เริ่มต้นชีวิตใหม่..ตอนใกล้หลักสี่
ไม่ใช่เรื่องง่ายดายเลยเนอะ..
กับต้นปีที่มีแต่เรื่องราวน่าเศร้าใจ
หลายๆ ครั้งมันคิดนะ..แค่จะแสดงความอ่อนแอออกมาเรามีสิทธิ์ไหม? ไม่ต้องการคำตอบ บอกตัวเองเสมอ..ห้ามล้ม ห้ามพลาด แม้แต่จะจิตตกยังทำไม่ได้เลย.
ตั้งแต่วันที่พ่อเดินทางไกล..แว๊บเดียวที่ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา คือตอนที่นั่งอยู่บนรถแท็กซี่..คนขับดูจะเข้าใจทุกอย่าง
จากการสนทนาทางโทรศัพท์..
บรรยากาศช่างเงียบงันและบีบคั้นหัวใจ..
บอกกับตัวเองว่า..ปล่อยให้มันไหลออกมาเถอะ ลงจากรถแล้วอย่าให้ใครเห็นน้ำตาอีกเด็ดขาด.
ลูกพ่อ น้องพี่ จะไม่มีนำตาให้ใครเห็น ถ้าพี่ไม่เข้มแข็งสักคน..ในบ้านจะระส่ำระสายแค่ไหน
เราไม่ตื่นตระหนกตกใจเพราะว่า..ได้รับคำเตือน
มาก่อนหน้านี้แล้ว..ตั้งแต่ช่วงแรกๆ ที่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น..
แต่เราก็สู้เต็มที่..สู้กันจนสุดทาง แม้จะรู้ว่าทุกทางมันจบตรงไหน
สิ่งที่ภูมิใจมากที่สุดคือ เราสู้ในทางของเรา ไม่ให้ชีวิตของพ่อต้องแปดเปื้อน..ถึงแม้ว่าจะมีความช่วยเหลือมากมายล้วนการันตีว่า ไปทางนั้นแล้วจะรอดพ้นก็ตามที
แต่ถ้าเราเลือกไปทางอื่นใด ที่ไม่ใช่ทางอันเที่ยงตรง
ความรู้สึกในเวลานี้ ก็อาจจะเป็นคนละเรื่องกันเลย
ภูมิใจที่เอาชนะใจตัวเองได้
ถึงแม้ว่า จะรู้สึกไม่เข้าใจในอะไรหลาาย ๆ อย่าง
ที่ถูกส่งเข้ามาเพื่อทดสอบ กำลังใจ
พ่อเราจะนอนหลับสบาย
พ่อเราจะภูมิใจในสิ่งที่เราเป็น
ไม่ว่าจะมีลมหายใจหรือ ไม่มีลมหายใจก็ตามที
ยังคงแอบคิดถึงเงียบ ๆ
ยังคงแอบร้องไห้ตอนนั่งรถแท็กซี่
เพราะมันเป็นที่ที่เดียวที่ปล่อยน้ำตาได้อย่างหมดหัวใจ.
ในทันที ที่รถเลี้ยวซ้ายเข้าหนองจอก
ไม่นานก็มีเสียงตามสายมาบอกข่าวร้าย
เวลาไม่ถึงสิบนาทีนับจากนั้น
แต่ช่างเป็นสิบนาที ที่บีบคั้นหัวใจมาก..
มาไม่ทัน ..ถึงทันก็ไม่ได้รู้อะไรแล้ว.
ครบสี่สิบวัน ที่พยายามทำให้เต็มที่
แล้วลูกก็ทำได้ ทำอย่างที่พ่อชอบ
หลังจากส่งครูบาอาจารย์เรียบร้อย
บ้านก็กลับสู่ความเงียบ.
จะมีก็แต่ หนังสือ อัตชีวประวัติที่ยังไม่ได้ทำให้
และยังคงต้องเดินทางไกล ขายฝันไปเท่าไร
ลูกจะหอบฝันไปให้ถึงจนได้.
ด้วยหนึ่งสมองและสองมือที่เรามี
เหนื่อยนัก ก็ไม่เป็นไร
เราทำได้ เราเก่งพอ
รัก.
| Create Date : 25 มกราคม 2564 |
| Last Update : 29 มีนาคม 2564 23:10:19 น. |
|
24 comments
|
| Counter : 1151 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ต่อไปนี้ไม่ใช่เวลาจะมาทบทวนทิ้งท้ายสิ่งใดอีก.
จากเส้นทางที่เดิน ไลฟ์สไตล์ที่ใช้
ไม่เคยมีความคิดเลยว่า..จะอยู่จนถึงวัยนี้ได้
เพราะเตรียมตัวพร้อมตายตลอดมา..
บอกกับตัวเองว่า..เราจะไม่สะสม เราจะไม่ทิ้งสิ่งใด
ไว้เป็นขยะให้โลกเกินความจำเป็น
เราจะอยู่เพื่อสะสางทุกสิ่งอย่างที่เกี่ยวข้องกับตัวเอง
เราจะไม่ปล่อยภาระอันหนักอึ้งให้ชนรุ่นหลังมันด่าว่าเอาได้.
เริ่มต้นเอาใหม่..ในต้นทุนชีวิตที่แน่นไปด้วยเนื้อหาดราม่า
แน่นไปด้วยต้นทุนที่บิดเบี้ยว .. ไม่มีอะไรดีเลย
นอกจากจิตใจตัวเอง ที่ยังคงยึดเหนี่ยวไปด้วยสิ่งดีงาม.
สี่สิบวันที่พากันก้าวผ่านมา..เต็มไปด้วยน้ำหนักบนตราชั่งข้างขวา เป็นความภูมิใจที่ตั้งใจทำให้พ่อ
จากการส่งคืนน้ำใจของคนทุกคนที่มาเยี่ยมพ่อในวาระสุดท้าย.
พรุ่งนี้และวันต่อๆ ไปจะมีแต่ความตั้งใจเดินไปยังเป้าหมายของชีวิต อย่างมีสติ ในเส้นทางเดิม ที่ไม่ลังเล
ไม่สงสัยใดๆ อีกแล้ว.
อยากขอบคุณไม่สิ้นสุดสำหรับทุกอย่างที่ถูกยัดเยียดอัดแน่น
ให้เข้ามาในชีวิตจริงๆ.
รัก.