ไปทะเลกันดีกว่า

ไปเที่ยวทะเลมาล่ะ ฮี่ ฮี่

จริงๆคือไปงานแต่งงานเบียร์มา

แต่จริงๆที่จริงๆกว่านั้นก็คือ หาเรื่องไปเที่ยวทะเลนั่นล่ะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก



จะว่าไปก็ต้องโทษดาววี่นะ (อ้าว) ..............................

ก็อยากไปทะเลกะเพื่อนตั้งแต่ดาวชวนไปนอนคอนโดที่หัวหินละไง พออดไปมันก็เลยรมณ์ค้าง หุ หุ


วันที่ 21 ตื่นสายๆมานั่งงงๆ อยู่พักนึง ละก็สำนึกได้ว่ายังไม่ได้ทำไรเลย เลยลุกไปอาบน้ำ อาบเสร็จก็ยังนั่งก่งก๊งต่อไป ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะใส่ชุดไหน คืออ้วนไง ถ้าตอนผอมๆใส่ไรก็ได้ไง ตอนนี้ 60 ละ ใส่ไรก็ไม่ได้ละไง ก็ต้องปลงสังขารอยู่พักนึง จริงแล้วคือที่บ้านก็มีชุดออกงานที่ยังไม่ได้มากมายไปคุ้ยเอามาใส่ก็ได้ แต่ ณ บัดนาวคือสังขารไม่ให้อย่างรุนแรงก็เลยไม่ได้คุ้ย มานั่งเพ่งชุดที่มีอยู่ที่บ้านน้านี่แหละ ก็มีพอได้อยู่ 2 ชุดนะ ชุดนึงดูจะโอมากกว่า แต่สังขารไม่โอเคด้วย ก็เลยตัดสินใจใส่อีกชุดนึงแทน ขี้เกียจรึป่าวไม่รู้ แต่ตรูใส่ไปเลย ไม่เอาไปเปลี่ยน สำหรับปัจจุบันที่ทุกคนแต่งตัวจัดเต็มชุดที่เราใส่นี่ชิลล์มาก ไม่ได้เป็นชุดออกงานไรเลย เรียกว่าใส่เดินเล่นจ่ายตลาดกันเลยทีเดียว ก็เลยคุ้ย accessory แทน เอาแบบเวอร์ๆเลยทดแทนชุดที่โคตรชิลล์ ทีแรกเคยคิดว่าถ้าใส่ชุดนี้จะใส่รองเท้าอีกคู่ แต่พอไปงานก็เลยเอาอีกคู่ไปแทน คุ้ยๆของอยู่น้องเรียกกินข้าวเลยลงไปกินก่อนอีกนะ ไม่มีสำนึกอ่ะคนเรา กินเสร็จก็รีดชุด แล้วกลับมาคุ้ยของต่อ ตอนแรกกะจะเอาไปเผื่อเลือก แต่ขี้เกียจซะ(ตามฟอร์ม) เลยเอาไปแค่นั้น เสียดายเนาะ ไม่งั้นจะมีตัวเลือกให้บอยเพิ่มขึ้น ละหาแหวนวงที่ตั้งใจจะใส่ไม่เจอด้วย ร้อนๆด้วย เหงื่อแตกเต็มตัว เลยรมณ์บ่จอยกันเล็กน้อย เฮ้อ น้องมาบอกว่าจะออกไปเรียนพิเศษละ อีพี่มันยังทำไรไม่เสร็จซักอย่าง พอดีน้องบอกชุดสวยเลยอารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อย เฮ่ย บ้ายอนี่หว่า กร๊ากกกกกกกกกกกกกก

จัดของยัดใส่น้องขนนกไปละ นึกได้ว่ายังมีรองเท้าอีกคู่นี่หว่า เลยต้องเปลี่ยนกระเป๋าอี๊ก เฮ้อ

สรุปออกจากบ้านด้วยสภาพเน้ เสือหอบฟาง





ถนนหน้าบ้านรถติดโคตรๆ ออกมานึกว่าลานจอดรถ ยังดีรอรถไม่นานเท่าไหร่ ละมีที่นั่งด้วย ค่อยยังชั่ว ไปถึงพร้อมปี๊บปี้เลย ตอนเดินไปโต๊ะได้ยินเสียงกะพรวนตามหลัง รู้เลยว่าปี๊บปี้มาละ เก่งเนอะ

กิยยาโยอิกัน ทีแรกกะว่าจะกินสุกี้เนื้อแบบจานเดี่ยวไม่เอาข้าว ละเป็นไงล่ะ สุดท้ายก็กินข้าวหน้าหมูทอด ไอ่อ้วนเอ๊ย หยั่งงี้มะไหร่จะผอมเน่ กินเสร็จอิ่มโพด ตัวจะแตก เง้อ

เดินไปดูคิวรถละก็ให้ปี๊บปี้โทรหาบอยว่าลงไหน แล้วก็ย้ำคนขับซะ 5555 เค้าคงแบบกรูรู้แล้วย้ำจัง อ๊ะก็เค้ากลัวตะเองลืมนี่นา เหลือที่นั่งอยู่ 2 ที่ หลังสุดกะหน้าสุด เหอ เหอ ปี๊บปี้ชิงไปนั่งหลังสุด เราก็แบบ มันจะเมามั้ย คนขับรถเองส่วนมากจะเมานะ เราเนี่ยเซียนนั่งหลังรถเหอะ แต่ก็นะไปนั่งข้างหน้า ไม่ได้นั่งรถตู้โดยสารเลย เพิ่งรู้ว่าเค้าทำเบาะข้างคนขับเป็น 2 ที่นั่งด้วยล่ะ ไฮโซ แต่ท่าทางจะนั่งไม่สบาย แอบสงสารคุณน้องคนสวยเล็กน้อย แต่ก็ดีแล้วล่ะ คุณพี่ก็เลยได้นั่งหัวโขกกระจกสวยๆไปตลอดทาง

หลับๆตื่นๆไปจนถึงถนนคุ้นๆว่าน่าจะใกล้ถึงละ อาศัยไปทำนาแถวนั้นเป็นระยะเลยพอคุ้นบ้าง พอถึงลงรถปุ๊บ รู้สึกคุ้นมั่กๆ ปี๊บปี้บอกเราเคยมาลงรถตรงนี้กันใช่มั้ย ช่ายเลย ตอนนั้นมีด๋อยกะลักมาด้วย ละบอยก็มารับ ละเราก็ไปเที่ยวเขาเขียวกันด้วย จะดูรูปมั้ย ไม่มีฮ่ะ ตอนนั้นยังเป็นกล้อมฟิล์ม ฮา

ปี๊บปี้หิวน้ำ ร่ำๆจะข้ามไปเซเว่นแต่บอยมาจะถึงละก็เลยอด พอมาถึงบอยก็หิว ยังไม่ได้กินข้าวแต่เช้า เลยพากันไปกินข้าว ไปร้านอาหารเวียตนาม ก็ใช่ได้นะ รสชาติโอเคอยู่ ยำไหลบัวอร่อยดี คนเยอะเชียว ถามบอยว่าร้านนี้ดังเหรอ บอยบอกเพราะเรามากัน ฮ่า หยั่งงี้นี่เอง กวัก กวัก 55555 ไม่หรอก คนเค้าคงเยอะอยุ่แล้วแหละ แต่ที่ประทับใจสุดๆ คือ มีสัญญาณ TOT 3G ด้วยนะเออ ปลาบปลื้มวุ้ย กินของคาวเสร็จไปหาคาเฟอีนเข้าเส้นกัน เราได้โกโก้เย็นมา ชื่นจายยยย ละก็เข้าที่พัก

