ทบทวน แก้ไข สรรค์สร้าง ใกล้จะสิ้นปีแล้ว.. เป้าหมายของปีนี้คือ การเดินทางไกลเพื่อไปเยี่ยมเยียนผู้พลัดถิ่นแผ่นดินเกิด แล้วมันก็ผ่านไป ...มีเวลาอีกแค่เดือนกว่า ๆ เพื่อจะปิดเคส.. ไม่ได้ยากเกินความสามารถที่จะทำได้  แต่ต้องทบทวนให้ดีที่สุด ทำด้วยความรอบคอบรัดกุม และครอบคลุมทุกประเด็น แทบจะไม่มีเวลาใด ๆ มาเพ้อเจ้อเพ้อฝัน แต่ทุกวันนี้..มันก็มีบ้างนะ บางวันที่ใจมันเป๋ ๆ ไปหน่อย มีแอบเซ มีไม่เข้าใจ ช่างมัน ค่อย ๆ เฝ้าดูกันไปเรื่อย ๆ  บอกกับตัวเองว่า ...ให้รักษาเวลาให้ดี  ทำอย่างที่พ่อมาบอก มาสอน มาสั่งให้ทำ ........................................................................ ในคืนวันนั้น เมื่อปีที่แล้ว ..  เข้าไปในเมืองหลวงแล้วอ่อนใจ กับแวดล้อมที่ได้เจอ พี่กลับมาเปิดมือถือติดตามข่าว แล้วก็นอนร้องไห้จนหลับไป. อ่อนหัวใจจนหมดแรง... และคืนนั้นเอง ..พ่อมาหาในความฝัน มาตอนที่ท่านยังแข็งแรง มาขุดดินกองใหญ่ให้ดู มาสอนให้ทำ.. เราก็ทำได้แต่ยืนงง  ว่าที่เห็นนั่ง ของจริงเหรอ? แต่นี่มันคือความฝันนะ. แล้วพ่อก็หันมาพูดด้วย เหมือนจะเข้าใจว่า  เราคิดอะไรอยู่  ก่อนจะไป ..ท่านสั่งว่า "ให้รักษาความดี ให้รักษาคนดี และให้หมั่นสร้างคนดี"  เมื่อถึงจุด ๆ หนึ่งของชีวิต ที่คุณรู้จักและเข้าถึงความดีมากพอ เชื่อสิ ...คุณจะไม่กล้าที่จะทำชั่วได้อีกเลย. วันนี้ พี่ไม่รู้หรอก ว่าจะต้องทำยังไง ให้ความฟอนเฟะในบ้านเรา มันจางลงได้ ไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้คนในบ้านมีความเข้มแข็ง และแข็งแกร่งขึ้น. แต่พี่จะเชื่อพ่อ.  ใครจะทำ หรือ ใครจะไม่ทำ มันเรื่องของเขา นั่นมันชีวิตเขา. เราทำเท่าที่ยังไหวก็พอ. ................................................................................. ปีหน้าเป้าหมายของพี่เป็นคิวของพ่อ จะพาพ่อเดินทางไกล. เราเกิดเป็นมุสลิมไทยในแผ่นดินของในหลวงรัชกาลที่๙ แผ่นดินที่ไม่เคยมีการห้ามผู้ใดเคารพสักการะในพระเจ้า เราโคตรจะโชคดีที่สุด. อย่าได้เกิดมาแล้วเสียชาติเกิด เกิดมาแล้วเอาแต่ประโยชน์ใส่ตน เกิดมาแล้วหาแต่ความสุข บ่อนทำลายตัวเอง ไม่ใช้เวลาในชีวิตให้คุ้มค่า เราควรจะต้องทำความดีในทางของเราให้ยอดเยี่ยมที่สุด. หวังใจว่า..ในแต่ละวัน จะเป็นวันที่เราทำได้ดี ในแต่ละวัน จะได้เห็นคนทำดี ตั้งใจเปลี่ยนแปลงตัวเองเพิ่มมากขึ้น ทุกวันๆๆๆ . เอาใจช่วย..ส่งกำลังใจไปนะ รัก.   Create Date : 19 พฤศจิกายน 2562 120 comments Last Update : 19 พฤศจิกายน 2562 0:00:05 น. Counter : 1858 Pageviews. Share Tweet

วันนี้ดูเหมือนจะเริ่มต้นด้วยดีนะ.. เหลือเพียงอาการไอตอนตื่นนอน กับ ช่วงกลางดึก สั่งน้ำมันมะพร้าวชนิดเม็ดมากิน ให้กินเพียว ๆ ก็ไม่ไหวไหม มีความสุขดี เวลาได้ทำให้ใครมีใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม เมื่อวานก็เหมือนจะดี แต่ตื่นมา่แล้วอาการกำเริบ สองวันนี้เลย ตัดสินใจไม่ไปรับยาเพิ่ม ไม่อยากกินเคมีแล้วอ่ะ. เอาใหม่..เริ่มต้นเอาใหม่ แต่ขอให้ร่างกายมันโอเคมากกว่านี้ก่อน พยายามเข้านะ..ถ้าเป็นไปได้ พรุ่งนี้เริ่มห่อตัวอีกที ถ้าเหงื่อออกแล้วไม่คัน ไม่ขึ้นผื่นอีก ก็ถือว่าโชคดี หายขาดซะที. ช่วงนี้ทำได้แค่ดูแลตัวเองจริง ๆ เวลามีน้อยนะ..รีบหายซะ พี่จำเป็นต้องใช้สมองอย่างรุนแรง เรื่องอื่นวางไว้ก่อนเลย อย่าเพิ่งไปสนใจมัน. จบเคส..ค่อยคัดสำเนา. คัดสำเนาเสร็จ..กลับมาตัดกระดาษ แล้วจะได้เล่นอะไรสนุก ๆ ไปเรื่อย ๆ ชอบ. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 19 พฤศจิกายน 2562 22:09:13 น.

เป็นอีกวัน..ที่เหมือนจะเริ่มต้นด้วยดี แต่ก็จบด้วยแพ้ใจตัวเองตลอดเลย การต้องมานั่งเอาชนะใจตัวเองในทุกๆ วัน นี่มันโคตรเสียเวลาเลยจริงๆ ถ้าตัว ใจ และสมองมันทำงานได้อย่างสามัคคีกันนะ ชีวิตคือดีงามมากมายอ่ะ ทำได้ไหม? ก็ทำได้นะ แต่นั่นหมายถึงต้องครองสติตลอดเวลา รู้ตัวเสมอว่ากำหนดลมหายใจอยู่ มีสติ รู้นึกคิดกับทุกสิ่งตรงหน้า ก็รู้นะ..ว่าจะต้องทำเช่นไร แต่วันๆ ทำไม่ค่อยได้หรอก หมดเวลาไปกับอะไรก็ไม่รู้ กำหนดกะเกณฑ์อะไรไม่เคยจะได้ แค่ทะเลาะกับช่างที่เรียกยากก็เสียเวลาไปกี่วันแล้ว เมิง อย่าให้กุทำเองเป็นนะ กุจะไม่เสียเวลาเรียกเลย. มีคอร์สยั่วๆ มาล่อกิเลสอยู่หลายคอร์ส หายใจเข้าลึก... หายใจออกยาววววว... เอาไว้ปีหน้าโน้นนนนเถอะค่ะ... เอ๊ะ.... คือที่ซื้อๆ เรียนๆ มานี่ก็ไม่ใช่น้อยเลย กุเปย์มาหนักมากแล้วไง ตะละอย่าง ทำไมฟร่ะ? อยากรู้ไปซะทุกเรื่องเลย ไม่ดีเลย.. หักห้ามใจบ้างเหอะ เมิงจะเรียนไปเปิดรร.ฝึกอาชีพเรอะ 5555555555555555555555555555555 มีเวลาอีกเดือนกว่าๆ หน้าที่เมิงคือ ทบทวนเนื้อหาสาระ วิจารณ์ และเดินทางเฉพาะที่จำเป็นต้องไปเท่านั้น เป้าหมายปีหน้า มีแล้วไง... หยุดค่ะ...หยุดอยากรู้ เอาชนะใจตัวเองให้ได้. เวลามีค่าและเวลาก็สำคัญมาก ทำหน้าที่ให้ดี เพื่อที่เราจะได้ไม่คิดเสียใจภายหลัง. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 22 พฤศจิกายน 2562 1:38:02 น.

นั่งลบรูปซะเมื่อยมือเลยเชียว.. ถ้านั่งคัดลอกสำเนาจะแย่ขนาดไหน? วันนี้มีเรื่องให้ลุ้นตลอด..น้องอิงเข้าห้องผ่าตัด อาการยังรอลุ้นว่าจะได้ดวงตาคืนมาไหม เอาจริงๆ นะ ชีวิตคนเราทุกวันนี้ แค่ได้มองเห็น เดินได้ กินอร่อย นอนอุ่น ขับถ่ายสะดวก ก็พอแล้วป่ะ ลุ้นระทึกกับน้อง. วันนี้เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว..ผู้หญิงคนหนึ่งฝากพี่ให้ช่วยดูแลลูกน้อย ในเรื่องการศึกษา วันรับปากยังคิดไม่ออกเลยว่าจะช่วยได้ยังไง ลำพังเรายังเอาตัวไม่รอดเลย แต่ถึงตอนนี้หน้าที่ของพี่สิ้นสุดลงแล้ว น้องเขาได้เรียนในสิ่งที่ต้องการจนจบ โดยการอุปการะคุณจากคุณคนสวยและรวยมาก. ก็ยังคงเฝ้าดูแลกันต่อไป อยากได้อะไร ก็เอาไปเถอะ ถ้ามันจะทำให้ชีวิตของเธอนั้นอยู่รอด และปลอดภัย และวันนี้อีกเช่นกัน พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของเด็กด๋อย จำได้ไม่ลืม วันเกิดของเธอเป็นวันฝังศพของแม่เด็กคนนั้น. คนที่ฉันไม่คิดจะทำให้ชีวิตเด็กคนนี้ด่างพล้อย... ....................... อยู่นิ่งๆ บ้างยาย..อย่าไปจุ้นจ้านในการงานของใคร ทำงานของเรา..ให้เต็มที่ก็พอ. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 22 พฤศจิกายน 2562 23:38:15 น.

ช่วงนี้..มีแต่ผู้ใหญ่มาเยี่ยมมาหา.. เมื่อวานก็คนหนึ่ง วันนี้อีกคนหนึ่ง พรุ่งนี้จะมีมาอีกไหม?? แล้วนี่ก็ใกล้เทศกาลปีใหม่ ..ยังไม่ได้เตรียมคิดเตรียมหาของ สวัสดีปีใหม่กับใครเลย...การมีสังคมที่เป็นที่รู้จัก มันก็ดีอย่างเสียอย่าง จะเมินเฉยต่อเทศกาล ก็หาใช่ที่ จะรอเป็นผู้รับอย่างเดียว ก็ไม่ใช่เรื่อง บางทีก็คิด ..ปีนี้ พี่อาจจะต้องแจกเป็นต้นไม้ กระถางต้นไม้ ก็ดีไม่ใช่น้อย เพิ่มพื้นที่สีเขียว กินได้และสวยด้วย. แจกไปหลายต้นแล้ว ..และจะพยายามขยายพันธุ์แจกไปได้อีก อย่างน้อยเอาไว้ต้มมาม่า กิกิ. ต้องเร่งทำ เร่งสร้าง ให้ทันการณ์ .................................. สัปดาห์ที่ผ่านมา ไม่ดีเลย..ทำได้ไม่ดี พรุ่งนี้เริ่มต้นใหม่ คืนนี้จะเช็กร่างกายว่าแย่ไปถึงไหนแล้ว. ตารางเวลาควรปรับให้มันเร็วกว่านี้ มีเรื่อง มีเคสเข้ามาทุกวัน เคลียร์เรื่องนี้จบ ต่อด้วยเรื่องนั้น ไม่มีช่องเว้นระยะให้หายใ่จ.. อยากเข้าป่า...อยากรู้ว่า ร่างกายยังไหวแค่ไหน. เคลียร์ตัวเองนะ ...ทดเวลายุ่ง ๆ เหลือเวลาเท่าไร..พี่ขอเอาไปนั่งโง่ ๆ ทบทวนตัวเอง ก่อนจะสิ้นปี...เงียบ ๆ คนเดียว. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 23 พฤศจิกายน 2562 22:17:05 น.

ซ้ำซากจังเนอะ...วนกลับมาเหมือนเดิมอีกแล้ว ตุลาคมของทุกปี..มักจะคิดถึงวันเก่า ๆ วันที่บ้านสมมุติแตกสาแหรกขาด คนที่คาดหวังเอากับสังคมสมมติ ผู้คนที่มารวมตัวกันได้ ในจำนวนเป็นพันคน แต่ก็เฟ้นหาคนบางคนเท่านั้นเพื่อให้ผูกพันกัน. เพราะคาดหวังมากเกินไป เพราะคิดว่ามันจะมีแต่ความดีงามเท่านั้น หลงลืมว่า ในความดีงามนั้น มันก็มีหนามแหลม ที่คอยทิ่มตำถ้าเราไม่ระมัดระวังตัวเพียงพอ. สามเดือนแรก..ชีวิตสนุกสนานดีงามเป็นที่สุด เหมือนอยู่ในโลกของความฝัน แต่พอพี่ชายคนโตถูกทำให้ต้องออกไป บ้านสมมติของเราก็เป๋ไป และสุดท้ายมันก็พังลง ไม่มีใครจำว่าสัญญาอะไรไว้กับเด็กผู้หญิงโง่ๆ มีแต่เด็กโง่ ๆ คนหนึ่งที่ยังคงจดจำอยู่ ทุกภาพ ทุกเหตุการณ์ ทุกความรู้สึก ที่มันกระทบไม่เคยได้ถูกลบออกจากใจ มันมีความเปลี่ยนแปลงแค่ .. รู้สึกที่เหมือนใจจะขาด มันหายไป. ดวงตะวันของฉัน..หายไป สนามเด็กเล่นของฉัน..หายไป ศรัทธาของฉัน..หายไป ทุกสิ่งล้วนเปลี่ยนแปลง.. ผ่านจุดนั้นมาได้ ไม่มีแล้วมั้ง...อะไรที่จะเข้ามากระทบได้ง่ายดาย อยากเข้าป่าเหรอ? ทุกวันนี้ ..ไปคนเดียวก็ได้ ไม่เห็นจำเป็นต้องรอคอยให้ใครมาพาไป. ต้องเผชิญหน้าเหรอ? ตอนนี้ก็ไฝว้เองก็ได้ไหม ..จำเป็นต้องรอใครเข้ามาเคลียร์ให้? พยายามจะกลับไปแก้ไข ..แต่ประสบการณ์มันสอนว่า อะไรที่เกินจะเยียวยา..ก็ควรจะต้องตัดทิ้ง อะไรที่ดูเหมือนจริง ..แต่จริง ๆ แล้วมันปลอม ได้แนบเนียนมากต่างหากล่ะ เราก็ควรต้องปล่อยไหม? พยายามจะฟังให้ได้อารมณ์เดิม. ไม่ได้หรอก. ไม่เหลือแล้ว. ไม่มีแล้ว.. อ่านจบแล้ว.. คืนไปแล้ว. ............................................ ถ้าเรามัวแต่ใช้เวลา..ไปกับการคิดถึงแต่เรื่องเก่า ๆ ด้วยกฎของแรงดึงดูด ชีวิตก็จะมีแต่ความเศร้าหมองเมื่อวันมันย้อนกลับมาที่เดิม. เมื่อไม่อยากรับอารมณ์รู้สึกเดิม ๆ .. ก็ควรจะสร้างบรรยากาศใหม่ ๆ แทนที่เรื่องจำเก่า ๆ . ตุลาอาดูร..เปลี่ยนเป็นตุลาอธิษฐาน พฤศจิกาอาวรณ์..ก็ควรจะต้องมีเรื่องใหม่ ๆ สิเนอะ. ...พฤศิกาอิหยังวะ... 555555555555555555555555555555555 รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 24 พฤศจิกายน 2562 19:40:09 น.

เวลามีค่ามากเนอะ.. และเวลามีสำคัญมาก ๆ ด้วย. กลับมาจะครบเดือนแล้ว...ไปส่งก็เรียบร้อยแล้ว ชีวิตเหมือนจะสงบดีอยู่แล้วเชียว.. มีแต่ใจนี่แหละ..ไม่เสถียรสักที. พี่ควรจะทำอะไรสักอย่าง..ถ้ามันจะอยู่เหนือการควบคุมต่อไป เรื่อย ๆ แบบนี้ กุไม่โอเค. ผ่านเรื่องยาก ๆ มาก็ตั้งเยอะ ก็ยังผ่านมาได้ แค่เรื่องง่าย ๆ แค่นี้เอง มันจะผ่านไม่ได้จริง ๆ เหรอฟร่ะ?? ไม่น่าใจใช่นะ..ต้องทำได้สิ. ก่อนจะไปทะเล..อยากเข้าป่าไปอยู่เงียบ ๆ สรุปบทความสักสองสามวัน. ปิดเคสให้จบ..ก่อนจะสิ้นปี พี่คงไม่แบกภาระของปีนี้ ลากยากไปจนถึงปีหน้า. ภาระของปีหน้า..ก็มีรออยู่ล่วงหน้าแล้ว. อยากทำอะไรรีบ ๆ ทำให้เสร็จ. ปีนี้นะ..ใช้เวลาได้สะใจมาก โคตรจะคุ้ม โคตรจะฟิน โคตรจะทรหดเลย นังบ้าเอ๊ยยย.. .................................. มีเรื่องต้องเค้นความคิดอยู่สองสามเรื่อง คิดให้ได้ คิดให้โดน คิดให้เจ๋งเป้งไปเลย. ต้นปีหน้า..ขอให้เก็บคอร์สที่ค้าง ๆ ไว้ให้บรรลุซะทีเถอะ เก็บให้สมบูรณ์เสียก่อนที่จะไปเสียตังค์ซื้อคอร์สใหม่นะ. สำหรับปีนี้..พี่ขอเข้าป่าทริปสุดท้าย. ปิดท้ายปี..แต่ขอก่อนจะไปทะเลนะ. อยากไปในที่ที่อยากไปบ้าง เบื่อแล้ว...ไปในที่ต้องไป. อะไร ๆ ที่เกี่ยวข้องด้วยแล้วทำให้ใจอ่อนแอ เอามันออกไปก่อนเลย.. เมิงไม่ได้มีเวลามากพอจะเล่นกับอะไรนาน. อย่าเพ้อเจ้อ. กอดดดดดดดดดดดดดดด.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 28 พฤศจิกายน 2562 1:27:04 น.

บางทีก็คิดนะ...การเป็นคนโง่ ๆ มันก็ดีเนอะ. ไม่ต้องรับรู้อะไร ไม่ต้องกังวลกับสิ่งที่รู้ ไม่ต้องใช้ความคิดฟุ้งซ่านมากมาย ไม่ต้องรับรู้ด้วยว่าทำอะไร หรือ ไม่ทำอะไรจะเกิดผลกระทบอะไรบ้าง บางครั้งก็แอบอยากโง่ขึ้นมากะทันหัน. โง่เลยตอนนี้ทันไหม????? บางทีก็ดูเหมือนจะเข้าใจแล้วว่า..ทำไมเหตุการณ์มันถึงดำเนิน มาจนปัจจุบันนี้..แต่ละช่วงเวลา มันก็ไม่ได้มีตัวเลือกมากป่ะ เพราะเขาคงคิดแล้ว ..ว่าทำเช่นนี้มันดีต่อส่วนรวมจริง ๆ เขาถึงตัดสินใจทำ. แต่กุก็แค่อยากรู้เหตุุผลไหม? ทำไมต้องปิดบัง? ทำไมต้องทำเหมือนไม่มีตัวตน ก็ทั้ง ๆ ที่รู้ไหม????? มันผิดมากเหรอ? มันควรจะยอมรับกันป่ะวะ??? ถ้ามันคือข้อเท็จจริงที่เป็นจริง ถ้าไม่ยอมรับความจริง ก็จะไม่เกิดกระบวนการแก้ไข เมื่อไม่เกิดกระบวนการแก้ไข แล้วเมื่อไรความสงบจริง ๆ จะมาถึง ทำไมวะ???????????? .................................. วันก่อน..เจอเวปหนึ่ง ขึ้นชื่อเลยว่าน่าเชื่อถือ แต่ข้อมูลที่เอาออกมานั้น โคตรมั่วซั่วอย่างกับให้เด็กฝึกงานเขียน เอามาเผยแพร่แบบนั้น...นี่คือ จุดศูนย์รวมข้อมูลประวัติศาสตร์ แห่งชาติ ...เอือม. ถ้าจะมอมเมาสร้างความสับสนกันขนาดนี้. มันเหลืออะไรให้น่าเชื่อถือบ้างวะ ในนั้นอ่ะ???? ........................................... มีอะไรอีก..ที่พี่ยังไม่รู้ ยังมีอะไรอีก ..ที่พี่ยังเข้าไปไม่ถึง เอาออกมาโชว์กันหน่อย..ไม่อยากพลาดแม้แต่ก้าวเดียว. มาถึงจุดๆ นี้..มันพอจะเข้าใจนะ ว่าทำไมจึงไม่มีใครกล้าเล่น ไม่มีใครกล้ายุ่ง ความกล้าและบ้าบิ่นมันพอแล้วเหรอวะ????? นี่กุมั่นหน้าได้ขนาดนั้นเชียวรึ????? นี่กุมีสิทธิ์เหนื่อยไหม? กุจะบ่นได้บ้างรึเปล่าวะ? กอดตัวเองแน่น ๆ เลยยาย. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 30 พฤศจิกายน 2562 0:04:29 น.

เวลาเหลือน้อยลงทุกทีๆๆๆๆ. โครงเรื่องควรมาได้แล้วนะ.. สารัตถะและรายละเอียดที่ต้องเสริมเข้าไป ค่อย ๆ ค้นหาปรับแก้ไปเรื่อย ๆ ..ก่อนจะกำหนดวัน เข้าพบอาจารย์ให้ช่วยพิจารณารอบแรก. จริง ๆ ก็อยากทำให้มันดีที่สุดรอบเดียวนะ. มันไม่ควรจะปรับแก้หลายๆ ครั้ง ถ้าจะถามว่า มันใกล้แสงสว่างปลายอุโมงรึยัง บอกเลย...ยิ่งเดินมาไกล ก็ยิ่งมืดมน มองอะไรไม่เห็นจริง ๆ ว่ะ ตอนนี้แม่ง ..มีแต่ศรัทธาล้วน ๆ พี่ก็แค่เชื่อมั่นในตัวเองว่า กุไปได้ ทั้ง ๆ ที่มันมองไม่เห็นทางจะไป 55555555555555555555555555555555555555 .................................... ไม่มีเวลาเหลือให้รื่นรมย์แล้วนะยาย ที่ผ่านมา..มันก็แค่บททดสอบให้เรา คุ้นชินกับความยาก..แต่ต่อไปที่กำลังจะเจอ นี่สิ...ความยากของจริง. จริง ๆ ก็ไม่ได้อยากกดดันอะไรตัวเองขนาดนั้นหรอกนะ แต่ถ้าเราไม่กำหนดเวลาทำงาน มันก็จะกลายเป็นความเหลาะแหละ และสุดท้าย มันก็จะไม่สำเร็จเอาได้ คนรอ ..เขาก็เฝ้ารอกันมาเนิ่นนานเกินไป. ไม่รู้หรอกนะ..ว่าเพราะอะไร พี่รู้แต่ว่า ..ถ้าทั้งชีวิตจะต้องไม่ได้พบความสุขอีกเลย พี่ยอมรับได้. แต่ถ้าจะต้องล้มเหลวหรือพลาดอะไรไปอีก..กุไม่ยอมตายแน่นอน. เชื่อสิ..ว่ามันมีทางไปได้แน่นอน. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 30 พฤศจิกายน 2562 22:01:06 น.

เจ็บตัว..ก่อนสิ้นปีซะงั้น. ผ่านไปสองวัน..ไม่ได้อะไรเพิ่มเติมขึ้นมาเลย เมื่อคืน เป็นอะไรที่ทรมาน ความรู้สึกที่ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก กลับมาอีกแล้ว. เกลียดความรู้สึกแบบนี้. มันเหมือนจะขาดใจเสียให้ได้ คอแห้งผาก หิวน้ำ แปลก ๆ จนต้องลงมาหาน้ำกิน. การฝืนใจตัวเองนี่..มันเป็นอะไรที่ทรมานแล้วก็ยากมาก แต่บางที มันก็ต้องเลือกสักอย่างป่ะวะ เมิงจะทำทุกอย่างในเวลาเดียวกันไม่ได้. เจ็บจี๊ด ๆ ตึง ๆ เวลานั่งผิด นอนผิดท่า นับเวลาถอยหลังแล้วนะ. กำลังคิดว่า..เราจะเดินเข้าไป หรือ ส่งไปในแบบที่เราถนัดดีกว่ากัน. เดินเข้าไป ..มันชัวร์กว่า แล้วมันก็มั่นใจมากกว่า ว่าถึงแน่ ๆ ได้ค้นแน่ ๆ ได้คุยแน่ ๆ ถ้าได้เจอนะ. และแต่ละคนก็คิวทองทั้งนั้น...เมิงจะเข้าถึงได้ยังไงฟร่ะ กุยังไม่รู้เล้ยยยยยย. มีอะไรง่ายบ้างวะคะ...ขออะไรง่าย ๆ บ้างได้ไหม? ยาย...ภายในสัปดาห์นี้ ต้นเรื่องต้องเรียบร้อยแล้ว...อย่ากังวลไปล่วงหน้า เอาต้นเรื่องให้เรียบร้อยก่อน...เดี๋ยวได้เวลา มันก็มีทางเดินของมันเองแหละ. แน่ใจเหรอเมิง... กุไม่รู้ 555555555555555555555555555555555555555 รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 3 ธันวาคม 2562 0:08:30 น.

ที่สุดของปี ๒๕๖๒. เป็นอีกปี ที่มีหลากหลายเรื่องราวเข้ามากระทบใจมากมาย หลายคนเดินจากไป หลายคนเดินเข้ามา และมีอีกหลายคนที่เดินกลับมา บางคนก็กลับมาเยี่ยมเยือนกัน. เป็นปีที่เดินทางไปเยี่ยมเยือนคนแดนไกล..ในที่สุดพี่ก็ไปถึงจนได้ ถึงจะไม่ได้พบในสิ่งที่ตามค้นหาในครั้งแรกที่ไปถึงก็ตามที กลับมาพร้อมกับคำสัญญา ..จะเต็มที่กับสิ่งตรงหน้า อย่างน้อยที่สุด ..ก็ขอให้ได้พยายามจนสุดความสามารถแล้วจริงๆ ส่วนความสำเร็จอะไรที่จะตามมา ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนมีอำนาจที่จะตัดสินใจ เข้าใจในหลาย ๆ เรื่องราว เพิ่งจะเข้าใจว่าเหตุอันใดจึงไม่มีใครกล้าเล่น ไม่มีใ่ครอยากที่จะรับผิดชอบ. ได้เรียนรู้ที่จะปล่อยวาง ได้เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตโดยไม่ประมาท ที่สุดเลย..ก็คงจะเป็น ได้ตระหนักรู้ว่า เวลานั้นมีค่าและสำคัญมากจริง ๆ ... ................................................. ขอบพระคุณทุก ๆ คน ที่คอยช่วยเหลืออุปการะกันตลอดมา.. ขอโทษที่ละเลย ขอโทษที่เฉยชา ขอโทษที่เอาใจใส่ไม่เต็มที่ ยินดีต้อนรับ กัลยาณมิตรใหม่ ๆ ยินดีต้อนรับ ประสบการณ์ใหม่ ๆ ยินดีต้อนรับ ความรู้สึกเจ็บปวดใหม่ ๆ ยินดีต้อนรับ ทุก ๆ บททดสอบที่ส่งมาให้ได้เรียนรู้ อยากทบทวนเสียตั้งแต่ต้นเดือน เพื่อที่เราจะได้มีเวลาแก้ไขในสิ่งที่ยังทำไม่เต็มที่ เรายังพอมีเวลาให้ได้หายใจหายคอ อย่าประมาทเวลา อย่าประมาทความดี และอย่าคิดว่า วันพรุ่งนี้จะเป็นของเราเสมอไป. คืนนี้ของปีที่แล้ว..เป็นวันที่เข้าเมืองเพื่อไปจ.เพชรบุรี กลับมาเจอภาวะรถติดหนัก ด้วยงานสำคัญงานหนึ่ง กลับมาเช็คข่าว แล้วถึงกับอ่อนแรงนอนน้ำตาไหลจนหลับไป.. พ่อมาหาในความฝัน... พ่อมาทำงานให้ดู ..มาสอนขุดดินให้เข้าใจ ก่อนจะไป..พ่อรับสั่งว่า "จงรักษาความดี จงรักษาคนดี และจงหมั่นสร้างคนดี" ท่านยิ้มแล้วเดินจากไป... ไม่รู้หรอกนะ..ว่ามันคืออะไร หมายความว่าอะไร รู้แต่ว่า นับแต่นั้นมา น้ำตาที่เคยจ้องจะไหล ก็หายไปหมดเลย... เราจะจำคำที่พ่อสั่ง เราจะทำตามที่พ่อสอน ผลที่ได้จะเป็นอย่างไรมิอาจทราบ เรารู้แต่ว่า ...อย่างน้อยเราก็ทำเต็มที่แล้ว. รัก. นังยาย ร.ศ.๒๓๗.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 4 ธันวาคม 2562 1:33:30 น.

คิดอยู่นาน...เราจะทบทวนเรื่องนี้ดีไหม? เอาจริง ๆ นะ...ฉันก็ไม่ได้เคยคิดว่า จะต้องเจ็บแค้นเคืองโกรธอะไรสักนิดเลย.. ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะ พี่ไม่ใช่คู่กรณีที่แท้จริง เพียงแต่คนที่ต้องพบเจอเป็นคนในบ้านก็เท่านั้น มันรู้สึกแสบ ๆ คันๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ใจของพี่ระคายที่ตรงไหนสักนิด ก็เพราะมันไม่ใช่ปัญหาของเรา เรื่องที่จะเข้ามาดึงความสนใจเลยมีน้อยมาก ถึงมีก็ มีอยู่ไม่เต็มที่ ยอมรับว่า เคยติดตามคนกลุ่มนี้อยู่ระยะหนึ่ง เพื่อเก็บหลักฐานเอาไปเชือด. แต่พอดู ๆ ไป ..ละอ่อนน้อยจริง ๆ ทำไป ก็เหมือนผู้ใหญ่รังแกเด็ก สุดท้ายเขาอาจจะใช้เหตุผลรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ได้. เพราะฉะนั้นแล้ว เรื่องจะมาติดใจอะไร บอกเลย ไม่มี ไม่มีจริง ๆ พี่ระงับใจตัวเองได้ตั้งเป็นปี ๆ แล้ว พี่ก้าวข้ามตัวเองได้ตั้งนานแล้ว แต่ตั้งแต่คนของเขาจากไปนี่ มันฝันแปลก ๆ ฝันว่าพวกเขาเข้ามาหา หลายครั้ง หลายรอบ ซ้ำ ๆ กัน ฝันเรื่องเดิม ๆ ..จนอยากจะบอกว่า พวกเมิงอยากทำอะไร ก็ทำไปเถอะ ไม่ได้โกรธอะไรนะ แต่จะให้กุกลับไปจุด ๆ เดิม ให้ใจพวกเมิงเหมือนเดิม กุไม่เอาหรอก. กุขอรักษาระยะห่างไว้ จะดีกว่า ขอบใจนะ. คนอักเสบ ๆ เรื่องความจริงใจ ความรับผิดชอบแบบนั้น เราห่าง ๆ กัน จะดีที่สุด เก่งนักนี่ ...เก่งอยู่แล้ว อยากทำอะไร อยากมีชีวิตเช่นไร เต็มที่กันเล้ยยยยย ก็ขอให้เจริญ ๆ กันเถอะนะ. ไม่ต้องมาขอโทษกันก็ได้ ..กุเข้าใจพวกเมิง. ....................................... สักวันหนึ่ง..ซึ่งอาจจะไม่ใช่ตอนนี้ เราคงจัดการกับใจตัวเองได้แน่นอน ไม่รู้ว่าทำไม..แต่รู้ว่า มันมีผลกระทบที่ไม่ได้ตั้งใจ เราจะฝากเวลาที่เหลือไว้กับความไม่ได้ตั้งใจแบบนั้นเหรอ? ไม่ใช่นะ...ไม่เอาสิ ไม่รู้ว่าทำไมอีกเหมือนกัน ..รู้แต่ว่า มันมาพร้อม ๆ กัน มีความขัดแย้ง มีความคุกรุ่น และมีความน่าเป็นห่วงเข้ามาเกี่ยวข้อง. เรื่องบางเรื่อง คนบางคน ถ้าเขาไม่เปิดโอกาสให้เราเข้าไปเสือก เมิงก็ทำได้แค่เฝ้ามอง นอกเสียจากว่า มันร้ายแรงจริง ๆ ถึงจะใช้สิทธิ์เข้าระงับได้ทันที มันควรพอนะ...เอาออกไปทั้งยวงนั้นแหละ. เราคงทำอะไรให้ดีขึ้นมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว ชีวิตใครชีวิตมัน. เขามั่นหน้าจะตาย ..ว่าที่ใช้ชีวิตอยู่ทุกวันนี้คือดีที่สุดแล้ว. ที่ทำได้...คือ หันกลับมาดูแลหัวใจตัวเอง. อยู่กับตัวเอง ..อยู่กับลมหายใจ วันนี้แผลหายดีแล้ว...ขอพี่อัพเลเวล ขอภาพสวย ๆ ก่อนสิ้นปี...กลับมาค่ะ กลับมาฝึกโยคะกันต่อเถอะ. เรื่องอื่น...ช่างแม่ง ช่างหัวพ่อแม่มัน. กอดดดดดดดดดดดด.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 5 ธันวาคม 2562 0:49:33 น.

วันนี้..เป็นอีกวันที่แพ้ตัวเอง. และเมื่อคืน ก็ดูเหมือนจะฝันร้ายเอามาก ๆ แต่จำไม่ได้ว่าฝันว่าอย่างไร แล้วก็จำไม่ได้ด้วยว่า เราตื่นขึ้นมา แล้วเอาตัวรอดจากความฝันนั้นได้อย่างไร. ถ้าไม่มีมาร บารมีก็ไม่เกิด ก็ไม่ได้เก่ง ไม่ได้แกร่ง ไม่ได้แข็งแรงอะไรนักหนาหรอกนะ แต่ กู ไม่ กลัว เมิง. กุพร้อมชนมากอ่ะ พร้อมชนกับทุกเรื่อง เมิงควรจะสำเหนียกไว้นะ กุไม่ได้กลับมาเพื่อจะมาอ่อนแอ หรือ เพื่อจะกลับมายอมแพ้ให้กับอะไรทั้งนั้น. สภาพแวดล้อม มันก็ปั่นป่วนไปหมดอ่ะ แต่ละคน แต่ละฝ่าย ไม่มีใครยอมใคร ต่างคนก็ต่างมันจุดยืนในที่ของตัวเอง ถ้าต่างคนต่างแสวงหาตักตวงผลประโยชน์ตน ไม่ได้คิดถึงที่จะเสียสละให้ท่านผู้อื่นได้รับประโยชน์บ้าง มันก็จะเป็นเช่นนี้แหละ เดือนนี้ทั้งเดือน มีแต่งานการกุศล ทำบุญจนชีวิตนี้ดีย์ทีเดียวเชียว. ............................................. อยากบ่นว่าเหนื่อยนะ แต่แค่จะคิดยังไม่มีสิทธิ์เล้ยยย วันพฤหัสบดีหน้านี้แล้วนะ...พี่จะเดินเข้าไปสำรวจดูก่อนว่า อาจารย์ที่เคยสอนเรา ท่านยังคงสอนอยู่ที่เดิมหรือไม่ และท่านไม่ได้สอนที่เดิม ก็ยังไม่รู้หรอกว่า จะไปตามหาท่านได้ที่ไหน... งานล้นมือมากช่วงนี้...ช่างมัน...พี่ทำมันได้แน่นอน กุมั่นหน้า 5555555555555555555555555555555555 เอาวะ..มีอะไรอีกวะ ที่นังยายยังไม่ได้ทำ หรือทำไม่ได้ ก็เอาสิวะ..ให้มันรู้กันไป แค่รักษาความดี แล้วจะทำให้กุแดดิ้นตาย เมินซะเถอะ...ไม่ได้แดรกกบาลกุุร๊อกกกกก กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด..ตัวเองแน่น ๆเลย. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 8 ธันวาคม 2562 22:50:37 น.

เริ่มท้อใจ..กับโจทย์ที่มีให้แก้ ยากขึ้นทุกวันๆๆๆ ทำไมนะ..ทำไมต้องเอาพี่มาอยู่ตรงกลางระหว่างความขัดแย้ง ทำไมมันยากขึ้นทุกทีๆๆๆๆๆ ใจนี่หล่นเป็นบ้า. วันนี้คุยกับเพื่อน ที่หายไปนาน..ก็เลยนัดเจอกันพรุ่งนี้ เพื่อนมีปัญหาเรื่องสุขภาพ ชวนเพื่อนไปงานวิ่ง ที่ได้บัตรมาสิบใบ ยังไม่ได้เตรียมก๊วนเลย นอกจากปัญหาสุขภาพกายแล้ว ยังมีเรื่องสุขภาพจิต ที่เขาเคยไปพบแพทย์รับยามาแล้ว และมีผลข้างเคียง..พอฟังเรื่องนี้ พี่คิดเลย...แล้วกุจะต้องไปพบแพทย์ไหมฟร่ะ???? ก็เคยทำบททดสอบออนไลน์ และได้พูดคุยกับผู้เชี่ยวชาญออนไลน์ อาการของพี่แค่ออกไปเที่ยวก็หายแล้ว ปีนี้เดินทางบ่อยก็จริง แต่มันไม่ได้ไปเพราะรื่นรมย์สวยๆ แต่ละที่ที่ไปหฤโหดทั้งนั้น มีแต่เรื่องให้คิด. พรุ่งนี้ที่จะเจอเพื่อน ... เขาต้องการเริ่มต้นฝึกโยคะ ก็ดี ได้เพื่อนฝึกเพิ่มขึ้นมาอีกคน ปูพื้นฐานทำความเข้าใจ ไม่ได้ยาก การใส่ใจและวินัยในตนเองต่างหากที่ต้องเกาะให้เหนียวแน่น ถ้าพี่ไม่ได้โยคะช่วยชีวิต...อาการคงเพี้ยนหนักกว่านี้ บางทีเวลาที่มันคิดอะไรไม่ออก...หยุดคิด และลงมือทำ ดูจะช่วยให้ผ่อนคลายลงได้บ้าง ไม่รู้จะบอกยังไง ให้ตัวเองรู้สึกดี ไม่เป็นไรหรอกยาย...เหนื่อยก็พัก ถ้ามันหนัก...ก็แค่วาง เรามันก็แค่มนุษย์ขี้เหม็นๆ ป่ะวะ คิดอะไรเยอะแยะ...ทำไม่ได้ จะให้ทำยังไงต่อ กุก็ทำดีที่สุดแล้วป่ะ กุก็คิดได้เท่านี้แหละ กุแค่ท้อเว้ยยยย..กุไม่ได้ยอมแพ้สักหน่อย. ถ้ามันไม่ไหว ก็อย่าไปฝืน. กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 10 ธันวาคม 2562 0:03:22 น.

สนุกเป็นบ้า...ทำสองงานในเวลาเดียว สังขารก็ช่างน่ารัก..จะมาสำออยอะไรตอนนี้. เอานายคนโต มาปรับมายเซ็ต เชาดูโตขึ้นมากจริงๆ เราสัญญากัน ว่าปิดเทอมใหญ่จะไปภูกระดึงกันจริงแล้วรอบนี้ แต่มีข้อแม้ว่า เด็กๆ ต้องเก็บค่ารถกันเอง มันต้องมีเป้าหมายกันบ้าง. วันนี้มาเจอคุณป้าอินดี้ นั่งรถไฟจากกรุงเทพฯไปไหว้พระไกลถึงเชียงใหม่ มาคนเดียว. น่ารัก. นังยาย..รักษาร่างกุดีดี ถ้าแก่เท่านี้ ต้องแซ่บถึงขั้วโลกเหนือนะเมิง 555555555555555555 รัก   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 17 ธันวาคม 2562 0:35:44 น.

