เป็นเรื่องมหัศจรรย์ ( ต่อจากองศาที่แตกต่าง )

จากวันนั้น มาจนวันนี้ ได้เห็นนะ ว่าเขาเองก็เดินไปตามทางที่เขาเฝ้าฝัน

แล้วตัวเราล่ะ อืมมมมม

ได้แต่เฝ้าติดตามอยู่ห่างๆ มากๆด้วย

จนคิดว่า เราคงไม่ได้เจอเขาหรอก

จนมาวันนึง ก็ไม่รู้นะว่า เอ๊ะ ทำไมวันนี้อยากจะออนเอ็ม มาซะงั้น

เลยได้เห็นว่าเขาออนเอ็นอยู่ด้วย ดีใจนะที่ได้เจอกันอิกครั้ง

เลยรีบเข้าไปทักทาย อืมมม เล้วเขาจะจำเราได้มั้ยเนี่ย

ก็ยังดีนะที่เขาจำเราได้ รึเปล่าหว่า

เพราะว่า ไม่ได้คุยกันนานมากเลยนะ ก็แค่สี่ปีเอง

ตอนนั้น ครั้งสุดท้ายที่คุยกัน ก็ตอนเรียน ปวส. จนตอนนี้

จบมาห้าปีแล้ว ทำงานแล้วด้วย

เลยลองเข้าไปทักดู เอ้อออ เหมือนเขาจะคลับคล้ายคลับคลาว่ะ

แต่ก้ไม่ใช่ปัญหาอะไรมากมายนัก

สนทนากันได้ซักพัก เลยรู้ว่าเขาเนี่ยทำงานใกล้ๆกับเราเอง

ทำมาซักพักแล้ว ประมาณเนี่ย

ก็เป็นงานที่เขาชอบล่ะนะ คุยไปคุยมา เลยลองถามดูว่า

ไปหาอะไรกินกันมั้ย เขาก็ตกลงนะ

แต่เราดันติดงาน โคตรเซ็งเลย

จนอิกวันนึงได้คุยอีกครั้ง เลยรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเขา เราก็ไม่มีอะไรจะให้ด้วยดิ

เลยได้แต่อวยพรไป แล้วก็นัดกันไปกินอะไรในวันอื่น

วันนี้เขารีบกลับบ้านน่ะ T T



และแล้ววันนี้ก็มาถึง ( 10/10/2552 )

วันนี้เข้าไปคุยกะเขาอิกแล้ว อยู่ก็เข้าไปชวนเขาซะงั้น

ไปพันทิพย์อ่ะ ประมาณว่าเรามีงานน่ะ

แต่เขาก็ว่าสยามดีกว่า เพราะเขาต้องไปรับของ

ตอนนั้นเราก็คิดว่าเขาคงจะไปเอาอุปกรณ์เกี่ยวกับกล้องซะล่ะมั้ง

ก็ตกลงนัดแนะกัน เราต้องรีบออก เพราะกลัวว่างานเราจะเสร็จนาน

สี่โมงเลยออกจากออฟฟิศ แล้วก็ไปพันทิพย์

แล้วก็เป็นไปตามที่คิดจริงด้วย กว่าจะเสร็จงาน เกือบๆทุ่ม

ตายห่าแล้วกู เสือกไปนัดเขาหกโมงครึ่ง

ออกมา เวรรร ฝนตกซะงั้น หนักด้วยดิ

โบกแท็กซี่เลยครับ บอกสยามครับ ด่วนโคตรเลยพี่

พี่เขาก็จัดให้นะ เลี้ยวซ้ายจะขึ้นสะพานหัวช้างปึ๊บ

โอ้ แม่เจ้า คนกรุงเขาไปไหนกันเนี่ย

รถติดโคตรๆๆๆๆ เลยต้องลงจากยานพาหนะคันนี้

แล้วไปใช้บริการรถไฟฟ้าดีกว่า

เน็กซ์สเตชั่น สยาม อิเตอร์เชนจ์วิท สีลมลายน์

โอ้โห ดีใจโคตรๆ ถึงซะทีกู

ลงจาก BTS ปุ๊บรีบโทรหาเลย กลัวว่าเขาจะกริ้วเอาน่ะ

พอรับปุ๊บก็ถามเลย อยู่ไหนอ่ะ คือไม่เคยเจอกันมาก่อนนะ

เลยไม่รู้วาคนไหน

แต่กว่าจะหากันเจอ ก็เล่นไปหลายนาทีเหมือนกัน

อยู่ที่เดียวกันนะ แต่คนละด้าน

เขาอยู่ข้างใน เราอยู่ข้างนอก แล้วดันมีจุดสังเกตเหมือนกันอิก

หลงกันเลยครับ อิอิ

พอทักทายกันเสร็จ ก้อเริ่มหาร้านกินแล้วล่ะ

เราน่ะไม่ใช่เดกพื้นที่อยู่แล้ว เลยไม่รุ้ว่าร้าน MK น่ะอยู่ตรงไหน

ก็วนหากันซักพักอ่ะนะ

จนหาร้านเจอก็สั่งเลย

ชุดผักชุดใหญ่หนึ่งชุด แล้วก้ตามใจเขาล่ะนะ

เรามันไม่สันทัดของแบบนี้อยู่แล้วอ่ะ

เริ่มกิน ก็ได้พูดคุยกัน ในหลายๆเรื่อง ส่วนใหญ่ก็เรื่องไปเที่ยวนู่นนี่นั่น ของเขาน่ะเเหละ