ที่พักไฮโซซซซซซซ มีทะเลเป็นของตัวเอง ชอบมว้ากกกกกกกกกกกกกก

บอยให้ช่วยเลือกชุด พอเลือกได้ปัญหาคือมันยับ ก็เลยจะออกไปหาร้านซักรีดกัน ปี๊บบอกให้ลองถามรีสอร์ตดู ปรากฎว่าเค้าบอกมี มีเตารีดไอน้ำแต่เราต้องรีดเอง ซึ่งไม่มีปัญหา สามารถฮ่ะ พอไปเอา ตึ๊ง มันคือเตารีดไอน้ำอ่ะนะ แต่มันไม่ใช่แบบที่คิด แต่ก็รีดพอได้อ่ะเน้อ บอยบอกงาน 6 โมงเย็น 4โมง พี่เจ้าบ่าวยังไม่ได้ทำไรเลย ใจเย็นมากตัวเธอ เลยต้องบังคับให้จัดการตัวเองซะ ยังมีอีกหลายคิวฮ่ะ ส่วนปี๊บปี้ไม่อาบแค่เปลี่ยนชุดละโบ๊ะหน้า ยิ่งอิชั้นนอกจากไม่อาบแล้ว ชุดยังไม่เปลี่ยนอีกด้วย แหมะ เริ่ดป่ะล่า




แต่งองค์กันได้เยี่ยงนี้ ภูมิใจนำเสนอเดรสร้อยเดียวของปี๊บปี้มาก หลังๆเค้ามาละคนรุมจนเราขี้เกียจไปเบียด ไม่ค่อยได้ไปเดินด้วยล่ะ เค้ามาเดือนละหนถ้าไม่ได้ไปเดินวันที่เค้ามาก็อด รูปไม่มีบอยอ่ะ เพราะบอยยุ่งอยู่ ฮ่า

เสร็จละก็เดินตัดสระน้ำไปริมทะเลกัน สระน้ำคนเพียบ เป็นรีสอร์ทที่คนเยอะดี ท่าทางกิจการจะดีเนอะ ไปถึงหน้างาน แขกกะลังรอคิวถ่ายรูปกะบ่าวสาว บอยก็เดินหายไปละตามประสาเจ้าภาพ เรากะปี๊บปี้ก็เลยเซ็นสมุดอวยพรละก็ไปเล่นริมทะเลกัน

อยากจะกรี๊ดดดดดดดดดดดดด บรรยากาศดีโคตรๆ





เด็กๆ นี่ยึดหาดทรายกันเลย สุมกันอยู่ที่หาดไม่สนใจใดๆในโลกอีกเลย สนามเด็กเล่นจริงๆ ประทับใจน้องเงือกด้วย คอสตูมสุดยอดมาก ถ้ามีรางวัลคงได้ไปชิลล์ๆอะ

ประทับใจคุณพระจันทร์เสี้ยวด้วย เสี้ยวได้ใจ เกิดอยากจะได้กล้องเทพขึ้นมาในบัดดล อยากถ่ายรูปสวยๆบ้างไรบ้าง น้องมือถือก็ถ่ายได้แบบนี้แระ เหอ เหอ

แขกเยอะมาก และสาวๆแต่งตัวกันได้จัดเต็มด้วย งามกันมาเชียว เจริญหูเจริญตาดีนะ บรรยากาศดีนี่มันทำให้คนอารมณ์ดีจริงๆนะ ดูผู้คนหลั่นล้ากันมากอ่ะ






เราก็หลั่นล้า ถ่ายรูปเล่นกันไม่แคร์สื่อ หุ หุ

มาถึงโต๊ะจีนบ้าง

ออเดิร์ฟมาแบบประทับใจเลยคับพี่น้อง อาหารทะเลราดน้ำจิ้มซีฟู้ดมาแบบแซ่บหลาย ทำเราใจชื้นเลย แบบรอดละตรูงานนี้ หอยก็สดหวานอร่อย ช้อบชอบ