จวนจะหมดเวลาแล้วนะ.. สัปดาห์สุดท้ายของปีแล้ว...การเดินทางสองทริปนี้ บอกอะไรได้หลายอย่าง ประเมิณสภาพร่างกายได้ว่า ..เมิงยังไม่ได้ถึกพออย่างที่คิดนะ เดินไกลได้ แต่จะไปวิ่งเทรลไม่ได้ ยังไม่โอเคนัก ถ้าจะไปไหนต่อไหนคนเดียว แต่ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ ที่ทำได้คือ เตรียมตัวให้พร้อมกว่านี้ สภาพจิตใจตอนนี้ว่างเปล่าพอ ที่จะตัดสินใจให้เด็ดขาด มันเพิ่งจะได้ว่างเปล่า ที่ว่างจริงจัง. เคลียร์ให้โปร่งโล่ง สบาย. จิตใจจะได้ส่งบสุขจริง ๆ สักที. มันรู้สึกดีมาก ๆ เลย ตอนนี้สลัดได้ทุกความรุงรัง. สลัดทั้งที ได้ถึงสามต่อ ดีงาม. ...................................... บางทีก็คิดนะ ..เราใช้ชีวิตอย่างมีเป้าหมายมาหลายปี มันหนักหนาและเหนื่อยเกินไป. ปีหน้า ขอเว้นวรรค การใช้ความคิดสักปี. ขอเก็บฝันที่ทำมันล่วงหล่น ก่อนจะตัดสินใจทำอะไรแบบจริงจัง. รู้ว่า ไม่ควรจะบ่นเหนื่อย แต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้ป่ะ ว่าเราหมดแรง. เจอเรื่องยากขึ้นทุกที ๆ เราพัฒนาจิตใจได้ดีขึ้นทุกวัน แต่ก็ดันเจอเรื่องน่าอึดอัดใจที่หลีกเลี่ยงไม่ได้มากขึ้นไปอีก. ปีหน้าเพื่อนจะหิ้วสัตว์สองเท้านำเข้ามาฝาก. เลี่ยงไม่ได้ก็ต้องชน. ทำไมถึงห่ามได้ใจขนาดนี้วะ เมิงอ่ะ นังยาย. ........................................ เรื่องของความรู้สึก หัวใจ ไม่มีสิ่งใดผิดและไม่มีสิ่งใดถูก จะมีก็แต่ยอมรับได้หรือไม่ยอมรับ. แต่การยอมรับได้..ไม่ได้หมายความว่า.. จะต้องอดรนทนกับเรื่องปัญญาอ่อนให้ได้. การเป็นคนดี ไม่ใช่ข้อดี แต่มันเป็นคุณสมบัติพื้นฐานของการเป็นคน. และถ้านอกจาก การเป็นคนดีแล้ว หาส่วนดีไม่ได้เลย โดยเฉพาะความจริงใจและความรับผิดชอบ ...มันเป็นเรื่องปัญญาอ่อนมาก ที่จะต้องใช้ความอดทน. ชอบจัง...ความรู้สึกแบบนี้ ตอนที่เหมือนถูกกระทำ..เพื่อที่เราจะตอบโต้โดยไม่รู้สึกผิด. หายใจเข้าลึก.. หายใจออกยาว... รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 23 ธันวาคม 2562 22:42:09 น.

สาเหตุสำคัญ 54 ประการของความล้มเหลว 1.นิสัยปล่อยเนื้อปล่อยตัวไปตามยถากรรม โดยปราศจากจุดหมายหรือเป้าหมายที่แน่นอน 2.พันธุกรรมบกพร่องมาแต่กำเนิด 3.ยุ่งไม่เป็นเรื่องกับเรื่องของคนอื่น 4.ขาดเป้าหมายสำคัญที่แน่นอนที่เป็นจุดหมายของชีวิต 5.การศึกษาไม่เพียงพอ 6.ขาดการมีระเบียบวินัยด้วยตนเอง ซึ่งมักจะแสดงให้เห็นในการรับประทานอาหารมากเกินไป ดื่มมากเกินไป และกามารมณ์มากเกินไป และไม่สนใจที่จะทำให้ตนเองก้าวหน้า 7.ขาดความทะเยอทะยานที่จะมุ่งหวังในสิ่งที่ดีกว่าธรรมดา 8.สุขภาพไม่สมบูรณ์ โดยทั่วไปเกิดจากความคิดผิด ๆ รับประทานอาหารไม่ถูกต้อง และขาดการออกกำลังกาย (จงระลึกอยู่เสมอว่า คนบางคน อย่างเช่น เฮเลน เคลเล่อร์ สามารถทำประโยชน์ให้แก่คนอื่น ๆ ได้แม้จะมีสุขภาพบกพร่องที่รักษาไม่ได้) 9.อิทธิพลจากสิ่งแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวยในขณะเป็นเด็ก กล่าวกันว่าอุปนิสัยสำคัญของคนเราถูกสร้างขึ้นมาในระหว่างเจ็ดขวบแรกของชีวิต 10.ขาดความมานะพากเพียรที่จะทำงานที่ได้เริ่มต้นไว้แล้วจนสำเร็จลุล่วง 11.ทัศนคติในทางทำลายเป็นนิสัยติดตัว 12.ขาดการควบคุมอารมณ์ 13.ต้องการบางสิ่งบางอย่างโดยไม่ตอบแทน ตามปกติจะแสดงออกทางการพนัน 14.ล้มเหลวในการตัดสินใจอย่างรวดเร็ว เฉพาะเจาะจง และยืนหยัดอยู่กับการตัดสินใจนั้น 15.การเป็นทาสของความกลัวพื้นฐาน 7 ประการ 16.การเลือกคู่สมรสผิดพลาด 17.ระแวงมากเกินไปในการทำงาน 18.ปราศจากความละเอียดรอบคอบหรือระมัดระวัง 19.การเลือกผู้ร่วมงานผิดพลาด หรือไม่ยอมเลือก 20.เลือกอาชีพผิดพลาด หรือไม่ยอมเลือก 21.ขาดความใจจดใจจ่อในการทำงานตามเวลาที่กำหนด 22.นิสัยไม่ควบคุมค่าใช้จ่าย ปราศจากงบประมาณควบคุมรายรับและรายจ่าย 23.ล้มเหลวที่จะจัดทำตารางการใช้เวลา และไม่รู้จักใช้เวลาให้ได้ประโยชน์มากที่สุด 24.ขาดการควบคุมความกระตือรือร้น 25.ความใจแคบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความใจแคบด้วยความโง่เขลาและอคติในเรื่องศาสนา การเมือง และเศรษฐกิจ 26.ล้มเหลวที่จะร่วมมือกับคนอื่น ๆ อย่างสมัครสมานกลมเกลียว 27.การเป็นเจ้าของอำนาจหรือความมั่งคั่งร่ำรวยมิได้วางอยู่บนรากฐานของความชอบธรรม หรือมิใช่ได้มาด้วยความสามารถของตนเอง 28.ขาดความจงรักภักดีต่อผู้ที่สมควรจะได้ 29.ความเห็นแก่ตัวและทิฐิมานะ เกินการควบคุม 30.นิสัยแสดงความคิดเห็นและวางแผนโดยมิได้มีความรู้ต่อข้อเท็จจริงพื้นฐานที่จำเป็นต้องมี 31.ขาดความนึกคิดและจินตนาการที่พอเพียงที่จะรู้จักกับโอกาสที่เอื้ออำนวย 32.ไม่เต็มใจที่จะทำประโยชน์ให้มากกว่าที่ถูกคาดหวัง 33.ความปรารถนาที่จะแก้แค้นการข่มเหงน้ำใจของผู้อื่น ทั้งที่มีอยู่จริงและคิดเอาเอง 34.นิสัยหยาบคายและเยาะเย้ยถากถาง 35.นิสัยอดไม่ได้ที่จะนินทาว่าร้ายเกี่ยวกับงานของผู้อื่น 36.ทัศนคติต่อต้านสังคมและรัฐบาลที่ถูกต้องตามรัฐธรรมนูญ 37.ไม่เชื่อว่ามี "อนันตปัญญา" 38.ขาดความรู้ถึงวิธีสวดวิงวอนเพื่อที่จะได้รับผลในทางสร้างสรรค์ 39.ล้มเหลวที่จะใช้ประโยชน์จากการปรึกษาคนที่มีประสบการณ์ที่จำเป็นแก่ตนเอง 40.ขาดความรอบคอบในการชำระหนี้ส่วนตัว 41.นิสัยโกหกหรือพูดขยายความจริงจนเกินไป 42.นิสัยวิพากษ์วิจารณ์ในเรื่องที่ไม่มีใครเชิญชวน 43.ใช้จ่ายเกินตัวทั้ง ๆ ที่มีหนี้สิน 44.โลภมากที่จะตักตวงทรัพย์สินที่เกินความจำเป็น 45.ขาดความเชื่อมั่นในตนเองในการบรรลุความสำเร็จตามเป้าหมายที่เลือกไว้ 46.ติดเหล้าหรือยาเสพติด 47.ติดบุหรี่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสูบจัด 48.นิสัยอวดเก่งในงานที่มิใช่วิชาชีพของตน 49.นิสัยรับรองเอกสารของคนอื่นในเมื่อความเสี่ยงยังไม่แน่ชัด 50.นิสัยผลัดวันประกันพรุ่ง ผลักภาระไว้ทำในวันพรุ่งนี้ในสิ่งที่ควรจะทำในวันนี้ 51.นิสัยหลีกเลี่ยงสภาพแวดล้อมที่ไม่สะดวกสบายแทนที่จะเอาชนะมันให้ได้ 52.นิสัยพูดมากเกินไปและฟังน้อยเกินไป จงจำไว้ว่า เราไม่สามารถที่จะเรียนรู้อะไรได้ในขณะที่กำลังพูดอยู่ แต่เราเรียนรู้อยู่ตลอดเวลาด้วยการฟังคนอื่น ๆ พูด 53.นิสัยรับความช่วยเหลือจากคนอื่น ๆ โดยปราศจาการตอบแทน 54.ความไม่ซื่อสัตย์สุจริตในทางธุรกิจและงานอาชีพ (นำมาจากส่วนหนึ่งของ ความล้มเหลวอาจจะเป็นสิ่งที่ดี หนังสือความมหัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก คุณทำได้ ของ ดร.นโปเลียน ฮิลล์ แปลโดย ปสงค์อาสา) .................................... กลับมาดูเช็คลิสต์กันทุกปี และก็พบว่า ยังทิ้งนิสัยยุ่งมากเกินไปกับเรื่องของคนอื่นทุกปี ทุกที และเคสที่เจอก็ยากขึ้นเรื่อย ๆ ๆ ทุกทีๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมนะ. ปีที่แล้ว อันที่จริงรวบยอดเป็นห้าปีที่แล้ว ทำเคสเยอะมาก มากมายได้อีก. หลายเคส สร้างความอบอุ่นให้หัวใจ บางเคสมันต้องจำใจทำทั้งน้ำตา รู้นะ ว่าเสือก แต่ก็ขอเสือกก็แล้วกัน มันทนไม่ได้หรอก ที่จะต้องมาเห็น มาฟังเสียงร้องของเด็กคนหนึ่ง ถึงเขาจะโตจะเข้าวัยรุ่นแล้ว แต่เขาก็ยังเด็กป่ะวะ เป็นเคสเดียวที่ปิดความรุงรัง คาราคาซังได้ดีเยี่ยม นับตั้งแต่นั้นมา ครอบครัวเขาดูมีความสุขและไม่มีการ มาโวยวายเรียกร้องใด ๆ อีก. เจอแบบนี้ ..ก็เพิ่มพลังให้ตัวเองได้เยอะ. บางเคส มันจำเป็นต้องทำแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่พี่ก็ต้องยอมแลกด้วยทุกอย่างในชีวิต รุงรังได้อีก กระทบคนมากมาย จนต้นเรื่องต้นตระกูลลาจากโลกนี้ไปแล้ว ก็ยังคงความรุงรัง ผลกระทบจากความรุงรัง ยังคงเติบโตผูกพันติดตรึงในหัวใจ จะเอาออกไม่สำเร็จ... ขอล่ะกัน...เอาความรุงรังนี้ออกจากชีวิตของฉันสักทีเถอะ. ได้โปรดอย่าทดสอบหัวใจกันด้วยความรุงรังอันนี้เลย. ฉันเข้าใจ ฉันรู้ซึ้ง ฉันขอโทษ่... เอามันออกไป.. อีกสองเคส ยังติดตามกันอยู่.. งานยังคงค้างอยู่ และพี่ก็คิดว่า ไม่น่าจะทำเสร็จทันสิ้นปีรึเปล่า ความคิดมันยังมืดมนอยู่เลย..มองอะไรไม่เห็น อะไรฟร่ะ คือแสงสว่างทีี่ปลายอุโมง???? อะไรหรือ คือความสำเร็จ???? อะไรเหรอ? คือสิ่งที่ต้องทำ???? มืดเหมือนดวงตาของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นเคสสุดท้ายที่เจอมา. เด็กหญิงอายุเท่ากับนายคนโต น่าจะเรียนอยู่ชั้นประถมปีที่๒ ดวงตาของเธอไม่ได้มืดบอดแต่กำเนิด แต่เกิดจากความผิดปรกติที่ก็ตามรักษากันมาตลอด ความผิดพลาดทำให้ดวงตาข้างซ้ายบอดไปแล้วตอนขวบกว่า ๆ และขณะนี้ ก็กำลังยื้อดวงตาข้างสุดท้าย ที่เป็นเหมือนแสงสว่างสุดท้ายของชีวิตให้ยังคงอยู่. ต่อให้เรามองไม่เห็นอะไรเลย...แต่ถ้าดวงตาของเรายังใช้การได้ปกติ นั่นก็ถือว่าโชคดีที่สุดในชีวิตแล้วป่ะวะ???? เคสหนึ่งคือ มองทางออกไม่เห็น ไม่รุ้จะไปทางไหน อีกเคสหนึ่ง คือ ดวงตากำลังรอผลของความหวัง ว่าจะดับมืดไปเลย หรือ จะได้รับความสดใสอีกครั้ง มันช่างปวดปร่าในหัวใจ...ทำไมฟร่ะ ทำไมนะ... กุรู้นังยาย....กุรู้แล้ว ทำไมเมิงถึงอ่อนแอได้ขนาดนี้ ฟังกุดีดีนะ กุจะบอกเมิงให้. "เมิงแค่เป็นเมนส์ค่ะ" หยุดคิด ...อิดอกกกกกกกกกกกกกก. 555555555555555555555555555555555555 กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 25 ธันวาคม 2562 19:34:26 น.

วันนี้เป็นครั้งแรก...ที่ตัดสินใจฝืนใจตัวเองให้เด็ดขาด. ไม่จำเป็นต้องรักษาระยะห่างใดๆ อะไรที่มันเกิดขึ้นจากความไม่ตั้งใจ ไม่มีอะไรเป็นของจริง.. ก็รู้นะ...ว่าพี่อาจจะแพ้ใจตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่เชื่อสิ...เราทำได้แน่นอน ทำความดีมันยาก แต่ก็ทำได้ ทำความดีต้องฝืนใจ ถ้าฝืนใจไม่ได้ก็เอาดีไม่ได้. มันยาวนานเกินไปที่จะต้องหยุดเดินเพื่อรอการปรับตัว. ย่ำเท้าอยู่กับที่ก็ว่าถอดถอยแล้ว เธอแช่แข็งตัวเองนานเกินไปแล้วนังยาย. แข็งจนตายด้าน ด้านจนอ่อนแอ. มันจบแล้ว...มันสลายหายไปหมดแล้ว อะไรที่มาพร้อมกัน...ก็ควรต้องดับสลายหายไปด้วย รู้แจ้ง เห็นจริง รู้ฟมดทุกสิ่งอย่าง อย่าพยายามหลอกตัวเอง... ทุกสิ่งอาจเปลี่ยนแปลงได้ก็จริง แต่บางสิ่ง มันต้องสื่อสารสองฝ่าย จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจากการถูกยัดเยียด เชื่อสิ..อย่าพยายามยัดเยียดแพทเทินความคิดตัวเองเข้าไปในสารรบบ ความคิดใคร...ความคิดใคร ความคิดมัน ชีวิตใคร ชีวิตมัน...สงสารและเห็นใจแค่ไหน ทำได้ก็แค่มองอย่างเข้าใจ และถอยออกมาให้ทันการณ์ เมิงไม่มีทางยอมรับเรื่องปัญญาอ่อนอันซ้ำซากได้แน่นอน กุเชื่อ!!! ถ้ามันจะรู้สึกทรมาน ก็ช่างมันเถอะ ปล่อยมันไปเถอะ มองเห็น และ อย่าไปปรุงแต่ง เดี๋ยวมันก็ผ่านไป อย่าไปทำให้มันชิน จนขาดไม่ได้ และถ้าจะต้องถูกเล่นงานในความฝัน เมิงมันก็ทำได้แค่นั้นแหละ.. กุรู้ซึ้งในรสพระธรรมแล้ว...บางทีควบคุมไม่ได้ก็ต้องปล่อย ก็แค่ปล่อย แล้วก็ลุกขึ้นเอาใจกลับมาที่เดิม ใจที่มันตกได้ ก็หยิบเอามันขึ้นมาใหม่ได้ ตกแล้วก็หยิบ ตกไปเถอะ หล่นไปเถอะ ร่วงไปเถอะ ชอบนัก จะได้พัฒนาใจให้แข็งแกร่งได้เร็วๆ เอาเข้ามาเหอะ...สารพันปัญหา กุเก่ง กุเท่ กุสุดยอดดดดดด 55555555555555555555555555 ขำตัวเองว่ะ เจ็บจะตายห่านเสือกยังเดินทางต่อไป.. ก็แค่ใจช้ำๆๆ ทำไมกุจะหัวเราะไม่ได้ ............................... ปีหน้าหยุดเขียนไร้สาระได้แล้วนะ.. เริ่มต้นคัดแยก..แล้วรวมเล่มให้พี่สักที. ทุกสิ่งที่ต้องการ..ทุกอย่างที่อยากทำ เก็บมันให้เรียบ. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 26 ธันวาคม 2562 1:51:35 น.

ทุกที่ก็เหมือนกัน มีปัญหาคล้ายกัน มีความขัดแย้งเหมือนๆ กัน ไม่มีที่ใดด้อยกว่าที่ใดเลย. อันที่จริงแล้ว..การจะแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง ได้ดีที่สุด ก็คือระมัดระวังใจตัวเอง อย่าให้คนไม่น่ารักกับเรา มาทำให้เราเป็นคนไม่น่ารักไปด้วย คำพูดและกิริยาอันต่ำทราม เราปฏิเสธความขุ่นหมองมิให้เกิดขึ้นไม่ได้หรอก ที่ทำได้คือ เก็บใจตัวเองที่จ้องจะหล่น ทำให้มันผ่องใส และแผ่เมตตาออกไปให้กว้างใหญ่ไพศาลที่สุด ในเมื่อเราเป็นผู้ที่ระงับตัวตนได้ดีกว่า ทำได้เร็วกว่า ก็จงอย่าเอาธุระกับสิ่งที่ทำให้จิตใจเป็นมลพิษจะดีที่สุด. เรื่องบางเรื่อง...การไม่รับรู้เลย มันโคตรจะดีอ่ะ. ......................... ใจที่สบาย แม้นจะถูกพันธการด้วยความน่าอึดอัด. มันเป็นเช่นนี้เอง. รักเมิงจัง...นังยาย. ค่าของความอดทนของมนุษย์มันหอมหวานเสมอ. ผ่านอะไรมาเยอะ...แค่นี้เอง ง่ายดายจะตายไป. สำเหนียกไว้นะ..พี่ไม่เคยซ้ำเติมใคร และไม่คิดจะเป็นต้นเหตุของการส่งใครไปนรก. ถ้าไม่หลุดพ้น ก็จงปล่อยวาง อย่าเสียเวลากับอะไรนานจนเป็นเรื่องเหลาะแหละเกินไป. ยังไม่ทันสิ้นปีเลย...รับงานมาอีกแล้ว. ก็ขอให้พี่มีชีวิตอยู่จนถึงปีหน้า มันเหนื่อยหนักแต่เพื่อผลของความเปลี่ยนแปลงในภาครวม. ....คุ้มจะตายไป.... รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 28 ธันวาคม 2562 15:19:19 น.

วันนี้เป็นวันทบทวนของทุกปีสินะ.. รักตัวเองจัง..ไม่ว่าจะเจอความชิบหายแค่ไหน นังยายก็เอาตัวรอดออกมาได้อยู่ดี เมิงมันหน้าด้านจริง ๆ ว่ะ ยังหน้าด้านมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขได้อีก. ย้อนกลับไปดูทุกเรื่องราวและทุกภาพที่ผ่านเข้ามา และผ่านออกไป หลายคนจากไป หลายคนตายจากไป หลายชีวิตผ่านเข้ามาและหลายชีวิตก็จากไป. ไม่ว่าจะรักกันหรือเกลียดกัน สุดท้ายแล้วก็ตายจากกันไปอยู่ดี. โคตรเจ๋งเลยปีนี้..เป็นอีกปีที่รากเลือด. ถึงแม้ว่ามันจะเหนื่อยน้อยกว่าปีที่ผ่านๆ มาก็ตาม. ยังคงมีความพยายามจะเข้ามาทำร้ายกัน ยังคงเห็นคนพยายามที่จะเสาะแสวงหา เพื่ออะไรมิทราบ ยังคงมีเข้ามาตลอดเวลา เมิงจะเข้ามาทำไม ก็ในเมื่อทั้งชีวิต กุเปิดเป็นสาธารณะหมดแล้ว. จะมีก็แค่ กุไม่ได้บอกตรง ๆ ว่า กุกำลังทำอะไรอยู่ เอาจริง ๆ ก็นับคนได้เลยนะ ที่ได้รู้จากปาก ว่าพี่กำลังทำอะไร ถ้าไม่ได้มีส่วนที่จะต้องเข้ามามีผลกระทบอะไรจริง ๆ แต่ก็ยังเห็น ร่องรอยของความอยากรู้อยากเห็น. ยังคงมีความขุ่นมัวเล็ก ๆ ตรงกลางใจ.. มีรู้สึกเจ็บจี๊ด ๆ ที่มีความจริงใจให้ไป แต่ได้กลับมาด้วยการถูกกระทำลับหลัง จะด้วยความไม่รู้ หรือ มันเป็นไปโดยสันดานก็แล้วแต่.. สุดท้ายแล้ว เขาก็ได้รับผลของการกระทำของตัวเองอยู่ดี. ในขณะที่ ..เราพูดความจริงไปทั้งหมดแล้ว จะเชื่อ หรือ ไม่เชื่อ มันไม่ได้ทำให้ข้อเท็จจริงมันเปลี่ยนไปได้เลย. ตัวใครตัวมันเถอะ...พี่ทำดีที่สุดแล้ว รักตัวเองก็ตรงนี้ มีหนทางมากมายให้ตอบโต้ มีกลวิธีเอาคืนได้เจ็บแสบหลายทาง แต่นังยายก็เลือกที่จะให้อภัย อดทน และปล่อยวาง กุโคตรรักเมิงเลยว่ะ นังยาย คนเHี้ยไร อดทนได้ขนาดนี้. เห็นแล้วก็สงสาร สงสารแล้วก็ปล่อยวาง พอวางได้ ก็อภัยได้ สุดท้ายสิ่งที่ได้ ก็คือ การขัดเกลาหัวใ่จตัวเอง ปรารถนาดีได้แม้กระทั่งคนที่จ้องจะทำร้ายกัน. ปลดปล่อยให้ได้ ทั้ง ๆ ที่ถูกปองร้าย ที่สุดอ่ะ. สุด ๆ ในชีวิตแล้ว..จบปีนี้ บอกเลย...ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ มันกลัวเหลือเกิน..กลัวกับบททดสอบที่มันจะใหญ่ขึ้นๆๆๆๆ แค่นี้ก็มากเกินไปแล้วป่ะ???? จะทำอะไรเกินตัวไปถึงไหน.. ............................... พอเถอะหนา..ออเจ้า ขอให้ข้าฯ ได้อยู่อย่างคนธรรมดาบ้าง. วันก่อน หลับและฝัน จำไม่ได้ว่่าหลับที่ไหน ก็เพราะเปลี่ยนที่นอนบ่อยเหลือเกิน นอนไม่ซ้ำที่เลยในแต่ละวัน. เรื่องของเรื่อง คือ ฝันว่าเห็นผี และผีก็คงเหนื่อยถึงออกมาเจรจาด้วยตนเอง กุจะขำเมิงดี หรือ กุจะขำตัวเองดี 5555555555555555555555555555555555555 แต่กุจำรายละเอียดได้นะ.. พี่ฝันว่า .. พี่ด่าผีเว้ยยย ..สร้นตรีนหมา อยู่ด้วยกัน ไม่เคยช่วยอะไรเลย ปล่อยให้คนไม่ดีมาแวดล้อมบ้านกุได้ไง แบบนี้ยังจะเรียกร้องนี่นั่นบลาๆๆๆๆ ไม่เคยให้อะไร มีแต่จะให้ทำโน่นนี่เป็นทาสรับใช้ ต่างคนต่างอยู่เหอะ คนอยู่ส่วนคน ผีอยู่ส่วนผี กุไม่ทำอะไรให้ใครแล้ว กุเหนื่อยโว๊ยยย เข้าใจไว้ด้วย.. เออสิ กุตะโกนด่าพวกมัน.. แล้วทีนี้มันก็ออกมาเล้ยยยย..ออกมาให้เห็น.. ในฝันนั้น พี่ก็งงล่ะสิๆๆๆ ตัวอะไรวะคะ ใช่ผีแน่เรอะ ทำไมอ้วนแป้นอย่างกะแป๊ะยิ้ม 555555555555555555555555555555 แดรกจนอ้วนขนาดนี้แล้วยังจะแดรกอะไรอีก.. มันออกมาบ่นๆๆๆๆๆๆๆๆ มันเถียงว่า ..ก็เมิงเคยให้เคยเลี้ยง เคยได้กิน ก็ช่วยกันผ่อนหนักให้เป็นเบากันมาได้ตลอด แล้วตอนนี้ก็ไม่เลี้ยงดูปูเสื่อกันเลย ใ่ช้กันอย่างเดียว จะเอาอะไรมาเพิ่มพลัง มันบ่นว่ะ ก๊ากกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสร็จแล้วกุก็ยืนงง ..นี่กุฝันอะไรของกุวะคะ นี่กุฝันใช่ไหมคะ กุต้องทำอะไรวะคะ.. แล้วกุก็ตื่น... นึกย้อนดู..อืมมม ปีนี้ทำน้อยจริง ๆ รักษาเวลาเพื่อตัวเองเท่านั้นจริง ๆ . แต่กุจำเป็นต้องทำอะไรขนาดนั้นด้วยเหรอ? ไม่สิ ชีวิตใครชีวิตมัน ตัวใครตัวมัน...ต้องการอะไร อยากได้อะไร ก็ทำกันเองสิ ทางตรงมีให้เดิน ก็ต้องเดินทางตรงสิ เรื่องอะไรที่จะต้องไปรับภาระของโลกทั้งใบมาแบกไว้คนเดียว. ....................................... สำหรับปีหน้านี้..สิ่งที่คิด ก็คงแค่ 30% ของรายได้ทั้งหมด. พี่คงให้ได้เท่านี้. อยากให้ทำอะไรมากมาย..ก็ไปเพิ่มในส่วนของรายได้ พี่คงไม่เอาทั้งหมดของชีวิตทุ่มหมดทั้งหน้าตัก อย่างที่ผ่านมา...มันเหนื่อยและบ้าเกินไป. ไม่เคยนึกคิดเสียดาย.. แต่สุดท้ายแล้ว พี่ก็ต้องเอาตัวเองให้รอดก่อนไหม? ถึงจะไปช่วยอะไรใครได้.. การจะเอาตัวเองไปเป็นคนรับใช้ของแผ่นดิน เมื่อนั้นมันต้องถึงจุดที่สละได้ทุกอย่างของชีวิตก่อนไหม?? ถามใจตัวเองดัง ๆ ...เราไปถึงตรงนั้นแล้วหรือยัง?? ยัง ..ยังอีกยาวไกลนัก. ตราบใดที่ผู้เฒ่าสองคนตายายยังไม่ได้เดินทางไกล พี่ก็ยังไปไหนไม่ได้อยู่ดี. ให้มันเป็นไปตามกระแสของมัน... เป็น อยู่ คือ ในแบบที่ควรจะเป็น. ทำอะไรไม่สำเร็จ ก็ไม่เป็นไรหรอก..แต่อย่ายอมเลิกล้มความตั้งใจ เมื่อถึงเวลาของมัน เดี๋ยวมันจะโผล่เส้นทางของมันมาให้เห็นเอง. มีเวลาอีกหนึ่งวัน..ที่จะกำหนดเป้าหมายให้ชัดเจน. ....................................... เรื่องร้ายมากมาย...แต่เรื่องที่ดีมันมีมากกว่า. พยายามหลับให้ได้ ตื่นให้ตรงเวลา. หายใจให้ลึกที่สุด. ร่างกายดี จิตใจดี แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้ว. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 30 ธันวาคม 2562 23:40:18 น.

ผ่านไปอีกวัน... ปีนี้ไม่ได้ไปเยี่ยมเยือนผู้หรับผู้ใหญ่เลย.. คงเว้นระยะห่างไปสักพัก.. ท่านผู้ใหญ่คงเข้าใจ... ต้องการให้เวลากับตัวเองมาก ๆ ..เพื่อแก้ไขในสิ่งผิด จะได้ลอยตัว ชนิดที่ว่า จะอยู่ก็ได้ จะตายก็พร้อม เตรียมตัวพร้อมตายมาหลายปีแล้ว.. กลับบ้านวันนี้ เรื่องที่เคยห่วงมันหายไป แต่มันมีเรื่องใหม่ ๆ เข้ามา เด็ก ๆ ยังคงปล่อยปละละเลยไม่ได้ พ้นวัยเด็ก จะเริ่มต้นทยอยเข้าสู่วัยรุ่น ความล่อแหลม และพิษภัยสังคม ยังแวดล้อมหนาแน่น ปล่อยไม่ได้ วางไม่ได้ ยิ่งในสภาวะที่ห่างแม่ ครอบครัวไม่ได้อบอุ่นด้วยแล้ว ก็ยิ่งน่าเป็นห่วง... แต่ละคน ..มีความคิดเป็นของตัวเอง ได้เห็นข้อความหลังรูปภาพที่พวกเขาเขียนให้แล้วก็ไม่อยากส่งเป็นโปสการ์ด...กลัวหาย. พี่คิดว่า ..เอามันใส่กรอบดีกว่า ..มีกรอบรูปอยู่ห้าอันพอดี.. ................................. ช่วงนี้ ฝึกใจได้พัฒนาอย่างรวดเร็ว..วินาที ต่อวินาที ความเมตตามันแผ่ไพศาลจริง ๆ พี่คิดว่า ตัวเองน่าจะก้าวพ้นขันติได้แล้วหนา ... จะเหลือ ก็แต่ การเอาชนะใจตัวเอง และเกาะวินัยให้แน่นกว่านี้... ช่วงนี้ ..ใช้เวลาได้สุดคุ้ม. กินยานอนหลับทุกวัน ..เมื่อคืนหลับได้ดี ตื่นตอนตีสามกว่า ..แล้วก็หลับต่อ. ตื่นอีกที เจ็ดโมงเช้า และเก้าโมงเช้า นอนได้ขยักขย่อน..หลับ ๆ ตื่น ๆ กินแล้ว และถ่ายแล้ว โคตรเจ๋งจริง. มีความสุขตรงนี้.. อ่อมแซ่บที่บ้านบานสะพรั่ง ถามพี่สาวใช้อะไรรดน้ำ นางบอกให้กินคาราบาว ปลาร้าและผงชูรส อ๋อน้ำหมักกลิ่นเหม็น ๆ นั่นเอง 5555555 ได้คร้าาาา ...อีกไม่นาน ทุกพื้นที่จะเต็มไปด้วยอ่อมแซ่บ ปีนี้..เป็นปีแห่งการทบทวนแก้ไขและสรรค์สร้าง.. พี่คงไม่ทำอะไรใหม่ ๆ .. บอกเลยว่า เป้าหมายคืองดเดินทาง .. งดเดินทางที่หมายถึง ไม่สร้างทริปเพิ่ม เพราะที่มีอยู่ มันมากเกิน ไปแล้ว ถ้ายังมีงอกขึ้นมาอีก เกรงว่ามันดูจะเหนื่อยเกินไป.. ขอทำงานบ้าง ขอคัดลอกให้เสร็จบ้าง ขอจัดสวนหน้าบ้านให้เสร็จบ้าง ขอเคลียร์อะไรต่อมิอะไรบ้าง ขอให้เวลาพ่อแม่บ้าง จะไม่บอกว่า จะกลับบ้านให้มากขึ้น.. แต่ก็พยายามใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด. อย่าถามเลยว่า จะได้เวลากลับบ้านกี่วัน.. ทุกวันนี้ นับชั่วโมงเอาก็หรูหราแล้ว. ปิดหู ปิดตา ปิดปาก ..งดจุ้นจ้านชีวิตชาวบ้าน สำหรับปีนี้เป็นปีสุดท้ายที่เด็กอ้วนจะอยู่ฝึกงาน. ก็ขอใช้เวลากับเด็กอ้วนให้คุ้มค่าที่สุด พี่จะต้องเข้มงวดกับเด็กอ้วน รีดน้ำหนักนางลงให้ได้. อยากให้นางรู้จักการเอาตัวรอด ทุกสถานการณ์ ให้นางรู้จักชีวิตในทุกแง่มุม.. เราคุยกันไม่รู้เรื่อง เพราะความสนใจไปคนละทาง มันเป็นคนละเจน ไม่ได้เติบโตมาด้วยกัน.. ยังไม่รู้ว่าจะทำยังไง.. แต่จะพยายามทำให้ดีที่สุด. บารมีที่จะฝึกเพิ่มเติม..ก็คงจะถึงคราวอธิษฐานบารมี. ต้องการอะไรมากที่สุดตอนนี้???? แค่ยังหายใจได้คล่อง..ก็พอใจแล้วไหม? ....................................... ครบถ้วนสมบูรณ์...ชีวิตในหนึ่งวัน. น่ารักจังนังยาย. กอด.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 1 มกราคม 2563 22:34:07 น.

แก้อาการนอนสะดุ้งตื่นกลางดึก..ด้วยการตั้งนาฬิกาปลุกแม่งเลย ไหน ๆ มันจะอยากสะดุ้งอยู่แล้ว ..ก็ตื่นให้มันเป็นงานเป็นการ ง่วงเป็นบ้า ..สามวันผ่านไป นอนกลางคืน วันละ ๓ ชั่วโมง ถ้าวันไหนโชคดี เงียบสงัด ก็ได้นอนต่อตอนเช้า แต่ถ้าวันไหน คุกรุ่นแต่เช้า ก็ได้นอนเท่านั้นแหละ.. ทรมานสังขาร กว่าจะผ่านวันแต่ละวันมาได้.. ถึงว่า ..ช่วงปีใหม่ มันมีอาการแปลก ๆ พี่กลับบ้านไป บ้านดูแปลก ดูเงียบชอบกล กลัว กลัวเหลือเกิน กลัวพี่จะลั่น .. ส่วนอิพี่ชายก็หมกตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่กล้าโผล่ออกมาให้เห็นหน้า หลายวันตั้งแต่ช่วงปลาย ๆ ปีที่แล้ว.. ไม่มีใครเคยคิดอยากบอกว่า เกิดอะไรขึ้น ชอบแบบนี้ ชอบเก็บจนถึงที่สุดกันแล้ว รับมือกันไม่อยู่แล้ว ก็ปล่อยส่งมาให้.. บางที ก็อยากถามว่า "เห็นกุมีคฑาวิเศษในมือรึยังไง" ใจหนึ่งก็มีอารมณ์โมโห ยังจำได้ เหมือนยี่สิบกว่าปีก่อน อารมณ์คล้าย ๆ แบบนี้เลย ตอนนั้นรู้สึกขุ่นมัวในใจมาก มันมองไม่เห็นแสงสว่าง มันมองเห็นแต่ความมืด ความกลัว มองไม่เห็นความหวังว่าจะมีสิ่งดีโผล่เข้ามาได้ยังไง ใจมันติดลบ มันคิดแต่ว่า ถ้าจะอยู่ดีดีไม่ได้ก็ตายห่าไปซะ. แล้วไม่นานหลังจากนั้น เราทะเลาะกัน และพี่ก็ไม่เคยยอมใคร คำพูดสุดท้ายที่ออกจากปาก ทุกวันนี้ก็ยังจำได้. ตัดสินใจแล้ว และเปล่งมันออกมาแล้ว จะขอย้อนเวลากลับไป แค่จะเอ่ยคำขอโทษ ก็ยังไม่มีโอกาส. ทุกวันนี้ ปมนั้นก็ยังคงติดอยู่ในใจ.. จริง ๆ เป็นคนปากร้ายกว่านี้ ร้ายชนิดแช่งชักหักกระดูกกันได้เลย.. แล้วยังไง ..มันมีอะไรดี เราไม่ได้ไปแสวงหาความรู้มาเพื่อจะประหัตประหารน้ำใจคนป่ะวะ เราไม่ใช่คนประเภทจะมาสาวไส้ให้กากินป่ะวะ พวกเมิงเลวกันเอง..เป็นกุเหรอ? หรือลูกนกเด็กแดงผู้หญิงคนแก่อย่างนั้น เหรอ? ที่ต้องมานั่งเครียดนั่งไม่มีความสุข..ไม่ใช่ป่ะ มันไม่ยุติธรรม มันไม่แฟร์เอาเสียเลย เมิงเลวเอง เมิงมันเป็นไอ้ขี้แพ้เอง เมิงก็เครียดเองดิ เมิงก็หลอนไปสิ เวลาจะหลอน ๆ ก็หัดเจียมเนื้อเจียมตัวกันด้วย ไม่ใช่มากร่าง ไม่ใช่มาทำร้ายผู้หญิง.. .................................... แต่เขาบอกให้ กุต้องทนว่ะ.. มันใช่เหรอวะ.. ทำไมอ่ะ...ทำไมไม่บอกกุตอนที่อยู่ด้วย ล่าสุด กลับบ้าน แม่พูดกับพี่ว่า "ที่นี่ไม่ใช่บ้านเขา ..เดี๋ยวเขาก็กลับบ้านแล้ว เขาไม่ใช่คนที่นี่" มันจุกตับนะ. ตอนนี้ยังคิดอะไรไม่ออก. ช่างมัน ..ถ้าเราง่วง ความช่างมันจะมีประสิทธิภาพสูงที่สุด. กอดดดดดดดดดดดดด.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 4 มกราคม 2563 0:01:52 น.

เริ่มมีปัญหากับการนอน...อีกแล้ว กินยานอนหลับวันละ 2 เม็ด วันแรกๆก็รู้สึกดีกินปุ๊บง่วงปั๊บ.. เพิ่งจะได้สัปดาห์เดียว...ดูเหมือนมันจะดื้อยาซะแล้ว และถ้าต้องเพิ่มปริมาณขึ้นไปเรื่อยๆ.. เราจะใช้ชีวิตยังไง..เราจะนอนเหมือนคนปกติได้ยังไง... เคยอ่านเจอแล้วก็กังวลใจ...เลยไม่กล้ากินมาตั้งนาน. พี่คิดว่ามันควรหยุดแค่ปริมาณเท่านี้.. อย่าเพิ่มปริมาณให้ร่างกายมันเสพติด ไม่อยากนอนก็ไม่ต้องนอน.. ง่ายๆ.. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 7 มกราคม 2563 12:19:43 น.

ตรวจร่างกายประจำปีนี้..ควรไปพบจิตแพทย์ป่ะวะ ไม่ใช่ว่า..ไม่มีความสุข หรือมีความสุขน้อยลง แต่ปัญหาที่เจอตอนนี้คือ..ทำไมต้องขัดแย้งกับตัวเองตลอดเวลา. มันเป็นที่เคมีในสมองรึเปล่านะ..ที่ให้ความรู้สึกต่อต้าน สมองมันต้องทำให้รู้สึกซัพพอร์ตทุกการกระทำสิ. .......................... ทำความดี มันยาก แต่ทำได้. ละความชั่ว มันยาก แต่ละได้ อย่าทำอะไรที่อาจทำลายศรัทธาในตัวเอง. ตอนนี้เราไม่มีสิ่งอื่นใดให้ยึดเหนี่ยวทางโลกได้อีกแล้ว ถ้าวันหนึ่งเราเกิดถดถอยต่อการเชื่อมั่นศรัทธาในตัวเองแล้ว พี่จะมีชีวิตอยู่ต่อได้ยังไง. เสียอะไรก็ได้..แต่อย่ายอมเสียศรัทธาในตัวเอง ทำลายอะไรก็ได้..แต่อย่ายอมทำลายศรัทธาในตัวเอง. หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ ร่างกายดูแลมาอย่างดี.. หันมาดูแลจิตใจบ้าง อะไรบ้าง.. ผ่านจุดนี้ไปได้..เราคงแกร่งขึ้นชนิดไม่กลัวอะไรอีกเลย บนโลกใบนี้. บางทีนะ...ใจเมิงมันก็น่ากลัวจนเกินไป. ระวังความคิดให้ดี. เราไม่รู้หรอก...ว่าจะเจอสถานการณ์ใดใดบ้าง เราไม่รู้หรอก...ว่าจะเจอใคร เจอคนประเภทใดใดบ้าง เราไม่เคยมีสิทธิ์ได้เลือกอะไรได้บ้างเลย. แต่เชื่อสิว่า...เราทำมันได้ เราจะเอาตัวรอด เราจะเอาใจรอด เราจะอยู่รอดปลอดภัยทั้งตัวและท้ังใจ ไม่ว่าจะต้องเจอกับสถานการณ์ที่บีบคั้นหัวใจแค่ไหน เราจะออกจากมันได้..ด้วยใจที่เมตตา และการได้เรียนรู้เพื่อพัฒนายกระดับจิตของตัวเอง. คิดร้ายๆ ทำร้ายๆ ปากร้ายๆ จะทำก็ได้... แต่ก็เลือกได้..ที่จะไม่ทำ. ขอบคุณที่โหมกระหน่ำกันเข้ามา โคตรจะรู้ซึ้งเลย. เมิงเก่ง..เมิงเจ๋ง เมิงแม่งสุดยอดจริงๆ ว่ะ. โคตรจะรักเมิงเลย. อยากทำร้ายๆ แทบขาดใจ..แต่ก็ระงับใจตัวเองได้. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 9 มกราคม 2563 0:05:27 น.

แปลกใจ...กับมหัศจรรย์ในชีวิต. ทุกครั้งที่เหมือนว่า เราจมอยู่กับกองทุกข์ เจอสถานการณ์ที่หาทางออกไม่ได้.. บวรในพระพุทธศาสนาจะเข้ามาดึงสติไว้ให้เสมอ.. ตั้งแต่จำความได้จนกระทั่ง ณ ขณะจิตนี้. ช่างน่าสับสนโดยแท้..บางครั้งมันสับสนถึงขั้นสงสัย กุเกิดมาเพื่อจะมาทำอะไรวะ ผิดที่ ผิดทาง ผิดศาสนา หรือผิดเพศหรือเปล่า ผูกพันมากกับคนไกล แต่ไม่เคยอินกับคนใกล้ตัวเลย กับคนใกล้นี่มีคำถามตลอดมา.. เคยนะ..สงสัยถึงขนาดลองไปหาคำตอบเพื่อตอบคำถามในใจตัวเอง เคยไปทดลองฝึกวิปัสนากรรมฐาน และคำตอบที่ได้คือ ..ไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากอัลลอฮฺ.. คำตอบที่ได้คือ เราหมิ่นเดชานุภาพของพระเจ้า เราสงสัยในความผิดพลาดของพระเจ้า เขาไม่ได้ผิดอันใด เราเองต่างหากที่ขาดความเชื่อมั่น. เคยคิดนะว่า..ถ้าพี่หลุดไปอยู่จุดๆ นั้นจริงๆ แล้ว เราคงสบายใจ แต่พอไปทดลองอยู่จริงๆ ผู้คนแวดล้อมรอบกายนับพันคน ทำสิ่งเดียวกัน กินเหมือนกัน นอนเหมือนกัน ใส่เครื่องนุ่งห่มเหมือนกัน แต่ฉันกลับรู้สึกโดดเดี่ยวเคว้งคว้างเหว่ว้าในใจอย่างบอกไม่ถูก และในจุดๆ ที่เราสะสมบุญจนถึงพอที่จะอุทิศให้คนรอบตัวแล้ว เรากลับไม่เหลือสิ่งใดเลยให้ยึดเหนี่ยว บุพการี ครูบาอาจารย์ ญาติมิตร ไม่มีใครเลยให้นึกถึง จนต้องไปขอยืมพ่อของกัลยาณมิตร กล่าวให้ทราบว่าจะอุทิศบุญให้บิดาของท่านนะ ในครั้งนั้น มีแต่กัลยาณมิตร สองท่านและพระอาจารย์เท่านั้นที่ทราบว่า เราได้ไปทำอะไรมา... ไม่ได้คิดจะปิดบัง แต่แม่เคยขอเอาไว้ ทำอะไรอย่าให้ใครรู้ เพราะเขาจะด่าแม่เอาได้ แล้วไงล่ะ...สนใจไหม เปล่าเลยนะ. มันเป็นเรื่องจริง มันผ่านมาแล้ว และมันก็เป็นเรื่องระหว่าง ฉันกับพระเจ้าของฉันเท่านั้น ไม่ใช่ธุระโกงการอะไรของใครเลย. ออกจากที่นั่นวันนั้น สัญญากับตัวเองว่า จะไม่กลับไปทำอะไรแบบนั้นอีก เพราะเราได้ทำอย่างสุดความสามารถแล้ว ได้คำตอบแล้ว... ............................................. วันนี้..ความรู้สึกเดิมๆ มันกลับมา และพี่ก็ได้คำปลอบประโลมใจดึงสติจากบวรฯ เหมือนทุกๆ ครั้ง จะด้วยเคยผูกพันกันมาแต่หนไหน.. รู้สึกขอบใจก็ส่วนหนึ่ง แต่จะให้หมดศรัทธาในสิ่งที่ได้ตัดสินใจเลือกแล้ว ก็คงไม่ใช่. ไม่มีเหตุผลใดที่จะมาซัพพอตความคิดหรอก..จะมีก็แต่ คำว่า "ไม่เป็นไร" ไว้คอยให้กำลังใจตัวเอง พี่อาจจะเป็นคนที่ไม่เหมาะอย่างยิ่งที่จะอยู่ในกรอบ ในเมื่อเรายอมรับกฎเกณฑ์ แนวคิดและวิธีคิดของคนในกรอบไม่ได้ ถึงแม้ว่าเราจะทำได้อย่างดีก็แค่วิ่งตามแนวโคจรของกรอบก็ตาม. ...ไม่เป็นไร... ไม่เป็นไรนะ. แค่เต็มที่กับทุกสิ่งตรงหน้าก็เพียงพอ อย่าได้คิดอะไรเกินขีดความสามารถของการมองเห็น. แค่แปลก..ไม่ได้แปลว่า ไม่ได้เป็น. ขอบคุณ บวรในพระพุทธศาสนาที่เมตตาคอยพยุงใจไม่ให้หล่น ขอบคุณ พระเจ้าที่ส่งมาเกิดเป็นมุสลิมบนแผ่นดินไทย..แผ่นดินที่ไม่เคยห้ามผู้ใดเคารพสักการะในพระเจ้า. ขอบคุณ นะยาย..ก้าวข้ามตัวเองได้อีกขั้นแล้ว. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 14 มกราคม 2563 23:43:54 น.

วันที่สองแล้ว ... ที่ผ่านมาจมกับความรู้สึกเดิมๆๆๆๆ ปวดหัว เพลีย บอกกับตัวเองว่า เมิงก็แค่จะเป็นเมนส์. วันนี้เจอเอ็มอาร์ดิเรก..คนฝรั่งตาสีน้ำข้าวคนแรก ที่พยายามดึงเราออกไปจากความเป็นไทย มีความพยายามบอก พยายามสอนหลายสิ่งอย่าง เขามาจากนิวเจอร์ซี่ ไม่ค่อยได้เจอคนแบบนี้ ส่วนใหญ่จะต่างคนต่างอยู่ ไม่ก้าวก่าย ไม่คิดผูกสัมพันธ์กัน แต่คนนี้พยายามทำความรู้จัก เหมือนเป็นคนในครอบครัว... ยินดีที่ได้รู้จัก...   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 16 มกราคม 2563 4:54:57 น.

เกิดเป็นคนรักที่จะเขียน.. สุขก็เขียน ทุกข์ก็เขียน ธรรมดาก็เขียน แปลกก็เขียน ทุกวันนี้ ..ถ้าหากวันใด มันมีแรงกระแทกเข้ามา ให้พอได้ใช้ความรู้สึกของคนปกติบ้าง ก็นับว่า เดชะบุญที่โลกสรรค์สร้างมามอบให้แล้ว. ขอบคุณตัวเอง ..ที่มีสติอยู่กับทุกสิ่งอย่าง ถึงแม้ว่า มันอาจจะยังไม่มีอะไรดีขึ้นเป็นรูปธรรม อย่างน้อยที่สุด ..มันก็ไม่มีอะไรมากระทบกระเทือนใจ ที่ทำให้ เกิดความรู้สึกแย่มากไปกว่าเดิม. เมื่อวาน เพื่อนชวนไปกินชา บอกนางว่า วันนี้จะไปสำเพ็ง จะไปหาของให้เด็ก ๆ นางเลยขอตามไปด้วย. ก่อนไป แวะไปส่งสามีนางที่บ้าน ไปเจอบรรดาลูก ๆ ทั้งหมาและแมว ออกมาแล้ว แวะจอดรถไว้แล้วโบกแท็กซี่ไป แท็กซี่ขาไปนี่ก็ช่างมีมารยาท นั่งเงียบ แท็กซี่ขากลับนี่ก็ช่างสาธยาย พูดซะมากเชียว แต่แปลกดีนะ ..ก็แค่เราไม่เอาใจไปผูกกับคำพูด คำประเภทเดิม ๆ นะ กลับทำให้เราไร้อารมณ์ ไม่ได้รู้สึกโกรธ หรือ จะต้องไปรู้สึกตัดสินว่า ชุดสารที่สื่อออกมานั้น จริงหรือเท็จ ก็แค่เราไม่ไปผูกใจไว้กับคำพูดนะ. มันก็เป็นได้แค่ลมที่พ่นออกจากปาก ถึงเราจะไปยัดเยียดแพทเทินความคิดใดให้ ก็คงจะไร้ประโยชน์ เพียงเพราะ ความคิดว่า ทำงานตรงนี้มายี่สิบกว่าปี เหมือนกับว่า ตัวเอง เป็นผู้กำกับใหญ่ของโลกที่อำนวยการให้ใดใดนั้นเป็นไป และเกิดขึ้น. ออกไปดูโลกกลม ๆ เพียงชั่วคืน..บรรลุธรรมเลยนังยาย. หลังจากที่เป็นทุกข์ในใจมาได้ตั้งหลายวัน. .............................. พี่ชาย นางมีความพยายามจะติดต่อเข้ามา ล่าสุดไปทิ้งข้อความไว้ในกลุ่มที่พี่ดูแล "จะแก้ไขได้อย่างไร" อ่านดูเหมือนจะสำนึก เหมือนจะต้องการแก้ไข แต่พี่ยังไม่เห็นหรอก ว่า ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง สั่งให้ทำละหมาด ให้รักษาหน้าที่ต่อพระเจ้า ได้ทำบ้างหรือยัง???? ไม่ได้คิดจะตัดสินอะไรเลยนะ แต่เรื่องที่เกิดขึ้น มันโหดร้ายเกินไปสำหรับความคิดพี่ เมิงจะเป็นใครก็ช่าง ...แต่เมิงก็ไม่มีสิทธิ์จะทำร้ายร่างกายผู้ใด ไม่ว่า เขาผู้นั้นจะมีสถานะเป็นอะไรกับเมิงก็ตาม พี่ไม่รู้ว่า เกิดอะไรขึ้นบ้าง และก็ไม่ได้อยากรับรู้ด้วย พี่รู้แต่ว่า ..ถ้าวันใด พี่กลับไป ที่นั่นจะต้องดี อย่างที่พี่ต้องการ ก่อนหน้านี้ เมิงจะทำสร้นตรีนหมาห่าเหวมายังไงก็ช่าง แต่ถ้าเข้ามาอยู่ในความดูแลของพี่แล้ว เมิงต้องดีเท่านั้น. ถ้าเอาดีไม่ได้ ก็ตายไปซะ. ......................................... ไม่รู้จะต้องบอกว่า อะไร มันเห็นแต่ความพุ่งพล่านของอารมณ์โกรธ. กุไม่ยอมเป็นเหมือนแม่ กุเด็ดขาด. กุไม่มีทางเป็นผู้หญิงที่มากไปด้วยความอดทน จนกลายเป็นคนที่มีปมด้อยเมื่อถึงปลายสุดของช่วงอายุ แค่เพียงเพื่อจะรักษาสถานะเอาไว้ จำเป็นเหรอ? ที่กุต้องยอมรับทุกความห่าเหวเอาไว้ในชีวิต กุต้องทิ้งทุกความฝันของตัวเองเอาไว้เพื่อแค่จะรักษาความต้องการของทุกคนไว้อย่างนั้นเหรอ????? ไม่ใช่นะจ๊ะ แค่เป็นพ่อ แค่เป็นพี่ ไม่ใช่เหตุผล ที่กุจะต้องยอมรับทุกอารมณ์รู้สึกห่าเหวที่แถมมากับความสัมพันธ์ อย่าเอาอะไรมากดดันกุเสียให้ยาก... เมิงไม่ชนะกุหรอก. ..................................... ที่รู้สึกทุกข์ เพราะไปยึดว่า คนนี้คือของเรา จนบางทีลืมไปว่า ...เกิดมาแค่คนเดียว และจะตายจากไปแค่คนเดียว. คน หรือ สองคน หรือ สามคน ... มันไม่ได้หมายความว่า ทั้งหมดของครอบครัว ทั้งหมดของชีวิตเป็นเช่นนั้น ครอบครัวก็เหมือนป่าไม้ ที่ต้องมีความหลากหลายทางชีวภาพ. ต้นไม้เหมือนกัน สร้างประโยชน์เหมือนกัน แต่ก็ยังมีทั้งไม้มีประโยชน์ และไม้กาฝาก. เพราะคนเหมือนกัน แต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ทุก ๆ ชีวิตล้วนเท่ากัน. ต่อให้ความดีของเรา จะมากมายเท่ากับฟองในท้องทะเล เราก็ไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินชีวิตของใครได้. เป้าหมายมี...สิ่งที่ต้องทำในชีวิตนั้นก็ชัดเจน อย่าได้เสียเวลากับเรื่องไร้ประโยชน์อีกเลย. กอดตัวเองให้แน่น ๆ ... รอคอยดูคนรอบตัวทยอยพากันจากหายไปทีละคนๆๆๆๆๆ รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 16 มกราคม 2563 23:12:55 น.

วันนี้ได้ทบทวนใดใด อะไรต่อมิอะไร แล้วใจมันสบายขึ้น.. ปัญหาไม่ได้ลดลง หรือ มีอะไรเปลี่ยนไปเลย ทุกอย่าง ยังคงหนาแน่นเหมือนเดิม. แต่มันสบายใจเพราะ เห็นความเป็นไปครบหมดจบทุกมิติ เพราะสิ่งนี้เกิดขึ้น จึงมีสิ่งนี้.. บางทีก็คิด นี่กุหลงเดินเข้ามาอยู่ในจุด ๆ นี้ได้ยังไง?? ความทุกข์ใจของคนที่รู้เยอะ มันเป็นเช่นนี้เอง. เรามาถึงจุด ๆ ที่ มองเห็นทุกอย่าง แต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ทำได้แต่ทนดู และปล่อยให้มันเป็นไป ตามยถากรรมของแต่ละคน. เราทำได้แต่ เอาตัวให้รอด เอาใจให้รอด ใส่เมตตาลงไปในความรู้สึกให้มากเท่ามาก ที่สำคัญคือ ต้องเมตตาต่อตนเองให้มาก ๆ อย่าได้เบียดเบียนตนเอง. พยายามปลดล็อกทุกความกังวลใจ. ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผู้อภิบาลฯ เท่านี้เอง... คนเดินทาง คนชั่วคราว คนที่ผ่านมาเพื่อจะผ่านไป. อย่างน้อยที่สุดนะ..เรารู้ว่า ในระหว่างเวลาที่ผ่านไปนั้น เราแลกมันมาด้วยอะไร... และพี่ก็ใช้เวลาในการทำหน้าที่ของพี่อย่างดีที่สุดแล้ว มีหลักฐาน จับต้องได้. สุดกำลังใจ. ขอบคุณตัวเอง. วันนี้ ..ต้อนรับสมาชิกใหม่ที่กำลังจะเดินเข้ามา เดือนนี้ พี่ทำยอดได้ทะลุเป้าหมายมากที่สุด...สุดยอด. โคตรเจ๋งในความรู้สึกอ่ะ..ยิ้มแก้มปริ มันช่วยทำให้บรรยากาศอึน ๆ ผ่อนคลายไปได้เยอะ. ผ่านซะที ...ปัญหาชุดใหม่ เรียนเชิญค่ะ. เดี๋ยวโลกจะสงบเกินไป. 55555555555555555555555555555555555555555 รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 17 มกราคม 2563 20:16:37 น.

จริงๆ วันนี้ก็ทำได้ดีกว่าที่คิดไว้เยอะนะ.. ถ้าไม่มีอารมณ์ร้ายตอนหัวค่ำ... คือ มันหลุดแบบเอาไม่อยู่ เพราะตลอดวันก็ระงับตัวเองมากๆ ตลอดเวลาอยู่แล้ว. คือมันรู้ตัวเองไงว่า..กลับมาคราวนี้ มีความคุกรุ่นแถมมาด้วย. มันเริ่มตั้งแต่คืนวันส่งท้ายปี ที่ไม่มีใครอ้าปากบอกพี่ แต่เขารู้กันหมดเพราะนั่งกันอยู่หลายคน หน้ำซ้ำเจ้าตัวยังคิดว่า..ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกอย่างปกติดี...มีแต่พี่คนเดียวที่อารมณ์เสีย. อืมมมม นะ ก็ถ้าเมิงยังไม่ยอมรับตัวเอง ขนาดนี้ กุก็หมดปัญญาจะหาทางแก้ไข วันนี้ กุโคตรปลงตก บอกตรงๆ กุจะคิดมากไปทำไมวะ ก็ในเมื่อเจ้าตัวมันยังไม่คิดอะไรเลย. โคตรจะเปลืองและรกสมอง.. หายใจเข้าลึก... หายใจออกยาว... ไม่ว่าเหตุการณ์มันจะล่อแหลมเลวร้ายยังไง.. สุดท้ายแล้ว มันก็จะผ่านไปอยู่ดี บางทีก็ต้องยอมเสีย บางทีก็ต้องยอมปล่อย .................................... หลายๆ คน คาดหวังเอาว่า..พี่จะพูด พี่จะเตือนใครๆได้ บางทีก็อยากถามว่า...เมิงคิดว่า คนพวกนั้น มันฟังกุเหรอ? กุเป็นได้ก็แค่ มนุษย์ตัวเล็กๆ ขี้เหม็นๆ ป่ะ ต่อให้พี่จะมีความคิดดี ทำดี ปากดีแค่ไหน กุมันก็แค่มนุษย์คนหนึ่ง ที่มีสิทธิ์เท่ากันกับคนพวกนั้นป่ะ รู้นะ...ว่าให้กำหนดความคิดไว้กับสิ่งดี พูดแต่เรื่องดี แสวงหาแต่เรื่องดี ชีวิตจะได้เจอแต่สิ่งดีๆ คนดีดี แต่ทำไมพักหลังนี้ แวดล้อมรอบตัวมีแต่คนบ้าวะคะ หรือว่า...แท้จริงแล้ว กุมันก็บ้า??? ไม่หรอก...ยาย. เหนื่อยพัก หนักก็วางซะ คิดไม่ออกก็ฝากไว้. เมื่อก่อนนะ..เวลาทำงานยากๆ จะกลับบ้านมาซุกตัวนอนให้หายเหนื่อย หลายวันมานี้..มันคิดถึงแต่หลุมฝังศพตัวเองอันห่างไกล จากคนจำพวกนี้...ทุกวันนี้ใช้ชีวิตแบบพร้อมมาก พร้อมตายเพื่อจะเดินทางไปนอนอย่างสงบ. ความสุขของวันนี้ก็คือ การย้อนกลับไปเก็บเวลาที่ทำตกหล่นไว้ ไม่อยากได้อะไร..ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วจริงๆ เราคนเดียว ทำอะไรไม่ได้หรอก.. ........................................... ยิ่งเก็บความโกรธมาก ความโมโหร้ายก็มากไปด้วย นายแค่เถียงคำไม่ตกฟาก พี่ตะคอกให้ไปให้พ้นหน้า รู้ว่าทำมากไปกับเหตุการณ์แค่นี้ โมโหร้ายกับลค.ตั้งแต่เช้า ตอนอยู่ไม่แจ้ง พอกลับจะเอาเดี๋ยวนั้น วันก่อนบอกไม่สะดวก.. นี่ดอกแรก โมโหเด็กที่พูดไทยไม่ชัดสื่อสารไม่มีประสิทธิภาพแก้ปัญหาไม่ได้เลย..นี่ดอกสอง โมโหคนในบ้านที่พูดอะไรไม่มีความหมาย..แต่ชอบจะก่อกวนและเรียกให้พี่กลับมาบ้าน ...งอมืองอเท้าทำอะไรเองไม่เป็นต้องให้สั่งทุกเรื่อง ..นี่ดอกสาม โมโหเด็กๆ ที่สั่งอะไรไว้ไม่ทำตาม ต้องให้พูดซ้ำๆ เดิมๆ และโมโหมากขึ้น ที่เด็กไม่ฟังคนอื่นเลย...ถ้าพี่ไม่กลับมาคือ ทุกอย่างที่ฝึกไว้ เละ. เรื่องสุดท้ายนี่โมโหมาก. มันคุกรุ่นมากๆๆๆ ขึ้น เมื่อมานั่งคิดว่า...หน้าที่ของกุหรือฟร่ะ??? แม่งจะยิ่งคุถ้าได้เห็นพฤติกรรมแวดล้อมตัวเด็ก. จะว่าไปนะ...มันแรงได้กว่านี้ถ้าไม่มีการระงับ. ตอนนี้เหรอ...โคตรสบายใจเลย. มันปล่อยได้แบบ...ก็เรื่องของพวกเมิงดิวะ. 5555555555555555555555555555555555555 คิดถึงอะไรรู้ไหม? มันคิดถึง..บรรยากาศในรถบัส วันที่งานศพแม่พระอาจารย์แล้วกลับมานอนร้องไห้จนฝันไป. พ่อมาหา...ท่านมาทุกครั้งๆ ที่หมดแรงจะเดิน พ่อมาเพื่อสอน และพ่อก็รับสั่งว่า ให้รักษาความดี ให้รักษาคนดี ให้หมั่นสร้างคนดี ทำหน้าที่ด้วยใจที่เป็นสุข... ก็แค่นั้นเอง...ธรรมดาจะตายไป. รักษาความดี..ก็พยายามอยู่ แต่รักษาคนดีนี่..ตั้งแต่คนดีคนนั้นเสียชีวิตไปก่อนวัยอันควร พี่ก็ยังมองไม่เห็นใครที่ไหนที่จะเป็นดีให้ช่วยรักษาอีกเลย. หมั่นสร้างคนดี..นี่ช่างไกลห่าง ห่างไกลความเป็นจริงแท้ๆ มีใคนคนหนึ่งบอกไว้ว่า.. ในยุคนี้ ยุคที่การเป็นคนดีเป็นได้ยาก แต่ก็ยังอยากเห็นคนหมั่นทำตนเป็นคนดี คนดีคือใคร? คือคนที่ มีความเลวอยู่ตรงหน้า จะทำก็ได้ แต่เลือกที่จะไม่ทำ คนเลว ก็คือ คนที่ มีความดีให้ทำตรงหน้า จะทำก็ไม่ลำบาก แต่ก็ยังปฏิเสธที่จะทำ. เพราะฉะนั้น คนทุกคน มีสิทธิ์ที่จะเป็นได้ทั้งสองทาง. ............................... อย่าคิดอะไรเยอะ...บอกแล้วไง. เขาก็ใช้สิทธิ์ในการใช้ชีวิตของเขา เราก็แค่ใช้สิทธิ์ในชีวิตของเรา.. เชื่อสิ...ถ้าเราดีมากถึงพอ. ความไม่ดีจะหลุดพ้นออกไปจากวงจรชีวิตของเราเอง. ต้องขอบคุณพวกเขานะ...แหม เก็บเวลาได้ดีทีเดียว. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 20 มกราคม 2563 2:57:42 น.

วันนี้เหมือนจะรู้สึกแย่นะ..แต่กลับได้ความรู้สึกดีอย่างไม่เคยสัมผัสมาก่อน. เริ่มต้นตั้งแต่เช้า ..ตื่นไม่ทันเก็บเวลาเช้า จริงๆ ร่างกายมันเตือนมาสองวันแล้ว แต่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะว่ายังไม่เข้ารอบของมัน. พอรู้สึกตัว เปิดโทรศัพท์ ฉิกไห ตู้มาส่งสิบโมง และตอนนี้สิบโมงสิบนาที กุนอนอยู่บ้านค่ะ. ฉิกไหแรก แก้ด้วยทรานเฟอร์ออนไลน์ เช็กข้อความไปเรื่อย..มีความฉิกไหเข้ามาตลอดเว5555555 เชียด แต่พี่ก็แก้ทุกความฉิกไหได้หมด..จนมันรู้ตัวแระ เมิงงัดตัวแล้วดีดวิญญาณกลับหอบัดเดี๋ยวนี้ เพราะควมมฉิกไหอันใหญ่หลวงกำลังถาโถมเข้ามา 55555555555555 มันส์พะยะค่ะ กระเบื้องห้องน้ำตรวจสอบแล้วร่อนออกเกือบทุกห้อง เหมือนรีโนเวทใหม่ทั้งหมด นี่เป็นความอภิมหาฉิกไห แต่ไม่รู้เป็นบ้าอะไร...แม่งโคตรชอบความรู้สึกแบบนี้ มันเป็นฉิกไหที่มาเพื่อให้แก้ไขและมาเพื่อความเปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้น อย่างน้อยนะ...มันก็ทำให้รู้สึกว่า เฮ้ยยยย นี่นะ ปัญหาของเมิง มีสิทธิ์เด็ดขาดที่จะจัดการได้ ถ้าเราทำไม่ดีหรือไม่เต็มที่ ก็จะมีผู้คนเดือดร้อนเป็นจำนวนมาก. นี่แหละ..ที่เขาบอกว่า มันคือความสุขในสถานการณ์ไม่ดีนัก หรือจะเรียกว่าเลวร้ายเลยก็ไม่ผิด. แบบนี้แหละ..ที่ทำให้ตัวเองรู้ว่า เราจะตื่นเช้าขึ้นมาเพื่อจะมาทำอะไร.. ต้องรีบหลับและรีบตื่น ป่านนี้ยังข่มตาไม่ลง พึ่งยานอนหลับอีกตามเคย. ไม่เป็นไร .. จะพยายามไม่กินติดต่อกันเกิน ๗ วัน ถ้าต้องพึ่งยานอนหลับมากมายขนาดนั้น จะรีบไปพบจิตแพทย์ จะได้ปรับเคมีจริงจัง ใจมันแข็งแรงขึ้น จนพร้อมชนแล้วนะ เอาเข้าจริง สภาวะฝุ่นพิษวันนี้..มันสอนว่า ไม่นานหรอก ไม่เรา หรือ เขา ก็ต้องตาย แล้วเราจะมัวเสียเวลาไม่สร้างความสุขและดี ไปเพื่ออะไรวะคะ.. เรารู้นี่..ที่ไหนบ้างที่เราต้องการจะไป รออะไรล่ะ เรารู้นี่..ใครบ้าง ที่เราอยากเจอสักครั้งก่อนตายและเจอในสภาพที่ทั้งเขาและเรายังมีชีวิตอยู่ รออะไรล่ะ เรารู้นี่..อะไรบ้างที่อยากฝึก อยากทำให้ได้สักครั้งเพื่อความคุ้มค่าในการใช้เวลาชีวิต..รออะไรอีกล่ะ. แค่นี้ก็หมดเวลาแล้วป่ะ...วันๆ หนึ่ง โลกมันเหวี่ยงแรงจะตายไป. แม่งโคตรไม่คุ้มอ่ะ..ถ้าจะปล่อยให้ตัวเองมีชีวิตอยู่แบบ ไม่ทำความดีและไม่มีความสุข. ขอบคุณนะยาย..เหนื่อยฉิกไหแต่ก็ยังเสือกหน้าด้านก้าวข้ามมาได้ รักนะยูว์..คริ.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 21 มกราคม 2563 2:08:01 น.

ทรมานจัง...กินยาไปแล้วสองเม็ดแต่มันไม่หลับ กุไม่เพิ่มให้เมิงหรอกนะ. ท่าศพ ยาวๆ นานๆ ไปเลย.. อาการนี้เหมือนตอนวันจะเดินทางเช้านั้นเลย. หายใจเข้าไป..พรุ่งนี้จะพาไปฟอกปอด อดทนหน่อยนะ สังขารนะ. กอดดดด.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 22 มกราคม 2563 0:41:48 น.

หดหู่เนอะ...บางทีก็คิด อยากบอกใครสักคน...ที่ที่เราเดินทางไป ดังหมดทุกที่เลย ;p ขอให้ได้รับการเปลี่ยนแปลงไปสู่สิ่งที่ดีกว่า ขอให้คนมีหน้าที่ตระหนักรู้ในทุกมิติ ขอให้ทุกการสูญเสียได้รับผลตอบแทนในวงกว้าง และขอให้ทุกปัญหาที่หมกซ่อนอยู่ถูกตีแผ่ออกมา. ถ้าผลของปรากฎการณ์นี้ มันคือ การเสพสื่อที่ไม่มีการปิดกั้นใดๆ ก็ขอให้ได้รับการจัดการที่เหมาะสม จะต้องรออะไรอีกล่ะ เราต้องสูญเสียอะไรกันอีกเท่าไร เราจะต้องร้องไห้กันอีกนานแค่ไหน.. วันนี้กลัวใจตัวเองถึงขนาดต้องปิดกั้นการรับข่าวสารกันเลย. มันรู้แหละ..ว่าทำสิ่งใดค้างอยู่ แต่ก็ยังคิดอะไรไม่ออกป่ะ ตอนนี้ต้องเอาตัว เอาใจตัวเองให้รอดก่อน ยังไม่มีแรงไปปะทะรับอะไรเพิ่มเติมมาอีก. ............................................ แบ่งเวลาเป็นสามช่วงเลย สามเดือนแรกต้องเร่งสะสางงาน เป็นไปได้ก็อย่าใช้วันหยุด..เก็บวันหยุดไว้ใช้เดือนถือศีล ซึ่งก็ยังไม่รู้ชะตาชีวิตอีก ถึงตอนนั้นจะสถิตอยู่ที่ไหนกันแน่ บางทีก็ต้องเลือก ต้องยอมเสียสละอะไรไปบ้าง เป้าหมายของปีนี้ เล็กๆ เลยคือพาเด็กน้อยห้าคนไปเดินป่า มันเป็นความฝันของพวกเขาที่ต้องการมีประสบการณ์ร่วมกัน. เพื่อการบรรลุเป้าหมายของชีวิต ยากแค่ไหนก็ต้องพากันไปจนได้. หลายคนคอยดู แล้วก็หัวเราะว่า บ้าแน่ๆ ที่จะพาเด็กเข้าป่า พี่รู้นะ ว่ามันไม่ได้ง่ายดายเลย แต่พี่ก็เชื่อมั่นในตัวเองและก็เชื่อว่า สิ่งมีชีวิตจะรู้จักเอาตัวรอดเสมอ มันอาจยากในความคิดผู้ใหญ่ แต่ผู้ใหญ่ก็ไม่ควรปิดกั้นจินตนาการและไม่ควรจำกัดขีดความสามารถของเด็ก. ตอนเป็นเด็กเคยคิดว่าจะไปไหนก็ได้ตามใจต้องการ ตอนนั้นพี่ไม่ได้โชคดีที่จะมีป้าน้าอาคอยตามใจ... ตอนนี้เป็นป้า เมื่อหลานต้องการ พี่เลยไม่คิดจะขัดความเชื่อ. ชอบที่จะได้เห็นแววตาตื่นตาตื่นใจกับสิ่งแปลกใหม่ เมื่อเราเดินทาง..เราจะได้เห็นใจแท้ๆ ของผู้ร่วมเดินทางเสมอ. และยิ่งการเดินทางด้วยความยากลำบาก.. พรสวรรค์แท้ของแต่ละคนจะสำแดงออกมา.. คุณค่าของการเดินทางมันอยู่ตรงนี้. ในชีวิตคนเรานะ..แต่ตั้งความหวังไว้กับสิ่งดี เท่านี้เราก็มีชัยไปกับกำไรชีวิตเกินครึ่งแล้ว. การเดินเข้าป่า..จะมาถึงก่อนช่วงเวลาของเดือนถือศีลฯ ปีนี้เป็นปีแรกที่ไม่มีเดิมพันใดๆ ให้กับชีวิต มันเพิ่งจะรู้สึกผ่อนคลายจริงๆ อยากปล่อย อยากวาง บางทีก็คิดนะ แต่เด็กๆ รู้หน้าที่ตัวเอง รู้สิทธิตัวเอง รู้จักวิธีคิดเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ตรงตามจริง รู้จักที่จะแสวงหาความหวังกำลังใจ รู้ว่าใครคือผู้ช่วยเหลือ และรู้วิธีเอาใจให้รอด เท่านี้ พี่ก็โอเคแล้ว มันเร็วเกินไปนะ..ถ้าจะไปยัดเยียดกรอบความคิดว่า เมื่อพ่อแม่ช่วยประคองชีวิตให้เราไม่ได้ เราต้องรีบประคองตัวเองให้เป็น. ยังเห็นโลก รู้จักโลกไม่ถึงไหนเลย. ........................................... ช่วงนี้ฝันแปลก.. มีแต่คนแปลกหน้า. บางที..ชีวิตก็ไม่ต้องมีความสุขหรอก เอาจริงๆ นะ แค่เดินได้ นั่งนอนสะดวก โพสต์ท่าสวยๆ ยากๆ ได้ ก็พอแล้วป่ะ😎😎😎 เกลียดตัวเอง. บอกอะไรไม่เคยจะฟัง.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 23 มกราคม 2563 1:39:15 น.

การเป็นคนรู้เยอะ ..ไม่มีอะไรดีเลยเนอะ...สู้การไม่รู้อะไรซะเลย ยังดีกว่า... ทำไมพวกเมิงต้องมาอยากรู้ ให้ต่อมความแค้นของแม่ปะทุขึ้นมาอีก บางทีก็คิด .. นี่กุจะต้องมานั่งคอยแก้ไขปัญหาที่กุไม่ใช่คนก่อ อีกกี่เรื่องกันวะคะ?????????? ไม่คิดว่า ตัวเอง ต้องมาอยู่ในจุดที่รู้ทุกเรื่อง เข้าใจทุกคน แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรให้ดีได้กว่านี้ แถมยังต้องอดทน ทำเป็นคนไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไร้อารมณ์ ไร้รู้สึกและฝึกที่จะเป็นผู้ให้อภัย ทำไมมันช่างยากเย็นอะไรเช่นนี้. พอเหอะ พอกันที จะไม่มีการสืบทอดอะไรกันอีกต่อไปแล้ว พี่จะใช้ชีวิตทุกวันเพื่อการแก้ไข ทุกสรรพชีวิต สรรพวิญญาณต้องสลายไป. ความดีส่วนความดี ความชั่วส่วนความชั่ว ใครทำใครได้ ตัวใครตัวมัน เกิดคนเดียวตายคนเดียว พอกันเสียที ไม่มีการยึดมั่นถือมั่นอะไรกันอีกแล้ว เวลาที่เหลือของผู้เฒ่าสองคน พี่จะใช้ให้ดี ให้เขามีความสุขให้มากที่สุด พี่รู้ดีนะว่า เราคงไม่ตามพวกเขาไปสวรรค์ของเขา เรากับเขามันคนละทาง ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยรู้สึกผูกพันอะไรกับที่นั่นเลย นานมากแล้ว... ช่างเป็นที่ที่ทำให้เรามีคำถามตลอดเวลา ต้นหว้า ต้นไทร การเกดต้นใหญ่ ทองดำ สามเสน บ่อบัวล้อมบ้าน บ่อน้ำในสวน ต้นพุทธาหน้าบ้าน ต้นตาล และใหม่เล็กน้อย แทบไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว ไม่ มี อีก แล้ว. ทุกอย่างเปลี่ยนแปลง ทุกสิ่งเปลี่ยนไป แม้กระทั่งจิตใจผู้คน ความปรารถนาดี น้ำใจที่เคยมี ความไว้เนื้อเชื่อใจ ความปล่อยภัย ทุกวันนี้ยังมีอะไรอีกเหรอ? ที่ให้ต้องดำรงไว้เพื่อรักษา ท่านมาจากตรงไหน ก็กลับไปตรงนั้นเถิดหนา ข้าฯ จะไปส่ง อย่าได้ทิ้งภาระให้ชนรุ่นหลัง ไม่มีใครเขาให้ความสำคัญกันอีกแล้ว. ปล่อยเหอะ ..ต้องทำยังไง พี่ถึงจะดับความคับแค้นในใจแม่ได้ แม่เป็นคนที่อดทนมาก ทนจนกลายเป็นเก็บกด ในวัยที่สมองไม่พัฒนาแล้ว มันก็จะค่อย ๆ ปล่อยความทรงจำในส่วนลึกออกมา. อยากเห็นใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม อยากได้ยินเสียงหัวเราะ มากกว่า ที่จะมาเห็นใบหน้ามีแววกังวลใจว่าจะนอนตายตาไม่หลับ ไม่อยากได้ยินความเก่า ๆ ที่เล่าเท่าไรก็ไม่จบ. คนทำดี เขาก็ได้รับความดีของเขาแล้ว คนทำชั่ว เขาก็คงได้รับผลกระทำของเขาแล้ว เราคนอยู่ เกิดมาเท่ากับ กลับไปเท่ากัน จะมัวไปคิดเรื่องอะไรที่ไม่สร้างความดี และ ไม่สร้างความสุขทำไม??????? หน่ายหัวใจ. ..................................... วันนี้กำจัด Toxic ออกจากสายตาไปมากมายทีเดียว. เห็นแล้วก็ไม่มีพัฒนาการที่ดีขึ้น บอกแล้ว เตือนแล้ว เสียเวลามามากแล้ว ทำมากกว่านี้ กุก็คงสิงเมิงไปแล้ว ช่วงที่คนเราจะมีการกระตือรือร้นมากที่สุด ก็ช่วงหนึ่งเดือนแรก พ้นไปกว่านั้น มันก็เป็นสันดานที่ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว ตัวใครตัวมันเถอะ..เป็นคนทนไม่ได้ ที่จะเห็นแล้วไม่เข้าไปยุ่ง แต่เรื่องบางเรื่อง เราก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าไปวุ่นวายในพื้นที่ส่วนตัว ของใครป่ะ. พูดแล้วไม่มีความหมาย รับปากสักแต่พูด แต่ไม่เคยทำ ดีแต่ลมปาก ยากจะหาความจริง. ล้วนแล้วแต่ขวางทางเดินไปข้างหน้าจริง ๆ . พอเหอะ ..งานยายยังมีอีกเยอะ เลือกคนในชีวิตให้ถูกกับงาน บางส่วนถ้าไร้ประโยชน์ ก็ต้องจำกัดออกจากวงจรชีวิตบ้า่ง. อีกไม่นาน .. ไม่เรา หรือ เขา ก็ต้องตาย. บางที มันใกล้กันจนเกินไป พอไม่มีที่ว่างให้ทำพลาดบ้าง มันก็เลยกลายเป็นความขุ่นมัว. เพราะเราคาดหวังในการกระทำของเขามากเกินไป. สิ่งที่ควรคาดหวัง...ควรจะเป็นใจตัวเอง การกระทำของตัวเองนะ. กลับมา... ทำทุกอย่างที่อยากทำ. ทุกคนทวง.. พี่จะเอาคนของพี่ไปทำเอง ไม่ต้องมีการพึ่งพาใครใดใด. สั่งงานเด็กอ้วนไป..ให้หาข้อมูลมาให้ เอาให้ละเอียดยิบ ๆ เลย มันถึงเวลาที่ต้องลงมือทำแล้วจริงจัง. ..................................... ขมวดความคิดเข้าอีกนิดนะยาย ที่ทำมาแล้ว..ทำดีมาก แต่ต้องการให้มันเป็นรูปธรรม เพื่อจะสั่งงาน แบ่งงานกันทำได้ลงตัว. และง่ายเข้า เข้าสู่เป้าหมายได้เร็วขึ้น. ๗ วัน ที่นี่ต้องเรียบร้อย. กิจวัตรยายต้องเปลี่ยน.. ร่างกายต้องปรับได้และยืดหยุ่นขึ้น. ......................................... การมีเมตตาต่อสัตว์โลกผู้ตกทุกข์ได้ยากนั้นดีนะ แต่ก่อนจะคิดเมตตาเพื่อนมนุษย์ ยายเองก็ไม่ควรที่จะเบียดเบียนตนเอง เพื่อไปเมตตาผู้อื่น. เมตตาต่อใจตัวเองให้มาก ๆ คิดถึงตัวเองให้มาก ๆ คนที่ขอโทษใครไม่เป็น คนที่อ่อนแอให้้ใครเห็นไม่ได้ คนที่ป่วยปางตายก็ไม่เคยแสดงความอ่อนล้าให้ใครเห็น มันจะไม่ใช่คน ๆ เดียวกันกับที่ต้องใส่ใจดูแลคนอื่นจนหัวใจตัวเองอ่อนแอแน่นอน. การเห็นรอยยิ้มของคนอื่นนั้นมันทำให้มีความสุขใช่ แต่ก็ไม่ใช่ต้องทนยิ้มทั้งน้ำตา. พี่จะยิ้มด้วยใจเปี่ยมด้วยเมตตามหาศาลที่มันผ่านการเมตตาต่อตนเองมาแล้ว. รักตัวเองให้เป็น เมตตาตัวเองให้ได้ แล้วค่อยเผื่อแผ่แจกจ่ายเมตตาจิตนั้นออกไป. รู้มาตั้งนานแล้ว ..ว่าต้องกำหนดความคิด เหนื่อยแค่ไหน ก็อย่าบ่นว่าเหนื่อย ท้อแค่ไหน ก็อย่าบ่นว่าท้อ แค่เราคิดนะ .. ว่าเราทำได้ เราไปได้ เราจะไปและจะทำมันได้อย่างที่เราคิดเสมอ. คนห่านอะไร ยากแค่ไหน ก็ยังผ่านได้อยู่ดี. เพราะฉะนั้น ..เรื่องง่าย ๆ จะยากอะไรละวะคะ นังย๊ายยยยยยย. กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 24 มกราคม 2563 0:03:25 น.

ฝันไม่ดีเลย... ฝันว่าลากเรือสองขบวน.. ขบวนแรกเรียบร้อยดี ขบวนที่สองนี่เหนื่อยแทบขาดใจตาย. พอยิ่งได้เห็นว่าคนบนเรือเป็นใคน มันยิ่งปล่อยมือไม่ได้ไปอีก. เกิดอะไรขึ้นวะคะ พี่จะมีชีวิตอย่างคนปกติธรรมดาบ้างไม่ได้เหรอ? พักก่อนนะ. เลือดหยุดแล้ว..ค่อยเริ่มต้นใหม่. ไม่ได้ลืม ไม่ได้ท้อ ก็แค่หมดแรง. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 24 มกราคม 2563 20:07:55 น.

เดี๋ยวมันก็ผ่านไป..ไม่มีอะไรอยู่กับเราได้นาน. บางทีก็คิด..ถึงหน้าที่ที่ต้องรักษาสัญญา ภาพความอ่อนล้านั้นชัดเจน. เหนื่อยจนหมดแรงจะว่ายต่อ..แต่ก็ยังต้องเพียรพยายามต่อไป. เพราะถ้าเราคิดสิ้นหวัง คิดว่ามันจะไม่สำเร็จตั้งแต่แรกแล้ว ความเพียรพยายามก็จะไม่เกิดขึ้นแน่นอน. หายใจเข้าลึก 1 2 3 4 กลั้นหายใจ 1 2 3 4 5 6 7 และหายใจออกยาว 1 2 3 4 5 6 7 8 เป่าลมออกทางปาก ทำไปทุกๆ ครั้งที่ยังมีสติ รักษาลมหายใจเอาไว้ รักษาใจเอาไว้ให้บริสุทธิ์ รักษาความดีที่มีให้เหนียวแน่น. ฉันขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ที่ละเลยหน้าที่ ขอโทษที่ไม่เชื่อมั่น ขอโทษที่ไม่มั่นใจ ..................................... ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็จะไม่กลับไปจุดเดิมแน่นอน เลือกแล้ว รู้แล้ว ว่าเกิดมาเพื่อจะมาทำอะไร ที่ผ่านมา..มันยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ? ขอโทษ ฉันเสียใจ ถ้ารู้ซึ้งและสำนึกเร็วกว่านี้ อะไรๆ ก็คงไม่เป็นเช่นที่เห็น. ขอโทษ. ขอโทษจริงๆ.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 25 มกราคม 2563 2:23:10 น.

สุดท้าย ก็กลับมาอยู่สภาพเดิม..เพิ่มเติมคือเห็นมากขึ้น เห็นสภาวะจิตที่มันถูกกระทบ เห็นความเป็นไปในหลากหลายมิติ เห็นการควบคุมอารมณ์ที่ยับยั้งได้บ้างไม่ได้บ้าง อย่างน้อยที่สุดนะ ..เราก็ยับยั้งไม่ให้ใช้ผรุสวาทได้สำเร็จ หรือ มันอาจจะเป็นเพราะความชำนาญในการเลือกใช้กลวิธีก็มิทราบได้ เห็นความคุกรุ่นในใจ ความร้อนที่มันก่อตัวขึ้น เห็นความเป็นธรรมดา เห็นความโชคดี เห็นความน่าเห็นใจ เห็นความเจริญเติบโต อืมมม เห็นอีกเยอะ.. ไม่มีอะไรเหมือนเดิม วันเวลาเปลี่ยน ข้อจำกัดเปลี่ยน เป้าหมายเปลี่ยน ในวันที่เราไม่ได้อยู่ข้างฝ่ายเหยื่อ เราไม่ได้อยู่ข้างผู้ถูกทำร้าย ทุกการกระทำที่เกิดขึ้น มันล้วนแล้วแต่เป็นกรรม ที่เราก่อขึ้นในต่างวาระ. คนอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ก็เป็นคนกลุ่มใหม่ แล้วทำไม เราจะต้องไปใช้เครื่องมือชุดเดิม กรอบความคิดแบบเดิม ๆ ตรรกะชุดเดิม ความรู้สึกตอนนี้นะ ..บอกเลยว่า รู้สึกดีกว่าที่ผ่านมาเยอะ มันได้เห็นแวดล้อมที่เปลี่ยนไป มันได้เห็นพัฒนาการที่ดีขึ้น อัพเลเวลให้มีสกิลที่ดีขึ้น แค่นี้ก็ดีแล้วป่ะ ..นี่ไม่ใช่เหรอ? คือสิ่งที่เราต้องการ ตั้งแต่ทีแรก.. จะบอกว่า .. มันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปสู่สิ่งที่ดีขึ้น ไม่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียวนะ. เราจะต้องการให้ทุกสิ่งที่เฝ้ามองเป็นไปอย่างที่เราต้องการไม่ได้ ในเมื่อ ตัวเราเอง ก็ทำอย่างที่ใจต้องการยังไม่ได้เลย แล้วผู้คนตั้งมากมาย จะเป็นไปในแบบที่เราต้องการได้ยังไง? ถ้าจะพูดกันตรง ๆ มันก็มีหมดแหละ ทั้งเหนื่อยทั้งท้อใจ แต่พอมานั่งนึกถึงตลอดการเดินทางห้าปีที่ผ่านมา มันช่างยาวไกลเหลือเกิน ..ไกลจนเกินกว่าจะหยิบเอาคำ ประเภทไม่ให้กำลังใจมาใช้ไม่ได้แล้ว. อย่าลืมสิยาย... เราสัญญาอะไรเพื่อจะกลับมาหายใจ. พี่ไม่ได้กลับมาเพื่อจะยอมแพ้ใดใดทั้งสิ้น. เท่านี้ก็ดีเท่าไรแล้ว. มันก็มีบ้างแหละ..สิ่งที่ทำไปแล้วยังไม่สำเร็จ เพราะข้อจำกัดต่าง ๆ นานา เพราะความสลับซับซ้อนของโครงสร้างสังคม แต่นั่น ก็ไม่ได้หมายความว่า ..มันเป็นความล้มเหลว ทั้งหมดของหน้าที่. ยูว์ควรจะคิดถึงสิ่งดีงาม ที่ทำไปแล้วมันสำเร็จ อย่างเกินความคาดหมาย.. บางสิ่งไม่ได้ลงมือทำ ก็ได้ผลสำเร็จที่เกินคาด. และทั้งหมดทั้งมวลนี้ ก็เกิดจากทุกความเมตตาที่เราได้รับ ขมวดวินัยเข้าอีกนิดเถอะ..อีกสักเฮือก เพื่อเก็บทุกเคสที่ยังคงเหลืออยู่ เฮือกสุดท้ายที่ทำเพื่อการเปลี่ยนแปลงจริงจัง เปลี่ยนที่ตัวเอง เริ่มเปลี่ยนจากจุดมุ่งหมายเล็ก ๆ เป้าหมายเมื่อคืน คือ นอนโดยไม่พึ่งยานอนหลับ ก็นอนได้นะ แต่โคตรทรมานเลย มันสะดุ้งตื่นทั้งคืน วันนี้เป้าหมายก็เช่นเดิม เพิ่มเติมคือ ยายควรนอน ให้มีคุณภาพขึ้น. เลือดยังไม่ยอมหมด ... ช่างมันปะไร หมดเมื่อไร จะใช้เวลาที่มีให้คุ้มค่าทีเดียว. ชีวิตทุกวินาที จะมีคุณภาพในแบบที่เราต้องการ อยากเอาชนะโลกทั้งใบ ให้เริ่มต้นที่การเอาชนะตัวเอง. ไม่ใช่ไม่รู้ ว่าคนที่ต้องการเจออยู่ตรงไหนบ้าง แต่ถ้าอยากให้โลกมันเป็นอย่างที่เราต้องการ เราก็ควรเริ่มต้นทำในแบบที่อยากเห็น. เอาชนะใจตัวเองนะ.. เพราะที่สุดแล้ว...สิ่งที่ได้ก็เกิดขึ้นกับตัวเอง. .......................................... ขอบคุณตัวเอง ที่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองเสมอ. ขอบคุณตัวเอง ที่เอาชนะอำนาจฝ่ายต่ำได้ตลอด. ขอบคุณตัวเอง ที่สื่อสารโดยตรงโดยไม่สร้างความร้าวฉานในหัวใจใคร. (หรือเปล่าวะคะ) รักเอ็งจริง ๆ เลยนังยาย. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 26 มกราคม 2563 0:27:22 น.

ใกล้จะผ่านพ้นวันไปอีกแล้ว... เก่งจังนังยาย..ตื่นมาขี้ได้แต่เช้า5555555555555 วูบวาบนะวันนี้ มรึนๆ มีปวดหัวนิดๆ ตอนเจอนักท่องเที่ยวจีน. น่าเห็นใจเขานะ หนีร้อนมาพึ่งเย็น ต่างคนต่างมุมมอง ทุกคนเขาก็รักชีวิตตัวเองกันทั้งนั้น. เอาจริงนะ เชื้อโรคมันไม่ได้น่ากลัวเท่า โรคใจบอดใจพิการเลย คนจำพวกนี้ มองไม่เห็นความดีของใครหรอก จะเห็นก็แต่ เรื่องที่ตนเองไม่พอใจ ดูถูกตนเองและยัดเยียดความคิดงั่งๆ ให้คนอื่น ทำไมนะ...ทำไมกุเสือกจัง ทำไมต้องไปแอบเห็น..โลกของความเป็นจริงที่มันโหดร้ายและเน่าเฟะ บางทีก็คิด...นี่กุทุ่มเทตัวเองเพื่อจะอยู่รอดมาใช้ชีวิตร่วมโลกกับคนพวกนี้เหรอ? กุอ่อนแอทันไหม? กุร้องไห้ได้ป่ะวะ กับความงั่งของตัวเอง. กุทำทำไมวะคะ???? ...................................... คิดถึงพ่อ...และได้แต่เก็บน้ำตาเอาไว้ แปรเปลี่ยนเป็นความอดทน พ่อเราทนได้ เราก็ต้องทนให้ได้. ทั้งๆ ที่ก็ไม่รู้หรอกนะ ทำแล้วผลออกมาจะเป็นยังไง. วันนี้ดี..มีความสุขที่เห็นบางคน มีสติขึ้น คิดได้ ทำใจยอมรับได้ ความสำเร็จและความสุขของคนที่เราเฝ้ามอง มันมีค่าแทนพลังใจที่ดีได้เสมอ. ไม่นานหรอกหนา...ข้าฯ จักอดทนดู. ........................................ วันแรก ผ่านไปด้วยความอ่อนเพลีย. พรุ่งนี้ จะเคลียร์ชีวิตให้เกลี้ยงกว่านี้แน่นอน. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 27 มกราคม 2563 0:49:09 น.

ไม่ได้อยากคิด..ไม่ได้อยากเล่า. แต่มันก็วกกลับมาที่เดิม. เมื่อประมาณสองปีก่อน ช่วงที่พี่โดนทำร้ายปางตาย สาเหตุครั้งหลังเกิดจากคนใกล้ตัว ใกล้ชนิดที่ว่า พี่ไม่กล้าบอกใครเลย ว่าจับได้แล้วว่า คนที่เป็นต้นเหตุนั้นคือใคร ไม่รู้ทำไม? ทำไมต้องเป็นคนอดทนเสียเอง ทำไมต้องรักษาหน้าตาชื่อเสียงเกียรติยศของเขาไว้. อยากพูดคำหนึ่ง แต่กลัวว่าถ้าพูดไป มันจะยิ่งนำสิ่งเหล่านั้น กลับมาหาเราอีก. เราเจ็บปวดกล้ำกลืน. ไม่ได้เจ็บที่ถูกทำร้าย ไม่ได้เจ็บที่สู้เขาไม่ได้ แต่มันเจ็บที่ทำไมต้องเป็นคนใกล้ตัวที่เราปรารถนาดี และส่งแต่ไมตรีจิตให้ตลอดมา. ตอนนั้น เราตัดสินใจตัดคนพวกนั้นออกจากชีวิต และยุติการสืบค้นทุกสิ่งทุกอย่างลง ไม่ใช่ไม่อยากรู้ ไม่ใช่ว่าไม่มีความสามารถที่จะทำได้ แต่ขอยุติ เพื่อจะไม่ให้จิตใจมันแย่ลงไปกว่านี้. ทำกันได้ ..จะเอากันถึงตาย. ถึงพวกเขาจะไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็ต้องยอมออกมาจากความสัมพันธ์อันนั้น เพราะพวกเมิงมันโง่เกินที่คนอย่างกุจะมีไว้ในชีวิต โง่เกินไปที่จะปกป้องเราได้. เก็บมาตลอด...รู้แล้วก็เก็บตัวเพื่อป้องกันตัวเอง และจากนั้นก็ไม่เคยได้ไว้ใจใครอีกเลย ....................................... เมื่อคืน ..ความรู้สึกเช่นนี้มันกลับมา. จากการไปสืบค้นอีกเรื่องหนึ่ง. มันเป็นความรู้สึกอันเดียวกัน. ถึงจะต่างกรรม ต่างวาระ ต่างข้อเท็จจริง และพี่ก็จะขอไม่ปรุง ไม่พูด ไม่ใดใดทั้งสิ้น ปล่อยให้ความจริงมันตายลงไปในใจของเราเอง. เราจะผ่านมันไปได้ด้วยคำสั่งของพ่อ เราจะอดทนจนถึงที่สุด. ช่างมันเถอะ ช่างมัน ช่างมัน ช่างมัน. คนไม่รู้ ก็ปล่อยให้มัน จงไม่รู้ต่อไป ความรู้บางสิ่ง บางที มันก็ไม่มีประโยชย์เสมอไป ปล่อยให้พวกเขา ได้เทิดทูนคนของเขาในแบบที่เรารัก ให้เขาได้ภูมิใจในความเป็นเขา อย่างที่เขาเป็น งานพี่จบตั้งนานแล้ว ..แค่คนของพี่ปลอดภัย ไร้ภัยคุกคาม ให้คนของเรามีการเปลี่ยนแปลงไปสู่หนทางที่สว่าง ให้คนรุ่นต่อ ๆ ไปได้อยู่อย่างสบายไร้ความหวาดระแวง แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้วป่ะ... ผลกระทบจากสิ่งต่าง ๆ ที่มันได้ตามมา..ช่างมันเถอะ โคตรจะเล็กน้อย ไม่ได้มีค่าใดใดกับจิตใจสักนิด เจ็บปวดเท่าไรก็ต้องทน ให้มันผ่านไปถึงจุดหมายปล่อยทางให้ได้ ภาพเลือดที่นองตามพื้นถนน เสียงระเบิดปึงปัง ผู้คนร่ำไห้ ใบหน้าของคนที่ทิ้งบ้านทิ้งสวนมานอนกลางถนน กลุ่มควันที่ลอยฟุ้งไปด้วยสารเคมี ..อะไรแบบนี้จะต้องไปเกิดขึ้นอีก. ย้อนนึกดูสิ ...เรามาไกลแค่ไหนแล้ว. กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 27 มกราคม 2563 23:40:30 น.

อาการนอนไม่หลับ กลับมา. นี่กุต้องพึ่งยานอนหลับอีกแล้วหรือ... หายใจจนเหนื่อย... ยาย กุพยายามแล้ว กุยอมทำตามใจเมิงมามากเกินพอดีไปแล้ว มันหมดเหตุผลที่จะซัพพอตความรู้สึกนั้นแล้ว ...หยุดค่ะ... ยาย..เราเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้หรอก เชื่อดิ. อย่าไปละเมิดโกงการของพระเจ้า เมิงเป็นมนุษย์ขี้เหม็นๆ เท่านั้นค่ะ นังยาย อิห่านจิก. หยุดค่ะ..อย่าเพ้อเจ้อ. ............................... อดทนในเรื่องที่ควรอดทน อย่าไปอดทนให้ความปัญญาอ่อนทุกสิ่ง. ชัดเจนขนาดนั้น ยังจะเอาอะไรอีก ไม่มีความจริงใจ ไร้ความรับผิดชอบ แค่นี้ยังไม่พออีกเหรอ? ยาย..เมิงจะอยากไปเห็นอะไรอีก. ยาย..กุไม่โอเค เมิงหัดฟังกุบ้าง กุไม่โอเค กับสร้นตรีนหมาเน่าอันนี้ ยาย..เมิงควรมีเมตตาต่อตนเองมากเท่ามาก. ไม่เอาดิ..ของปลอมทั้งนั้น เสียเวลาชีวิตมากมายเกินไปป่ะวะคะ กุปลดล็อกทุกอย่างให้เมิงหมดแล้วนะ..นังยาย. ตั้งสติ..แล้วเดินออกมา พี่จะไปรอเมิงตรงทางแยก..กุบอกเมิงแล้วใช่ไหม? 555555555555555555555555555555 ขำตัวเองหนักมาก. ออกไปจากห้วงนี้ได้..พี่จะพยายามประนีประนอมกับหัวใจ ถ้าเมื่อไรที่สมอง กับ หัวใจ มันทำงานสามัคคีกันนะ ชีวิตจะโคตรดี บอกตรง. กุทำทุกอย่างสนองนี๊ดพวกเมิงแระ..พรุ่งนี้มีนัดวิ่งแต่เช้า เมิงจะนอนหลับให้กุได้ยัง..ยาออกฤทธิ์แล้วนะ.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 28 มกราคม 2563 2:12:55 น.

เมื่อเช้า..ตื่นไปวิ่งกับน้อง เกือบตาย สภาพยายเหมือนศพมาก คือปกติ พี่ก็ผอมอยู่แล้วป่ะ มานอนดึก เบื่ออาหาร แล้วยังออกไปเสียพลังงานอีก. เดินผ่านกิโลนี่เมินเลย...กลัวมันดูดน้ำหนัก5555 ในชีวิต อ้วนที่สุดคือสี่สิบเจ็ดตอนปิดเทอมก่อนเข้ามหา'ลัย ผอมที่สุด สามสิบหก ตอนกินเหล้าทุกวันจนต้องเข้ารพ. หลังจากนั้นมันก็ทรงตัวอยู่ที่สามสิบแปดมาตั้งหลายปี เพิ่งจะเริ่มขยับตอนไปพบแพทย์ประจำปี แล้วหมอสั่งให้ทำน้ำหนัก ขยับได้สี่สิบนี่ก็แสนจะยากเย็น กินยาแก้แพ้ กับยาตระกูลรักษาหลอดลมอักเสบ ตัวมันบวมๆ ขยับให้เกือบจะสี่สิบห้าแล้ว ขาดอีกสี่ขีด. ตอนนี้ละเว้นของเสี่ยงจนหมดของจะกิน55555555 ส่วนหนึ่งก็เบื่อมันทุกอย่าง..ไม่อยากสนใจเล้ย น้ำหนักจะเหลือเท่าไร ตอนมันมาก็ออกแต่หน้า ไม่ไปแขนขา พุงตูดไม่มี แล้วตอนมันลง..มันก็ลงที่ตา ใต้ตานี่ไปก่อนอันดับแรก ปลง. อยู่แมนๆ ก็ดี สบายดี ชอบๆๆๆ .......................... วันนี้ ประคองใจไว้ได้ด้วย คำสอนของพระอาจารย์ ท่านแปลกอยู่อย่างหนึ่ง ทุกครั้งที่เราต้องเจอกับวิบากกรรมหนักๆ ท่านมักจะเข้ามาทำให้..เรื่องหนักผ่อนคลายกลายเป็นเบาได้เสมอ คราวนี้ ท่านสอนว่า.. จิตที่ตกมักทำให้ใจพร่อง ไม่อิ่มเอม เก็บตกไว้ให้เติมเต็มเสมอเทอญ. รู้สึกเป็นพระคุณ การมีคนดีเป็นที่รู้จักของชีวิต ต่อให้เราไม่ได้กำไรแต่ก็ไม่มีทางขาดทุนชีวิตแน่นอน. นอกจากจะดึงสติไว้แล้ว ท่านยังสอนอีกว่า ดวงตาเป็นที่มาของอารมณ์ทั้งหมด...ต้นเหตุของจิตตกก็คือดวงตานั่นเอง ถูกต้องทุกอย่าง..รู้หมดทุกสิ่ง แต่มันยากนัก ที่จะระงับยับยั้งใจได้ .................................... ไม่รู้หรอก..ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ไม่เคยแพ้ใจตัวเองมากมายขนาดนี้ ไม่มีเป้าหมายอะไรแล้ว อยากนอนก็นอน ไม่อยากนอนก็ไม่เป็นไร พี่จะพยายามกินยาให้น้อยที่สุด จนกระทั่งไม่กินเลย ใจวันนี้ ดีกว่าเมื่อวาน.. พยายามบอกตัวเอง...จะทำอะไรก็ได้แต่ เราจะไม่ละเมิดใครเด็ดขาด เราเลือกไม่ได้หรอกนะ.. ว่าจะต้องเจอกับใคร เจอกับสถานการณ์ใดบ้าง แต่เราเลือกได้นะ..ว่าเราจะผ่านมันออกไปได้ด้วยสภาวะจิตเช่นใด เราเลือกได้นะ ว่าเราจะยกระดับจิตของเราให้สูงขึ้น หรือจะปล่อยใจไปตามกระแสให้จิตมันต่ำลงๆๆ ตามอารมณ์ที่กระทบ ถ้าไม่เกิดการสะเทือนสะท้านอารมณ์ ก็จะไม่เกิดการพัฒนาใดๆ ต้องขอบใจคนพวกนั้นสินะ. ขยันยัดเยียดสิ่งดีงามให้เราแท้จริงเลย. เกิดมาไม่เคยได้คิด...ว่าจะเก็บเกี่ยวเวลาได้ดีเยี่ยมเช่นนี้ นี่ถึงกับคำนวนวันและเวลาที่พลาดมาทั้งชีวิตทีเดียวนะ คำนวนว่า พี่จะต้องเก็บเวลาเพิ่มเติมอีกเท่าไร .......สุดยอด........ รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 29 มกราคม 2563 2:18:42 น.

วันนี้เหมือนจะโอเค.. แค่เหมือน..แปลกใจนะ ช่วงนี้มีคนแปลกหน้าเข้ามาทุกวัน มาจากไหน มาได้ไง ผู้ช่วยฯ ส่งมาเหรอ? จะมีมาอีกเท่าไร มันก็ไม่ช่วยอะไรหรอก. ไม่ได้ต้องการ ไม่เคยมีความต้องการ พี่รู้นะ ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่มันไม่รู้จะออกจากห้วงเวลานี้ยังไง สมองสั่งการอย่าง หัวใจมันจะเอาอีกอย่าง ที่แย่ ก็ร่างกายกุนี่ จิตวิญญาณกุนี่ กุเบื่อเมิงสองตัวมาก. ทะเลาะกันทีไร กุฉิกไหทุกทีอ่ะ. เมื่อคืนนอนไม่ได้กินยาได้ วันนี้คงไม่ได้ ..แต่จะลองดู จะลองใช้แรงดูก่อน เผื่อหมดแรง แล้วจะหลับได้เอง. เมิงใช้สมองมากเกินไป จนสมองกุถูกหมดแระ 555555555555555555555555555555555555555 ลิมิตไว้แค่ตีหนึ่งครึ่งพอนะ..เพราะพี่ต้องรีบตื่นแต่เช้า ขึ้นมาเตรียมตัว...พรุ่งนี้มีนัด. หลัง ๆ นี่ ให้ความสำคัญกับการนอนมาก. ไม่อยากให้ร่างกายยกระดับไปอยู่ในกลุ่มคนเป็นโรคผู้มีอันจะกิน ถ้าอาการภูมิแพ้มันไปถึงจุดนั้น ... คนข้างหลังคงตายอ่ะค่ะ. ตลกดี.. เจอแต่เคสหนัก ๆ แต่ก็เอาตัวรอดไปได้ทุกที. คิดถึงตอนที่เดินไม่ได้.. กำลังจะเดี้ยงอยู่แล้ว หมอนรองกระดูกเริ่มมีปัญหา .. เดชะบุญ มาเจอครูโยคะ ก่อนเจอครูโยคะ มีคนมาดัดกระดูกสันหลังให้ในความฝัน. แปลกจนกลายเป็นเรื่องธรรมดาไป. ........................................ และครั้งนี้ ก็ธรรมดาจะตายไป. คนทุกคน จะทำได้ทุกอย่าง เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการ มันธรรมดาจะตายไป ถ้าจะต้องมีใครเสียหายบ้าง เมื่อไม่ได้ในประโยชน์ที่ตนเองต้องการ มันก็ธรรมดาจะตายไป .. ที่เขาจะทำทุกอย่าง เพื่อข้างฝ่ายผลประโยชน์ตัวเองจะเป็นฝ่ายได้เปรียบ. ธรรมดาจะตายไป. อย่ายกความเล็กน้อยของช่วงเวลานี้ ทำให้บุญกุศลของชนรุ่นก่อนต้องหม่นหมอง. ทำอย่างไรได้อย่างนั้น...อย่าละเลยหน้าที่ จนต้องกลายไปเป็นภาระของชนรุ่นหลัง ความบาดหมางทุกสิ่งจะยุติลง และพี่จะไม่ไปต่อกับคนจำพวกนี้เด็ดขาด. ให้อภัยได้นะ ..แต่ขอเว้นระยะห่าง. คิดได้..ก็เย็นได้. ......................................... วันนี้ดีขึ้นเพราะไม่ปรุง ไม่แต่ง ไม่เสริมเติมในสิ่งที่เห็น. ไม่ใช่ปัญหาของเรา ใครก่อสิ่งใดไว้ เขาก็ควรจะแก้ไขสิ่งที่ก่อขึ้นมาด้วยตนเอง. อยู่ในที่ของตัวเอง. อยู่กับใจของตัวเอง. เห็นก็แค่เห็น ไม่ต้องไปคิดว่า ที่เห็นนั้น เกิดขึ้นเมื่อไรอย่างไร รับรู้ ก็แค่รับรู้ ไม่ต้องตัดสินว่า สิ่งที่รับรู้นั้น ดี หรือ ไม่ดี ไม่ต้องตัดสินว่า จะเก็บไว้เป็นหลักฐาน หรือไม่ แค่รับรู้ และปล่อยผ่าน ทำได้ใช่ไหม???? ไม่ได้ยาก. ก็ในเมื่อ ไม่คิดจะเอาความใดใดแล้ว. ปล่อยมันไปเถอะ ..เพื่อใจที่เบา สบาย. ....................................... พี่เสียเวลาชีวิตกับความไร้สาระพวกนี้มานานมากแล้ว. ไร้ค่าสิ้นดี ไม่มีประโยชน์อะไรเลย พิมพ์ผิดเป็นอาจิณ สรรคำใช้ได้ยอดแย่ พัฒนาการการเรียนรู้ไม่มี หาความน่าตื่นเต้นให้กับชีวิตไม่ได้ ชีวิตเรียบง่ายจนน่าเบื่อ จำเจ ย่ำอยู่กับที่ ไม่มีสิ่งใดจรรโลงใจ หูเบา เชื่อคนง่าย โดนหลอกลวงได้ง่าย ไม่เคยคิดจะค้นคว้าหาความจริง สมองแพงอย่างนี้นี่เอง เรื่องมันถึงต้องมาเข้ามือนังยาย. จัดการให้จนเสร็จเรียบร้อยแล้วยังมาแว้งกัดกันอีก ไม่ได้รู้อะไรบ้างเล้ยยยยยย. คนอย่างจำพวกนี้เหรอ???? ที่เมิงจะต้องไปวนเวียนเสียเวลาด้วย. ทั้งคอกเลย... พอได้หรือยังวะคะ นังยาย. สาแก่ใจเมิงหรือยัง??? เมิงจะให้กุนั่งด่าเมิงอีกกี่วัน???? .................................... วันนี้พี่เห็นอะไรบางอย่างนะ มันจุกเสียดแทงเข้าที่หัวใจ. พร้อมกับคำถาม กุทำไปเพื่อพวกมันทำไมวะ??? กุอดทนเพื่อพวกมันทำไมวะ??? กุต้องลำบากมากมายเพื่อพวกมันทำไมวะ??? พอมันตั้งสติได้...มันก็ผ่านไปแล้วป่ะวะ นี่แหละ ที่กุอยากได้ป่ะวะ แบบนี้ ไม่ใช่เหรอ? ที่อยากให้เป็น แบบนี้แหละ ที่ต้องการ.. แล้วทำไม ถึงออกจากตรงนี้ไม่ได้สักทีวะคะ????? ..................................... ช่างมันเถอะนะยาย... จะออกได้ หรือ ยังออกไปไหนไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ชอบความรู้สึกเช่นนี้ เจ็บ ๆ คัน ๆ รู้สึกรักตัวเองดี รู้สึกขยันมาก ๆ เลย ชีวิตดี เห็นใจตัวเองได้ชัดเจนขึ้น มันมีไม่กี่คนหรอก ที่จะมีอิทธิพลกับชีวิต อยากทำอะไร อยากไปซ้อมมวย ..เอาไว้ซัดหน้าคน. 5555555555555555555555555555555555555555 5555555555555555555555555555555555555555 5555555555555555555555555555555555555555 ดีมาก. หัวเราะได้แล้ว รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 29 มกราคม 2563 23:57:31 น.

วันนี้ไม่ดีเลย..แพ้ตัวเองแต่เช้า เมื่อคืนในที่สุด ก็ต้องกินยาไปสองเม็ด กินยาแล้ว ก็ดื้อยาอีก มันเหมือนต้องเพิ่มขนาด แต่พี่ก็ไม่ได้เพิ่มให้มัน พยายามจะห่างก่อน แต่มันจำเป็นต้องนอนและต้องรีบตื่น ไม่มีทางเลือก ตามันแข็ง ใจก็ปกติดี มีสติดี สังเกตจากการสรรคำใช้ และการพิมพ์ ที่พลาดน้อยมาก. ที่เห็นว่า บางที อ่านไม่ค่อยจะรู้เรื่อง ไม่ใช่เพราะไม่ได้ตรวจทานนะ แต่พี่พิมพ์ในระยะความเร็วเทียบเท่ากับความคิด คิดไปพิมพ์ไป แล้วค่อยกลับมาอ่านว่า มีผิดกี่ที่ ... ทุกครั้งที่รู้สึกตัวเองว่า เราไม่ค่อยโอเค ก็จะทำเช่นนี้ ..ถ้าเราพิมพ์แล้วอ่านรู้เรื่อง ก็แสดงว่า การประมวลผลมันยังโอเค เรายังไปต่อได้ ถึงแม้ว่า จะหาความรื่นรมย์ให้ชีวิตไม่ได้เลยก็ตามที. ให้ประเมิณตัวเอง ..และจากที่ไปทำการประเมิณแนวจิตวิทยามาแล้ว ผลออกมาว่า พี่ปกติได้ ชีวิตโดยทั่วไปสงบสุข. ก็ดูจะเป็นเช่นนั้น อันนี้ไม่ได้โกหกตัวเอง. ไม่ใช่ว่า เราจะเจอแต่เรื่องแย่ ๆ หรือ เจอแต่เรื่องดีดี ในหนึ่งวัน มันก็มีทั้งหมดแหละ ทั้งแย่ และ ดี ผู้คนก็มีปะปนกันไป ตั้งแต่ไปบวชกลับมา ..มันเห็นโลกในความเป็นจริงได้ง่ายขึ้น มันเข้าใจตัวเองได้ดีขึ้น ทุกข์ยังมีอยู่เหมือนเดิม ปัญหาก็ยังมีอยู่เหมือนเดิม แต่เรา จะเข้าใจวิธีคิด วิธีวางตัว ให้ไม่ให้มีอะไรมาทำร้ายเราได้. เราไม่ไปผูกจิตกับปัญหาของคนอื่น เราไม่ไปกอดปัญหาของคนอื่นเอามาเป็นของตัวเอง เราให้โอกาสตัวเองได้ลองทำ อะไรก็ตาม ที่เรียกว่าสิ่งดีงาม เราตัดไฟแต่ต้นลม ไม่ให้ใครก็ตาม พาเราไปลงเหวของเปลวไฟ ต่อให้รักและเทิดทูนแค่ไหน ถ้าผิด ก็คือผิด ยูว์ต้องหยุด เมื่อยูว์ไม่หยุด เราจะเป็นคนที่ออกไปเอง. ......................................... นั่งย้อนมองดู ภาพต่างๆ ที่ได้ถ่าย ได้ไปทำมาในอดีต แล้วย้อนมองดูชีวิตทุกวันนี้. พบว่า ..เรามีความสุขได้ยากขึ้น เรามีความสุขน้อยลง หนึ่งคือ เดอะแก๊งที่เคยมีอยู่ ตั้งแต่สลายตัวกันไป แก๊งแล้วแก๊งเล่า พี่ก็ยังไม่เคยได้สร้างแก๊งอะไรขึ้นมาอีกเลย เด็ก ๆ โตขึ้น ไม่ได้มีหน้าที่คอยดูแลเด็กเหมือนเดิม ภาระงานมันยิ่งใหญ่มากขึ้นๆๆๆๆ ท่ามกลางความกดดัน. ความดีที่เคยทำแล้วทำให้มีความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ พอมันเริ่มทำมากขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนกับว่า เราเสพติดความดี ข้อสุดท้ายนี่น่ากลัวมาก... อาจเป็นเพราะส่วนหนึ่ง จิตเราละเอียดขึ้น เราพยายามจะเข้าใกล้ความสมบูรณ์แบบมากขึ้น. ......................................... มีคำถามหนึ่ง จำไม่ได้แล้วว่า มาจากไหน??? เอาไว้ถามคนที่เราสนิทว่า เขาโอเคกับชีวิตไหม? และถ้าเขาตอบว่า เขาโอเค มีความสุขดี ก็ให้เขาอธิบายว่า ภาพของความสุขในชีวิตของเขานั้น มันขัดแย้งกับภาพในชีวิตจริงของเขามากแค่ไหน???? สำหรับพี่นะ... ความสุขของเราคือ การที่โลกมีความสงบสุข และชีวิตหลังความตายเราสงบ ในหน้าแผ่นดินที่กลับหน้าของเราจะไม่มีคำสาปแช่งเสียดแทงใดใด เราได้นอนตายตาหลับไม่ต้องเป็นห่วงใดใด บนผืนแผ่นดินอีกแล้ว ... ถามว่า ทุกวันนี้ เราเป็นเช่นนั้นไหม? บอกเลยว่า ไม่ เรานอนร้องไห้ทุกครั้งที่เราเห็นว่า สังคมโดยทั่วไป มันกำลังดำเนินไปในทิศทางใด. และโดยเฉพาะคนใกล้ตัว กำลังทำพฤติกรรมห่าเหวแหลกเหลว หาความดีไม่ได้. เคยคิดนะว่า สักวันหนึ่ง พี่จะคืนชีวิตให้แ่ผนดิน โดยการไปในที่ที่อากาศบริสุทธิ์ เพราะโลกใบใหญ่คือบ้านของเรา ตอนนั้นยังเด็ก อยากไปตั้งนานแล้ว แต่ติดคำท้วงที่ว่า ให้ดูแลพ่อแม่ให้ดี อินี่ก็คิดว่า คงไม่นาน เดี๋ยวพ่อแม่ก็ตายแล้ว ที่ไหนได้ สิบกว่าปีผ่านไป พ่อแม่ก็ยังอยู่ กุก็ไปไหนไม่ได้สักที เพราะยังไงเสียก็ต้องรอ. ตลกร้าย.... สุดท้ายเป็นยังไง ตัดสินใจเอาใหม่... ถ้าแวดล้อมกุเปลี่ยนไม่ได้ ก็อย่าสะเออะสะแล๋นเที่ยวไปเปลี่ยน อะไรที่ไหนอีก มันไม่มีทางเปลี่ยนอะไรได้เด็ดขาด. แบบนี้หรือ คือความสุข. ไม่ใช่อ่ะ ..ไม่ได้มีความใกล้เคียงเลย. อะไรคือ ความสำเร็จ อะไรคือ ปาฎิหารย์ อะไรคือ แสงสว่างปลายอุโมง วันนี้ เพิ่งจะบาดหมางกับเพื่อน เพราะข่าวปลอม ๆ ที่เขาไปหลงเชื่อมาก. ขนาดคนใกล้ตัวยังเป็น ใครหรือ จะรอดพ้น...มันมองไม่เห็นจริง ๆนะ. แค่จะแอบคิดว่า เหนื่อย..มีสิทธิ์ไหม???? ไม่มี. ........................................... ถามว่า แล้วเราทุกข์ไหม??????? มีใครคนหนึ่งอธิบายไว้ว่า ..ทุกข์มันเกิดจากตัณหา คือ ความอยากได้ อยากมี และเราหรือ คือคนที่อยากได้ อยากมี??????????????? ถามใจตัวเองให้หนัก ๆ ... เราอยากได้อะไร อยากมีอะไร แก้ไขที่ตรงนั้น... พิจารณาใจตนเองให้ถี่ถ้วน. ไม่ได้อยากได้ ไม่ได้อยากมี เฉยๆ กับทุกสิ่ง แต่อยากปลดล็อกภาระ ที่มีอยู่ให้หมดสิ้น อยากทำหน้าที่ของตัวเองให้้จบสิ้น อยากนอนตายตาหลับ. อยากช่วยเหลือผู้คนให้รอดพ้นปลอดภัยจากความทุกข์ยากแสนสาหัส. บางทีก็คิด ..มันมากเกินไป เราต้องการในสิ่งที่ต้องเบียดเบียนตัวเองมากเกินไป. จนบางที ก็โมโหตัวเอง ที่ทำอะไรมากไม่ได้. แล้วเวลาที่มันถอดใจ ไม่่อยากทำแล้ว เคยขนาดเดินทางไปขออนุญาต ขอเลิกแล้วได้ไหม? เหนื่อยแล้ว ไม่อยากทำแล้ว.. แล้วเขายอมไหม? เขาก็ไม่ยอม... แล้วไง พี่ก็ถามต่อ ถ้าตั้งใจพยายามสุดกำลังแล้ว มัน่จะได้ในสิ่งที่เราต้องการจริง ๆ เหรอ??? คำตอบคือ ....ได้.... นี่คือ กุเป็นบ้าไปแล้วใช่ไหม? กุต้องเชื่อมั่นในสิ่งที่ก็รู้นะ ว่ามันเป็นไปไม่ได้. แล้วไง ...ก็มานั่งไม่มีความสุขเท่าที่ควรแบบนี้. พอจะเลิกล้มความตั้งใจขึ้นมาจริง ๆ นึกย้อนไป แต่ละเหตุการณ์ที่มันผ่านพ้นกันมา. มันก็ทำได้นี่หว่า..หลายอย่าง มันก็พิสูจน์ให้เห็น ด้วยตัวของมันเองแล้ว. และยังจะมีอะไรอีกเหรอ? ที่เราจะไม่เชื่อมั่น??? คำตอบคือไม่มี. ........................................ สรุป นี่กุเป็นทุกข์ไหม???? ....ไม่ใช่.... แล้วเป็นอะไร???? ไม่ได้ขี้มาหลายวันแล้ว 5555555555555555555555555555555555555 5555555555555555555555555555555555555 5555555555555555555555555555555555555 5555555555555555555555555555555555555 อึดอัดใช่ไหม? ใช่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ....................................... พยายามออกกำลังกาย ซ้อมขา ฝึกกล้ามเนื้อขาให้แข็งแกร่ง อย่าลืมว่า เราต้องพา ห้านักรบฯ เข้าป่า หลังจากที่พวกเขาสอบปลายภาคเรียนเรียบร้อย. นี่คือ ภาระที่ใหญ่และหนักสำหรับอิป้ากับเด็กทั้งห้าคน. เมื่อเรามีความฝันและเป้าหมาย ชีวิตในแต่ละวันของเราจะมีคุณค่า.. ไม่เป็นไรหรอก ถ้าชีวิตใครจะเหลวเปล๋วห่าเหวสักแค่ไหน เราคงทำอะไรมากไม่ได้ กับ ชนรุ่นก่อนๆ แต่เราจะพยายามรักษาสิ่งที่มีอยู่ ช่วยให้พวกเขาปลอดภัยในมากและยาวนานที่สุด. บางทีการปลูกฝังความคิด มันง่ายกว่าการไปเปลี่ยนแปลงความคิดตั้งเยอะ. มีใครคนหนึ่ง บอกพี่มาเร็ว ๆ นี้ว่า คนเรามีพลังงานความเบิกบานและความสุขอยู่เสมอแหละ. อย่ายอมให้ใคร หรือ อะไรมาฉกฉวยเอาพลังงานอันนี้ไปง่าย ๆ . รักษามันเอาไว้...เราจะทำยังไงให้จิตใจของเราอิ่มเอม และเบิกบานได้ตลอดเวลา. เพราะชีวิตของเรานั้น ควรค่าและคุ้มค่ากับการมีชีวิตอยู่ เพื่อสร้างความดีและมีความสุขตราบจนลมหายใจสุดท้าย. อะไรจะเกิดขึ้น ก็ช่างมันสิ. ถึงการดำรงตนให้อยู่เป็นคนดีมันจะยากนักในยุคสมัยนี้ แต่การลงทุนชีวิตด้วยการครองตนให้เป็นคนดีบริสุทธิ์ มันก็คุ้มค่าเสมอแหละ ถึงแม้มันจะไม่ได้กำไร แต่เราก็จะไม่มีวันขาดทุนแน่นอน. อุยยยยยยยยยยยยยยย. เบิกบานในหัวใจ ปลูกต้นไม้บนกองซากหมาเน่าฝูงใหม่สำเร็จสักทีนะ...นังยาย. รักเสมอ.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 30 มกราคม 2563 23:21:04 น.

เริ่มมีปัญหากับการนอนของตัวเองจนได้. วันที่กลัวที่สุด ตั้งแต่เริ่มต้้นใช้ยานอนหลับ. ไม่ได้การณ์แล้ว .. นังยาย เมิงต้องทำอะไรสักอย่าง ปล่อยไปแบบนี้ พี่ไม่โอเค. ก็รู้นะ ว่าถ้าใช้มันอย่างไม่ระวัง มันจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ เข้าได้สักวัน ทำไมยังเลือกใช้..วิธีนี้อยูู่ได้นะ. มีตัวอย่างให้เห็น สำหรับคนที่ใช้ความคิดมากมาย สุดท้ายก็ต้องใช้ยานอนหลับกันทั้งนั้น บางคนอาการหนักขึ้นขั้นต้องวางยาสลบกันเลย. รู้ไหม? ก็รู้นะ ทำไมยังเลือกเริ่มต้นเดินเข้าสู่วังวนนี้ล่ะย๊ายยยยยยยยย. ด่ากรูที ... อิยาย อิมักง่าย อิวินัยต่ำ อิห้องน้ำไม่ได้ล้าง อิใจสาธารณะ อิท่อไม่ได้ลอก อิสร้นตรีนหมาเน่า พอใจไหมเมิง ...ในหัวเมิงตอนนี้นะ รกไปด้วยปฏิกูลพวกนั้นเลย. เหมือนห้องน้ำชายที่ไม่ได้ล้างมาแปดชาติ เหมือนท่อกลางเมืองที่ไม่เคยผ่านการลอกเลย โฮ๊ะ... ที่จริงนะ. วันนี้เจอความคืบหน้า งานของคนแดนไกล. ก็แทนที่เมิงจะเอาหัวไปคิดเรื่องนั้น. เมิงไม่คิดไง แสวงหาอะไรฟร่ะ??????? เพื่อ????????? นังยายคับ..ฟังกุนะ. เมิงฟังกุดีดีนะ. พี่ไม่เคยต้องการ ไม่ ต้อง การ. ฟังอีกทีนะยาย. ไม่ ต้อง การ. กุหมดความอดทนกับตัวเมิงแระ ถ้าคืนนี้ เมิงยังไม่ยอมฟังกุดีดี เผลอเข้ามาเมื่อไร กุจะเอาหัวเมิงโขลกกำแพง อยากจะรู้ ..ชีวิตกุเนี่ย มันจะควบคุมไม่ได้ ก็แล้วไป. .................................. มันก็แค่ฮอร์โมนตัวหนึ่งซึ่งร่างกายต้องการ พี่จะสามารถเยียวยาได้เอง ถ้าได้เข้ามา ถ้าได้เดินทาง แต่ตอนนี้กุต้องทำงานไง. หัดเข้าใจหัดฟังกันบ้าง อดทนและรอคอยรู้จักไหม? ถ้าเมิงยังจะส่งสารให้สมองมันแสวงหาเพื่อผลิต ฮอร์โมนตัวนั้นอยู่อีก. กุจะเอากบาลโขลกผนัง ให้มันรู้บ้าง กุ กับ มัน ใครเป็นเจ้าของชีวิตใคร. สึส. ................................ กุไม่ไหวจะเจรจากับเมิงแล้ว นังยาย. กุลองมาทุกทฤษฎี ทุกวิธีแล้วจริง ๆ .   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 31 มกราคม 2563 14:52:20 น.

