คนหนอคน...
ปากปราศรัย...น้ำใจ...ช่างเชือดคอ
ที่แหละหนอ...มารยา...แสนสาไถย
ของบทบาท...มนุษย์...ที่เป็นไป
เพื่อหวังให้...เห็นใจ...แล้วโจมตี
บทละคร...ชีวิต...เมื่อปิดฉาก
เหลือเพียงซาก...เน่าเหม็น...เป็นสักขี
จะจนรวย...สูงต่ำ...ไพร่ผู้ดี
ก็ไม่หนี...ความตาย...ได้สักคน
.....................................................
○กัลยาณมิตร○
ขอบคุณบทความจาก ธรรมะไทย
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [