ในที่สุดก็วันสุดท้าย...

วันนี้ก็ตื่นแต่เช้านะเพราะต้องขนของย้ายเมือง  ก็จะกลับก็ต้องไปขึ้นเครื่องที่เถาหยวนอะเนอะ  แต่ก่อนขึ้นเครื่องก็นะ 555 ตามเคยต้องมีแวะนะ  ที่นี่ป้อชวนเดิน sky walk ละเราก็เข้าไปดูก็เจอว่ามันมีที่ๆน่าสนใจสำหรับเราก็ส่งลิงค์ให้ป้อ  ทีแรกก็คิดกันหัวแตกว่าจะยังไงดี  หาไปหามาปรากฎว่ามันเป็นเส้นทางท่องเที่ยวมีรถบัสวิ่งในวันหยุดด้วยค่ะ เย้ เย้

จริงๆเมื่อคืนก็คุยๆกันว่าเราไม่ได้ถ่ายรูปที่พักเลยเนอะเค้าอุตส่าห์ตกแต่งซะไฮโซ 555 แต่ก็นะโปรแกรมเราแน่นทุกวัน ออกแต่เช้ากลับมาก็แทบสลบ สรุปไม่มีรูปค่ะ

ออกจากที่พักแบบใช้พลังชีวิตสูงสุด ป้อมีเป้ยักษ์งอกมาอีกใบ ของเราเท่าเดิมแต่หนักโคตร เสียวอยู่ว่าจะเกิน 20 โลมั้ยตรู ปุเลงกันไปสถานีใต้ดิน ที่สถานีก็เหนื่อยอีกเพราะเราหลงทาง หาทางไปสถานีรถไฟไม่เจอ เดินวนไปวนมาเพราะงงป้ายจนตัดสินใจว่าไม่หาละ ลงทางบันไดเลื่อนนี่แหละ ทุลักทุเลโคตรๆ แต่ก็ไปทันรถไฟในที่สุด

ไปถึงสถานีเถาหยวน ป้อบอกข่าวร้ายว่าไม่มีลิฟต์  แม่เจ้า สถานีรถไฟของเมืองที่เป็นเมืองสนามบินไม่มีลิฟต์ แล้วยังไงคนเดินทางต้องแบกกระเป๋าขึ้นลงบันใดงี้  เอาวะ ฮึบ ขนก็ขน  แต่เหมือนมีอะไรสักอย่างช่วยเรา นายสถานีเดินมาหาเราละบอกว่าให้เดินตามฮีไป  มองหน้ากันละก็เอาวะไปไหนไปกัน  ฮีพาเดินไปจนสุดชานชาลา ตรงนั้นมีทางเดินข้ามอยู่แต่มีโซ่กัน คาดว่าจะเป็นทางข้ามเฉพาะของพวกนายสถานี  ไปยืนทำไม่รู้ไม่ชี้กันพักนึงฮีก็ให้สัญญาณว่าข้ามได้ข้ามด่วนเลยพวกเธอแล้วยกโซ่ออก  แบบโอ้ยยยยยยย ขอบคุณค้าบบบบบบบบ  ตัวฮีเองก็เดินข้ามมากับเราด้วยนะ น่ารักโคตรอะ

เออ ที่เถาหยวนนี่คนไทยน่าจะเยอะมาก  เห็นภาษาไทยตั้งแต่ที่ชานชาลาเลยอะว่าห้ามข้ามทางรถไฟ  กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก  ดีใจดีมั้ยเนี่ย

เราเอากระเป๋าทั้งหลายแหล่ไปฝากไว้ที่สถานีนั่นแหละ  แล้วก็เดินไปสถานีรถบัสกัน  ระหว่างทางเจอป้ายภาษาไทยเยอะมากกกกก  ร้านอาหารไทยก็มี

รับโอนเงินกลับไทยนี่อย่างเพียบ  เอิ่มม มีใครสนใจจะโอนเงินจากไทยมานี่มั่งมั้ยฮับ  แฮ่

เดินๆๆๆ ในที่สุดก็เจอสถานีรถ  รอสักพักรถก็มาเป้นรถบัสใหญ่เบิ้มขับไปจอดตามสถานที่ท่องเที่ยวในเส้นทาง  เราหลับ พอใกล้ถึงป้อก็ปลุกละบอกว่าบนรถมีฉายวิดิโอว่ารถผ่่านสถานที่ท่องเที่ยวอะไรบ้างละป้อก็รู้ละว่าที่ๆเราอยากไปต้องลงตรงไหน 5555555555 น่ารักที่สุดอะ

