๏ อสนีบาตฟาดเปรี้ยง......ใจชาย ดวงจิตแทบวางวาย
.....ดับดิ้น
อาการหนักเจียนตาย
...เสียหลัก
คล้ายรักจักจบสิ้น...
..หมดแล้วหนทาง
๏ นิราศร้างห่างเจ้า.........เนื้อนวล
รถด่วนเคลื่อนขบวน.........สุดท้าย
ใจของพี่นี้จวน...............แทบขาด
รถแล่นทะยานย้าย............ลับโค้งลาไกล
๏ หวูดรถไฟแผ่วก้อง......กังวาน
กำหนดเป็นสัญญาณ
...บอกไว้
พลัดพรากจากชั่วกาล.....หรือเปล่า
เมื่อไหร่หนอจักได้..........พบน้องอีกครา
๏ อย่าให้ถึงชาติหน้า.......เลยหนอ
ตัวพี่ยังเฝ้ารอ.................อยู่ยั้ง
วันน้องกลับคืนหอ...........เคหาสถ์
ชะโงกหน้าตาตั้ง.............ชะเง้อชะแง้คอย
๏ ไร้ร่องรอยนุชน้อง
.....แรมปี
ณ ที่เก่าสถานี.................แห่งนั้น
พี่เจ็บปวดทุกที...............ที่ผ่าน
รักถูกตัดสะบั้น
....จบสิ้นสัมพันธ์ใจ ๚ะ๛
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [