นที่เห็น) ....ยังจะมีดวงตาที่เปล่งประกายสีม่วงวาบนั่นอีก !! ในเวลาต่อมาเธอจึงรู้ว่า เขาคือ ซุคาว่า ไค ( ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามแต่ เขาบอกเธอไว้เช่นนั้น ) +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ แนะนำตัวแสดง : ไฮบาระ โชว หรือ ซุคาว่า ไค : แสดงโดย จูเสี้ยวเทียน เรื่องนี้ ken จะมีดวงตาสีม่วง ( แต่ตอนนี้ยังเป็นดำอยู่) .... สาเหตุที่มีถึงสองชื่อ จะค่อย ๆ กระจ่างในภายหลังนะคะ ส่วน ไฮบาระ มิกะ : สาวญี่ปุ่นแต่ผิวคล้ำเข้ม (จะให้เป็นใครก็ตามแต่จินตนาการของผู้อ่านแล้วกันค่ะ) เธอผู้นี้เริ่มปรากฎพลังบางอย่าง เช่นสามารถสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของโชว ( ซึ่งคนธรรมดาจะไม่รู้สึก)..... ดูกันต่อไปค่ะว่าเธอผู้นี้จะมีบทบาทอะไร ใน f4 dark II หวังว่าจะถูกใจกับการพลิกอ่านหน้าที่ 2 พร้อม ๆกัน ผู้แต่ง lofidin +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++   โดย: lofidin (lofidin ) 23 สิงหาคม 2548 13:22:58 น.

scene 2 “ ขณะนี้เรากำลังอยู่ในที่เกิดเหตุนะคะท่านผู้ชม เบื้องหลังของดิฉันคือสนามกีฬาเก่าที่อยู่ในระหว่างรื้อถอน , แต่บัดนี้ มันได้ถูกเผาไหม้ไปเกือบหมด โดยที่ทุกคนในบริเวณนี้ยืนยันว่าไม่ได้มีเหตุไฟไหม้แต่อย่างใด , ผู้บังเอิญเห็นเหตุการณ์เล่าว่า มีแค่แสงสีขาวสว่างวาบ แล้วทุกอย่างก็ถูกเผาเป็นจุล ” ผู้เห็นเหตุการณ์ : ( เป็นเด็กพังก์ ทั้งปาก คาง จมูก คิ้ว ต่างก็เต็มไปด้วยรูและตุ้มมากมาย ) “ ครับ ผมอยู่ตรงนู้น ( ชี้ไปที่ร้านสะดวกซื้อ ตรงมุมถนน) กำลังจะไปหาอะไรกิน แล้วผมก็เห็นแสงเรือง ๆ จากที่นี่ ยังนึกว่าตาฝาดไป หรือไม่ก็เป็นแสงฟ้าแลบ แต่ว่าพอกระพริบตาอีกที สนามกีฬาก็หายไปแล้ว มีแต่เถ้าถ่าน มันฟุ้งขึ้นเป็นลูกบอลขนาดใหญ่ ใหญ่มากจริง ๆ เลยครับ ” มีเสียงขานรับว่า ใช่ ๆ ๆ ๆ จากเด็กพังก์ อีกหลายคน “ เหลวไหลน่ะ .ไอ้เด็กพวกนี้ ก็แค่กุข่าวเพื่อเรียกร้องความสนใจเท่านั้น ” นายตำรวจวัยลางคน นิ่วหน้าดุ พลางดันทั้งผู้สื่อข่าวและเด็กพังก์ให้ออกจากที่เกิดเหตุ ผู้สื่อข่าว : “ อาจไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเหตุการณ์ตามคำบอกเล่าเป็นจริงหรือเท็จ แต่ทว่า การบาดเจ็บสาหัส และการเสียชีวิตของกรรมกรที่ทำงานกะพิเศษเมื่อคืนนี้ ก็ยังคงสร้างความคลางแคลงใจให้กับคนทั้งประเทศ ” ( ทั้งหมด คือ ภาพข่าวที่อยู่ในจอทีวี ) ริว แตะรีโมทเพื่อเปลี่ยนช่อง ทุก ๆ ช่องต่างก็นำเสนอเหตุการณ์ดังกล่าว เขาเดินไปที่ริมหน้าต่าง ..นึกถึงคนไข้ เคสด่วนที่เข้ามาเมื่อคืนวาน สภาพคนไข้เมื่อมาถึงใหม่ๆ ทั่วทั้งร่างกายมีเพียงแผลพุพองสีแดงเหมือนโดนน้ำร้อนลวก แต่แค่เวลาไม่กี่นาทีผิวหนังคนไข้ก็เริ่มไหม้เป็นสีดำและลุกลามไปทั่ว กว่าจะเข็นเตียงถึงห้อง ICU ร่างของคนไข้ก็ไหม้เกรียมเป็นตอตะโก สร้างความงุนงงให้กับทีมแพทย์เป็นอย่างมาก Trudd .Trudd .Trudd ( เสียงโทรศัพท์ของริวดังขึ้น) ---------- ผู้โทรมาคือ ซุย “ ที่นี่มันแย่กว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก แทบไม่เหลือซากเลย” ซุยเตะเท้าเข้ากับซากเสาที่ถูกเผาเกรียม ผลคือ ฝุ่นละอองของเสาฟุ้งกระจัดกระจาย “ ใช่ ไม่มีร่องรอยของกาลี ” ซุยยังคงเดินสำรวจเรื่อยไป แล้วเขาก็สะดุดตากับบางอย่าง .. เกร็ดกระจกสีดำ ?!? . มันตกกระจายเกลื่อนเป็นวงไม่ใหญ่มาก แต่ก็ไม่เล็กนัก ..ดูโดยผิวเผินแล้วมันก็คล้ายกระจกสีดำธรรมดา , แต่ว่า ..... ถ้าพิจารณาดูให้ดีแล้ว , มันเหมือนผลึกแก้วที่มีการ cutting เป็นทรงแปดเหลี่ยมมากกว่า สิ่งนี้ สร้างความประหลาดใจให้กับเขา.....ซุยเอื้อมมือจะไปเก็บ แต่ทว่า กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !! “ ใช่จริง ๆ ด้วย ฮานาบิกิ .ซุยยยยยยยยยยย ! ” เสียงหญิงสาวกรีดร้องด้วยความดีใจ ด้วยไม่คาดคิดว่าจะมาเจอ idol ขวัญใจแถว ๆ นี้ แล้วใช้เวลาไม่ถึงนาที ฝูงอิสตรีก็มารวมตัวกันด้วยความรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ ด้านซุยไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากต้องวิ่งหนี ห่างออกไปไม่ไกล กรงเล็บสีดำสนิทบนผิวหนังขรุขระคล้ายสัตว์เลื้อยคลานค่อย ๆ หดกลับคืนและจมหายไปในเงาที่ทอดยาวของซากตึกในที่สุด ------------------------------------------ โรงเรียน : ภายในโถงประชุม นักเรียนยืนเข้าแถว มีเสียงพุดคุยกันจ้อกแจ้กจอแจ .. ส่วนใหญ่ก็พูดถึงข่าวไฟไหม้ประหลาด แต่กลุ่มเด็กสาว ที่ส่งเสียงกรี๊ดเป็นระยะๆ อยู่นั้น พวกเธอกำลังพูดคุยถึงเหตุการณ์ที่ได้เจอ ฮานาบิกิ ซุย idol ขวัญใจตัวเป็น ๆ กันอยู่ มิกะ ขยับแว่นไปมา .. เธอเองก็ชอบ ฮานาบิกิ ซุย มากเหมือนกัน “ อะแฮ่ม .อะแฮ่ม .” ครูใหญ่หัวล้านเปิดไมค์ แล้วกระแอมเพื่อเรียกความสนใจ . นักเรียนเบาเสียงลง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่หยุดคุย “ เงียบ ๆ กันหน่อยนักเรียน วันนี้ครูมีเรื่องจะแจ้งให้ทราบ เนื่องจากเมื่อวานมีเหตุไฟไหม้ที่สนามกีฬาเก่าหลังโรงเรียนของเรา ครูจึงประกาศห้ามมิให้นักเรียนเข้าใกล้บริเวณนั้นอีก ” นักเรียนบางส่วนส่งเสียงฮือฮาแสดงความไม่พอใจ , เพราะรู้กันอยู่ว่ามันเป็นเส้นทางลัดที่ถูกใช้ไปสถานีรถไฟฟ้าที่อยู่ห่างไปไม่กี่ช่วงตึก “ เอาล่ะ เงียบ ๆ . นอกจากนั้นครูยังมีอีกเรื่องหนึ่ง เนื่องจากครูชีวของเราคนก่อนได้ลาออกไป ..ตอนนี้เราได้ครูคนใหม่มาแทนเรียบร้อยแล้ว ....ขอแนะนำ ..” ทุกเสียงเงียบลง รองเท้าหนังก้าวขึ้นมายืนข้างแท่นปรัม . “ คุณครู ไฮบาระ โชว ” เสียงปรบมือดังขึ้น มีเสียงฮือฮาจากกลุ่มนักเรียนสาว .โชวเพียงแต่ยิ้มมุมปาก ดวงตาสีดำสนิทของเขาระยับพราว “ สวัสดีครับ ผมไฮบาระ โชว ขอฝากตัวด้วยนะครับ “ เสียงทุ้มนุ่มก้องกังวาน เขากวาดตามองไปยังนักเรียนโดยทั่ว เพียงเพื่อจะหาคนเพียงคนหนึ่ง ...... เพียงคนเดียวเท่านั้น ..... ...........ไฮบาระ มิกะ . (มีรอยยิ้มแพรวพรายแตะอยู่บนปากอิ่มสวยของชายหนุ่ม) มิกะ อึ้งตะลึงอยู่กับที่ เธอเหมือนโดนมนต์สะกด ณ ตั้งแต่วินาทีแรกที่เขาปรากฏตัว .. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++   โดย: lofidin 26 สิงหาคม 2548 17:11:37 น.

lof you want to kill me, do you. oh god !!! all cool pic i can imagine to my love   โดย: fern IP: 61.95.81.206 30 สิงหาคม 2548 8:42:29 น.

ฮิ้ววว .. dark II ฉบับพร้อมภาพประกอบ ...แวะมาเยี่ยมล็อฟครับ   โดย: littlered IP: 203.107.207.27 12 กันยายน 2548 5:00:00 น.

• Bloggang.com