รถบัสพาเราขึ้นเขาแบบนี้นะฮับ

เรียกว่าขึ้นเขากันทุกวันเบย

ก่อนถึง sky walk ซึ่งต้องลงทะเบียนล่วงหน้าก่อนมาด้วยนะ (แน่นอนว่าป้อเป็นคนจัดการ อิ อิ) รถก็จอดให้เราดูน้ำตก ซึ่งเป็นแหล่งน้ำเดียวกะที่เราจะเดิน sky walk แปลว่าไร แปลว่าตรงโน้นไม่เห็นสินะ

เสร็จละก็ไปต่อ  

เราไปถึงก็พบว่าตรงนั้นนอกจากมี sky walk ยังมี trail ด้วย ซึ่งแน่นอนว่าถึงอยากก็ไม่มีเวลาอะ ไปถึงเวลากำ้กึ่งกับรอบเดิน sky walk เลยให้ป้อไปถามว่าเราเข้าเลยได้มั้ย  เค้าบอกว่าได้ก็เลยเข้าเลยดีกว่า

ด้วยความที่เราไปเช้าอะแหละ คนยังไม่เยอะมากก็เลยไม่เกินจำนวนคนที่เค้ากำหนดไว้

ทำไมหินแถวนี้มันหน้าตัดเป็นเหลี่ยมขนาดเน้

สักพักคนเยอะๆที่เข้ามาก่อนเราประมาณครึ่งชม.ก็ออกไปหมด ไม่รู้ว่ามาทัวร์ป่าว  บน sky walk เลยโล่งให้เราได้ลั้ลลากัน อิ อิ

พยายามจะถ่ายให้เห็นข้างล่าง  แต่ก็นะ ได้เท่าที่เห็นอ๊ะ  สักพักก็หมดเวลาเราก็เลยเดินออกมาหาที่กินข้าวเช้ากัน

แซนวิชเจ้าประจำ เหอ เหอ เหอ  กินไปก็สูดอากาศเย็นชื่นใจกันไป  มีฟามฉุก  กินเสร็จเดินไปเรื่อยๆ เจอร้านขายของๆของแถวนั้นเลยซื้อเห็ดย่างมากินกันอีก ติดใจ ฮี่ ฮี่

เจอนุ้งหมา

เสร็จละก็เดินๆๆๆๆๆ กันไปเรื่อยเปื่อย

อากาศดี๊ดี  โล่งจมูกมากกกกกกกกกกกกกก

เดินวนกลับออกมาที่ป้ายรถ  เจอดงใบไม้เปลี่ยนสี

สวยเนอะ

รอรถพักนึง ก็นั่งรถวนกลับออกไปที่ Cihu อ่านว่าไรก็ไม่รู้  รู้แต่เค้าจะแวะที่นี่แหละ

สวัสดีค่ะ  เจอกันอีกแล้วนะคะ  อิ อิ

ตอนแรกที่อยากไปที่นี่กังวลมากว่าจะมีรถไปมั้ย ต้องเดินเข้าไปไกลหรือเปล่า จะทันรถมั้ย บลา บลา บลา ที่ไหนได้ อยู่ริมถนนเลยจ๊ะ  ไปวันธรรมดาอาจจะลำบากหน่อยแต่วันเสาร์-อาทิตย์มีรถบัสท่องเที่ยวอย่างที่บอกอะ สบ๊ายยยยย

เราไปนั่งทอดหุ่ยรับลมชมวิวกันอยู่นานมาก จนเกือบจะหลับ

ฝั่งโน้นล่ะคือสิ่งที่เราเห็นในเนต

จะหลับๆ จนแบบลุกเดินกันเหอะ ไม่งั้นได้หลับอยู่ตรงนี้แน่ๆ

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย มันดีมากจริงๆนะ  คุยกันว่าถ้าบ้านอยู่แถวนี้คงมานั่งเล่นบ่อยแน่ๆ  แต่เอาจริงๆ ถ้าเป็นคนแถวนี้ก็อาจต้องเข้าไปเรียนหนังสือไปทำงานในเมืองไม่มีโอกาสได้มานั่งแบบนี้ป่าววะ

เด็กแจ่มคงคอนเส็ปต์

เดินไปข้ามสะพานเพื่อไปฝั่งขะโน้นนนนกันดีกว่า

หันซ้าย เห็นศาลาป่ะ ในนั้นมีคนมาเล่นดนตรีด้วย บรรยากาศโคตรดีอะ ลมเย็นๆ ดนตรีเพราะๆ อย่างเคลิ้มอะ