แล้วก้เรื่องบ้าๆบอๆของตัวเรา

ก็คุยไปเรื่อย เล่านู่นนี่นั่น ว่าที่ผ่านเราเจอไรมั่ง

เขาก็เล่าเรื่องของเขาให้ฟังนะ ว่าไปท่องเที่ยวอยู่เรื่อยๆ เลยไม่มีเงินเก็บ เออะๆๆๆๆ

ก็ไม่แปลกใจหรอกนะที่ไม่มีเงินเก้บอ่ะ

สังเกตเขากินนะ ก็แปลกดี รึเปล่า เพราะจะกินออกแนวตักมาแล้วก็จิ้มนำจิ้มเอาอ่ะนะ

แล้วก็ตักน้ำซุปมาซดต่างหาก แต่เขาตักเหมือนกะสุกี้ทั่วไปเลย

อืมมม หรือว่าเราน่ะแหละทีแปลกเอง ช่างมันเฮอะ

ก็น่ารักดีนะ คนๆนี้ ถึงจะดูออกไปแนวทอมๆหน่อยอ่ะนะ

เป็นสาวห้าวดี ไอ้เราก็ได้แต่ยิ้มๆๆๆ และยิ้มนะ ก็ยังอายๆอยุ่น่ะนะ

จนสุดท้ายกินกันเสร้จก็จ่ายตังค์เรียบร้อย เขาจะแชรืนะ แต่เราบอกว่า

เลี้ยงวันเกิดแล้วกัน เพราะไม่มีของขวัญให้น่ะ

แล้วถามว่าจะกลับกันยังไงล่ะเนี่ย เขาว่าเขาต้องไปโรงบาลก่อน

ไปล้างแผลน่ะ เลยอาสาไปส่ง

พูดดีไปงั้นล่ะ ไม่มีรถหรอก แค่นั่งรถไปเป็นเพื่อนน่ะนะ

ทำไงได้ คนมันจนนี่นา

" เน็กซ์สเตเช่น ช่องนนทรี " เสียงสาวๆใสๆ ที่ดังออกมาแบบไร้ชีวา

ก็ลงตามเขาไปนะ ก็เดินคุยกันไปเรื่อยละ พอถึงโรงบาลก้จัดแจงธุระไรเรียบร้อย

พอต้องเขียนชื่อ เห้นเขาเขียนลำบากเนาะ ก็เป้นแผลที่นิ้วล่ะนะ พันมาซ้า

เลยบอกเดี๋ยวเขียนให้ เขาบอกไม่เป้นไรชื่อเขาสะกดยาก

พอได้ฟังก็ อื้มมมม

สะกดยากนะจริงว่ะ

แต่ก้ไม่เป้นไร สบายๆอยู่แล้ว แล้วซักพักหมอก็เรียกเขาเข้าไปล้างแผล

เลยเจ๋อเข้าไปดูด้วยอ่ะ อยากรู้เนาะ

ดูแล้ว แผลกระจิ๊ดนึง แต่หมอพันซะเวอร์เลย

ท่าทางคงจะใกล้หายแล้วล่ะ แผลเริ่มแห้งแล้ว

พอทำไรเสร้จก็ไปเคลียร์ค่าใช้จ่าย เป้นอันเสร็จพิธี

แล้วก็เดินข้ามฝั่ง มาขึ้นรถกลับบ้านเขา

ก็กะว่าจะไปส่งเขาที่บ้านน่ะแหละ แต่ก็นะ รถก็ไม่มี ได้แต่ขึ้นรถเมล์ล่ะมั้ง

เลยม่ายเอาดีกว่า เดี่ยวงานจะเข้าซะก่อน เออะๆๆ

เลยคุยกันซักพัก นานอยู่นะ เพราะรอรถนานมาก ก็นะมันตั้งสี่ทุ่มละ

เขาว่าจะขึ้นสายเจ็ดเจ็ด

โอ้ๆๆ มาแล้ว ไปแล้ววว โบกไม่จอดซะงั้น

เลยรอคันต่อไป ยาวๆเลย

เย้ยยยย มาแล้วปีศาจเขียว เขาคงต้องขึ้นเเล้วล่ะ ดึกแล้ว

ก็ร่ำลากันเรียบร้อย

ไอ้เราพอเขากลับไปแล้วก็กะว่าจะขึ้นรถเมล์มั่งล่ะนะ สายสี่เก้า

รอนานมากๆๆๆๆ กูกลับรถไฟฟ้าก็ได้วะ

รวมๆวันนั้นก็ รู้สึกดีนะ เรามีความสุขดี ที่ได้เจอคนที่เราชอบมาตั้งนาน

แต่ก้ไม่รุ้ว่าต่อไปจะยังไง

เพราะว่าเรากะเขาเนี่ยมันคนละฟิลล์เลยล่ะ T T

เฮ้อออ

Create Date : 14 มกราคม 2555		1 comments
Last Update : 14 มกราคม 2555 9:48:23 น.
Counter : 697 Pageviews.
Share Tweet