กำลังสติมาเต็มแล้ววันนี้...ต้องขอบคุณเด็กอ้วน มันมีไม่กี่คนหรอกนะ ที่จะได้รู้ว่า พี่กำลังทำอะไรอยู่ และมีไม่กี่คนหรอกนะ ที่จะพูดกันได้ด้วยความเข้าใจ ขอบคุณเด็กอ้วน ที่เดินไปด้วยกันตั้งแต่ที่แรก. จนบัดนี้ ก็ยังไม่ได้หนีหายไปไหน พยายามมาก ที่จะออกห่างผู้คน เพราะไม่อยากให้ใครต้องเดือดร้อน มันมีทั้งข้อดีและข้อเสีย ข้อดีคือ มันทำให้คล่องตัวแว๊บวาปได้ง่าย ข้อเสียก็เช่นก่อนหน้านี้ไง เวลาที่เราหมดแรงจนสับสน มันมองไม่เห็นใครเลย ที่จะพอพูดอะไรออกไปได้บ้าง พูดออกไป ใครเลยจะเข้าถึง ใครเลยจะเข้าใจ ง่วงนอนแล้ว...หลับเลยได้ไหม? ไม่อยากใช้ความคิดแล้วเมื่อยสมอง เสียใจ ที่ทำงานไม่เต็มที่ เสียใจ ที่มีความตั้งใจพยายามไม่เพียงพอ เสียใจ ที่ละเลยไม่เอาใจใส่เท่าที่ควร อยากขอโทษที่อ่อนแอ เข้มแข็งไม่พอ มัวแต่รักสบาย จะเอาแต่ทำน้ำหนัก ตามใจตัวเองมากเกินไป ไม่ยอมฝืนใจต่อเนื่อง ตามใจปาก ปล่อยชีวิตให้โลดแล่นตามกระแสของตัณหา ความอยากไป อยากทำ อยากเป็น จนลืมภาระที่ครองอยู่ เสียใจ.. ที่นึกถึงแต่ความรู้สึกตัวเอง จนลืมผู้รอคอยจากแดนไกล เสียใจ เสียใจ เสียใจรู้สึกผิดหวังในตัวเอง วันนี้ขอพักก่อนนะ..แรงเราอ่อนจริงจัง พรุ่งนี้จะตื่นขึ้นมาพร้อมกับพลังความหวังครั้งใหม่ที่เต็มเปี่ยมด้วยแรงศรัทธา ข้าฯ จักแน่วแน่แก้ไขในสิ่งผิด ขออภัยในทุกความผิดพลาด. ขอโทษ.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 1 กุมภาพันธ์ 2563 2:57:57 น.

วันนี้ใจโอเค ..แต่ร่างกายเริ่มรู้สึกมันจะเพี้ยน ๆ ไปนะ. เบื่ออาหารมาหลายวันติดต่อกันแล้ว กินได้น้อยมาก. งดกาแฟแล้ว. และตั้งใจว่า จะเลิกกินกาแฟไปเลย กินมาตั้งหลายปี เลิกเลยดีกว่า กินตั้งแต่สมัยตายังอยู่ รับแขกจนติดกาแฟ. คนสมัยก่อนชงกาแฟใส่กาไว้ แล้วเทเป็นหลายๆ แก้ว อินี่ก็ชิมเพลินไปเลย. ชีวิตช่วงที่มีตาอยู่มันช่างอบอุ่น..ตาเป็นผู้ชายประณีต น่ารัก เป็นที่รักใคร่ของญาติพี่น้องและเพื่อนฝูง. จำไม่ได้แล้ว ..ว่าเคยเล่าให้ฟังที่ไหน ที่บอกว่า บารมีของตา คุ้มกะลาหัวให้เราจนมาถึงทุกวันนี้ ตอนนั้นไปชลบุรี หนีความทุกข์จากบ้านไป กับน้องและนังกระต่ายน้อย. น้องและนังกระต่ายน้อยไปบ้านเพื่อนที่เป็นพี่เลี้ยงเด็กด้วยกันในค่ายอบรมฯ แล้วเพื่อนไม่ได้ต้อนรับขับสู้. พอน้องและเพื่อนกลับ เด็กคนนั้นโดนญาติผู้ใหญ่เฉ่งเป็นการใหญ่โตเหมือนกับทำผิดมหันต์ ความดีของตา ขนาดตายไปแล้ว ก็ยังคงคุ้มกะลาหัวลูกหลาน พี่พ้นภัยมาหลายครั้ง ก็เพราะความเป็นหลานตา แม่เล่าว่า ตอนพวกเขาอพยพไปอยู่ที่ชลบุรี ค่าถ่อเรือจ้างแพงมาก แต่ตาก็ถ่อเรือไปส่งผู้คนหลายต่อหลายคน และทำฟรี. ไม่มีค่าแรง. ความดีอันนี้เป็นที่จดจำของผู้ได้รับน้ำใจอันยิ่งใหญ่ ตอนที่เราหนีเที่ยวกัน มอร์เตอร์ไซด์สองคัน กับวัยรุ่นฝูงใหญ่ที่ดักรอและบังคับให้จอด แต่เด็กที่เป็นญาติทั้งสองคนก็ตระหนักดีว่า ถ้าปล่อยให้พวกเราเป็นอะไรไป เขาจะถูกลงโทษอย่างใหญ่หลวง บิดสุดตรีนพาพวกเราหนีจนพ้น แล้วมานั่งหอบเหนื่อยและหัวเราะ. นึกถึงก็ตลกดี ..ผ่านอะไรมาเยอะ. จนไม่เหลืออะไรให้กลัวอีกแล้ว. คิดถึงตาเนอะ ..คนแก่ใจดี ที่ชอบชงไมโลกับน้ำชาให้เรากิน. .......................................... เที่ยงคืนแล้วยาย...ยายควรทำท่านอนได้แล้ว. เวลากิน เวลานอนสำคัญ. เมื่อคืน นอนไม่ตื่น แต่หลับได้ดี หลับไม่รู้เรื่องเลย เหมือนมันอ่อนล้าสะสมมาหลายวัน. วันนี้ตลกตัวเอง...คือ มันไม่รู้หรอก ว่าเราเป็นอะไร เรารู้แต่ว่า อาการนี้ พี่ไม่โอเค ไม่เคยผ่านรู้สึกแบบนี้ ไม่เคยควบคุมอะไรไม่ได้เลยแบบนี้. ผลัดกันแพ้ ผลัดกันชนะ ระหว่าง สมอง กับ ใจ ในระหว่างที่รวบรวมกำลังสติในการร้องขอสิ่งต่าง ๆ อยู่ดีดี ก็หัวเราะออกมา เพราะก็รู้ไง ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ที่จะไปละเมิดสิทธิ์ของพระเจ้า แต่พี่ก็ยังทำ. 555555555555555555555555555 ไม่รู้อ่ะ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร พี่จะไม่ยอมให้ภาพร้าย ๆ ที่เกิดขึ้นในความฝัน กลายมาเป็นภาพเหตุการณ์จริงแน่นอน ไม่มีวัน...รอฉันตายไปก่อนนะ ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะนะ หรือ ถ้าจะต้องเป็นไปในแบบนั้น เอาฉันตายไปด้วย อย่าปล่อยให้ฉันเป็นคนที่อยู่รอด ไม่เอาสิ เราจะไม่อยู่รอด. มันจะไม่เกิดเหตุการณ์นั้น ถ้าเราตื่นตัวกันมากพอและทันเวลา. การว่ายน้ำทวนกระแสนี่มันเหนื่อยเป็นบ้าเลยนะ. พรุ่งนี้..จะเขียนจม. หานังกระต่ายน้อย. กลับมาเถอะ...กลับมาทำในสิ่งที่รัก. พยายามให้เต็มที่. เราเห็นทางรอดแล้ว เราเห็นวิธีการแล้ว ไม่ต้องรอแล้ว. ลงมือเลย. บางทีก็อยากรู้... ไม่รู้สึกอะไรกันบ้างเลยเหรอ? หนังหนากันมากเลยเหรอ? หรือพี่คนเดียว ที่ผิวบางเกินไป. ใจเย็น ๆ ยาย..เอาทีละเรื่อง. ทำแต่ละเคสให้จบเป็นเรื่อง ๆ ไป. ตอนนี้ไปนอน...จบงานเดือนนี้ ไปพบผู้ใหญ่ได้แล้ว...เตรียมเอกสาร เตรียมตัวให้พร้อม พี่ไม่มีอะไรจะเสีย ขอแค่ให้เราได้นอนตายตาหลับ เรายอมได้หมดทุกอย่าง ยอมหมดทุกอย่างจริง ๆ . รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 2 กุมภาพันธ์ 2563 0:23:40 น.

วันนี้ดีมาก.. เหนื่อยแต่เช้ามืดนะ. ลค.ปลุกขึ้นมาให้ออกใบเสร็จ...สะอึกตั้งหลายที นึกว่าจะไม่หาย น้ำก็กินไม่ได้. พอเสร็จกิจ ก็หายดี เลยนอน. แบบไม่ไหวแล้ว พอสายก็เหมือนจะตาย มีคนโทรปลุกอีก จะให้ออกใบเสร็จ จะบ้าเหรอ? ชั้นห้าเดินขึ้นเดินลง เวลาปกติ ก็ไม่เป็นไร แต่อินี่ ไม่มีแรงไง ต้องเซฟแรงป่ะวะ จ้างให้ก็ไม่ลง อิเลว 555555555555555555555555555 ........................ เมื่อคืน นอนไม่ได้เลย ทั้งคืน. มาหล่น ๆ ตอนใกล้จะตีห้า สะดุ้งตอนเขาโทรปลุกคือใกล้จะหกโมงเช้าแล้ว. วันนี้อาการเลยสะลึมสะลือทั้งวัน. บังคับตัวเองให้หยุดยานอนหลับ หยุดกินกาแฟ ไม่ใช่สิ ต้องใช้คำว่าเลิกเลยสินะ. เดินผ่านร้านกาแฟแล้วตาละห้อย. ปรับการกินมาหลายวัน เริ่มถ่ายเป็นปกติแบบไม่ต้องพึ่งอะไรแล้ว. ปัญหาใหม่ที่เจอคือ เบื่ออาหารมาก. เบื่อหรือ ไม่มีอะไรกินฟร่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น่าจะไม่เหลืออะไรให้กินมากกว่า กับข้าวเต็มตู้เลยนะ แต่ต้องประกอบเอง กินอ่อมแซ่บทุกวัน มันก็เบื่อไหม? คนอะไรกินดอกไม้เป็นอาหาร กุนี่ไง เหมือนจะต้องกลับไปพึ่งอาหารเม็ด. ถ้าพี่ไม่รอด ...แล้วจะมีแรงไปทำอะไรได้. ทุกวันนี้ รู้สึกเหมือนตัวเอง ถือศีลตลอดเวลา มากกว่านี้ก็ร่างทรงแล้วค่ะ แค่ยังไม่มีอะไรมาประทับร่าง ก็เท่านั้น 5555555555555555555555555555555555555555 5555555555555555555555555555555555555555 5555555555555555555555555555555555555555 ข่าวดีของ สธ. วันนี้ทำให้จิตใจเราเบิกบานและพองโต อีกใจหนึ่งก็รู้สึกผิดหวังในตัวเอง ทำกระแดะจะอ่อนแออ้อยสร้อยสำออยไปเรื่อยเปื่อย. เมื่อไรจะหายขาดจากอาการสร้นตรีนหมาเน่าวะคะ. นังยาย..พี่รู้นะ ว่าเมิงต้องการอะไร? แต่กุให้เมิงไม่ได้ไง ..กุจะไม่ตามใจเมิงเด็ดขาด. เมื่อไรที่กุตามใจให้เมิงทำอะไรก็ได้ทีไร กุก็อ่อนแรงอ่อนแอทุกที. กุไม่ได้มีเวลาว่างมากมายที่จะมาใช้เวลาชีวิตเรื่อย ๆ อีกแล้ว ..เวลาพี่มีจำกัด.. แล้วมันก็มีค่ามากด้วยนะ. วันนี้ วันที่๕ผ่านไปแล้ว เริ่มชินกับการฝึกตัวเองแบบนี้ มันไม่ได้รู้สึกยากอะไรแล้ว..แต่มันต้องทำหน้าที่ อื่นควบคู่ไปด้วย. ยากกว่าการทำความดี ก็คือ การรักษาความดีให้คงอยู่นี่แหละ. ซาบซึ่งกับทุกสถานการณ์. เราจะไม่ยอมกลับไปกินนอนกลางถนนกันอีกแล้ว มาไกลเกินกว่าจะกลับไปใช้คำว่ายอมแพ้ หรือ ล้มเลิก. ......................................... กำลังใจมาเต็ม... เต็มที่กับทุกสิ่งตรงหน้านะยาย. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 2 กุมภาพันธ์ 2563 23:35:31 น.

วันนี้เงียบ ๆ นะ.. เพิ่งจะผ่านอุปสรรคก้อนใหญ่มาได้ แทนที่เราจะดีใจกระโดดโดดเต้นกันทั้งบ้าน มันช่างตลกร้าย ชาวบ้านร้านตลาดเขากู่ก้องกันทั่วโลก แต่คนในบ้านเราแซะกันไปมา ค่อนแคะคนกันเอง คนในไม่รักกัน แล้วคนนอกเขาจะมารักเราได้ยังไง? ต้องอดทนกันไปอีกถึงไหน? ทำได้แค่เงียบ บางทีอยากสะเหล่อไปถามว่า นี่โง่จริงหรือแกล้งโง่ หรือ ไม่มีความสามารถหาแหล่งข่าวที่เป็น จริงได้ หรือ เกรงว่าทำอะไรลงไปจะเหมือนกลืนน้ำลายตัวเอง อย่างนั้นเหรอ????? งงใจ.. ไม่ได้ท้อหรอก ..เพราะก็รู้แหละ ถึงจะได้รับการประโคมหรือไม่ สุดท้าย ข้อเท็จจริงที่เป็นจริง มันก็ย่อมเป็นจริงอยู่วันยังค่ำ กับคนประเภทมุมมองความคิดตื้นเขิน ก็ต้องไปให้เป็นไปตาม ยถากรรม. ชีวิตตัวเอง ยังทำให้มีความสุขเองไม่ได้ วนเวียนว่ายอยู่แบบนั้น. เราทำอะไรมากไปกว่า การเฝ้าดูไม่ได้. ....................................... อยากจะแสดงความดีใ่จ แต่มองไปรอบกาย ไม่มีเพื่อนร่วมอุดมการณ์เลยสักคน. อยู่ในสภาพไข่แดงอีกเช่นเคย. แต่ไม่เป็นไรหรอก..ยังไงเสีย พี่ก็รู้เสมอว่า คนทำงานนั้นซุกตัวอยู่ตรงไหนบ้าง.. เรารู้ว่าเราต้องทำอะไร เรารู้ว่าเราต้องไปที่ตรงไหน แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้วป่ะวะ .................................. นอกจากจะไม่มีการชื่นชมกันในบ้านเดียวกันเองแล้วนะ ยังจะเอาข่าวคนบ้ามาประโคมกันอีก. "เย๊ะ สดอย่างไรให้ปลอดภัย" คอร์สบันลือแผ่นดิน ที่จะมีในวันพรุ่งนี้ คอยดูค่ะ ว่าเจ้าหน้าที่บ้านเมือง จะปล่อยให้สิ่งมีชีวิตชนิดนี้แพร่เชื่อตรรกะเพี้ยน ๆ นี้ จนทำอันตรายไปทั่วหรือไม่ .. พี่เสียใ่จ จนหมดน้ำตาแล้ว ทุกวันนี้พอเจออะไรกระทบใ่จ มันเปลี่ยนจากเค้นน้ำตา เป็นระเบิดหัวเราะได้ง่าย ๆ แหมๆๆๆๆ ตะละเรื่องที่ส่งมาให้นะคะ คุ๊ณณณณขาาาาา ..................................... กลับไปย้อนดูวันเวลาเดียวกันในอดีต. ชีวิตช่วงไหน ที่มันรู้สึกอย่างไร พอวนกลับมาอีก มันก็จะได้รู้สึกแบบนั้น ตึง ๆ นะ ช่วงนี้ พอเข้ามีนาคม นี่เสียใจอย่างหนัก จะไปคลายก็กลาง ๆ เมษายน วนลูปนี้ทุกปีเลยสินะ. ปีที่แล้วมีคนตายตั้งสองคน ที่ทำให้พี่เศร้าแบบหลั่งน้ำตา ปีนี้ดีจัง ยังไม่มีใครที่จากไป ทั้งจากเป็นและจากตาย แล้วทำให้เราเสียใจขนาดนั้นเลยสักคน. สัตว์เลี้ยงไม่มีตาย เพราะไม่เหลือให้เลี้ยง 55555555555 ร่างกายของเรามันฉลาดนะ. หกวันแล้วนะ ที่เลิกกาแฟ หกวันแล้วที่ผ่านการฝึกให้ตัวเองนอนและตื่นตามเวลา มีง่วง ๆ หงอย ๆ อยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร วันนี้กินข้าวได้เยอะ เด็กอ้วนกลับมาอยู่เป็นเพื่อนเร็วขึ้น. ลูกน้องตำส้มตำไทยให้กิน เอามาให้และบอกด้วยความภาคภูมิใจ "ไม่ใส่ปลาร้า" อินี่ก็ตักเข้าไปคำใหญ่ เพราะโหยของอร่อยมาหลายวันแล้ว พอกินเข้าไป ฮึ อร่อย ไหนดูซิ อิห่านจิก กุ้งแห้งเต็มจานเล้ยยยยยย ภายใต้คำว่า "ไม่ใส่ปลาร้า" 55555555555555555555555555555555555555 เมิงจะฆ่ากุหรือยังไง???? คนใกล้ร้ายที่สุด!!!! ....................................... อย่าอ่อนข้อให้ความต้องการของตัวเองนะยาย.. กำลังไปได้ดี เมื่อจำเป็นต้องเร่ง ก็จงเร่งให้ดีที่สุด เผื่อว่า เมื่อไรที่เราอ่อนแรง เราจะได้พักได้อย่างสบายใจ. ภาวนาเลย ...อย่าให้ต้องเดินมาถึงจุดที่ พี่ต้องเลือกระหว่าง ภาระอันยิ่งใหญ่ กับ คนใกล้ตัว. อย่าได้เอาความน่าหนักใจอันนี้มาให้ เพราะอย่างไรเสียพี่ก็เลือกไปแล้ว. เลือกแล้วว่าจะทำอะไร..ตัดสินใจให้แน่วแน่ และไปจนสุดทาง. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 4 กุมภาพันธ์ 2563 1:29:21 น.

พยายามมาก..ที่จะเข้าใจตัวเอง.. บางคนว่า ปากไม่ตรงกับใจ ไม่จริงอ่ะ จริงใจที่สุดในสามโลกก็กุนี่แหละ จะมีใครปากหมาและพูดตรงได้มากเท่าอิยาย. วันนี้เริ่มปวดหัว..ความขัดแย้งในตัวมันมากขึ้นทุกวันๆๆๆ เหนื่อยใจจริง..คนบ้าอะไร ต้องมานั่งฝึกจิตใจ กำหนดลมหายใจ ตลอดเวลา แต่ละย่างก้าว ก็ต้องก้าวเดินด้วยกำหนดสติ รู้สึกนึก ยอมรับสภาพจิตใจตัวเอง ถ้าคนปฏิบัติธรรม ยิ่งปฏิบัติ มันก็คงจะยิ่งมีความปิติสิถูกไหม? หรือเปล่า???? มันก็พอมีอยู่บ้างนะ ปิติ มีตลอดแหละ มีเสมอทุก ๆ เวลาเลย จะว่าไป ก็ชอบตัวเองใบแบบนี้.. รู้สึกตัวเองมีสติกำหนดรู้สึกตัวทุกลมหายใจ และมันรับรู้ถึงความรู้สึกเจ็บแปลบแปลก ๆ หายใจขัดตลอดเวลา ทุกครั้งที่โดนขัดใจ เป็นเช่นนี้เสมอ ทุกวัน ทุกเวลา เผลอไม่ได้ เผลอเมื่อไร ก็ต้องกลับมาทะเลาะตัวเองทุกครั้ง มันจบด้วยการด่าตัวเองทุกครั้ง แล้วสุดท้ายก็นั่งหัวเราะ. ไม่ใช่เก่งอะไร แต่กุก็ไม่มีแรงจะร้องไห้แล้วป่ะวะคะ. ตลกอ่ะ ..กี่วันมาแล้ว. ................................. ไปขอหาหมอขอยามาปรับเคมีในสมองซะดีกระมัง คงจะทำให้ชีวิตสงบและเชื่องช้าขึ้น และถ้าพี่กินยา แล้วพี่จะคิดน้อยลงเหรอฟร่ะ???? ตามทฤษฎีบอกว่า มันเกิดจากการที่สมองมันหลั่งสารผูกพันออกมาแล้ว เนี่ย ๆ เกลียดรู้สึกแบบนี้ เสียวสันหลัง ร้อนวูบวาบ เป็นเHี้ยไรล่ะ ... ร่างของกุ สมองก็ของกุ กุก็ต้องควบคุมได้ป่ะวะ เสร็จแล้วทะเลาะกับตัวเรียบร้อยก็ไปนอนข่มตาและไม่หลับ เหมือนเดิม...พอเลยเวลาก็ขึ้นมากรอกยาใส่ปาก. ให้มันได้อย่างนี้สิ. บางทีก็คิดนะ ...กุเดินผิดทางรึเปล่าวะคะ???? ...................................... เบื่อจะเพ่ง เบื่อจะหาเหตุผลซัพพอตความคิด บางที ก็รู้ตัวนะ เป็นพวกชอบทำอะไรในทางตรงกันข้าม ถ้าสั่งห้ามจะรีบทำ แต่ถ้าบอกให้ทำ จะไม่สนใจ หรือเพราะเราไปสั่งห้ามใจมัน มันก็เลยเกเรดื้อด้านซะ. ตามใจเมิงก็แล้วกัน เต็มที่เลยค่ะลูก อยากทำอะไร ทำไปโลด กุยอมแพ้แล้ว กุปล่อยแล้วจริง ๆ กุเบื่อจะงัดข้อกับตัวเอง กุขออย่างเดียว ได้เวลาต้องทำอะไร เมิงต้องใส่ใจกับสิ่งตรงหน้าตามหน้าที่ให้ดีที่สุด. ได้เวลากิน เมิงต้องกินให้กุอย่างเอร็ดอร่อย ได้เวลานอน เมิงต้องนอนให้มีความสุขและหลับให้สนิท ได้เวลาตื่น เมิงต้องลุกขึ้นเหมือนเปิดสวิตซ์เดียวนั้นเลย. เอาสิ กุก็อยากจะรู้ ร่างเน่า ๆ ของกุที่แทบจะทำอะไรไม่ไหว แล้วเนี่ย จะมีปัญญาขวนขวายสรรหาความวุ่นวายให้ชีวิตกันอีก เท่าไร กุอยากให้เมิงอยู่สงบ ๆ เมิงไม่ชอบใช่ไหม? ต่อต้านกุใช้ไหม? เอาสิ ..อย่าทำอะไรทำ. อยากเสือกอะไรก็เสือกไป เรื่องของเมิง สาระไม่ได้จะมี แต่ก็สะแล๋นอยากจะไปสอดรู้สอดเห็น ไม่เห็นมีอะไรพัฒนาหรือคืบหน้าให้มีความน่าตื่นเต้นเลยสักนิด โด่วววว คนพิการแขนขายังน่าติดตามกว่าตั้งเยอะ ความตั้งใจไม่เคยด้อยไปกว่าพวกมือเท้าดีดีแต่สมองและจิตใจพิการเอาแต่บ่อนทำลายตัวเองไปวัน ๆ คนจำพวกนี้น่ะเหรอ? ที่เมิงอยากวนเวียนๆๆๆๆๆ มีไว้ในชีวิต. กุบอกให้ออกห่าง แต่เมิงก็ยังดื้นด้านสันดานควายเผือกตัวเมียตกมันอิเHี้ย ไป๊ อยากทำอะไรก็เชิญ. นังยาย.... เมิงด่ากุแรงเกินไปป่ะวะ. ............................... ไม่ไปดูล่ะ รีบดูๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 5555555555555555555555555555555555555 5555555555555555555555555555555555555 5555555555555555555555555555555555555 5555555555555555555555555555555555555 กุไม่ดูแล้ว..ก็ได้วะ กุขอโทษ. แล้วกุยังต้องไปรับยาปรับเคมีไหม? 5555555555555555555555555555555555555 5555555555555555555555555555555555555 5555555555555555555555555555555555555 ยาที่มีอยู่ เมิงกินให้หมดก่อนค่ะยาย โฟลิกแดรกเข้าไปค่ะ เลือดเมิงจางฉิกไหเลยค่ะ คิดแล้วก็เหมือนคนที่เจอวันนี้ โทรมาสองรอบ เรื่องเยอะ ดูคุณหนู ผช.ก็ดูจะเป็นห่วง จะนั่น จะนี่ บลาๆๆๆๆๆๆ อยากได้ห้องหรูหรา พอบอกราคาไป เออราคานี้ก็โอเคแล้วนะครับ แต่ผมอยากได้แบบตึกโน้นนน เมิงจะเอาหรู เมิงก็จ่ายเพิ่ม ก็แค่นั้นว่ะค่ะ หรือถ้าเมิงไม่พอใจ เมิงไปหาเอาข้างหน้า เยอะแยะไป ตรงนั้นตรงนี้ ไปดูเองนะคะ สุดท้าย ก็โอนเงินมาจอง. ได้เวลานอนแล้วยาย...จบ แยก. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 4 กุมภาพันธ์ 2563 23:58:47 น.

วันนี้ทำได้ดีนะ...ไม่ได้ดั่งใจไปเสียทุกอย่าง แต่ก็ไม่ได้ทำร้ายตัวเองจนเกินไป. ใจมันนิ่งพอ ที่จะรับรู้รู้สึกนึกคิด ที่เกิดขึ้น ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะงานเยอะมากจนไม่มีเวลาให้เผลอใจ. คิดถึงแต่ละช่วงเวลาหนัก ๆ ที่ผ่านพ้นกันมา เราผ่านมันมาได้ยังไง แต่ละเคสไม่ใช่ง่ายดายเลย เคยใกล้ตายกี่ครั้ง เคยถูกทำร้ายกี่หน เคยผิดหวังกับตัวเองมาเท่าไร เคยทำให้เสียใจเพราะคนใกล้ตัวกี่ทีแล้ว.. แต่ก็ผ่านมาได้ทุกทีป่ะ??? ไม่เคยนึกโกรธใครเลยนะ แต่เมื่อมันถูกทำให้เสียความรู้สึกไปแล้ว จะให้เรากลับไปและมีความรู้สึกเหมือนเดิม มันก็ทำไม่ได้หรอก. เวลา สายน้ำ ความรู้สึก สามสิ่งที่ไม่อาจย้อนกลับคืนมาได้. วันนี้ฟังยายป๋อมแป๋ม พูดไว้ดีมาก. ยายบอกว่า ตอนยายเสียใจแล้วเก็บกดความรู้สึกนั้นไว้ โดยไม่ได้รับการแก้ไข ไม่ได้รีเซ็ต มีคำพูดหนึ่งที่มาปลดล็อก ออกได้ "เราเป็นคนธรรมดาไหม?" เออว่ะ เราก็แค่คนธรรมดา เราไม่ได้เป็นผู้วิเศษไม่ได้แข็งแกร่งเกินใคร ทำไมเราจะร้องไห้ไม่ได้ ทำไมเราจะเสียใจไม่ได้ ทำไมเราจะอ่อนแอไม่ได้... เราจะไปสั่งอะไรมันเยอะแยะมากมาย หัวใจนะไม่ใช่ลูกน้องจะได้สั่งให้ทำอะไรก็ได้ตามต้องการ ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว ไม่ใช่ กายเป็นนาย ใจเป็นบ่าว (หืมมม อินี่ ขึ้นหน้า) พอมีคนมาพูดเข้าข้างเอาใหญ่เลยน้าาาา เมิงอินี่ 555555555555555555555555555555555555 555555555555555555555555555555555555 เดี๋ยวๆๆๆ อิเHี้ย หยุดทะเลาะกันชั่วคราวได้ไหม? พี่ต้องการให้เมิงสองตัวนี่สามัคคีกันโดยเร็วที่สุด. กุต้องเร่งรีบสะสางภาระกิจที่มีให้สำเร็จโดยเร็วค่ะ เวลาพี่มีจำกัด จะมาเพ้อเจ้ออะไรกันนักกันหนา พอแล้วค่ะ ...หมดเวลาแล้ว. ................................ เมิงจะเป็นอะไรก็ได้นะยาย ..จะสร้นตรีนหมาเน่าแค่ไหนก็ได้ แต่งานที่ถืออยู่ ก็ต้องทำป่ะวะ มันส่งผลกระทบในวงกว้างนะเมิง. ใครบ้างจะเดือดร้อนถ้าเมิงทำสิ่งนี้ไม่สำเร็จ สำเหนียกไว้สิ. เมิงจะมานั่งร้องไห้จนตายไปมันก็ไม่อาจทำให้ความรู้สึกผิดอันนี้ หายไปได้ ..เมิงจะทำความดีทดแทนสักกี่หมื่นแสนครั้ง มันก็จะไม่สามารถทดแทนความผิดพลาดเพียงครั้งเดียวที่มันฝังลึกในใจไปได้ เพราะฉะนั้น..ตั้งสติดีดี. รีบเดินตรงไปข้างหน้า...หมดเวลาแวะเวียนหาสร้นตรีนหมาข้างทางแล้ว...ฝังกลับมันซะ แล้วปลูกดอกไม้ให้เบ่งบาน. บางครั้ง..ก็ต้องรู้จักที่จะแข็งใจ และปล่อยในเรื่องที่ควรปล่อย. คนเรามันจะรู้จักที่จะเอาตัวรอด ต้องรู้จักที่จะพัฒนาศักยภาพตัวเอง มนุษย์เป็นสิ่งมหัศจรรย์ ที่มักจะทำร้ายตัวเองถ้าไม่รู้จักยับยั้งความต้องการใฝ่ในทางมืด.. คนทุกคน มีทั้งด้านมืดและด้านสว่าง ไม่มีใครจะสว่างได้ตลอดไป และไม่มีใครจะอยู่กับความมืดตลอดไป. เปิดประตูออกไป...เอาตัวเองออกไปแหวกว่ายกลุ่มเมฆฝนจนค้นพบกับแสงตะวันวันใหม่ให้ได้. .......................................... บอกแล้วไง... เราไม่มีสิทธิ์เลือกผู้คนหรือสถานการณ์ในชีวิตได้หรอก. ถ้าเลือกได้ เราก็คงอยากอยู่แต่กับสิ่งแวดล้อมดีดี ผู้คนน่ารัก..ชีวิตก็จะราบเรียบไร้อรรถรส และถ้าชีวิตมีแต่ความราบเรียบ มันจะเกิดการยกระดับจิตวิญญาณกันได้ยังไง.. เพราะฉะนั้น..จงภูมิใจเถอะ ที่วันนี้ยังหน้าด้านมีความสุขอยู่ได้. และถ้าเป็นเมื่อก่อน หรือ ถ้าเรายังมีเพื่อนแวดล้อมอยู่รอบ ๆ ตัว จุดหมายของหลายวันมานี้ คงจะเป็นร้านเหล้ากลางซอย. ไม่รู้จะบอกว่า เสียดาย หรือ เสียใจดี ...อดแดรกเลย 555555555555555555555555555555555555555555 จงยินดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นเถอะ..เพราะแทนที่เราจะเลือกวิธีการมากมายให้ตอบโต้กับทุกแรงถาโถมที่กระหน่ำกันเข้ามา แต่เราก็ยังเลือกที่จะเพิ่มน้ำหนักให้ตราชั่งข้างขวาของตัวเอง แล้วจะให้กุไปเอาน้ำตาที่ไหนมาใช้วะคะ???? ไม่มี ..ไม่ได้หลอกตัวเอง เก็บกดไหม? ก็ไม่ได้เก็บกดอะไรขนาดนั้นป่ะ แต่พี่ก็ไม่จำเป็นต้องไปประจานตัวเองให้ใครฟังป่ะวะ ไร้สาระ ...เมิงต้องเห็นใจท่านผู้มีอุปการะคุณที่เป็นผู้ใหญ่บ้าง ควรให้้เกียรติวุฒิภาวะของตัวเองบ้าง. คนแค่ไม่กีี่คนที่ไม่ได้มีอิทธิพลอะไรกับชีวิตเราเลย กับคนที่เขามีพระคุณกับเรามากมายหลายคน ที่เขารักและเป็นห่วงเรา ...เราเลือกที่จะแสดงออกให้ใคร สบายใจ. คิดได้ก็ปลงได้ ปลงได้ก็วางได้ วางได้ก็ปล่อยได้ ปล่อยแล้วว่าง ว่างแล้วเบา เบาแล้วสบายใจ. ช่างมันเถอะ. อยากทำอะไรก็ช่างมันเถอะ อยากจะเป็นอะไรก็ช่างมันเถอะ. ธรรมดาจะตายไป. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 6 กุมภาพันธ์ 2563 2:08:00 น.

เมื่อวานคงเหนื่อยเกินไป..กว่าจะนอน กว่าจะได้หลับ สรุปตอนเช้ามืดไม่ตื่น ..กว่าจะงัดตัวออกจากที่นอนได้ หมดไปสองเวลา ..น่าเสียดาย. เสียใจ แพ้ตัวเองอีกแล้ว. แต่ก็ภูมิใจในตัวเองมาก ที่ยังอุตส่าห์พาตัวเองขึ้นไปเก็บตะวัน มาจนได้ เก่งจริง ๆ . ช่วงนี้ ต่อมความอยากไม่ทำงานเลย. ไม่อยากเขียนละ..เบื่อ. เบื่อทุกสิ่ง. ได้หนังสือมาหลายเล่ม ..ชอบทุกเล่ม ที่สำคัญคือ ได้ฟรีจร้าาาาาา. คือ ดีตรงนี้ รู้สึกโชคดีเหมือนได้ทองมาหลายก้อน. คนทิ้งนี่ก็ช่างกระไร. ทำไมใจร้าย ยินดีต้อนรับนะ ยินดีต้อนรับเข้ามาเป็นสิ่งของของฉัน. หนังสือของฉันจะได้รับการดูแลอย่างดียิ่งที่สุด. ................................... ความสุขของวันนี้ คือ การได้เห็นพัฒนาการของคนที่เราเฝ้ามอง แค่ได้เห็นความดีของใครบางคน แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้ว ความสำเร็จของวันนี้ก็คือ การที่ได้เห็นว่าคนทำงานกระเตื้องขึ้นมา ถึงมันจะไม่ได้เป็นไปในแบบที่เราต้องการทั้งหมด แต่มันก็มีการขยับบ้าง ดีกว่าปล่อยให้กระแสสังคมวิ่งสู่ที่ต่ำทรามลงทุกวันๆๆๆ ความภูมิใจของวันนี้ก็คือ การที่เราได้พยายามหักใจตัวเอง วันนี้เป็นวันที่เก้าแล้ว ที่พี่เลิกดื่มกาแฟ ตอนเลิกเหล้าว่ายากแล้ว มันยากตอนที่เราต้องปฏิเสธคนที่ยื่นแก้วเหล้าให้ด้วยไมตรีจิต พอเราตั้งมั่นตั้งใจยืนยันว่า เลิกแล้วจริง ๆ เขาก็ไม่ชวนอีกเลย กาแฟก็เช่นกัน มันมีโอกาสหวนไปเสมอ แก้วกาแฟที่รักยังอยู่ครบทุกใบ กล่องใส่กาแฟทุกแบบทุกยี่ห้อก็ยังอยู่ อุปกรณ์ยังครบ จะกลับไปดื่มเมื่อไรก็ได้ คิดถึงตลอด พฤติกรรมที่รู้สึกหงุดหงิดก็ชงกาแฟ วันนี้หงุดหงิดหยิบนมขึ้นมาเปิดกิน น่าภาคภูมิใจจริง ๆ กุเอาชนะใจตัวเองได้ว่ะค่ะ อย่างน้อยก็เลิกกาแฟได้แล้วจริง ๆ เว้ยยย. ช่วงนี้ มีความพยายามจะตื่นขึ้นมาใช้ชีวิตให้เร็วขึ้น. และปิดสวิตซ์ชีวิตให้เร็วขึ้นเช่นกัน. เก่งจังนังยาย. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 7 กุมภาพันธ์ 2563 0:14:26 น.

ทำความดีต้องฝืนใจ..ถ้าฝืนใจไม่ได้ ก็เอาดีไม่ได้ การทำงานก็เช่นกัน. ถ้าไม่ฝืนใจทำเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย..เราก็จะทำมันไปเหมือน ซังกะตาย ไร้ชีวิตชีวา และย่ำอยู่กับที่. การพัฒนาคนก็เช่นกัน. มันไม่ใช่เรื่องง่ายดายเลย ..ในหลากหลายทฤษฎี การจะยื่นมือเข้าไปในโลกส่วนตัวของใคร นั่นหมายถึง เขาจะต้องแสดงความต้องการ และเปิดประตูเพื่อต้อนรับกระแสความคิดเพื่อรับความช่วยเหลือ หรือ ถ้าไม่เช่นนั้นมันก็ไม่ต่างอะไรกับการคุกคามละเมิดสิทธิ์ส่วนตัว. พี่ว่า พี่โชคดี ที่มีผู้คนผู้ทรงศีลล้อมรอบกาย..มีครูดี มีกัลยาณมิตรที่ดี. เมื่อใดที่เราหล่นไปในเหวของความทุกข์ เราจะตกอยู่เช่นนั้นไม่นาน ..เมื่อไม่ปรุง ไม่แต่ง ไม่ซ้ำเติม เมื่อเวลาผ่านไป เราก็จะลุกขึ้นมาได้เอง. .................................. ยังไงก็ขอบใจ.. ที่นำเอาความห่าเหวมาให้ได้รู้จัก รู้สึกได้กำไร กับ สถานการณ์นี้มากมาย มันพาให้เราไปรู้จักสังคมที่ ปกติ คนอย่างพี่ไม่น่าจะไปเห็นได้ง่าย ๆๆๆ น่ารักจริง ๆ ยังไงก็ขอให้เจริญ ๆ ๆ กันทุกคนนะ. มันทำให้เรามองโลกได้ครบทุกด้าน ทั้งมืดและสว่าง ทั้งตื้นลึกหนาบาง ครบทุกมิติ ลึกเข้าใจถึงในหัวใจคน เห็นความต้องการ เห็นกิเลสตัณหา เห็นแม้กระทั่งเมื่อมองย้อน มายังตัวเอง. ยังไงก็คุ้มอ่ะ ..ได้มากกว่าเสีย โดยเฉพาะการได้ฝึกใจตนเอง. ใครจะไปคิด ว่ากินกาแฟมาเกือบสามสิบปี อยู่ดีดี ก็เลิกได้ซะงั้น. ก็เอาสิ ... เลิฟและรัก ขนาดไหนก็ยังละเว้นได้. ก็ไม่ได้กะเกณฑ์ว่า ตัวเองจะต้องออกไปจากวงโคจรนี้ เมื่อไร ยังไง วิธีไหน อยากทำอะไรก็ช่างมันเถอะ. แพ้ตัวเองบ้าง ชนะตัวเองบ้าง สนุกสนานดี ตื่นมาต้องหาวิธี กำหนดใจตัวเอง. เปลี่ยนแปลงวิธีไปทุก ๆ วัน เพราะเราจะหลอกตัวเองด้วยวิธีเดิม ๆ ไม่ได้ พอใจมันรู้ทัน มันก็รั้นจะเอาให้ได้ ..เลว. 555555555555555555555555555555555555555 วันนี้ ได้สูตรการหลับนอนมาใหม่ ด้วยวิธี นอนเก้าสิบนาที ตลกดี กุต้องตั้งนาฬิกาปลุกคืนหนึ่งสักกี่ครั้ง. 55555555555555555555555555555555555 ...................................... คืนนี้ของปีที่แล้ว..ไปลพบุรี แล้วตอนเช้าก็มีข่าวใหญ่ที่สะเทือนทั้งแผ่นดิน. ก่อนจะมีข่าวใหญ่ อยู่ดีดี กล้องถ่ายรูปตัวโปรดก็หล่น จนหน้าปัดแตก ร้าวรานใจมาก. พอขึ้นไปที่ศาลพระกาฬ ..เขาบอกว่า "อย่าไปคิดมากเกินหน้าที่ อย่าไปกังวลให้มันมากนัก" ตอนรับข้อความมา ก็ยังงงว่า หมายถึงอะไรฟร่ะ.. พอมาดูข่าวเท่านั้นแหละ วันทั้งวันไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรเลย พอกล้องตกนะ เราเที่ยวต่อไม่ได้แล้ว ใจมันไม่มี ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น? พอกลับห้อง ถามน้องเรื่องข่าว เท่านั้นแหละ ต่อมน้ำตาแตก แล้วก็เครียดเช่นนั้นตลอดวัน. ก็ได้แต่ลุ้น และถามใจตัวเองว่า "เราจะต้องปล่อยทุกอย่างที่ทำมาให้เป็นเช่นนี้จริง ๆ หรือ?" เราจะต้องกลายมาให้คนทำลายเสียเอง ทั้ง ๆ ที่เราเทิดทูนเพื่อรักษามาตลอดอย่างนั้นเหรอ?? ความสับสนอลหม่าน ความเจ็บร้าวของแผ่นดินแผ่ซ่านไปทั่วร่าง และทั่วทั้งแผ่นดิน. พอปลงได้ ตกดึก ..ก็มีข่าวใหญ่ออกมาระงับเหตุการณ์ที่วุ่นวายมาทั้งวัน. ความรู้สึกทุกอย่างมันยังตรึงในห้วงคำนึงไม่หายไปไหน.. ผ่านมาแล้ว..ผ่านมาไกลแล้ว. ตอนแรกก็ไม่เข้าใจ ..ว่าทำไมพี่ถึงยังต้องรักษาความดี ไม่ให้ตกบกพร่อง ..พอได้มาเห็นข่าว อ้อ คนจังไรมันยังไม่ยอม หยุดนี่เอง. หายเลยค่ะ..หายเถอะค่ะ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้วค่ะ. แต่ก็ชอบนะ...เอาสิ ทรมานกันเข้าไป ปลูกสิ่งใด ได้สิ่งนั้น. ถ้าเราวางแผนสำหรับหนึ่งปี จงปลูกข้าว ถ้าเราวางแผนสำหรับสิบปี จงปลูกต้นไม้ และเมื่อเราวางแผนสำหรับร้อยปี จงปลูกผังความรู้ให้ผู้คน. ผ่านตรงนี้ไปได้... จะพยายามไม่กลับไปเดินทางเก่าแน่นอน. ขอเวลาพี่ได้จัดการ กับความห่าเหวก้อนนี้ให้สำเร็จก่อนเถอะนะ. สัญญาต่อไปจะระวังการรับรู้ให้ดีกว่านี้. เราคงได้แต่รับรู้ แต่อย่าตัดสิน และอย่าใช้ความรู้สึกตัวเองตัดสินใจว่า ใครน่าสงสาร ใครควรได้รับความยุติธรรม เพราะความยุติธรรมของแต่ละคน ...ไม่เหมือนกัน. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 8 กุมภาพันธ์ 2563 1:07:48 น.

จะนอนหลับได้ยังไงล่ะคืนนี้..ต้องกรอกยาใส่ปากอีกเช่นเคย. เหตุการณ์วันนี้มันสะเทือนใจและสลดหดหู่มาก วันนี้วันพระนะ นอกจากผู้คนจะไม่ให้ความสำคัญกับการถือศีลแล้ว ยังฆ่าฟันกันเป็นผักเป็นปลา โกงกัน จะว่าไป คนบ้านเราก็ทำผิดศีลกันทุก ๆ ข้อนั่นแหละ ผิดมากผิดน้อยแล้วแต่คน ๆ ไป พี่เองก็มีผิด ..เช่นวันนี้ จะได้เวลาละศีลอยู่แล้ว ลงมาปุ๊บ หิว อยากกินก๋วยเตี๋ยว ก็เดินไปร้านก๋วยเตี๋ยว แล้วสั่งกินเลย ลืมดูเวลาว่า กินได้หรือยัง.. มารู้ตัวอีกตอนต้องไปรายงานความคืบหน้า...ตลกร้ายจัง. ไม่รู้จะคิดอะไรต่อ.. ตอนแรกว่าจะเขียนจม.หานังกระต่ายน้อย เล่าถึงย้อนรอยการเดินทางไปละโว้เมื่อปีที่แล้ว แต่ณ ตอนนี้ มันไม่ใช่ประเด็นสำคัญอีกแล้ว ใจมันมีตัวสถานการณ์ใหม่เข้ามาคั่น ที่ไม่รู้ความเป็นตายอีกหลายคน ทุกคนล้วนบริสุทธิ์ สิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกก็คือ อย่าใช้ชีวิตด้วยความประมาท อย่าคิดว่า ชีวิตเรา ไม่มีความเสี่ยงใด ๆ เพราะเราไม่มีทางรู้เลยว่า เราจะพลอยซวยและถูกปลิดลมหายใจไปเมื่อไร.. มีใครคิดเหรอ? เดินห้างอยู่ดีดี โดนกราดยิงซะอย่างนั้น. เศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกหลายวันที่ปวดปร่ากันมา มันเทียบไม่ได้เลยกับความรู้สึกวันนี้.. ทำไม พี่ต้องรู้สึกเสียใจกับการกระทำของคนอื่น ทำไม รู้สึกแย่ถูกครั้งที่เห็นใครถูกกระทำ ทำไม ไม่เคยทนได้เลย เวลาเห็นใครว่าร้าย กล่าวร้าย ละเมิดใคร กุจะใส่ความรู้สึกให้คนพวกนั้นทำไมฟร่ะ?? ทุก ๆ ครั้งที่เห็นคนอื่นทำเลว หรือ แค่มีความดีอยู่ตรงหน้า แล้วไม่ทำ ทำไมพี่ต้องอึดอัด เสียใ่จ ทำไมฟร่ะ?? ทำไมเสียใจ .. โดยเฉพาะเวลาที่เห็นคนที่เป็นแม่พิมพ์ พ่อพิมพ์ คนที่ต้องไปนำคนอื่น ไปสอนคนอื่น เมิงควรจะดีแบบหมดจดป่ะ เมิงควรจะก้าวพ้นกิเลสตัณหาแห่งตนป่ะ เมิงยังละเว้นอะไรไม่ได้เลย แล้วแวดล้อมบริบท สัมคมในวันข้างหน้าจะอยู่กันยังไง เราจะมีอะไรค้ำยันไม่ให้มันล่มสลาย. ทำไมเจ็บร้าวไปหมดทั้งใจ..มันไม่ได้เกี่ยวกับกุป่ะวะ เสียใจ เสียใจจริง ๆ . พอแล้ว ขี้เกียจร้องไห้. กอดดดดดดดดดดดดดดดด.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 9 กุมภาพันธ์ 2563 0:31:10 น.

หมดคำจะพรรณนา.... สภาวะจิตใจตอนนี้ขัดแย้ง สับสน บอกไม่ถูกเลย. ร่างกายก็มาพาลเป็นอะไรก็ไม่รู้ มันเจ็บตรงทำแหน่งหัวใจ เหมือนถูกแทงจากด้านหลัง. นั่งนอนลำบากมาก. หายใจก็ลำบาก ตอนก้มสุญูดที่เหมือนโดนหอกปักกลางหลังแล้วกระทืบซ้ำ มันเจ็บจี๊ดๆๆๆ เหมือนไม่พอใจที่เราตั้งใจทำมากเกิน. มันอยากอยู่นิ่ง ๆ อยู่เฉย ๆ อยากปล่อย ไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว แต่อีกใจมันก็ค้านว่า เมิงหยุดไม่ได้นะ ถ้าไปไม่ถึง ถ้าหยุดกลางคัน เมิงจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต. หลับไม่เคยสนิทสักวัน. ทุกวันนี้การนอนไม่ได้มีความหมายอะไรสำหรับการพักผ่อน การตื่นให้ตรงเวลาสิ น่าสนใจกว่า. จิตใจมันมุ่งแต่จะตื่นรู้. ตั้งแต่ร้องไห้เมื่อคืน ...วันนี้ไม่มีแล้วน้ำตา. ไม่มีความรู้สึกอ่อนแอแล้ว และเมื่อคืน พอกลับไปเคลียร์อย่างที่เขาอยากให้กลับ เคลียร์เสร็จ ขำก๊ากกกๆๆๆๆๆ เลย. เสียใจครั้งสุดท้าย ก็ตอนที่รู้ว่า จนท.เสียชีวิต. ตอนนั้นยังไม่คิดอะไร คิดแต่ว่า อะไรจะเกิด ไม่มีใครห้ามได้ แต่พอทราบข่าวที่ยืนยันว่า จนท.เสียชีวิต มันนอนไม่ได้แล้ว ..ถ้าเราจะเจ็บจนตาย ก็ขอให้ได้ตายในสภาพที่เราทำเต็มที่แล้ว. ไม่ใช่งอมืองอเท้าร้องขอในใจ โดยที่ไม่ได้พยายามทำอะไรเลย. บางทีนะ การเจ็บตัว มันก็ยังดีกว่า การเจ็บปวดทรมานใจ. เจ็บตัวมันรู้ มันเห็นว่าเจ็บตรงไหน เจ็บอย่างไร จะแก้ไขเยียวยาได้ยังไง แต่ถ้าเจ็บในใจ มันไม่รู้ทางรักษาเยียวยาได้เลย ทำได้แค่เฝ้ามอง และคอยตอบตัวเองว่า สภาวะที่เกิดขึ้นนั้น คิดอะไรอยู่ รู้สึกยังไง?? พยายามหาเหตุผล ที่ไม่เคยมีเหตุผลซัพพอต. ..................................... เมื่อวานนี้ เหมือนเสียใจจวนเจียนจะสิ้นสติ กำลังจะขึ้นไปกรอกยาใส่ปากแล้วหลับแล้ว แม่โทรมาบอกให้กลับบ้านด่วน ไปคุยกับพ่อ เพราะไม่มีใครคุยกับเขารู้เรื่อง.. อิพี่นี่งงเลย โคตรงง คือปกติ ก็ไม่มีใครคุยได้อยู่แล้ว มีแต่พี่คนเดียว พี่พ่อพอจะฟัง แต่เรื่องที่ให้ไปเคลียร์บอกว่า ครูของพ่อจะกลับไปอยู่ที่เดิม แล้วก็ยุ่งกับน้อง อ้าว ยิ่งงงไปอีก. แล้วยังบอกอีกว่า น้องบอกให้พี่ไปคุยเพราะพี่มีของ คนมีของจะคุยกันรู้เรื่อง ขึ้นสิคับ ..กุอ่ะ คนปกติเว้ยยย ไม่มีอะไรทั้งนั้น กุยังไม่ได้ตกลงปลงใจจะเอาของใคร และกุก็ไม่เอาอะไรของใครทั้งนั้น อย่ามายัดเยียดให้กุมีอะไร กุไม่เอา. แต่สุดท้ายก็ต้องกลับไป ไปอย่างงง ๆ แล้วจะให้กุไปทำอะไร อารมณ์ที่แบบเศร้าตะกี้ ตอนนี้มันหายไปหมดแล้ว. ใจแรกคิดเลย พ่อกุจะเป็นไรไหม? อะไรของมันฟร่ะ อิหยังวะ พอไปถึงบ้าน ..บ้านปิดไฟเงียบ พ่อนอนหลับสบาย พี่สาวอยู่ข้างบน แม่กับน้องไม่มี แล้วเมื่อกี้คืออะไร??????????????????? ขึ้นไปเคาะห้องพี่สาว ถามว่า เกิดอะไรขึ้น พี่ก็งงเข้าไปอีก ไม่เห็นมีอะไรนี่ อ้าว ก็เรียกกุให้กลับบ้านให้กลับมาคุย คุยอะไร?? สักพัก โทรกลับไปหาแม่ พอแม่รู้่ว่าถึงบ้านแล้ว น้องแย่งโทรศัพท์ บอกกุคุยเอง "กุเอง" มันขึ้นคำนี้เลยปกติน้องจะเป็นคนไม่หยาบคาย มันจะตรงข้ามกับพี่ "เมิงอ่ะใคร" "กุเอง" "อิเHี้ย กุคนหรือผี อิสัส" "ต้นหูกวางไหม" "หูกวางอะไรไม่มี มีแต่บ้านเก่า" "ต้นหูกวางไหม" "เขาบอกว่าบ้านเก่าๆๆๆๆ" "ต้นหูกวางไหม ให้เขาพากุไป" "กุบอกว่า เขาบอกบ้านเก่า จะมาหูกวาง" "เมิงบอกเขาให้พากุไป ตรงไหนว่ามา" "อิสัสทางสามแพร่งไงทำเป็นโง่หน่อยเลย" "ได้สามแพร่งพากุไป" "กุบอกสามแพร่งบ้านเก่า ยังจะมาหูกวาง" "เออแค่นี้" แล้วก็ตัดสายไป ปล่อยให้กุงง... จนใกล้จะสว่างแล้ว นึกขึ้นได้ เหตุการณ์สงบรึยังฟร่ะ เลยส่งข้อความไปหาหลาน ถามว่าปกติรึยัง? หลานบอกว่า พอขับรถไปจอด เขาก็เดินลงไปเอง ลงไปหมอบ พอเรียกก็หาย แล้วก็จำอะไรไม่ได้เลย. 55555555555555555555555555555555555555555555 55555555555555555555555555555555555555555555 55555555555555555555555555555555555555555555 กุเกลียดความครูของพ่อจริง ๆ เลือกกุให้กลับไปคุย เลือกกุให้กลับไปบอกพ่อว่า ถ้าจะไปก็ไป ขอบใจนะ ถ้าดูแลกันและกันมา. จะอยู่ก็ได้ จะไปก็ดี แต่พ่อของพี่ ยังไปไหนไม่ได้ตอนนี้ พี่ไม่มีแรงพอจะทำอะไรต่อได้ ถ้ากำลังใจที่เคยมีอยู่ไม่ครบ. เราเสียสิ่งที่ดีที่สุดไปแล้ว เราไม่สามารถแบกรับอะไรเพิ่มเติมได้ และเราก็ไม่สามารถจะทำใจเสียอะไรไปได้อีกแล้ว. เราเสียสิ่งที่ดีที่สุดในแผ่่นดินกันมาหลายปีแล้ว ถ้าเราตั้งสติได้ดีจริง ต่อไปนี้ มันควรจะมีแต่ได้กับได้ แต่ ณ วันนี้ ก็พอมี พอได้เห็นสิ่งที่ได้มา แต่กว่าจะได้มา มันแลกด้วยมวลน้ำตาตลอดเลย. ..................................... เสียใจได้ไม่นาน. น้ำตายังไม่ทันได้ไหล. ยังไม่ทันได้สร้างภาพแห่งความโศกเศร้า แต่ชีวิตเรามันสั้นเกินไปป่ะ ที่จะมาปรุงแต่งอรรถรสของความเศร้ารันจวนใจ ไม่มีหรอก. เจ็บปางตาย ก็ต้องรีบลุงขึ้นมาให้ได้อยู่ดี. รักเมิงอีกแล้วนังยาย. เจ็บตัวแค่ไหน เจ็บปวดแค่ไหน ก็ยังหน้าด้านมีความสุขได้อยู่ดี รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 10 กุมภาพันธ์ 2563 0:18:26 น.

อยากพูดบางสิ่ง.. แต่สิ่งที่จะพูดออกไป บาปทุกคำ. ถ้าใส่ไปทั้งหมด น้ำหนักมันคงเท่าน้ำในมหาสมุทร. บางทีก็อยากรู้.. กุ กับ พ่อกุ เนี่ย ใครดื้อกว่าใคร??? ........................................... ต้องวางใจไว้ตรงไหน เพื่อไม่ให้มันตกหล่นล้มลุกคลุกคลาน พี่รู้นะ ว่าสิ่งที่จะทำ มันเป็นไปไม่ได้ ไม่มีใครเขาทำได้ แต่กุจะเอาอ่ะ มันคือเรื่องที่ควรจะเป็นไม่ใช่เหรอ? มันเป็นสิ่งที่ใคร ๆ ก็ต้องการไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไม ยอมกันง่าย ๆ ทำไมไม่พยายามกันจนสุดความสามารถ ทำไมไม่พยายามจนลมหายใจสุดท้าย ชีวิตคนมีค่านะเว้ยยย คนพิการเขายังไม่เคยยอมแพ้กับอะไรง่าย ๆ เลย แต่ทำไม คนมือเท้าดีดี ถึงยอมงอมืองอตรีนปล่อยไปตามยถากรรม ทำไมเลือกที่จะยอม ทำไม ไม่คิดที่จะสู้.. วันนี้นอกจากจะต้องสู้กับใจ กับความต้องการของตัวเองแล้ว พรุ่งนี้ ยังจะต้องไปสู้กับความดื้อรั้นของพ่ออีก. พี่ก็จะทำหน้าที่จนสุดอ่ะ ..ทำจนสุดทาง ให้มันรู้กันไปว่า ถ้าวันหนึ่งที่เราทำไม่ได้จริง ๆ ไม่ใช่ไม่ได้เพราะเราทำไม่พยายาม อย่างน้อย เราก็เต็มที่กับทุกสิ่งแล้ว. เรามีหน้าที่ทำ แต่ความสำเร็จ ไม่ใช่สิทธิ์ของเรา ที่จะต้องไปคาดหวังว่า จะได้ หรือ ไม่ได้. ................................... อะไรที่คิดแล้วสร้างพลัง คิดเข้าไปลูกเอ๊ยยยย คิด คิด คิด อะไรที่คิดแล้วบั่นทอนกำลังใจ ตัดออก. อย่างน้อยที่สุด. เราก็ได้ทำเต็มที่แล้ว. ใครจะทำตัว ทำอะไรกันมายังไง ช่างมันเถอะ. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 10 กุมภาพันธ์ 2563 20:46:15 น.

วันนี้เริ่มต้นชีวิตเช้ามาก.. แอบงีบช่วงเย็นนิดนึง. เก่งมากนะยาย..พี่ขอชื่นชม. เก็บอารมณ์ได้ดีกว่าที่คิดไว้เยอะ ยายทำได้ดีที่สุดแล้ว. ยายประคองความคิดตัวเองได้บริสุทธิ์ที่สุดแล้ว. ก้าวข้ามตัวเองไปได้อีกขั้น อย่างไม่เคยได้คิดมาก่อนเลย ว่าจะทำได้ถึงเพียงนี้. มีความกดดัน มีความอยากเอาชนะ มีความเบื่อหน่ายรำคาญใจ มีความเหน็ดเหนื่อยสะสมคงค้างใน ต้นทุนชีวิตวันนี้ต่ำมาก. รู้ทั้งรู้ว่ากลับไปบ้านคราวนี้ กลับไปด้วยหัวใจติดลบ กำลังใจไม่มี และไม่น่าจะหาเอากำลังใจกลับมาได้. บางทีมันแอบคิด.. ถ้าจะพูดแล้วไม่รู้จักฟังกันแบบนี้ บางครั้งก็อยากหนีไปให้ไกลสุดขอบฟ้าอีกด้านหนึ่ง ถ้าห่าง ๆ กันไป อะไร ๆ ก็น่าจะดีกว่านี้. ขี้คร้านจะพูด. มันรู้อยู่แล้วว่า..อย่างไรเสีย กับคนแก่ดื้อ ๆ คนหนึ่ง ไม่มีใครจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ถ้าลองเขาได้ตัดสินใจไปแล้ว แต่พี่ก็จะลอง และก็จะทำให้ดีที่สุด เท่าที่เราจะมีความสามารถพอ คนเราจะทำหรือ ไม่ทำ มันก็ต้องขอให้ได้ลอง มันต้องขอให้ได้ใช้ความเพียร เพราะถ้าเกิดเราตั้งธงไว้แต่ทีแรกว่า คน ๆ นี้ พูดไปก็เท่านั้น ตักเตือนไปก็เท่านั้น สื่อสารไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา. ความคิดเหล่านี้มันเท่ากับไปตัดสินและเลือกทางเดินให้คนๆ นั้น แล้ว เขาจะพยายามเปลี่ยนแปลงทางเลือกของชีวิตตัวเองไปทำไม ก็ในเมื่อ ทำไปก็ได้ผลลัพธ์เดิมอยู่ดี. ความขี้คร้านก็จะก่อเกิดขึ้นในใจและหยุดที่จะเพียรพยายาม หาหนทางแห่งความสำเร็จ. ในทางกลับกัน..ถ้าเราลองเปลี่ยนจากการตัดสิน การดูถูกเป็นมาให้กำลังใจกัน ตักเตือนกัน มอบความหวังให้กันและกัน ..มันจะดีกว่าไหม? ถึงบางครั้งสุดท้ายแล้ว เขาจะเอาชนะใจตัวเองไม่ได้ แต่อย่างน้อยเราก็ได้ทำอย่างเต็มที่แล้วไหม? จะได้ไม่มานั่งเจ็บแค้นในช่วงวัยสุดท้ายของชีวิตอย่างนี้ บางทีก็คิด ก็รู้ว่าเขาไม่ดี ทำไม ไม่แยกทางกันไป ทำไมไม่เลือกเส้นทางที่ทำให้ตัวเองมีความสุข ทนทำไม? ด่าเขาว่าเขาไม่ภูมิใจในตัวเขา สุดท้ายแล้วก็ยังคงเลือก ที่จะอยู่กับเขาอยู่ดี ไม่เข้าใจ ทนทำไม???? พี่ไม่เคยทนได้เลย..ไม่ได้เห็นด้วยกับใครคนใดคนหนึ่งทุกอย่าง ไม่ชอบความอารมณ์ร้อนปากหมาด่ากราดคนไปทั่ว พูดตรงทำให้คนเจ็บใจ แต่ก็ไม่ชอบการนิ่งเงียบไม่ตอบโต้ ไม่ใดใดทั้งสิ้นเก็บกดรอให้พระเจ้าลงโทษ บางทีแม่งก็คิด ถ้าพี่ไม่ดื้อ จะทำอะไรด้วยตัวเองตั้งแต่เด็ก ๆ ป่านนี้ชีวิตกุจะตกอยู่สภาพไหน? ยอมจำนน ไม่มีทางเลือก เกิดอะไรขึ้นแก้ไขเองไม่ได้ แบบนี้เหรอ? รุ้สึกขอบคุณตัวเองมาก ๆ ที่เป็นเด็กดื้อมาแต่ไหนแต่ไร.. ขอบคุณตัวเองที่พาตัวเองไปทำอะไรมาตั้งมากมาย จนไม่เกิดความรู้สึกกลัวอะไรอีกแล้ว. วันนี้รักตัวเองมาเลยนะยาย.. ตอนนี้เก็บความรู้สึกได้ดีเยี่ยม แม่บอกตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่า ...ไม่ต้องมา เพราะยังไงเขาก็ไม่ไป. อินี่คิดเลย..มันรู้มาหลายวันแระ รู้ตั้งแต่พ่อหลอกกุว่า ไม่ต้องมา จะขับรถไปรพ.เอง ย้ำแล้วย้ำอีก กุรู้ตั้งแต่อ้าปากแล้ว ว่ายังไงก็จะเบี้ยวนัดหมอ. ตรรกะคนแก่นี่น่าเบื่อหน่าย ..เขาคิดว่า เขาอายุมากแล้ว ยังไงก็ต้องใกล้ตายอยู่ดี ตายมาก็ฝัง ไม่เห็นจะเป็นอะไร.. ทำไมวะ ..ตอนอยู่่ ๆ กันนี่ จะหาอะไรทำให้ชีวิตตัวเอง ดีงามมีความสุข สุขภาพดี มีชีวิตชีวาไม่ได้เลยเหรอ? ต้องทำซังกะตาย รอคอยวันฝังร่างอย่างเดียวอย่างนั้นเหรอ??? ก็เพราะคิดได้แค่นี้ไง...เป้าหมายชีวิตก็คือ ยังไงก็ตาย แต่ไม่ได้คิดเพิ่มว่า ระหว่างทางเดินไปหาความตาย จะใช้ทุกลมหายใจยังไงให้มีความสุข. คือ อยากจะแลคเชอร์ทุก ๆ คนในบ้าน. แต่บอกเลย ..ในสภาวะสังคมตอนนี้ อย่าได้ให้พี่อ้าปากพูด หรือ แสดงความคิดเห็นใดใด ของมันจะขึ้นได้ง่าย ๆ . พี่ก็เลยเลือกที่จะเงียบและพูดให้น้อยที่สุด. ................................... เจอนายขึ้นมาอาบน้ำเตรียมตัวไปรร. นายปรึกษาเรื่องกระเป๋านักเรียน พี่ก็นั่งเย็บซ่อมแซมซิปให้ จนเสร็จเรียบร้อย. ได้คุยกับนายบ้างเล็กน้อย ไม่มีเวลาให้เด็กเลย. อยากมีเวลาให้เขามากกว่านี้. มีมาหลุดตอนดูไลฟ์สดผบ. เห็นคนกดโกรธให้ผบ.แล้วก่นด่าอย่างหยาบคาย ให้คนทำงานแบบไร้สติแล้วของมันขึ้น เอาสิ เมิงกดโกรธ กุก็จะกดรัก สรุป กุกดจนมือหงิก กดจนหลับโทรศัพท์คามือ มารู้สึกตัวอีกทีตอนใกล้จะจบแล้ว. สงสารคนทำงาน. คนนี้พี่ไม่ได้รู้จักส่วนตัวหรอก. แต่โดยรวมแล้ว พี่ว่าแกโอเคสำหรับเรา หนึ่งคือแกมีความจริงใจและสองแกมีความรับผิดชอบมาก. คนที่มีคุณธรรมสองสิ่งนี้อย่างยิ่งยวด มันน่ายกย่องที่สุด. รักแกตั้งแต่ตอนที่เพื่อนพี่โดนเรียกตัวไปครั้งกระโน้นที่ถูกปิดล้อม. หาไม่ได้ง่ายนักหรอกคนแบบนี้. ................................ สรุปวันนี้..สภาพจิตใจถูกก่อกวนมากมาย แต่พี่ก็ยังเสือกหน้าด้านมีความสุขได้อยู่ดี. รักตัวเองมากมายก็ตรงนี้. พรุ่งนี้เพลา ๆ ลงบ้างนะ. ถึงกุจะเก่งและร้ายกาจ แต่กุก็คนธรรมดาไหม? ขอเวลาให้ได้พักบ้าง อะไรบ้าง. มันมากเกินจะรับไหวแล้ว. กุไม่ได้ทรงพลังขนาดนั้นนะ. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 12 กุมภาพันธ์ 2563 0:51:45 น.

นี่เบา ๆ ให้กันแล้วเหรอ??? 5555555555555555555555555555555555555 5555555555555555555555555555555555555 5555555555555555555555555555555555555 ตลกร้ายกับชีวิตพี่มากเกินไปนะ. โดนป่วนแต่เช้า เมื่อวานว่าเริ่มต้นชีวิตเร็วแล้วนะ. เมื่อคืนแบตหมดมาก ลากสังขารขึ้นห้องแทบไม่ไหว พอเข้าห้องไป ตายเลยค่ะ หลับเป็นตาย นอนในชุดทำงาน อาบน้ำไม่ไหว หน้าตาไม่ต้องล้าง และยังไม่ทันได้ตื่น มีข้อความรับโอนเงินเข้าเจ้าแรก ตอนตีห้า ..จ้ะ อ่านไม่ผิด ตีห้า โอนไวมาก ..เดี๋ยวๆๆ อยากจะถาม นี่ตื่นแล้วหรือ ยังไม่ได้นอน. อยากถามมากเลย. เหนื่อยแค่ไหน ตอนนอนลืมปิดโทรศัพท์ ไม่ได้ตั้งปลุก หลับเตลิดเตลอ ไม่รู้เวลากันแล้ว. พอรู้สึกตัวมีสายโทรเข้าโทรศัพท์เด็กอ้วน คือ เพราะโทรหาพี่ไม่รับสาย.. โทรมาตอนเจ็ดโมง .. อิหยังวะ??? เจ้แกรุกหนักมาก ..กว่าพี่จะขยับร่างก็เกือบ ๆ สิบโมง ทำงานมันส์จริง ๆ เจอเคสเข้าตลอดไม่มีหยุด. ไม่พอ พี่สาวทั้งโทรทั้งส่งข้อความมาเรียกให้กลับไปพาพ่อมาหาหมอ ... เมื่อวานไป ไม่มา พอวันนี้จะให้กลับไป พี่ก็โทรเรียกแท็กซี่ให้ไปรับคนที่บ้าน แล้วไม่ได้ตามเรื่องต่อ สรุปเหมือนไม่ได้มากับแท็กซี่คันที่เราเรียกให้.. ปล่อยจ้ะ ปล่อยเลยจ้ะ..จำเป็นป่ะวะ?? ระยะทางไปยี่สิบกิโลออกมาจากบ้านอีกสองกิโล.. ถ้าคนจะตาย นาทีนี้ ตายแล้ว อินี่คิดเลย...สิ่งมีชีวิต จะรู้จักเอาตัวรอด. พ่อก็พ่อเถอะ ตอนบ่อนทำลายตัวเอง ไม่เคยคิดว่า สุดท้ายคนที่เดือดร้อน คือใคร? ไม่ใช่ครั้งแรก ไม่ใช่ไม่เคยห้าม ไม่ใช่ว่าจะไม่คิดจะหยุดแล้วเปลี่ยนตัวเอง บางทีก็ต้องปล่อยให้รู้จัก แก้ไขในสิ่งที่ตัวเองก่อบ้าง เพื่อการเติบโตทางจิตวิญญาณ ถ้าพี่ตัดสินใจกลับบ้านวันนี้นะ โรงพยาบาลคงแตก. เพราะบอกเลย นาทีที่พี่ทนอะไรไม่ไหวแล้ว. ถ้าได้เริ่มขยับ กุเล่นสุด กุไม่หยุดง่าย ๆ ถ้าคิดจะแก้ไข ถ้าคิดจะลงมือ ถ้าตัดสินใจแล้ว มันง่ายมากที่จะทำอะไรลงไป. ทำแล้วได้อะไร??? ความสะใจอย่างนั้นเหรอ? ทำแล้วมีอะไรดีขึ้น??? เปลี่ยนตรงนี้ก็ไปตรงอื่น สุดท้ายก็ห้ามใจตัวเองได้. ช่างมันเถอะ..ถ้ามันจะโดนกระทำ ก็ให้มันไปโดนกับคนอื่น. พี่ไม่มีทาง ตัวเท้าไปเขี่ยสวะพวกนี้ออกไปเด็ดขาด. เราแค่ขยับ แล้วเดินไปให้พ้นทาง. ไม่มีอะไรอยู่กับเราตลอดไป. รักกันหรือ เกลียดกัน สุดท้าย ก็ต้องตายจากกันไปอยู่ดี. ที่จริงวันนี้มีเรื่องมากมายที่เข้ามาก่อกวนจิตใจ แต่ใจวันนี้มันนิ่งมาก. นิ่งมาก ๆ ไม่ได้รู้สึกกับอะไรอีกต่อไปแล้ว. หรืออาจจะเพราะ เราได้เห็นอะไรดีดีในแต่ละวัน เพิ่มมากขึ้นก็ไม่รู้สินะ. มีเรื่องน่ารัก ๆ ในแต่ละซอกหลืบของบ้านเรา ตรงนั้น ตรงนี้ เรื่องของคนจิตใจดีดี เรื่องของคนดี คนมีน้ำใจ. ส่วนคนที่มันประเภท คนเหมือนกันแต่ละคนไม่เหมือนกัน ก็ปล่อยให้มันไปรวม ๆ ตัวกัน จะได้แยกประเภทได้ง่าย ว่าอะไรไม่เข้าพวก. คนที่เขาเป็นกลางเพราะไม่รู้อะไรจริง ๆ วันหนึ่งเมื่อสัจธรรมมันปรากฎ อะไร ๆ ก็จะดีขึ้นเอง. ....................................... เห็น รู้ ให้ข้อมูล และไม่ตัดสิน. เพราะทุกชีวิตเขามีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้นได้เท่า ๆ กัน ถ้าเขามีความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะแก้ไขในสิ่งผิดจริง ๆ . หันกลับมาดูแลความสุขของตัวเอง. แนวคิดที่ทำยังไงให้เราเป็นคนที่ทรงพลังและดีขึ้นในทุก ๆ วัน ใช้ได้ดีนะ. ความสุข กับ ความทรงพลัง มันไม่เหมือนกัน ความสุขมันเป็นสิ่งไม่เที่ยง มันมาเดียวมันก็ไป มันก็แค่ชั่วครั้งชั่วคราว ต้องเติมสุขให้มันเรื่อย ๆ ถ้าเราเสพมากเข้า มันจะกลายเป็นความอิ่มสุข. แต่ถ้าเมื่อไร ที่เรามีพลังใจดีดี เมื่อไรที่เราได้ทำในสิ่งดีและยิ่งมันสำเร็จ มันจะทำให้เรามีความรู้สึกตัวลอย ๆ บางทีลอยราวกับว่าเราจะบินได้. ความทรงพลังมันทำให้ร่างกายตื่นตัวตลอดเวลา ไม่ว่าจะต้องเผชิญกับสถานการณ์ใดใด เมื่อไรที่เราทรงพลัง เรื่องยาก มันก็ง่าย เรื่องใดที่จะทำให้เรามีน้ำตา มันก็จะกลายเป็นน้ำตาที่ทรงคุณค่า อยากไหลก็ไหลไปเถอะ ..จบแล้วก็ปาดทิ้ง ต่อให้ต้องเจอกับความรู้สึกเศร้าหมองสักแค่ไหน เชื่อเถอะว่า ทุกความรู้สึกที่ต้องเจอ มันจะทำร้ายเราได้แค่ครั้งเดียว. คือครั้งที่เราไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจ ว่าจะต้องเจอกับอะไร เพราะความไม่คุ้นชินกับความรู้สึกนั้น ๆ มันปกติจะตายไป ที่จะมีความอ่อนไหวเข้ามาแทรกซึม แล้วความเหน็ดเหนื่อยหน่ายหัวใจมันก็กลายเป็นเหงื่อที่ไหลออกจากดวงตา. ก็แค่นั้นเอง. ................................... ตอนนี้เข้าใจหมดทุกอย่างแล้ว.. พอมันเห็นมาก ๆ เข้า มันไม่เหลือความสับสน มันเห็นแค่คนที่มีปัญหาผู้น่าสงสาร. แต่ปัญหานั้นน่ะ ของเขา มิใช่ของเรา. อยู่เฉย ๆ อยู่เป็นผู้ชมที่ดี. ชีวิตวันนี้ มันเดินทางมาถึง จุดที่ต้องบอกว่า .. ไม่มีอะไรอยู่กับเราได้ตลอดไป. ทุกข์ก็เท่านั้น สุขก็เท่านั้น. เราผ่านความเป็นคนจิตใจเลเวล๑ มาเรียบร้อยแล้ว. อย่าดีใ่จจนเหลิงไป..เดี๋ยวชีวิตมันก็จะส่งความยากขึ้นๆๆๆ มาให้เราใช้ชีวิตต่อ ๆ ไปอยู่ดี. เตรียมตัว เตรียมใจไว้ให้พร้อมเถอะ. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 13 กุมภาพันธ์ 2563 0:23:14 น.

สองวันแล้ว..ที่ผู้ช่วยไม่ยอมปลุก..รึว่าปลุกแต่พี่ไม่ได้ยินหว่า.. แต่ก็ดีนะ ..ขอบใจ ที่มันหลับได้ง่ายมาก และหลับลึกมากด้วย. เจอเรื่องราวทุก ๆ วัน มีทั้งหนักมีทั้งเบา แต่ละเรื่องก็ถูกจัดการไปวันต่อวัน. คนมีหน้าที่ตอนนี้ท็อปฟอร์มมาก ๆ เลย ทำได้ดีกันทุก ๆ คน. รู้สึกหายเหนื่อย มิเสียแรงที่อุทิศความสุขส่วนตัว อดรนทนกันมา. มันมีหมดแหละ ทั้งความรู้สึกเหนื่อย ท้อ รำคาญใจ หงุดหงิด จิตตก ปวดประสาท จนอยากอาละวาด. มันมาทุกรสชาติของการทดสอบเลย. วันนี้โดนโทรปลุกตอนสาย ๆ รีบลงมาทั้งชุดนอนเลย.. แต่ก็เคลียร์ได้เร็ว เพราะทุกอย่างมันมาจนสุดปลายทางแล้ว เหลือแค่ไปดำเนินการเท่านั้นเอง..พรุ่งนี้จะรีบตื่นไปเอาคิวแต่แรก ๆ ไม่ต้องรอนาน จะได้ไม่เสียเวลา. พอตอนบ่าย ๆ ใจเริ่มไกวเป็นเปลญวนซึ่งชินและปกติมาก. เริ่มเข้าใจความรู้สึกตัวเอง มันยังควบคุมไม่ได้ทั้งหมดหรอกนะ แต่ก็รู้ว่า จะออกมาจากภวังค์อย่างนั้นได้ยังไง มันรู้วิธีคิดที่จะดึงความทรงพลังให้กลับมา วิธีก็คิอ หยุดใช้ความคิด เอาตัวมาอยู่กับลมหายใจ แล้วไปอาบน้ำ 55555555555555555 พอตอนเย็น แม่โทรมาด้วยน้ำเสียงร้อนใจ ให้พาหลานไปหาหมอ ในความคิดของแม่นี่ เห็นพี่เป็นซุปเปอร์เกิรล์รึยังไงฟร่ะ?? แม่มันน่ะ รู้อยู่ อยู่ตจว.กลับมาไม่ได้ พี่ก็ถามหาพ่อมัน คนเป็นพ่อแม่ก็ต้องรับผิดชอบชีวิตลูกถูกไหม? แล้วพ่อมันล่ะ .."พ่อมันโทรไปแล้วต้องทำงานกะกลางคืน" เออ ๆ เดี๋ยวไป.. ภายใต้คำว่าเออ ๆ ..แล้วกุล่ะ???.. เห็นกุเป็นคนว่างงานเหรอฟร่ะ??? อารมณ์พรุ่งปรี๊ดดดดด ขึ้นมา งานก็ยุ่งวุ่นวาย จะให้สับตัวกลับบ้านแล้วพาเด็กมารพ.แล้วต้องรออีกไม่รู้เมื่อไร แล้วยังไม่รู้เป็นอะไร จริง ๆ มันรู้ตั้งแต่ทราบว่าพี่สาวป่วยแล้วไหม? ถ้าดูแลตัวเองไม่ดี มีสิทธิ์แพร่เชื้อได้ตลอดอยู่แล้ว อยู่บ้านเดียวกัน หายใจรดกันไปมา. คิดอะไรไม่ออกเลย..เสียงแม่ก็เหมือนต้องรับยาฆ่าเชื้อด้วยไหม? หวัดมันลงคอจนเสียงแหบแห้ง. โชคดีมากที่มีเด็กอ้วนเป็นผช. ช่วยพี่ได้เยอะ. สั่งเด็กอ้วน นั่งรถกลับไปเอาน้องมาให้หน่อยเดี๋ยวจะพาไปหาหมอ แล้วก็สั่งให้แม่เก็บเสื้อผ้าเอากระเป๋านักเรียนมาด้วย ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ถือโอกาสดัดนิสัยไปด้วยทีเดียว. .......................................... ในแต่ละวัน..พยายามทำพลาดให้น้อยที่สุด. เก็บเวลาให้มากที่สุด เพื่อชดเชยที่เคยละทิ้งกันมา. พี่คิดว่า ตอนนี้พี่ลอยตัวได้ระดับหนึ่งแล้ว. ส่วนตัวไม่เหลือภาระอะไรแล้ว..จะมีก็แต่ภาระที่รับเอาของ คนอื่นมาดูแลรับผิดชอบต่อ. พยายามทำให้เสร็จสะเด็ดน้ำเป็น เรื่อง ๆ ไป. แต่มันยังไม่แข็งแรงพอจะไปก้าวก่ายในชีวิตใคร ๆ .. ทำได้แค่ให้คำแนะนำออกความคิดเห็นในส่วนที่พอจะทำได้. เรียกว่ากำลังเริ่มต้นเลเวลสองสินะ. เวลสองที่ต้องเหนื่อยกันหน่อย..ถ้าผ่านเวลสองไปได้ดี เลเวลสาม สำหรับพี่คงไม่ยากมากเท่าไร ก็ได้แต่หวังไว้เช่นนั้น. .......................................... เลเวลสอง ความยากมันอยู่ที่ต้องทำให้เห็นเป็นรูปธรรม. กิจวัตรต้องชัดเจนว่าได้มีการเปลี่ยนแปลงแล้ว. นอกจากต้องศรัทธาในตัวเองให้หนักแน่นพอแล้ว ยังต้องทำความเชื่อมั่นให้คนในบ้านเห็นและศรัทธาในตัวเอง ด้วยเช่นกัน. วิธีการคือ สนับสนุนทั้งกำลังความคิด กำลังสติปัญญา พลังกาย พลังใจ ถ้าคิดว่าทำได้..มันก็ต้องลองกันดูจนสุดทาง. บางคนอาจจะระแคะระคายในสิ่งที่กำลังทำแล้ว..แต่ก็คงไม่ได้ ชัดเจนมากว่า มันทำอะไรของมัน. เรื่องบางเรื่อง..เชื่อเถอะ การไม่รู้อะไรเลย แม่งโคตรดีจริง ๆ . ดูแลตัวเองให้ดีมาก ๆ นะยาย. ร่างกายของเมิงอ่ะ อย่าสำออย. ไม่ว่างจะนอนซม. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 14 กุมภาพันธ์ 2563 0:15:47 น.

วันนี้มันอึน มึน หงอย ๆ ไปนะ.. เมื่อวานนี้ มีเหตุคนคลั่งยิงปืนขึ้นฟ้าเป็นสิบนัด. อ้างว่าเคลียด. มันรู้สึกเศร้าใจนะ ..เศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก. เศร้าใจที่ การใช้ความรุนแรงแก้ไขปัญหา ไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้อง ใคร ๆ ก็รู้. แต่เรามาถึงยุคที่ ผู้คนพยายามหาความชอบธรรม ให้กับคนกระทำความผิด เรากำลังหาความชอบธรรมให้กับคนใช้ความรุนแรง ด้วยการอ้างว่าเขาเครียด!! แล้วเครียดเรื่องอะไร?? ก็เครียดเรื่องปากท้องตัวเอง เครียดเรื่องเศรษฐกิจ บางทีก็คิดนะ ...เศรษฐกิจมันแย่จริงเหรอฟร่ะ???? ได้แลกเปลี่ยนความคิดกับเพื่อน..เพื่อนพูดมาคำหนึ่ง ทำให้พี่จุกในลำคอ.. เราก็ต้องดูก่อนไหม? คนเครียดเพราะอะไร รบ.บอกว่าเศรษฐกิจดีแต่สวนทางกับความเป็นจริงของเขา ของเคยได้ ก็ไม่ได้ รายได้ลดลงแต่รายจ่ายเพิ่มขึ้น. ภาระมีมากขึ้น.. จริง ๆ เรื่องนี้ ในมุมของพี่นะ มันไม่เคยเป็นปัญหาในส่วนตัว. ที่ไม่เคยเป็นปัญหาเพราะ เราไม่เคยตั้งเป้าหมายชีวิตไว้กับ วัตถุใด ๆ ในชีวิตอยู่แล้ว แต่เพราะความสุขของคนเราไม่เหมือนกัน สิ่งที่คนอื่นคิดว่าจำเป็น สำหรับเราแล้วมันไม่จำเป็น ในขณะที่ สิ่งที่เราคิดว่า จำเป็นเร่งด่วน กลับถูกมองข้าม ในคนส่วนใหญ่. เจอคำถามนี้..สตั๊นไปรุนแรงมาก. นี่กุมาถึงจุด ๆ ที่ ต้องมาใช้ความคิดเพื่อลงในรายละเอียด ถึงปัญหาปากท้องคนชาวบ้านแล้วรึ???? บ้านเรายากจนข้นแค้นกันถึงตรงจุดนั้นแล้วเหรอ???? พ่อบอกให้ปลูกข้าว อย่างน้อยเราก็มีกิน เพราะเราคนไทยกินข้าว..ตอนนี้ ข้าวที่เราปลูกและกินเอง มันไม่พอกินกันจริง ๆ เหรอ??? อะไร ๆ เหมือนจะดีขึ้น..แต่ปัญหาที่หนักหนาสาหัส.. ถ้าคนเราคิดอะไรเองเป็นนะ พี่ว่าเรื่องชีวิตส่วนตัวพวกนี้ ..มันไม่ได้ยากเย็นแสนเข็ญอะไรนักหรอก. แต่เพราะส่วนหนึ่งคนสมัยนี้รักสบาย..เอาง่าย อดทนไม่เป็นมากกว่า. แต่ก็เอาเถอะ .. ลองกันดูสักที นี่คงเป็นเลเวลสองสินะ.. ไม่เคยอยากได้อยากมีอยากทำอะไรเลย.. ลองตั้งเป้าหมายในแบบที่คนอื่นต้องการดูสักที ว่ามันจะทำไม่ได้เลยเหรอ? ในยุคแบบนี้ ที่คนดีดี จะมีชีวิตอยู่รอดปลอดภัย. งง. เอ๋อ ไม่รู้จะเริ่มต้นที่ตรงไหน.. ......................................... เมื่อคืนมีข่าวดีของคนทั้งแผ่นดิน ฮีโร่นักวิ่งทั้งสองคนเขาจะแต่งงานกัน เซอร์ไพรส์นี้มาตอนดึก. ระงับทุกเรื่องร้าย ๆ ไปเสียสนิทเลย. เอาวะ..อย่าคิดเยอะ ทำเลยแล้วกัน.. ที่ลงทุนไปเรียนหลาย ๆ คอร์สมา. เอาทุนคืนได้แล้ว. เต็มที่กับสิ่งตรงหน้าก็พอ. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 15 กุมภาพันธ์ 2563 16:17:33 น.

การเลี้ยงเด็กให้มีความสุข..นี่มันยิ่งกว่าฝึกสมาธิอีกนะ. จิตต้องนิ่งแค่ไหน ถึงจะรักษาอารมณ์ให้ดีคงที่ได้ตลอดเวลา.. วันนี้อาการนายดีขึ้นจนเกือบปกติแล้ว แต่ยังมีไข้และหมอยังให้ยาฆ่าเชื้ออยู่ ก็เลยยังให้กลับบ้านไม่ได้.. ถือว่าโชคดีเป็นของนาย ที่ป่วยครั้งนี้ปอดไม่อักเสบเหมือนที่ผ่านๆ มา ก็ถือโอกาสฝึกนิสัยละลายพฤติกรรมกันไปด้วย.. เมื่อวานทำข้าวผัดไมโครเวฟให้กิน บ่นว่าเหมือนกินข้าวเปล่า ได้จ้ะ ได้เลย ทำเองเลยค่ะ อยากกินอร่อยแค่ไหนทำเองเลยค่ะ พวกลิ้นรสนิยมสูง กินแต่ของอร่อย555555 แต่ใช้ได้นะ ตั้งแต่หั่นผัก เด็ดใบโหระพา หมักไก่ รวนไก่ ผสมกะทิกับพริกแกง ชิมรส พี่แค่ช่วยบอกวิธีทำกับ ช่วยกำหนดส่วนผสม รสมือ รสปากนี่เขาเทสเองเลย.. สั่งของเอง กินอะไรบ้าง ไม่กินก็ไม่เลือกเอามาใส่ กำหนดปริมาณเอง จำได้หมด ใส่อะไรบ้าง รังสรรเมนูแรกในชีวิตชื่อว่า แกงเขียวหวานไก่ ฟักทอง มะเขือ ลูกชิ้นปลา ไมโครเวฟ เจ็ดขวบ. ถือว่าไม่ช้าและไม่ได้เร็วจนเกินไป ......................................... ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลา มาเพ้อเจ้อ คิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา คนเป็นห่วงเราเยอะมากเกินกว่าที่จะกล้าทำอะไรให้ใครไม่สบายใจ ใจเราจะพร่องไม่ได้ มักจะมีคนมาเติมเต็มให้ตลอด เมื่อวานเพิ่งได้เช็คโทรศัพท์ และเห็นว่า เบอร์ที่ระงับไม่ให้เข้าถึงพยายามโทรเข้ามาอีกแล้ว ก็แปลกใจอยู่นิดหน่อย ปกติถ้าติดต่อไปได้อย่านี้ พี่คงเจอเฝ้าหน้าตึกแล้ว ครั้งนี้เหมือนไม่กล้ามาให้เห็นหน้า หลายครั้งมากที่ต้องเปลี่ยนเบอร์หนี ให้เปลี่ยนเบอร์อีก ก็ไม่ไหวแล้วไหม เพราะเบอร์นี้ซื้อมาแพง 55555555 กุงกขึ้นหน้ามาเลย. ปัญหาของเมิงค่ะ จะให้กุเปลี่ยนเบอร์หนีเมิงอีกทำไมค่ะ. ใจมันก็อยากหล่นเหมือนกัน แต่มันบ่อยเกินไปไหม หล่นจนไม่รู้สึกอะไรแล้ว ศรัทธาที่เคยมีมันร่อยหรอเสียหายรุ่งริ่งไม่มีชิ้นดีแล้ว พี่มีชีวิตอยู่ได้ด้วยศรัทธา ที่ผ่านมาเราอาจจะวางศรัทธาไว้ผิดที่ มันเลยเป็นแบบนั้นไง..ตอนนี้เอามันมาวางไว้กับตัวเองแล้ว และพี่ก็แข็งแกร่งพอ ที่จะปฏิเสธได้ทุกเรื่องที่จะฉุดดึงไม่ให้เราไปถึงปลายทางได้. จะมองมุมไหน..ก็ไม่มีเหตุผลพอเพียงสำหรับการให้โอกาส กลับไปก็คงจะเหมือนเดิม เราเป็นได้แค่คนธรรมดา ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปชี้นำใคร ว่าควรทำอะไร ต้องทำอะไร คนไม่มีสิทธิ์แค่คิดก็ผิดแล้ว..หนังสือที่ยืมเขามาอ่าน ชื่นชมแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องคืนเขาไปอยู่ดี พยายามมากที่จะไม่เชิญใครออกจากชีวิตอีก. แต่ถ้าท็อกซิกใส่กันมากไป ผูกพันแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องทำ. โชคดีที่ไม่เห็น...ผ่านมาสองวะนแล้วเพิ่งเจอ. ปล่อยมันผ่านไปเถอะ.. รักษาใจกายให้ดี รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 17 กุมภาพันธ์ 2563 4:55:33 น.

เอาเด็กไปทิ้งไว้ให้นอนคนเดียว.. น่าสงสาร จะให้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา มันก็ดึกเกินไป ปรับเวลามาหลายวัน พรุ่งนี้มีนัดหลายที่มาก เริ่มต้นชีวิตเช้ามาก ๆ ด้วย ..ต้องพาพ่อไปหาหมอตั้งแต่ตอนเช้า. กว่าจะได้กลับคงใกล้ ๆ บ่าย มีนัดรับและส่งเอกสาร สองเจ้า มีไปติดต่อสถานที่ราชการ ตอนเย็นต้องพานายคนเล็กไปหาหมอครั้งสุดท้ายอีก ยังไม่พอ ยังต้องไปซื้อจักรยานให้นายคนเล็กอีก. ทั้งหมดนี่ทำภายในวันพรุ่งนี้วันเดียว. แรงจะพอใช้รึเปล่านะ. .................................. เข้าเดือนที่สองแล้วนะ ..อะไร ๆ ยังไม่เรียบร้อยดี เดือนหน้าเดินทางเข้าป่า เมื่อคืนก็เพิ่งมีเข้าไฟป่าไหม้ภูกระดึง ยังไม่รู้สถานการณ์คืบหน้ากันเลย. มันมีเรื่องเข้ามาได้ตลอด. ร่างกายก็จ้องจะสำออย มันอยากไปนวดมาก แต่ที่ประจำ ก็อยู่ไกลเหลือเกิน ไปมา เสียเวลาไปอีกเยอะ. ไหวสิ ..คิดว่าไหวก็ต้องไหว.. การฝึกนิสัยนายครั้งนี้ พี่ทำได้ดีมาก ขอบใจนะยาย ..ขอบใจยายมากจริงๆ . หนักหน่อย แต่คิดถึงผลลัพธ์ที่ออกมาสิ โคตรจะคุ้ม. จะเสียอะไรก็ยอม. เอาไปเถอะ.. เอาความสุขของพี่ทั้งชีวิตไปเถอะ..ถ้ามันแลกได้ ขอให้มหาบพิตรได้กลับมา ขอให้อะไรต่อมิอะไรมันเปลี่ยนแปลงได้ทันเวลา ขอให้เรารอดปลอดภัยกับทุกสถานการณ์ อย่าให้เราต้องเพลี่ยงพล้ำต่อสิ่งใด ถ้าเป็นไปได้ ..ขอความเสียสละจงสถิตในหัวใจพวกเราทุกดวง. .................................... มองออกไปให้ไกล..เป้าหมายมันยาวไกลนัก อย่าเสียเวลาแม้แต่น้อย. หมดเวลาล้อเล่นกับชีวิตแล้วจริงๆ . รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 17 กุมภาพันธ์ 2563 22:57:01 น.

ถ้าเหนื่อย..ก็แค่พัก ถ้ามันหนัก..ก็แค่วาง ผ่อนปรน..กันเสียบ้าง คลายทุกข์หนัก..ให้เป็นเบา ไร้ลูก ไร้หมู่มิตร มีชีวิต อย่างเงียบเหงา รอบกาย อันตัวเรา ดูก่อนท่าน ขาดสิ่งใด ภาระ ที่หนักอึ้ง ขมึงทึง สักเพียงไหน ก่อร่าง จากสิ่งใด ทบทวนไว้ หาหนทาง ขอจง ครองสติ ทุกวิกฤต ที่บาดหมาง ปลดปลง ทุกหนทาง ร่วมกันสร้าง สันติธรรม. #อาฎีญา๒๕๖๓ ราตรีสวัสดิ์จ้ะ ..ประเทศไทยที่รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 19 กุมภาพันธ์ 2563 2:54:22 น.

สร้นตรีนหมาเน่าเข้าร่างรึยังไง.. จากมึน ตอนนี้หัวจะแตกแระ ยิ่งยืดยิ่งปวด. เป็นไรฟร่ะ.. นอนค่ะ... เมิงแค่เป็นเมนส์ อย่าเติม อย่าปรุง อย่าให้มันรู้ตัว ว่าเราจะทำอะไร รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 20 กุมภาพันธ์ 2563 1:09:29 น.

วันนี้รู้สึกยังไง?? เฉย ๆ นะ เฉยกับทุกสิ่ง จนบางที ..ก็ต้องมานั่งดูใจตัวเอง ดีใจสิ ร้องไห้สิ เสียใจสิ อะไรสักอย่างบ้างก็ได้ เพิ่งอ่านเจอเมื่อวาน ..เขาบอกว่า บางทีโรคซึมเศร้า คนเป็นไม่ต้องเศร้าก็ได้ เพราะความไม่มีความรู้สึก บางทีมันน่ากลัวกว่าการมีความเศร้า ..................................... จริง ๆ วันนี้เป็นวันที่ดีนะ ..มีข่าวใหญ่ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะเป้าหมายของเรามันใหญ่กว่านั้นเยอะ. เรากลับมองว่า ..นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นของหายนะ ถ้ายังไม่คิดจะรู้สึก ถึงความผิดของตัวเอง. คนเรานะ.. จะดี จะชั่ว มันอยู่ที่ ความคิดในหัวตัวเอง ทั้งนั้นเลย. คิดไปทางไหน ..เราจะกระทำไปในแนวทางนั้น. เพราะฉะนั้น จงทำความคิดให้เห็นตรง ตามความเป็นจริง ติดกระดุมเม็ดแรกให้ถูก เดินไปให้ตรงตามทางที่ควรจะเดิน แล้ว ..เราจะไม่หลงทาง.. นี่พี่ผ่านเลเวลแรก มาแล้วจริง ๆ ..ต่อไปนี้ คือสิ่งที่น่ากลัว. ประคับประคองใจ และสติให้ดีเถอะยาย. ชีวิตนี้เป็นของข้าฯ ส่วนหัวใจข้าฯ นั้นเป็นของแผ่นดิน. เอาชนะใจตัวเองให้ได้นะยาย.. มองออกไปที่ปลายทาง..แสงสว่างจุดเล็ก ๆ มันอยู่ตรงนั้น. ศรัทธาในตัวเอง เชื่อมั่นในหัวใจตัวเอง ไม่มีอะไรยากเกินกำลัง.. วันนี้ยายทำได้ดีมาก..พรุ่งนี้ ทำแบบนี้อีก. แล้วก็ทำมันเช่นไปเรื่อยไปๆๆๆ อ่อ มีเรื่องจะสารภาพ..ได้ลองของเล่นใหม่ เป็นตู้กดกาแฟสดอัตโนมัติ. ก็เลยได้กินกาแฟแก้วแรกของปีนี้ ..เมากันทีเดียว. ผ่านรอดร้านกาแฟมาได้ตั้งหลายที มาตกม้าตายคารัง 55555555555555555555555555555555555 น้ำหนักลงมาเหลือเท่าเดิมอีกแล้ว. ไม่น่าไปชั่งให้เสียกำลังใจเล้ยยยย คืนนี้ เขียนจดหมายหานังกระต่ายน้อยให้สำเร็จไปทีนะ. ผ่านมาหลายเหตุการณ์แล้ว. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 21 กุมภาพันธ์ 2563 22:33:55 น.

เริ่มต้นนับหนึ่งใหม่..ก็แพ้ตัวเองทั้งวันเลย. มันรู้ตัวตลอดแหละ แต่เคยห้ามอะไรได้บ้าง?? ช่างมันเถอะยาย.. พรุ่งนี้เริ่มเอาใหม่ ช่วงนี้จะหน่วง ๆ กรุ่น ๆ หน่อย ทั้งไฟป่า ทั้งความร้อนของบรรยากาศในบ้าน แผ่นดินจะลุกเป็นไฟ ก็ลุกจริง ๆ ไหม้ตรงนั้น ตรงนี้ อากาศมันแห้งแล้งเอามาก ๆ .. หมดทางแก้ไขจริง ๆ หรือวะคะ?? เราจะทำอะไรได้บ้าง..ก็ในเมื่อเรายังอยู่โดยไม่เปิดแอร์ไม่ได้เลย. ปีนี้นะ ..จะแพ้รุนแรงแค่ไหนก็ไม่รู้ แผลเป็นของปีที่แล้ว ยังรักษาไม่หายดี หมอบอกว่า ต้องรอหกเดือนถึงจะสีผิวสม่ำเสมอ นี่ก็จะหมดเดือนที่สองแล้ว ยังไม่หยุดแพ้ กินอะไรผิดสำแดงนิดหน่อย ก็ไม่ได้. คุมอาหารกันสุดชีวิต.. ใจไม่นิ่งเลย แกว่งเป็นเปลญวน วันอังคารที่กำลังจะมานี้ ..จะเดินเข้าไปหาอาจารย์แล้ว ต้องนำโครงเรื่องไปนำเสนอ มันควรจะต้องทำผ่านอาจารย์ถึงจะมีน้ำหนักในเหตุและผล. ก็ขอให้ได้เจอ ..อย่าให้เสียเวลาไปหลายครั้ง. ....................................... ยายควรง่วงและหลับนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ ตื่นไปวิ่งให้พี่ด้วย. จดจ่อกับสิ่งตรงหน้านะ. งานมีต้องทำมากมาย จะเพ้อเจ้ออะไรอยู่ได้. เรื่องไกลตัวอย่าใช้เวลาเยอะ. อะไรจะเกิด ไม่มีใครห้ามได้หรอก บางครั้ง..เราก็ต้องปล่อย ให้ได้เรียนรู้เอง. บางครั้ง..ก็ต้องยอมเปลืองตัวให้เจ็บและจดจำ บางครั้ง..ก็ต้องยอมเฉือนเนื้อร้ายเพื่อรักษาเนื้อดี แต่เชื่ออย่างเถอะว่า ..ถ้าเราตั้งใจจริงแล้ว ผลลัพธ์ย่อมดีเสมอ. ไปนอนค่ะ... รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 23 กุมภาพันธ์ 2563 1:51:05 น.

ตีสองแล้ว...ไม่ได้มีความรู้สึกง่วงเลย. ก่อนจะเข้าป่า ไปพบจิตเวชสักทีก็ดี เคมีในหัวพี่น่าจะไม่โอเคแล้วแหละ. ตามทฤษฎีที่ทำแบบสอบถามมา เขาบอกว่า ถ้าเรายังดูแลตัวเองได้ดี ยังทำงานมีประสิทธิภาพ เท่ากับเรายังโอเค ใครวะจะดูแลตัวเองไม่ได้ งานมันก็ต้องทำปกติอยู่แล้วป่ะ ก็มันเป็นหน้าที่ มีปัญหา กับการกินได้น้อย นอนยาก ขี้ไม่ออก นี่แหละชีวิต 5555555555555555555555555 จะบอกว่า กุไม่มีความสุข? ใช่เหรอ? อืมมมมมม.. หัวเราะยากขึ้นนะ หัวเราะสุดเสียง กรามค้างนี่ จำไม่ได้แล้วว่าคือเมื่อไร? นิยามความสุขของแต่ละคน มันไม่เหมือนกันนี่นา แค่ได้เห็นคนที่เราเฝ้าดู มีพัฒนาการที่ดี มีรอยยิ้มบ้าง มีความสุขในชีวิตตามครรลองของเขาเหล่านั้น ..พี่ก็ใจบานแล้ว สังคมเราเป็นปกติสุข เห็นคนจิตใจดีดี เอื้ออารีต่อกัน ไม่มีโศกนาฏกรรม อากาศดีดี นี่โคตรจะทำให้ตัวเบาเลย. เจ็บป่วยรึก็เปล่า แย่สุดก็ตึงหลังเจ็บขาหัว เวลาเล่นท่ายากๆ วิ่งได้นิดหน่อย ไขมันไม่มีให้เบิร์น ง่วงแล้ว..หลับเลยได้ไหม? รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 24 กุมภาพันธ์ 2563 2:17:18 น.

พรุ่งนี้จะเดินเข้าไปหาอาจารย์แล้ว.. บอกไม่ถูกว่า ตัวเองต้องรู้สึกยังไง มันว่างเปล่า เหมือนกับวันที่เดินทางไปเสวนาที่สถานี.. ได้พูด ได้คุย ได้เสวนากัน แต่ประเด็นที่ต้องการรู้ เราไม่ได้หารือ .. โลกนี้มันไม่มีอะไรที่ดำเนินไปโดยบังเอิญ อยู่ ๆ ชีวิตก็มาถึงจุดที่ต้องฝึกวาดรูป และมีความมั่นใจว่า ตัวเองทำได้ แล้วมันก็ทำได้จริง ๆ มารู้อีกที คนคนนั้นเป็นครูสอนวาดภาพ. ช่างแปลกประหลาดใจนัก เคยสงสัยว่าทำไมตัวเองถึงต้องการฝักใฝ่ในแนวทางที่ไม่ใช่ของตัวเอง ถลำลึกถึงซึ้งในรสพระธรรมต้องทดลองไปปฏิบัติด้วยตนเอง กว่าจะรู้ว่า ตัวเองต้องทำอะไร เสียเวลาไปหลายปีนัก. ตอนนี้ ไม่อยากรู้อะไรอีกแล้ว.. การรู้มากในเรื่องที่ไม่มีสิทธิ์ให้ล่วงรู้ ..ไม่ได้มีประโยชน์อันใดเลย มันให้ก็แต่ความทรมานใจ ไม่รู้จักจบจักสิ้น. อยากหยุด อยากออกไป ก็หาทางออกไม่เจอ ยังคงวนเวียนอยู่อย่างนั้น. อยากถอนหายใจ..ก็ยังไม่มีแรง. พรุ่งนี้ถ้าโชคดี ก็อาจจะได้นั่งคุยกัน ถ้าโชคไม่เข้าข้าง ก็อาจจะแค่ได้รู้ว่า ท่านยังสอนอยู่ที่นั่นหรือไม่. การตามหาคนที่ไม่รู้จัก มันก็ยังดีกว่า การไปตามหาสิ่งที่ ไม่รู้แม้กระทั่งว่ามีจริงหรือเปล่า ผ่านไปสองร้อยกว่าปียังหาเจอ แล้วทำไม? ของที่ยังมีชีวิตอยู่จะหาไม่ได้?? คิดว่าต้องทำได้แน่นอนสิ เชื่อมั่นในตัวเองสิ เชื่อมั่นในพระเจ้าสิ. กี่ครั้งๆๆๆ ก็ได้คำตอบว่า ทำได้.. แล้วยังมีอะไรอีก ให้ต้องหวั่นใจ. ......................................... วันนี้ทำแบบทดสอบ ภาวะของโรคซึมเศร้า.. ครั้งนี้หนักหนา มันได้คะแนนที่ค่อนข้างน่าเป็นห่วงรุนแรง. นี่พี่ต้องเดินเข้าหาจิตเวชแล้วจริง ๆ เหรอ??? อ่านอาการของผู้ป่วยแล้วยิ่งจิตตก. พี่จะเล่าอะไรให้นักจิตฯ ฟัง มาอ่านเองได้ไหม? เขียนทุกวันเลย. 555555555555555555555555555555555555555 วันนี้หัวเราะออกแล้วนะ ขำจนน้ำตานี่เล็ดเลย. ขำมากที่สุดในรอบปีแล้ว. กังวลอะไรมากที่สุดตอนนี้??????? อืมมมมมมมมมมมม. น้ำหนักลงต่อเนื่องมาก มองข้อมือตัวเอง ไม่มีวี่แววว่ากล้ามเนื้อมันจะขึ้นมาได้ที่ตรงไหนเลย. หมอบอกว่า ให้พี่กินเนื้อนมไข่เข้าไปมาก ๆ ทุก ๆ มื้อ. แต่ช่วงนี้ พี่ถือศีลหนักมาก ทำเกือบทุกวัน. จะเอาเวลาที่ไหนไปกินทุก ๆ มื้อ. ห่วงและเป็นกังวลเรื่องเด็ก ๆ จะเข้าป่า สถานการณ์ไฟป่ายังน่าเป็นห่วง ไม่แน่ใจว่าเขาจะปิดป่ารึเปล่า จะเดินขึ้นไปได้หรือเปล่า แล้วจะไปกันลำพังชะนีอิป้ากับเด็ก ๆ ได้รึเปล่า สถานการณ์ปกติ ก็แย่แล้ว นี่ต้องมาเจอกับไฟป่าอีก. ตัดสินใจลำบากมาก. แต่เรื่องนี้ไม่น่าจะทำให้พี่ซึมเศร้าได้นะ ..ขอให้ได้ออกเดินทาง ทุกสิ่งจะโอเค. เป็นกังวลเรื่องยอดขาย ที่เดือนนี้เข้า ๆ ออก ๆ จนจากที่ยอดจะทะลุเป้า ก็ต้องกลับมาทรงตัวแล้วมีวี่แววว่าจะตกด้วยซ้ำ. เป็นกังวลเรื่องนอนยาก.. เมื่อคืน ฝรั่งทำเหตุ เมาแล้วหายใจไม่ออก คืนนี้สั่งห้ามล็อกกลอนประตูแล้ว ถ้าฉุกเฉินเขาจะได้เข้าช่วยเหลือทัน หลับก็ยาก แล้วโดนปลุกกลางดึกตลอด. ......................................... ในใจยาย รกชัฏเชียว เอาออกมาซะบ้างนะ ท็อกซิกน่ะ อะไรที่ไม่ชอบ ถ้าเอาออกไม่ได้ วิ่งชนมันเลย จะไม่มีอะไรอยู่กับเราตลอดไป ถ้าชนแล้ว เดี๋ยวมันก็จะผ่านไป มันมีความมีมารยาท มีความเกรงใจ มีความอาย มันมีซัมติงอยู่ที่ยังอ่านไม่ออก ว่ามันคืออะไร เหมือนจะขาดความมั่นใจ เหมือนจะเป็นความไม่ภาคภูมิใจในตัวเอง เหมือนจะเป็นความน้อยเนื้อตำ่ใจ เหมือนจะเป็นความดูถูกตัวเอง มันคืออะไรสักอย่างที่เกิดจากกระแสประจุลบ ที่ยังเห็นไม่ชัดเจน ที่ยังอ่านไม่ออก. แต่ก็อย่าไปพยายามอ่านมันเลย มันอาจจะไม่ถึงเวลาต้องไปถึงบทนั้น อย่าไปสปอยหัวใจมันเลย อย่าได้ไปยัดเยียดแพทเทินความคิดใส่ในหัวใคร. นอกจากไม่มีประโยชน์แล้ว ยังไร้ค่าใดใด สำหรับคนที่ไม่รู้จัก ไม่เข้าใจ. บางที ..พี่อาจจะคิดมาก ใจร้อนเกินไปก็ได้. คืนนี้จะต้องกินยา เพื่อให้รีบตื่นได้ตามเวลา. พรุ่งนี้อย่างน้อย ร่างกายต้องแจ่มใส. เนี่ย กินยาอย่างบ่อย. จะไม่ให้มีปัญหาเรื่องนอนได้ยังไง เซ็ตเวลาชีวิตตัวเองให้ดีดีนะยาย. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 24 กุมภาพันธ์ 2563 22:56:30 น.

เมื่อวาน..เพื่อนโทรมาปรึกษา เรื่องการติดคุยแชทกับคนต่างชาติ คุยกันสักพักหนึ่ง จนได้ความ พี่ก็สรุปให้ว่า ถ้ามันไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับชีวิต ก็คุยไปเถอะ เราไม่เห็นนะว่า มันจะเป็นปัญหาที่ตรงไหน ส่วนคนที่มีปัญหาน่ะ คือสามีของหล่อนตะหาก. ถ้ามีปัญหากัน ก็ควรจะคุยกัน ปรึกษาสามีหล่อน ไม่ใช่มาปรึกษาพี่. พอสรุปเสร็จ เขาบอกว่า เห็นพี่เป็นคนที่มีชีวิตที่โอเคที่สุดแล้ว มีกิจกรรมทำเยอะ ก็น่าจะแนะนำอะไรได้บ้าง พอมาถึงตรงนี้ พี่เลยเปิดใจคุย "เมิง เห็นกุมีชีวิตดีแบบนี้ เมิงรู้ไหม กุอยู่ในกลุ่มเสี่ยงของคนที่เป็นโรคซึมเศร้า" เท่านั้นแหละ..ยาวเลยจ้าาาา จะว่าไปนะ ..คนเราก็ไม่รู้จักพอหรอกนะชีวิต เพื่อนคนนี้ เรียนมาด้วยกัน โตมาด้วยกัน หัดเที่ยว หัดกินเหล้ามาด้วยกัน พอมาห่างกันตอนที่เขาไปแต่งงาน ที่จริง พี่จะออกห่างเพื่อนที่แต่งงานแล้วหมดทุกคน เกรงใจสามีบรรดานางๆ ถ้าเบื่อผัว หรือเลิกกะผัวแล้วค่อยมาหากุนะ. กุอยู่ที่เดิม เหมือนเดิม ข้อจำกัดนางเยอะ..บอกว่าอยากเที่ยว แต่ก็ไปคนเดียวไม่ได้หรอกนะ ยิ่งถ้าต้องไปค้างคืนนีาต้องรายงานสามีก่อน นางไม่มีลูก สามีเป็นคนเชื้ออ่อน ไม่ออกกำลังกาย และสูบบุหรี่จัด การไม่มีลูกก็ใช่ว่าจะทำให้ชีวิตเป็นต่อ มันกลายเป็นคนไม่มีเป้าหมายชัดเจน. บางทีก็คิดนะ..จะมาเปลี่ยนแปลงตัวสามีนางตอนนี้ ก็ไม่ทันแล้วปะวะ..คนเรามันรักกันหวานชื่น ช่วงที่ดีที่สุดคือ หนึ่งเดือนแรก ที่จะสามารถกำหนดกฎเกณฑ์อะไร ต่อมิอะไรได้ ว่าต้องทำอย่างไร หนึ่งสองสามสี่ เพื่อปรับจูนเข้าหากัน แต่ตอนนี้มันยาวนานเป็นสิบปีแล้วน่ะ. ตอนเย็นวันนี้ นางเลยส่งข้อความมาหาอีก "แกร ฉันไปทำแบบทดสอบมาได้ขั้นสุดเหมืนกันว่ะ" ฉิกไห 555555555555555555555555555 นี่กุได้เพื่อนไปหาจิตเวชแล้วว่ะค่ะ 55555555555555555555555555555 ............................. ไม่รู้จะบอกว่า ควรจะรู้สึกอย่างไร บางครั้ง พี่ก็รู้ตัวนะ ว่าทุกความกังวลใจทุกเรื่อง มันเกิดจากอะไร แต่เราก็ไม่เคยปล่อยวางมันได้เลยสักที. เจ็บปวดที่สุด..ตอนนี้ก็คือ มีเด็กมาถามพี่ว่า ถ้าพี่ไม่ทำดี พี่เลิกเคร่งครัดในวินัยต่อตนเองแล้วจะเป็นยังไง?? ช่างน่าเอ็นดู๊ กับคำถามนั้น. บางทีก็ยากเล่าให้ฟัง ว่า กุไม่ได้ดีขนาดนั้นหรอกนะ คนเราถ้าไม่เคยหยั่งถึงความเลวร้าย จะรู้ซึ้งในรสพระธรรมได้ยังไง เจ็บปวดตรงที่ รู้ว่าคนสมัยนี้เขาคิดว่า การทำดีนั้นเลือกได้ ว่าจะทำก็ได้ จะไม่ทำก็ได้ ไม่เป็นไร. มันอาจจะเป็นเรื่องธรรมดาไม่สำคัญสำหรับใครหลายคน แต่สำหรับนังยาย ..บอกเลยพี่เจ็บปวดที่สุด. ทำไมนะ ต้องมาเกิดเป็นคนปะปนกับผู้คนในยุคนี้ น่าเศร้าใจ. อยากร้องไห้ แต่ก็ไม่มีน้ำตาจะไหล ความรู้สึกมันจุกที่ลำคอ บางทีก็คิด..นึกย้อนไปถึงปีที่พี่เอาชนะใจตัวเองใหม่ๆ ปีที่พี่ไม่ยอมกลับบ้านเลย..พอกลับไปเห็น ว่าพ่อแม่แก่ๆ นอนอยู่ตามลำพัง ไม่มีใครสนใจ ต่างคนต่างออกจากบ้าน เอาตัวรอด และพี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น มันเจ็บร้าวลึกไปข้างในพาจิตวิญญาณเศร้าหมอง ปีที่พยายามลุยน้ำเพื่อกลับบ้านให้ได้ บางวันเดินทางทั้งน้ำตา ก็เพื่อจะเอาชนะความรักสบายของตัวเอง เคยถามตัวเองนะว่า ทำไมต้องเบียดเบียนให้ตัวเองลำบากขนาดนี้ ไม่ต้องทำดีก็ได้ไหม? แค่ไม่ทำชั่วก็น่าจะพอใจแล้ว เสียงในใจมันค้านขึ้นมาทันที .. ถ้าเมิงไม่พยายามทำต่อไป แล้วใครจะทำ..ไปดูให้เห็นกับตาซิว่ามีใครทำ. คำตอบคือ ไม่มี ไม่มีใครเลยสักคน ช่วงปีแรกๆ ที่พี่ตั้งใจกลับบ้าน กลับพร้อมน้ำตาทุกวัน แบบแบกความหวังว่า สักวันอะไรๆๆ มันจะดีขึ้น ผู้คนจะได้เห็นคุณค่าของกาลเวลามากขึ้น ทุกคนจะได้เรียนรู้การเก็บเกี่ยวความดีกันมากขึ้น แบกความหวังตลอดมา.. จนทุกวันนี้ แทบจะไม่มีอะไรเลย ที่พี่อยากได้แล้วไม่ได้. มันดีขึ้นกว่าเดิมตั้งเยอะ. คนแก่ๆ ที่รู้จักมักคุ้นทยอยล้มหายตายจากกันไป แล้วจะเหลือใครสักกี่คน.. เพิ่งจะเข้าใจความหมายในคำสั่งเสียในความฝันวันนั้นเอง ..หมั่นสร้างคนดี.. ตอนนี้ไม่รู้หรอก ยังมองไม่ออกว่า เราจะทำมันได้ยังไง แค่ประคองใจให้รอดพ้นไปวันต่อวัน ..ก็เจ๋งที่สุดแล้ว. ช่างมันเถอะยาย..ช่างมัน. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 27 กุมภาพันธ์ 2563 2:18:24 น.

เริ่มต้นเอาใหม่.. สัปดาห์ที่ผ่านมาทำได้ดีมาก. ตั้งใจทำให้ดีเช่นนี้ไปเรื่อยๆ..อย่าเหนื่อยอย่าท้อ เดินมาไกลเหลือเกินแล้ว.. ไกลเกินจะใช้คำว่าเหนื่อย มันเลยจุดนั้นมานานมาก..บางทีก็คิดนะ เรายังเหลือความรู้สึกอะไรไว้ให้ใช้อีกบ้าง? เมื่อใดก็ตามที่บอกตัวเอง..ปล่อยเถอะปล่อยมันไป. ดูเหมือนเราจะยิ่งกำมือแน่นขึ้นไปอีก. เมื่อใดก็ตามที่บอกตัวเอง..ไม่เล่นด้วยแล้วไม่สนุกแล้ว ดูเหมือนเราจะยิ่งเดินลึกเข้าไปอีก. เริ่มจะเกลียดตัวเองแล้ว. คนบ้าอะไรมีอยู่แล้วทำให้อ่อนแอ..อ่อนแอแบบไม่เคยเป็นมาก่อน. แค่จะกำมือยังไม่มีแรง..แล้วจะเอาแรงไปสู้รบตบมือกับอะไรได้. วันนี้กูแพ้เมิง..ใจตัวกูเองเนี่ย. พรุ่งนี้เถอะนะ..พี่จะทำให้ดีกว่านี้. เตรียมตัวไปนอนเถอะยาย. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 29 กุมภาพันธ์ 2563 21:26:23 น.

#วันที่๑๘ รอบที่๔. ยาวนานกว่าหกปีแล้วสินะ. นานจนไม่เหลือความยากใดใดให้รู้สึกหวั่นเกรงอีกแล้ว. วันนี้จิตใจมันมั่นคงขึ้นอีกระดับหนึ่ง ทุกข์ก็เท่านั้น ร้อนก็เท่านั้น ยากก็เท่านั้น ความสุขหวือหวาก็เท่านั้น ไม่ได้ยินดียินร้ายกับสิ่งใดใดอีกแล้ว. วันนี้ มีคนเชื่อสายอยุธยาในอมรปุระ ติดต่อขอมาเป็นเพื่อน. เห็นชื่อ ไม่ได้อยากจะสนใจ แต่นามสกุลน่าทึ่ง ก็เลยกดเข้าไปดู เห็นหน้าปกเป็นสุสานที่พี่เคยไปเยือน แต่ครั้งที่ไปตอนนั้น ไปไม่ถึงสรีระสังขาร เพราะมันถูกทางรบ.เก็บรักษาอยู่ คนธรรมดาไม่สามารถที่จะเข้าได้ คงต้องทำเรื่องอนุญาตต่าง ๆ นานา. พี่ก็ทำใจไว้แล้ว น้ำตาให้ไหลในอกจนจุกที่ลำคอ. ค่ำคืนที่ต้องนอนคนเดียว เพราะเพื่อนที่เจอที่นั่งบินกลับบ้านแล้ว. มันหวั่นไหวบอกไม่ถูก ..นอนหลับและกลับมาได้ ก็เพราะคนจากเมืองไทยที่คุยเป็นเพื่อน. ผ่านไปสี่เดือน ที่วันนี้พอดี. เขาติดต่อมา ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ พี่พยายามค้นหา คนเชื้อสายอยุธยาที่ยังเหลืออยู่ แต่ก็หาไม่เจอ ไปถึงที่แล้ว ก็ยังสื่อสารกันไม่รู้เรื่อง เพราะคนที่นั่น ถ้าไม่ได้ร่ำเรียนหนังสือ เขาก็ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษ เขาก็จะฟังเราไม่รู้เรื่อง. คำหนึ่ง ที่มันสะกิดใจ "The prince of you" ต่อให้พวกคุณจะเชื่อในหลักฐานหรือไม่ก็ตาม คนที่นั่นเขาก็เรียกสิ่งนั้นว่าแบบนี้อยู่ดี วันนี้ยิ่งจุกในอก เมื่อได้ยินคำว่า "The king of me" จุกเสียยิ่งกว่าจุก. มันติดผลประโยชน์อันใหญ่หลวงสินะ.. บอกฉันที มีอะไรอีกบ้าง ที่ฉันยังไม่ได้ทำ มีอะไรที่ไหนอีก ที่ฉันยังไปไม่ถึง. ขอของจริงเถอะนะ ..อะไรที่ไม่จริง อย่านำเข้ามา. ......................................... เวลาจะมา ..ก็มาพร้อมกันหมด. เอาสิ .. อยากมาก็มา จะได้จบ ๆ กันไป. ดูแลตัวเองดีดีนะยาย. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 1 มีนาคม 2563 23:48:17 น.

มีแต่ศรัทธา มีแต่หัวใจ เมื่อใดที่รู้สึกอ่อนไหว ข้าฯ แอบร้องไห้ได้ไหม? ............................. เคยคิดนะว่า..ถ้าวันหนึ่งมีคณะทำงาน ที่มีอุดมการณ์เหมือนกัน มีหน้าที่ตรงนั้น มีอำนาจมากพอจะดำเนินการได้ อะไรๆ ก็คงดี รอเรื่อยมา จนก็มีคณะทำงานแล้วไหม และจนเขาค้นพบแล้วไหม ก็ยังไม่เข้าใกล้ความจริง. เคยคิดว่า..ถ้าเราได้ไปสถานที่จริง ได้ไปเห็นของจริง อะไรๆ ก็คงชัดเจนขึ้น ..ก็ดั้นด้นไปจนถึงแล้วไหม ไปกลับปางตายหลับใหลกว่าจะข้ามแผ่นดินได้ เป็นอยู่คนเดียว กลับมาพร้อมกับความสับสน ก็ได้แต่หวังว่า สักวันเถอะ จะค้นหาคณะทำงานจนสืบให้รู้ข้อเท็จจริงจนได้. วันนี้ได้เจอทีมงานแล้ว..คิดว่าจะมีอะไรง่ายเข้า.. มันยิ่งลึกเข้าไปในรายละเอียดมากขึ้นๆๆ ข้อจำกัดต่างๆ นานา ภาษาที่ใช้สื่อสาร กาลเวลาที่ล่วงผ่านเลยไป. จะต้องหวังอะไรอีก...ไม่หวังแล้ว. ไม่รู้จะต้องเจอกับอะไร หวั่นไหวและหวั่นใจหนักหนาสาหัส. ทุกความยากที่เคยผ่านมา อย่างน้อยมันก็มีต้นสายปลายเหตุ แต่เรื่องนี้มีแต่ศรัทธาล้วนๆ จริงๆ. วันนี้มีแต่เรื่องน่าหวั่นใจ..พี่ยอมแพ้ พี่สู้ไม่ไหวหรอก..ใครเลยจะไปคิด ว่าจะต้องทนเอาเมตตามาแลกให้พวกมันย่ำยีซ้ำแล้วซ้ำอีก ใจต้องสูงแค่ไหน ถึงจะมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่รู้สึกอะไร. ทำงานยากๆ มันก็หนักหนาเกินตัวไปแล้วไหม? กืนยาแล้วนอนค่ะ. กอดดดดดดด.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 2 มีนาคม 2563 23:47:56 น.