หันขวาาาาา  เห็นที่เรานั่งกันมะกี้ป๊ะ

อะ ถึงละ 

คนเยอะแยะเลยนะ ไม่เงียบเหงาเลยแหละ ผู้คนมาถ่ายรูปเล่นเฮฮากันเต็มไปหมดเลย

แล้วหล่อนจะทำมิวสิคทำไมยะ

นั่นไง ดูสิ สะพานสีขาวที่เราเดินข้ามมา

นั่นไง ดูสิ  ที่นั่งที่เรานั่งดูฝั่งนี้จากฝั่งโน้น  เออ  เอาเข้าไป  ไปต่อมั้ยล่ะ ถ้าจะเพ้อขนาดนี้  555555

เราก็เดินตามๆคนเค้าไปเรื่อยๆ

ป้อบอกว่ารูปปั้นนี่เป็นเหล่าบรรดาคนสำคัญของเมือง  อืมมม ใครมั่ง ผู้ว่าฯ นายกอบจ.งี้เหรอ

เดินๆๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆๆๆๆๆ

เรื่อยยยยจนไม่รู้จะไปโผล่ที่ไหนละ ก็เลยเดินย้อนกลับออกมาที่ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว  เข้าห้องน้ำ  ดูของที่ระลึกแต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไร  อ่อ กินติม 555 โรคจิต หนาวๆชอบกินติม  เสร็จละก็เดินไปเกาะป้ายรถบัส

ทีแรกกะว่าจะลงที่ Daxi old street เดินเล่นหาข้าวเย็นกินก่อนละค่อยกลับเข้าเมือง  คนก็ลงเยอะด้วยนะที่นี่อะ  แต่ยังไงไม่รู้ไม่ลงกันซะงั้น  นั่งยาวไปลงในเมืองเลยทั้งๆที่คุณพี่ที่สถานีรถไฟก็บอกนะว่าให้สักทุ่มนึงค่อยขึ้นรถไปสนามบิน  แต่เราก็กลับเข้าเมืองเร็วซะงั้น  งงตัวเองอยู่เหมือนกัน  

สรุปก็ไปหาไรกินในเมือง  เดินไปทั่วเลย เมืองนี้ร้านอาหารเยอะนะ คนเยอะ รถเยอะ รถติด ดูนุงนังกว่าทุกเมืองที่เคยผ่านมาในทริปนี้เลย  เรียกว่าแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด  สุดท้ายเราก็กินหม้อไฟส่งท้ายที่เถาหยวนจนได้  คราวนี้กินในห้าง

มีคนละหม้อแต่โต๊ะแคบมากกกกกก 

ปิดท้ายเงินหมดจบทริปด้วยชาร้านนี้ จนได้ ฮา

กินเสร็จ  อิ่มอืดดดดดด  ก็เดินต๊อกๆๆๆ กลับไปเอากระเป๋าที่ฝากไว้ที่สถานีรถไฟ  ละก็เดินลากกระเป๋ากลับมาขึ้นรถบัสไปสนามบินอี๊ก  เดินไปเดินมา  แต่ก็ต้องเดินเพราะไม่ไหวจะแบกนะจ๊ะ

รอรถนานมากกกกกกกกก นานจนแบบ เอ๊ะ มันมีอยู่จริงรึเปล่าอีกละ 555 สงสัยทุกทีแต่มันก็มาทุกทีแหละ

ระหว่างรอรถได้ยินเสียงคนไทยตลอดดดด  คนมาทำงานที่นี่เยอะเนอะ

ในที่สุดก็มา รถว๊างว่างงงง  คิดว่ารถไปสนามบินคนจะเยอะซะอีก  เลยคิดว่าอาจจะเพราะคนไม่ค่อยมาทางรถไฟหรือเปล่า  แบบนั่งรถบัสจากไทเปยิงยาวเข้าสนามบินแบบเราตอนมาขาไงที่เราก็นั่งรถบัสจากสนามบินไปไถจง  เราก็เห้นว่ารถบัสจากสนามบินไปไทเปเพียบเลยนี่นา  อืมๆๆๆๆ

เช็คอินแบบลุ้นๆ  แอบดูน้ำหนัก 21 โล ผ่านฉลุย เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆ

ผ่านตม.เข้าเกทไปพบว่าเจอเลยค่ะ ใกล้ไปมั้ยเธอว์  ชั้นนั่งสายการบินประจำชาตินี่เธอว์บริการดีไปนะ ฮา  ก็เลยไปช้อปปิ้งขนมกัน ซื้อของฝากกันเห็นๆ แพงแต่อร่อยจริงว่ะ

พี่เค้าคัดมาแบบเทพๆ แล้วอะเนอะ  ให้ดูสกิลการงอกกระเป๋า 5555 ยังคงแซวน้อง

บะบาย 16วันในไต้หวัน

ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีโอกาสเจอกันอีกหรือเปล่า  แต่เรารักเธอว์นะ  จุ๊บ จุ๊บ

สวัสดีประเทศไทยในสายลมร้อน ฮู่วววววววววววว

จบจนได้โนะ