เคยไหม..?..ความรู้สึกที่เหงาจับใจ....มันมักจะเข้ามาเยื่อนในบ่อยครั้งที่เรารู้สึกว่าหัวใจอ่อนแอ ปล่อยให้ความเหงาเข้ามาทักทายได้โดยไม่ทันได้ตั้งรับกับมันเลยแม้สักครั้งเดียว มีคนเคยพูดไว้ว่า คนที่ขี้เหงา คือ คนที่ชอบอยู่กับตัวเอง เป็นคนที่ไม่มีความรัก เป็นคนที่ไม่มีเพื่อนคู่คิด เป็นคู่ใจ ความเหงาป่าวเปลี่ยวใจเลยเข้ามามีอำนาจในใจได้ง่าย.....โดยความรู้สึกส่วนตัวแล้วไม่เห็นด้วยเลย เพราะว่าคนมีความรักนั่นแหละ ที่จะมีโอกาสเหงาได้มากกว่า และเหงาได้นานกว่าด้วย เพราะว่าอะไร? เพราะว่า การที่เข้าไปรู้จักกับความรักนั่นแหละ เป็นจุดเริ่มต้นของความเหงา....ก็จริงอยู่ว่า มีความรัก มีคนรัก ก็ย่อมมีเพื่อนคู่ใจ เป็นเพื่อนคิด เพื่อนคุย รวมอยู่ด้วยโดยอัตโนมัติ....แต่ยิ่งกว่านั้น มันมีอะไรอีกมากมายนักถ้าเมื่อวันหนึ่งคุณต้องพบกับความพลัดพราก ผิดหวัง และต้องห่างไกลกันอย่างที่ไม่มีวันที่จะได้กลับมาเจอกันอีก ไม่มีจะเป็นทางกาย หรือทางใจก็ตาม...นั่นแหละจุดเริ่มต้นของความเหงาอย่างแท้จริง...ทั้งเหงา ทั้งเจ็บ ทั้งล้ากาย ล้าใจ (มันจริงใช่ไหม???) เพราะฉะนั้นแล้ว....เข้มแข็งค่ะ ความเข้มแข็งจะช่วยให้ใจเราแข็งแกร่ง....สู้ สู้...
เปนกะลังจัยให้ จ๊ะ