ก็บไว้คนเดียวดีแล้วไม่ต้องให้ใครรุ้
แค่นี้ก้ดีที่สุดแลว

รักไม่ใช่การครอบครอง
ความรู้สึกดีดีก็เป็นอย่างนั้นค่ะ

ค่อยๆให้เค้าปรับความรู้สึกนะคะ
สักวันเค้าจะรู้ว่าที่สุดแล้ว รักแบบไหนที่จะมีกันและกันตลอดไป รักแบบไม่ครอบครองกันและกัน แต่เป็นรักที่เราจะยังคงมีกันและกันเสมอ รอเวลาให้เค้าปรับความรู้สึกได้มั๊ยคะ เพราะเค้าเองก็คงอยากจะมีคำว่าเราเหมือนเดิม เริ่มต้นความรู้สึกกันด้วยคำว่า รู้สึกดีๆไม่ใช่เหรอคะ เค้าเองก็ยังอยากมีคนที่รู้สึกดีๆคนนี้ตลอดไปค่ะ

สำหรับผม ทำแล้วเราพอใจนั่นคือทำดีที่สุดครับ

บอกเขาซะนะครับ ยิ่งเร็วยิ่งดี

ถ้าหวังดี ไม่ต้องเกรงใจเลย บอกได้เลยครับ

ว่าตรึกตรองดูแล้ว อะไรที่เขาเป็นได้และไม่ได้

ถ้าเขารักคุณจริง เขาจะเข้าใจ แม้จะเสียใจ
ก็จะทำใจได้ในวันหนึ่ง เขาจะลุกขึ้น แล้วเดินต่อ
เพื่อไปพบกับคนที่ชีวิตนัดเอาไว้ให้

นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดที่คุณทำได้ครับ ส่วนจะยังคุยกันได้
อีกหรือเปล่า ความรู้สืกที่ดีต่อกันจะเสียไปมั้ย
อันนี้คุณต้องทำใจนะครับ แล้วแต่เขาละกัน

แต่สิ่งที่เราไม่ควรทำคือ
ยอมเห็นคนคนหนึ่งเป็นทุกข์สาหัส
เพื่อรักษาความรู้สึกดีๆบางอย่างเอาของเราไว้
ใช่มั้ยครับ

สนใจลองอ่านความรู้สึกของคนที่"เกือบจะใช่"ดูหน่อยมั้ยครับ

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=my-right-brain&month=03-2009&date=04&group=4&gblog=2

อย่างน้อยก็มี "รัก" ในหัวใจ


แวะมาทักทายยามดึกครับ



เทคแคร์นะครับ