มีเรื่องให้คิดทุกวัน.. ตั้งแต่มีคนนี้เข้ามา..ชีวิตก็เต็มไปด้วยข้อมูล ข้อมูลที่พยายามค้นหาตลอดเวลา.. มันใกล้มากจนกลัวใจตัวเอง.. เคยคิดนะว่าถ้าวันนึงมันเดินทางมาถึง.. ทางแยกที่ต้องเลือก..ระหว่างความฝันของตัวเอง กับความผูกพันทางสายเลือดเราจะเลือกทิ้งอะไร? ขออย่าให้ต้องเดินทางไปถึงจุดนั้นเลย. อย่าบังคับให้พี่ต้องเลือก..พอเรารู้ตัวดีเสมอ เราเกิดมาเพื่อทำหน้าที่มาใช้หนี้แผ่นดิน..เคยลองไปใช้ชีวิตแบบนั้นแล้วพี่คิดว่ามันไม่โอเค. เราต้องครองสติให้ดีที่สุด.. เราจะพยายามเกาะวงโคจรเพื่อไม่ให้หลุดจากกระแส.. อย่าเพิ่งคิดมากเลยยาย.. รักษาสุขภาพให้ดีช่วงนี้ห้ามป่วยเด็ดขาด. กอดตัวเองแน่นๆ รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 6 มีนาคม 2563 3:39:23 น.

ไม่มีความเจ็บปวดใด ๆ จะเที่ยวเท่ากับความเจ็บปวดร่วมชาติ. ห่างกันตั้งไกล ..เพิ่งจะได้เปิดใจคุยกันวันนี้เอง มันแปลกที่ พี่พยายามตามหาพวกเขามาตลอดชีวิต ที่เป็นแบบนี้ เพราะมันมีความฝันฝังหัว พี่มักจะฝันว่า ไปตามหาอะไรสักอย่างในบ้านเก่าหลังหนึ่ง ฝันมาหลายสิบปี ตั้งแต่เด็ก ๆ มันเป็นฝันที่ติดต่อกัน ต่อเนื่องยาวนาน จนเห็นว่า สิ่งที่ตามอยู่ มันอยู่ใต้หลังคา พี่ไม่รู้หรอกนะว่า มิสเตอร์โพ ที่เข้ามาใหม่นี้ จะเกี่ยวเนื่องอะไรกับเรื่องนี้รึเปล่า และไม่น่าจะใช่.. เราต้องพยายามครองสติให้ดี อย่าเอาอะไรมารวมกัน เราจะเดินไปตามข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น ไม่มโน ไม่ปรุงแต่ง เขาบอกว่า เขาอยากมาทำงานในเมืองไทย พี่ถามเขาว่า คุณทำอะไรได้บ้าง? แล้วเขาก็อธิบายว่าเขารู้สึกผูกพันกับคนไทย เขาอยากมาเพราะเขาเหมาะสมที่เป็นเชื้อสายอยุธยา?? บางทีอาจจะแปลเจตนารมย์ผิด พี่เลยถามคำถามที่ค้างคาใจมานาน.. ทำไมคนรุ่นก่อน ๆ ไม่พยายามที่จะกลับมาแผ่นดินอยุธยา??? คำตอบที่ได้คือ ยุคอาณานิคม ชาวอยุธยาที่ถูกกวาดต้อนไป ถูกนำไปย่างกุ้งโดยทางเรือ จากอมรปุระไปย่างกุ้งมันไกลมาก. ระยะทางที่จะกลับอาณาจักรสยามไม่ใช่ใกล้ ๆ เลย ช่วงนั้นเขาผลัดแผ่นดินและเปลี่ยนย้ายเมืองหลวงกันบ่อยมาก.่ ยังคงรอคอยการกลับมาของท่าน ถึงแม้จะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่ฉันก็ยังเชื่อมั่นว่า มันจะเป็นไปได้. ...ถ้าพระเจ้าทรงประสงค์... ทำให้เต็มที่..อย่าคิดมาก. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 7 มีนาคม 2563 23:21:14 น.

หมดแรงจริง..หมดแรงกับทุกสิ่ง เด็กอ้วนมากะทันหันมาก มาบอกว่าพรุ่งนี้ว่าง อิพี่ก็ต้องรีบรวบรวมข้อมูลที่รับมา เพื่อจะไปส่งต่อ พอได้พูดคุยกัน ทราบว่ากิจท่านมากมายจนไม่ทันได้ อ่านหนังสือเล่มที่ถวายไป เลยต้องเล่าย่อว่า ประเด็นที่หารือนั้นอยู่ตรงไหน คิดอะไร พอเสวนาจบท่านดำริว่า พรช.เราอยู่ไหน? ถ้ายืนอยู่ก็คงทรุดทั้งยืน. มีอะไรดีบ้างวันนี้ สถานการณ์ตึงเครียดไปหมด ในบ้านเต็มไปด้วยคนเห็นแก่ตัว เต็มไปด้วยคนที่สนใจแต่ความรู้สึกของตัวเอง.. ช่วงนี้จิตใจพี่จะดูดีหน่อย เพราะเริ่มรู้สึกว่า เรามีทีมงาน เราไม่ได้ทำงานคนเดียว อย่างน้อย ในความสิ้นหวังแสงเทียนกลางมหาสมุทรมันจะริบหรี่แต่มันก็ริบหรี่ท่ามกลางการประคับประคองของคนจำพวกหนึ่งซึ่งอาจไม่ได้มาก แต่ก็เต็มไปด้วยคนคุณภาพ. เหล่านี้แหละคือแรงใจที่ประคับประคองไว้ไม่ให้มันตกหล่นซ้ำซาก.. อยากขอบคุณพระเจ้าสักแสนล้านครั้ง. พูดกันคนละภาษาแต่จุดมุ่งหมายการเกิดมาเพื่อสิ่งเดียวกัน. พี่รู้ว่าสิ่งที่ทำมันยาก มันเป็นไปแทบไม่ได้เลย แต่ทบทวนดูสิ..จากไม่มีอะไรเลย จากความฝันบ้าบอ จากไม่ได้ค้นพบ จากไม่เคยได้ไปเยือน ทุกวันนี้ เรามีอะไร เราเจอหมดแล้ว ไปเยือนแล้ว ติดต่อสื่อสารกันได้แล้ว จะเหลือแค่เพียงการเชื่อมโยง จะเหลือก็แต่การยอมรับก็เท่านั้นเอง. ............................. จะอีกร้อยพันความดี มันทดแทนไม่ได้หรอกนะ ถ้าไม่ได้แก้ไขสิ่งที่ต้องแก้ไขแค่สิ่งเดียว. เพราะมหาบพิตรท่าน คือผู้ที่เสียสละอย่างใหญ่หลวง เราจะทอดทิ้งหรือหลงลืมกันง่ายดายกระนั้นหรือ? เคยคิดบ้างหรือไม่ว่า กี่ยุค กี่สมัย อะไรๆ ก็ยังเหมือนเดิม นับแต่ปลายยุคที่ช่วงชิงอำนาจของท่านมา. ท่านอดทนมากมายขนาดไหนเพื่อให้เราอยู่รอด ท่านเสียสละขนาดไหน เพื่อให้เรามีวันฟ้าใหม่ ก็แค่นำสิ่งสุดท้ายกลับคืนสู่มาตุภูมิ ทำไม หาได้มีใครสนใจไม่ ทำไม?? บอกตรงๆ หมดทางให้เลือกเดิน แต่จะพยายามก้าวต่อไปอย่างมีสติ. ถ้าจะไม่มีตัวช่วยก็ไม่เป็นไรหรอก ทำเองก็ได้...พี่เก่ง พี่เจ๋ง พี่สุดยอด 555555555555555555555555555 หัวเราะทำไม? ก็กุเคยร้องไห้แล้ว มันไม่เวิร์ค. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 10 มีนาคม 2563 0:43:54 น.

ไม่อยากกินยานอนแล้ว.. แต่ถ้าไม่พึ่งยา..ก็คงจะไม่ได้หลับแน่ๆ มันวางอะไรไม่ได้เลยสักเรื่องเดียว.. เอานายมาอยู่ด้วยก่อนเขาจะบ้านไป.. เขามีปัญหาเรื่องการไม่เข้าใจตัวเอง ควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่มั่นใจในที่สาธารณะ เจอหลายๆ เรื่องที่น่าเป็นห่วง. ขอเวลาละลายพฤติกรรมก่อนนะ ก่อนจะพากันเข้าป่า. วันนี้ถ้าต้องพึ่งยา..ก็ต้องกิน ทำไมกลับมาปวดกล้ามเนื้อไปหมดทั้งตัวแบบนี้นะ. อย่าป่วยนะยาย. ดูแลตัวเองให้ดี. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 11 มีนาคม 2563 3:11:51 น.

เวลา สายน้ำ ความรู้สึก..๓ สิ่งที่ไม่อาจย้อนคืนมาได้ มันธรรมดาจะตายไป..ถ้าต้องเจอกับสิ่งกระทบใจทุกเมื่อเชื่อวัน วันนี้ก็เป็นอีกวัน..ที่ใจแกว่งเป็นเปลไกว เริ่มแต่ข่าว บวกผู้ติดเชื้อที่๑๑ คน จะมีอะไรปลอดโปร่งไปได้ แต่ดีนะ..ที่วันนี้ใจไม่ได้หล่นจนเกินไป ญาติจากแดนไกล ไม่ได้ทักมา เป็นวันแรก นับตั้งแต่ได้รู้จักกัน. บางทีก็แอบคิด หรือว่า เราจะเดินเข้าไปทำวิปัสสนาอีกครั้ง เพื่อให้ได้รู้ในสิ่งที่ต้องการ.. แต่เพราะเราได้สัญญากับพระเจ้าไว้แล้วว่า จะไปไปทำอะไรอย่างนั้นอีก เพราะเราก็ได้คำตอบมาทุกสิ่ง จนสิ้นสงสัยแล้ว.. เราอาจจะเป็นคนแปลกแต่ไม่ได้หมายความว่า..เราไม่ได้ใช่. เคยดูหมิ่นเดชานุภาพของพระเจ้าว่า ส่งเรามาเกิดผิดที่ ผิดศาสนา ผิดเพศหรือไม่ ทำไมรู้สึกขัดแย้งทุกสิ่งกับสิ่งรอบตัว สงสัยขนาดต้องเดินออกไปเพื่อหาคำตอบ. ก็รู้แล้วนี่..กุแค่แปลกแต่กุเป็นแน่นอน. แผ่นดินนี้ไม่เคยมีการห้ามผู้ใด เคารพสักการะในพระเจ้า เพราะฉะนั้น..ที่นี่จะต้องได้รับความคุ้มครองให้ปลอดภัย และสงบสุข. เอาความสุขของฉันทั้งชีวิตไปเถอะ.. บางทีนะ..ความบังเอิญก็ช่างโหดร้าย แต่วันนี้ จืตพี่ดีมาก มันสบาย เบา โปร่ง โล่ง และปล่อยได้..การได้ให้ออกไป โดยไม่ต้องหวังสิ่งตอบแทน เป็นเช่นนี้เอง. ความดีก็ไม่เอา ความชั่วก็ไม่เอา สิ่งใดเกิดขึ้น ก็รู้ว่าเกิด และรู้ทันเหตุและผล ว่ามันมีอยู่ได้ไม่นาน เดี๋ยวมันก็จะดับไป ส่วนเราได้อะไร..ดูน้ำหนักบนตราชั่งนั่นสิ เอียงขวาเชียว ลบล้างเอาความชั่วออกเสียเกือบหมดสิ้น น่าใจชื่นตาบานเสียจริง. รู้เช่นนี้..จะไม่ให้ใจเบาสบายได้อย่างไร. ........................ มีนัดกับนายพรุ่งนี้แต่เช้า นอนได้แล้วค่ะ..นังยาย. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 13 มีนาคม 2563 1:27:33 น.

ไม่กะเกณฑ์แล้วว่า..อะไรจะเสร็จหรือไม่เสร็จ จะได้เห็นความสำเร็จสักแค่ไหน จะขัดเกลาใครได้มากน้อย หรือไม่ได้เลย ใครจะอยู่ที่ปลายทางบ้าง หรือจะล้มหายตายจากไปสักกี่คน วันนี้...เป็นวันที่มีคนตายมาหาในความฝันอีกแล้ว. ทุกๆ ครั้งที่มีคนตายมาหา มักจะได้รับคำขอ คำสอน หรือไม่ก็มาทวงสัญญา มากมายหลายสิ่งเหลือเกินชีวิตยังยาย. ครั้งนี้..เขามาบอกว่า "ให้ระวังอาหารการกิน" กว่าจะเข้าใจ กว่าจะตั้งสติได้. เดิมทีเป็นคนเรียบง่าย สบายๆ ไม่ค่อยพิถีพิถันกับอาหาร ภาชนะเท่าที่ควร นี่เป็นอีกครั้งที่น้ำตาตกเพราะความสำนึกผิด. อยากบอกสารภาพว่า สัปดาห์ก่อนสั่งอาหารและไปกินร้านที่ไม่อนุมัติ..เฉยเลย. รู้ว่าผิด และคิดว่าความผิดส่วนตัว รับผิดชอบเองได้ แต่ถ้าผู้ที่จากไป เตือนขนาดนี้..ก็ควรจะหัดสำเหนียกและควรมีวัฒนธรรมการกินเป็นของตนเองได้แล้วนะ. จะเอาง่าย จะเอาสบายเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะ. เพราะการเปลี่ยนตัวเองครั้งนี้เดิมพันมันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย. นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนเตือน. รักษาความดี เป็นหน้าที่ เกิดมาเป็นมุสลิมไทยทั้งทีต้องทดแทนคุณแผ่นดิน ต้องเคารพรักภักดีในพระเจ้าให้สมบูรณ์แบบที่สุด อย่าให้เสียชาติเกิดเป็นมุสลิมไทยในแผ่นดินของในหลวง รัชกาลที่๙ .................................. คิดถึงผู้ที่จากไปและฝากให้เราดูแลคนที่เหลืออยู่ทุกๆ คน บางคนพี่ทำหน้าที่ของพี่ ดีที่สุดแล้ว ต่างคน ก็ต่างมีเส้นทางชีวิตเป็นของตนเอง. ไม่รู้ว่า ชะตาจะเล่นตลกอะไรกับเราอีก เกลียดสิ่งใด ไม่ชอบสิ่งใด ก็มักจะมีสิ่งนั้นมากวนใจ ทำอะไรไม่ได้..ทำได้แค่เฝ้าดูอย่างอดทน. มันรู้สึกเหมือนเวรกรรม..ที่ต้องกลายมาเป็นฝ่ายเฝ้าดูบ้าง เข้าใจความรู้สึกแล้ว..รู้แล้วว่าทำไมถึงพูดไม่ได้. ....,................ เรื่องราวของคนแดนไกล ตอนนี้ มันไม่ใช่แค่ แสวงหาข้อมูลเพื่อได้รับการยอมรับแล้ว แต่มันเป็นเรื่องของผลประโยชน์ร่วม และการบริหารจัดการร่วม เราจะมีอะไรไปต่อรอง.. บางทีก็คิด .. อยากพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส ในช่วงที่โรคระบาดเช่นนี้.. มันคงจะทำให้เห็นใจกันได้ไม่ยาก. ..................... ใจพี่ อย่าเหนื่อยอย่าท้ออย่าไขว้เขวเลยนะ เพื่อนโทรมาคุยวันนี้ มันเห็นความจริงของชีวิตคู่ได้ลึกซึ้งทีเดียว. ให้คำถามเขากลับไปถามตัวเองว่า ตั้งแต่แต่งงานกันมา อะไรบ้างที่เขาทำให้เรามีความสุข. เพื่อนถึงกับร้องไห้..เหมือนพูดเสียดแทงเข้าไปในใจ. ปัญหาของเธอ ไม่ใช่ใครมองว่าเธอไม่ดี เธอหาความสุขนอกบ้านหรอก..แต่มันคือ การไม่มีความสุขในชีวิตคู่ต่างหาก อย่าไปคิดว่าไม่เป็นอะไร อย่าไปยอมอยู่โดยไม่มีความสุข อย่าไปยอมใช้ชีวิตไปวันๆ คนเราเกิดมาเพื่อจะมาทำความดีและมีความสุขเว้ย เราดีได้ เราเจ๋งได้ และเราเก่งขึ้นได้ทุกวันๆๆๆ ในแบบของตนเอง. ก็ได้แต่หวังว่า..ชีวิตของเพื่อนและสามีจะดีขึ้นในทุกวัน. ........................ ความสุขของพี่วันนี้ก็คือ..การได้ระงับใจตัวเอง ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะอากาศมันร้อน และพี่ก็แพ้เหงื่อ ต้องพยายามห่อตัวเองให้มิดชิด. ชนะตัวเองก็มี แพ้ตัวเองก็เยอะ พรุ่งนี้วันเกิดพ่อ หลังวันเกิดพ่อจะพาเด็กๆ เข้าป่าลำพัง ขอให้พี่โชคดี ขอให้พี่ปลอดภัย ขอพลังจงอยู่กับข้าฯ รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 15 มีนาคม 2563 1:15:49 น.

สองวันแล้ว..ที่อารมณ์เสียใส่นาย ควบคุมน้ำเสียงไม่ได้. พี่เป็นคนอารมณ์ร้ายมากถ้าไม่ได้ดังใจ แต่นานมากแล้วที่ไม่ได้ใช้อารมณ์นี้. เราตกลงกันว่า..ภายในวันนี้ นายต้องท่องอะไรๆ ได้ขึ้นใจโดยไม่ต้องบอกแล้ว เพราะคาดหวังมาก พอถึงเวลาเขาทำไม่ได้ ก็เลยโมโห กับความไม่ใส่ใจของเขา จนลืมคิดไปว่า.. เด็กก็คือเด็ก จะคาดคั้นเอาอะไร กันนัก..เมื่อทำไม่ได้อย่างที่ตกลง เขาขอกินข้าวเหนียวมะม่วง น้ำมะพร้าวปั่นนมสด เค้ก โกโก้ร้อน เยอะๆๆ ขอมาเยอะ ไม่ให้กินสักอย่าง ปิดเทอมนี้เป็นปีสุดท้าย..ที่เขาจะอยู่ที่นี่ เราตกลงกันว่า..สอบเสร็จแล้วจะพาเข้าป่า นี่ก็เสร็จแล้ว แต่ดันมีเรื่องไฟป่าขึ้นมา ไฟป่ายังไม่พอ ยังมีโรคระบาดอีก ยิ่งเพิ่มความยาก เพิ่มข้อจำกัดไปอีก ลำพังเด็กห้าคนอิป้าก็ปวดกบาลจะแย่ 5555555555555555555555555555 จำทำไม? คิดว่าเครียดแล้วมีอะไรดีขึ้นเหรอ? พี่เชื่ออยู่อย่างหนึ่งนะ ธรรมชาติของคนจะรู้จักการเอาตัวรอด และประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิตด้วยกันมักดีเสมอ มันจะไม่มีอะไรน่ากังวลถ้าเราเตรียมตัวดีพอ. การเติมเต็มความฝัน เติมเต็มความสุขให้เด็กๆ จะสร้างพลังให้ชีวิตเราอีกเยอะ ยากแค่ไหนก็ต้องดันกันไปจนตลอดรอดฝั่ง. เวลาเป็นของมีค่าประเมินค่าไม่ได้นะ. เราทำได้..ตราบเท่าที่เราคิดว่าเราทำมันได้ เราไปได้..ตราบเท่าที่เราคิดว่ามันมีทางไปได้. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 16 มีนาคม 2563 0:53:14 น.

หายไป อาทิตย์หนึ่งแน่ะ ..ช่างเป็นสัปดาห์ที่หรรษามาก ที่จริงเรื่องเล่าเยอะจนขี้เกียจเล่านะ ..บางที จะเล่าก็ได้ ..แต่ไม่อยากเอาสมาธิไปจดจ่อกับสิ่งใดเลย. มาระยะหลังนี่เริ่มคัดกรอง คัดสรรสิ่งที่จะเข้ามาในสมอง สิ่งที่จะเข้ามาในชีวิต สุขก็ไม่อยากมี ทุกข์ก็ไม่อยากมี หวือหวามากก็ไม่ชอบ. เรียบง่ายเกินก็น่าเบื่อ ไม่พอใจอะไรกับชีวิต นอกจากหน้าที่ ที่ต้องรีบทำ กับสัญญาที่มีอยู่เยอะแยะ ต้องรีบปลดล็อกออกให้หมด. เริ่มต้นใหม่ตลอดแหละ ..ไม่ใช่คนที่สมบูรณ์แบบอะไร ออกจะเป็นคนที่ขี้เกียจและไม่มีระเบียบวินัยด้วยซ้ำ แต่เพราะไม่ชอบที่จะทำอะไรเหมือน ๆ ใคร. ไม่ชอบที่จะเห็นอะไร ก็จะพยายามทำให้มัน ไม่เป็นในแบบนั้น พอมันพยายามบ่อย ๆ เข้า สิ่งที่เราทำเป็นประจำ มันดันกลาย เป็นนิสัยไปอีก. ........................................ กลับบ้าน วันเกิดพ่อ ตามที่เขาต้องการ แต่พ่อหลงวัน ไม่เป็นไร ..ไม่ได้อยากให้ใครทำอะไร ที่จริงนะ พี่มีนัดทำบุญใหญ่ แต่ขอให้เราทำหน้าที่ของเรา ให้เรียบร้อยทุกสิ่งอย่างเสียก่อน ถึงจะทำให้. อะไรหรือ สิ่งใด จะไม่อยู่กับเรา ก็ช่างมันปะไร พยายามจะเอาไปส่งมันทุกที่ ทุกสรรพสิ่งอยู่แล้ว จะไม่มีการสืบทอดใดใด ทั้งนั้น. พี่จะไม่ทิ้งภาระใด ๆ ไว้ให้ลูกหลานมันด่าเอาได้ว่า ทำไมคนรุ่นก่อนไม่พยายามทำให้เรียบร้อยเด็ดขาด. ก็เผื่อว่า จะมีลูกหลานเลว ๆ ที่ตั้งคำถามแบบนี้. ........................................ เมื่อคืน ..ฝันแปลก. เป็นความฝันที่ไม่ปกติ ไม่ได้ฝันแบบนี้มานานแล้ว จริง ๆ ก็ไม่ได้นอนหลับสนิทแบบนี้มานานตะหากล่ะ แปลกและน่ากลัว ตรงที่ สิ่งที่เห็นมันหนักหนาและใหญ่เกินไป เรากำลังทำอะไรอยู่.. ที่กำลังพยายามอยู่ ที่เดินมาถูกทางแล้วจริง ๆ ใช่ไหม? ทำไม ยิ่งไป ยิ่งท้อใจ ยิ่งหมดแรง ยิ่งใกล้ความจริง ก็ยิ่งเคว้งคว้าง ตกลง นี่จะต้องพลีชีพทำคนเดียวจริง ๆ หรือ เพื่อไม่ให้ใครเดือดร้อนไปด้วย มันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ใช่ไหม??????????? เป็นคำถามที่อยากรู้ ..แต่ไม่รู้ว่าจะถามใคร ช่างมันเถอะ..อย่าไปปรุงมันเลย. ..................................... พูดถึงความฝัน ที่น่ากลัว.. นานมากแล้วนะ หกเจ็ดปีแล้วกระมัง.. ไม่คิดเลยนะ ตั้งแต่วันนั้น จนบัดนี้ สิ่งที่เราต้องการ เกิดขึ้นหมดแล้ว เพียงแต่มันยังไม่เรียบร้อยสะเด็ดน้ำก็เท่านั้นเอง อยากบอกว่า "ขอโทษ ฉันก็แค่ต้องการความเปลี่ยนแปลงก็เท่านั้นเอง" ไม่เคยคิดว่า สิ่งที่ได้จะกระทบไปทั่วสารทิศเยี่ยงนี้ แต่เชื่อเถอะ ภาพจำวันนี้ มันดีกว่า ภาพจำของฉันในฝันวันนั้นเยอะ มันน่ากลัวขนาดที่ ต้องยอมสละความสุขทุกอย่างในชีวิตเพื่อระงับไม่ให้มันเกิดขึ้นในชีวิตจริง. ความสมดุลต้องมาและดำรุงอยู่จนตราบลมหายใจสุดท้าย. แผ่นดินนี้ต้องรอดปลอดภัย..ไม่มีทางเลือก. กินยานอนหลับไปสองเม็ดแล้ว..ยังไม่รู้สึกอะไร. นอนสิยาย รออะไร ..ถ้าล้มตัวลงนอนมันหายใจลำบาก. นั่งหลับเอาก็ได้. ง่ายจะตายแค่วางหัว. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 24 มีนาคม 2563 1:56:01 น.

อ่อนเพลีย ไม่มีแรง มึนและมึน ตื่นนอนวันนี้..เหมือนอาการดีขึ้น แต่เพราะมันเป็นข้างใน มองไม่เห็น ระบบทางเดินหายใจถึงจุดที่ กระทบนิดหน่อยไม่ได้ ...ออกเดินทางคราวนี้ สภาพอากาศย่ำแย่มาก หมอกควันไฟคลุ้งไปหมด และยังไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้นในบางภาค สำนึกคนไม่ต้องไปหา..พูดไปก็ช้ำใจเปล่า ประเด็นคือ เมื่อไรคะ เมื่อไรคนมีอำนาจจะกล้าทำในสิ่งที่ถูกต้อง??????? จะรอกันถึงเมื่อไร ปีที่แล้ว พี่แพ้ตั้งแต่เดือนมีนาคม ถึงตุลาคม พอได้ไออากาศเย็นๆ มันก็หายของมันเอง. ก่อนหน้านั้น รักษาไปเถอะ ถ้ายังต้องอยู่กับโลกเน่าๆ..ปีนี้ไม่หวังหรอกว่าจะหายดีเมื่อไร จริงๆ ก็ไม่ได้อยากมีชีวิตอยู่ยืนยาวปะ โลกเน่าๆ ใครเขาจะอยากอยู่ แต่เมื่อมันจำเป็นต้องอยู่ เราก็ต้องสู้กันต่อไป สู้เพื่อเก็บปอดดีดีไว้ให้ลูกหลานไทยได้หายใจ. ลมหายใจสำคัญนะ...สำคัญที่สุดเลย. ...................................... เมื่อวานนี้ มีคนหลงเข้ามาคนหนึ่ง มีความแปลก ที่อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง ใกล้จนไม่กล้าบอกพิกัด แทบจะไม่อยากให้เห็นหน้า ไปไล่ค้นประวัติส่วนตัว แต่เพราะระบบมันล็อกข้อมูลไว้แน่นหนา ไม่มีรั่วออกมาแม้แต่น้อย เขาพลาดตรงที่ ขอไอดีไลน์ แต่พี่ขอแอดเอง เลยได้เบอร์โทรมาอย่างหนึ่ง อย่างเดียวก็พอแล้ว สำหรับเอาไว้ขุดคุ้ย... เกลียดอย่าง ทำเป็นดี ...ทำทำไม ชั่วก็มาเลย กุชั่ว หื่นก็บอกมา กุหื่น กุยังจะรับได้ เข้าใจไปได้ ปกติเคส สำหรับคนแปลกหน้า พี่จะมีเวลา ให้แสดงความจริงใจ ความรับผิดชอบ อยู่สามวัน ถ้าบกพร่องหรือหาไม่ได้ ก็เชิญเถอะค่ะ. ไม่เคยต้องเสียเวลากับใครนานเลยจริงๆ ไม่ชอบสะสม นิยมแต่สะสาง เดือนนี้ ดีดคนออกเยอะมาก ไม่อยากทำเลย...อย่ามาให้เจอกันอีก ไม่ชอบทำให้ใครเสียใจ. ............................................. มันมีไม่กี่คนหรอกนะ..ที่จะมีอิทธิพลต่อชีวิตเรา ไม่รู้ทำไม เป็นหนังสือที่ดูเหมือนอ่านง่าย แต่พี่ต้องเปลืองตัวที่สุดเพื่อแลกกับการได้เข้าถึง เหมือนไม่ต้องใช้ตรรกะอะไร..แต่พี่ก็ต้องค้นคว้าหาทฤษฎีต่างๆ มากมายเพื่อที่จะได้เข้าใจความรู้สึกตัวเอง. ตัวเราเป็นอะไรยังไม่รู้...แล้วจะไปรู้เขาได้ยังไง. จะมีอะไรอีกไหมชีวิต...เอาออกมาให้หมด โจทย์ยากๆ จะได้แก้ทีเดียว. รัก   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 28 มีนาคม 2563 1:52:35 น.

นอนไม่หลับ...เด็กชายนอนร้องเสียงหลง..คงฝันร้าย. อิป้าก็เลยตาค้าง ฤทธิ์ยาทำให้ใจสั่นๆ ช่วงนี้ สติดีมากๆ หน่อย เจอคอมเพลนทุกวัน ต้องคุยต้องเคลียร์ทุกวัน ..ในขณะที่เสียงก็ไม่มี พูดแล้วก็ไอ เสียบุคลิกหมด...อาการเหมือนคนติดโควิด 55555555555555555 วันนี้เริ่มหอบเล็กๆ แล้วนะ. ต้องพยายามฝึกปราณให้ดีกว่านี้. ช่วงนี้มีคนเข้ามาคุยเยอะ ไม่ไหวจะเคลียร์ ทั้งงาน ทั้งส่วนตัว ทั้งคนไทย ต่างด้าวท้าวต่างแดน เมื่อวาน คุยกับเด็กอ้วน เล่าให้ฟังว่า คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว เด็กอ้วนแนะนำว่า ให้ทำความรู้จักกับความผิดหวังบ้าง อืมมมม เป็นเพื่อนกันทีเดียวล่ะ นางให้เหตุผลว่า เราจะช่วยคนทุกคนไม่ได้. ก็รู้นะ เข้าใจดีเลย ยังคิดเสมอ...เมื่อมันใกล้เข้ามากเข้าๆๆ นี่เหรอวะคะ..คือสิ่งที่เราต้องการ???? นี่เหรอวะคะ..สิ่งที่พยายามมาตลอดชีวิต???? ตอนนี้นะ...ทุกสิ่งที่อยากให้เกิดขึ้น ก็เป็นไปตามนั้น เกือบหมดทุกอย่างแล้ว แต่ทำไมเราไม่เห็นมีความสุข ความสงบใจเลยสักนิดล่ะ???? มีแต่คำถามในใจ...นี่น่ะหรือ คือสิ่งที่เราต้องการ??? ถ้าให้พี่ต้องเลือก ระหว่างอาณาจักรอยุธยา กับ ราชอาณาจักรไทย ยังไงเราก็ต้องเลือกราชอาณาจักรไทยปะวะคะ????? เราต้องอยู่กับปัจจุบันปะวะ????? ใช่ไหมวะ ...ถึงจะเกิดความผูกพันอย่างน่าสงสัยขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ไม่อาจทำให้ อะไรต่อมิอะไรจะเป็นไปในแบบที่เกินจริงไปได้. อดีตก็คืออดีต...มันผ่านไปแล้ว การพยายามตามหา อดีตทำไม่ได้หมายความว่า จะต้องการแก้ไขให้มันเป็นอย่างที่คนในอดีตต้องการ. แต่เราตามหา เรียนรู้และเข้าใจ เพื่อที่จะทำปัจจุบันให้สมบูรณ์ที่สุด..โดยเก็บตกสิ่งที่ขาดหายไปให้กลับมาอยู่ในที่ที่ควรจะอยู่ เพราะอดีตกาลไม่สามารถทำได้ด้วย...นวัตกรรมที่เปลี่ยนไป มันทำได้โดยง่ายแล้ว มันต้องแก้ไขร่วมกันจากการเรียนรู้บูรณาการ ...หาใช่แสวงหาผลประโยชน์ร่วมกันไม่. ทั้งนี้ทั้งนั้น...เหตุผลตั้งอยู่บนความถูกต้องและกตัญญูรู้คุณ. ไม่กล้าที่จะนำตัวเองไปอยู่ในจุดที่ใจจะไขว้เขว. พี่อ่อนแอไม่ได้. บอกไม่ถูกเลย..ต้องรู้สึกอย่างไร. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 2 เมษายน 2563 4:05:25 น.

เริ่มเกลียดการนอนหลับ เกลียดความฝันอีกแล้ว บ้านหลังเดิม ที่ไม่รู้ว่าคือที่ไหน ของสิ่งเดิมที่คอยตามหา ล่าสุด เจอมาทวงถามเยี่ยมเยียนว่า เหตุใดทำไมไม่ไปหาท่าน.. ฉัน ควรจะวางใจไว้ตรงไหน ปล่อยมือเลยได้ไหม กลัวใจตัวเอง กลัวทุกอย่างเลยตอนนี้ ญาติที่เพิ่งนับกันจากแดนไกล ก็ทักทายกันมาทุกวัน คงกลัวว่า พี่จะไม่ไปอย่างที่รับปาก เริ่มไม่สนุกแล้วนะ..มันตึงเครียดไปหมดเลย เมื่อก่อนเคย กังวลว่า ถ้าตามหาจนพบแล้ว จะคุยกันรู้เรื่องไหม จะคุยภาษาอะไร พอได้เจอแล้ว ก็แอบสงสัย นี่ของจริงไหมฟร่ะ จนตอนนี้ ได้คุยกันแล้ว เข้าใจกันดี จะมีแต่พี่นี่เอง หวั่นไหว กับ คำว่า คิดถึงจนอยู่คุยด้วยไม่ได้. ไม่เอาสิ จบงานแล้ว เราจะอยู่ของเราเงียบๆ ตามทางของเรา. ง่วงก็นอนซะเถอะยาย.. อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด. รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 8 เมษายน 2563 23:06:32 น.

ถ้าจะแอบคิดว่าเหนื่อย..มีสิทธิ์ไหม? ลำพังสิ้นเดือนก็ยุ่งวุ่นวายพอตัวอยู่แล้ว ดันเจอปริ้นเตอร์พัง พร้อมกับ ออเดอร์เข้าหนักมาก ทำยังไงได้ ในเมื่อเริ่มต้นมาแล้วก็ต้องไปจนสุดทาง เตรียมตัวสำหรับว่างงานไว้ดีมากนะ พี่เป็นพวกเจ้าแม่อุปกรณ์ เจ้าแม่ดีไอวาย อยากได้อะไรก็ซื้อ อยากทำอะไรก็ทำ ซื้อคอร์สเรียนไว้เยอะ ลองทำมาเยอะ แต่ไม่ได้เริ่มต้นซะที จนบัดนี้แหละ..หลอกเด็กอ้วนว่าให้ไปเปิดร้าน หลอกเล่นๆๆๆ แต่นางดันทำจริง ในเมื่อเล่นสมบทบาทปานนั้น ความเป็นมืออาชีพก็ต้องมา บัดนี้ หยุดไม่อยู่แล้ว. ในขณะที่ เวลามีเท่าเดิม แต่เราต้องทำงานยากขึ้น ภาระเพิ่มมากขึ้น เคยหมดเวลางานก็ต้องปล่อยความคิด ทุกวันนี้ จบเรื่องวันนี้ แผนงานพรุ่งนี้ต้องพร้อมแล้ว จะสะสมภาระไม่ได้เด็ดขาดเลย. เพลียร่างมาก. .......................... ลิสต์รายการที่ต้องทำ ยาวเป็นหางว่าวเลย. ช่างมันเถอะยาย. อะไรก็ช่างมัน อย่าลืมออกกำลังกายทุกวันด้วย รัก.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 29 เมษายน 2563 23:23:00 น.

ตั้งแต่มาอยู่ในจุดที่ต้องดูแลชีวิตและทรัพย์สินของคน เคยเสียใจเป็นปมในใจอยู่สองเคส เป็นเคสเกี่ยวกับผู้ป่วยจิตเวชทั้งคู่ คนแรกไม่ทราบชะตากรรมแต่คิดว่าไม่รอด คนที่สองไม่มีชีวิตอยู่อีกแล้ว. ผ่านสองเคสนี้ไป ..ทำให้นังยายต้องศึกษาแนวทางและวิธีรักษาเบื้องต้นเกี่ยวกับผู้ป่วย ทั้งต้องศึกษาทางจิตวิทยาเกี่ยวกับคนทุกเพศ ทุกวัย. ที่พอมีเดชะบุญ ก็ช่วยได้บ้าง ... อย่างน้อย ไม่เป็นอะไรต่อหน้าต่อตาเราก็พอ. แต่อย่างไรก็ดี..พี่ไม่ได้เป็นจิตแพทย์ปะวะ.. กรุณาอย่าส่งอะไรที่มันเกินขีดความสามารถของพี่มาให้แก้ไข...ใจเราไม่ได้แข็งแกร่งพอ จะแบกรับความสะเทือนใจมากมายได้อีกแล้ว. เรื่องมันผ่านมานานแล้ว...แต่ยังจำทุกภาพได้ติดตา ไม่เคยลืม. รัก. นังยาย   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 9 พฤษภาคม 2563 0:45:16 น.

เมื่อสามวันก่อน เครียดมาก มีเรื่องเคลียร์ทั้งวัน วันนี้เพิ่งจะดีขึ้นมาหน่อย พรุ่งนี้เช้า ก็เข้าโหมดวุ่นวายอีกแล้ว.. ก็ดีนะ..เงินแค่ไม่กี่ร้อย แต่กลับได้เห็นสันดานคนทั้งชีวิต เมื่อก่อนเคยบอกตัวเองว่า อย่าตัดสินคน อย่าตัดสินใคร ด้วยรูปลักษณ์ภายนอก แต่ตอนนี้ สิ่งที่ได้ผ่านมาทั้งหมด มันอธิบายได้หมดเลย มันเป็นคำตอบให้แก่กันและกัน จะรู้สึกเสียใจ ก็แต่เพียงว่า ความไว้ใจของเรา ต่อไปนี้ จะเกิดได้ยากขึ้น ไม่ใช่จะให้ใครได้ง่ายๆๆ เมื่อใจดีแล้วเป็นแบบนี้ ต่อไปนี้ก็พอเถอะ ทำอะไรตรงไปตรงมาดีกว่า ต้องมาเจ็บใจทีหลัง แต่ก็ดีนะ...มันให้เราเห็นคนในสองประเภท ก็ไม่ได้ใจจืดใจชืดไปเสียทีเดียว กับอีกคนบางคน ที่ไม่น่าจะน่ารัก กลับกลายเป็นน่ารักได้อย่างเหลือเชื่อ. เรื่องเยอะนะเราน่ะ...เรื่องเก่าไม่ทันได้เคลียร์ เรื่องราวใหม่ๆ มาอีกแล้วค่ะ 55555555555555555555555 ใครจะไปรู้...ภายใต้เสียงหัวเราะนี้ แฝงด้วยเสียงสะอื้นกี่มากน้อย ในวันที่เราเห็นผู้หญิงคนหนึ่งอ่อนแอ.. ทำไมกลับรู้สึกถึงความใจร้าย ไม่ใส่ใจ ฉาบฉวย เห็นแก่ได้ ทำไมถึงไม่รู้สึกสะใจในความโง่เง่า ไม่รู้จักระวังใจ ทำไมถึงไม่สะใจ ที่ถูกกระทำมาก่อน เอาออกไปได้แล้วนะ...ทั้งสองคนเลย และหรือ ถ้าหากจะต้องกลับมาเดินไปด้วยกัน ก็ขอแบบนี้พัฒนาให้ดีขึ้นระดับพอเข้าใจบ้างแล้ว อะไรแบบเดิมๆ ไม่เอา ไม่อยากได้ไอ้ขี้แพ้ ไม่อยากได้คนดีชนิดเฮีย ลีเฮียไปวันๆ ต้องการคนที่รับผิดชอบสูง จริงใจใฝ่ดี พร้อมมีมายเซ็ตที่พัฒนาไปข้างหน้าตลอดเวลา เพราะเราเกิดมาเพื่อมีความสุขและมีประโยชน์. รัก และ คิดถึงจัง.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 3 มิถุนายน 2563 0:00:35 น.

ทำไม..ไม่มีความรู้สึกอยากเขียนเลย.. เข้ามา เห็นความเคลื่อนไหวแล้วรู้สึกผิดจัง.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 16 มิถุนายน 2563 8:29:40 น.

เดือนนี้สุดแสนจะเงียบ. ฝึกโยคะพื้นฐานให้เพื่อนเกือบสองอาทิตย์แล้ว หยุดพักช่วงมีรอบเดือนเจ็ดวัน ค่อยเริ่มต้นกันใหม่ เฉยๆ กับทุกสิ่ง เหมือนเป็นคนใจหิน พร้อมเผชิญหน้ากับทุกเรื่อง มีความเอ๊ะ กับคำบางคำ คุ้นชินกับความรู้สึกเช่นนี้ ถามใจจริงๆ คือ เบื่อและอยากหยุด. แต่มันหาทางออกไม่ได้. ไม่มีคำอธิบาย.. ไม่มี.   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 20 มิถุนายน 2563 23:45:33 น.

รู้สึกว่า...ที่นี่จะมีร่องรอยความคึกครื้นมากขึ้นเรื่อยๆ.. มาหาดูอะไรกันนะ...ที่นี่มีแต่นังเด็กบ้า. ร่างกายวันนี้ประท้วงขอนอนแล้ว. มันคงเพลียเต็มที่..งานยังไม่เรียบร้อยดีเลย น้ำหนักลด ผลตรวจสุขภาพ แย่ลงตามอายุการใช้งาน ตาต้องถนอม หูต้องเอาใจใส่ ปอดดีขึ้นแล้ว เลือดนี่น่าแปลกใจ มันดีขึ้นนะ ข้นขึ้น ทำแต่งาน ซื้อคอร์สมาเพิ่มอีก คอร์สเก่ายังรู้เพิ่มไม่ถึงไหน ช่างเป็นเจ้าแม่ ข้อมูลซะเหลือเกิน มีมาอ่อยอีกคอร์สด้วยนะ ช่างมัน...ช่างมัน อย่าหยุดสร้างวินัยให้ตนเอง จะพ้นครึ่งปีแล้วนะ สำหรับปีที่ไม่ได้มีเป้าหมายการเรียนรู้ใดๆ ก็ถือว่า ผ่านได้ไม่เลว ช่วงนี้กำลังก่อสร้างสะพานของตัวเองอยู่นะ หลังจากที่ทำหน้าที่รักษาสะพานมาหลายปีแล้ว ค่อยๆ ทำไป นี่แหละ สาเหตุที่มันเพลียเพราะเมื่อไรที่หยุด ก็คือวันทำหน้าที่อีกอันหนึ่งอยู่ดี ดูแลตัวเองดีดีล่ะยาย รัก   โดย: กระติก น้ำชา ลีลาวดี 29 มิถุนายน 2563 19:52:16 น.