พอจานต่อมาห่อหมกทะเลหวานเจี๊ยบ ก็เริ่มแบบ อ้าว อ้าว

ถัดมาเป็น จะเรียกว่าไรดีล่ะ คล้ายๆจะเป็นหมึกนึ่งมะนาว แต่น้ำใสจ๊องแจ๊งละก็จืดๆ เลยงงๆว่าตกลงใช่หมึกมะนาวมั้ยน่ะ

นั่งงงๆจนเกือบหมด ข้าวผัดปูมา เฮ้ย หมดละเหรอ อาหารมีแค่นี้เหรอ มึนๆ ข้าวแฉะล่วย เรื่องหวานทำใจแระว่ามันหวาน กาซิก

อิ่มข้าวละ มีจานต่อมาเป็นทอดมัน!!!!!!!! ยังไงฟระ พิศดูไปมา มันเป็นทอดมันรูปลักษณ์แบบที่เราชอบอ่ะ ทอดมันเกรียมๆแบนๆ ก็เลยจกมาอันนึง ป๊าดดดดดดดดดดดดดด หวานแสบทรวง

ยัง ยังไม่หมดเพียงเท่านี้ มีไก่ผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์ด้วย ซึ่งไม่ต้องบอกว่ารสชาติแบบไหนก็คงเดากันได้ใช่ม้ายยยยยยยยยยย โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

แต่ยังไม่หมดเพียงเท่านั้น ยังมีสิ่ที่ทำร้ายจิตใจอย่างร้ายแรงปิดท้าย มันคือ ปลาดทอดน้ำปลา หวานเจี๊ยบ





โอเค เข้าใจละว่ามันคืออาหารงานแต่งสินะ


งานแต่งงานนี้เค้ายูนีคมากนะ เค้าเป็นทั้งงานแต่ง งานวันเกิด วันลอยกระทง กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก

คือเค้าไม่ตัดเค้กธรรมดานะคะ เค้ามีจุดเทียนก่อนตัดเค้กด้วย

ละเค้าก็มีการเล่นไฟริมทะเล

มีลอยโคมเป็นไฮไลท์ของงานด้วยนะคะคู้ณณณณณณณณณณณณณณ





โต๊ะจีน 45 โต๊ะเต็ม ได้โคมโต๊ะละ 1 อัน ชายหาดจึงแออัดไปด้วยผู้คน ลุกไปใช้ความพยายามกันอย่างหนุกหนาน ตกน้ำมั่ง ลอยเฉียดหัวเด็กมั่ง ชนหัวผู้ใหญ่มั่ง ตกทรายมั่งกันหนุกหนานบันเทิง

การโยนดอกไม้เจ้าสาวก็ใช่เล่น จัดเต็มพอๆกะงานเตลล่าเลยทีเดียว เพราะมีการประกาศเรียกชื่อเป็นรายบุคคล แกไม่ออกชั้นไม่โยนนะเอออ ละพี่เจ้าบ่าว 2 คนจะรอดเร้ออออออ น้องสาวคนสนิทของพี่สาว(?)คนรองถึงกับออกปากว่าถ้าพี่บีได้จะทำไงเนี่ย กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก แต่งเลยค่ะน้อง

ประมาณ 3 ทุ่มมั้ย คนก็เริ่มทยอยกลับ 2ป้าก็นั่งจิ้มผลไม้กินกันไปเรื่อย จนบอยทนดูไม่ได้เลยมาเรียกกลับบ้านไปปฏิบัติภารกิจสำคัญ เฝ้ากล่องใสซอง ฮา ภารกิจนี้เหมือนเพิ่งทำไปแหม็บๆที่อีกงานนะ

ก่อนมานั้น ปี๊บปี้หมายมั่นปั้นมือมากว่าจะออกไปเที่ยว แต่ถึงเวลานั้น บอยป่วย และตัวเองแอบง่วงกันด้วย เลยกลับไปนอนกลิ้งกันแทน สุดท้ายตกดึกก็เลยนั่งนับแบ๊งค์กันก่อนนอนให้สมกับที่ปี๊บปี้คันมือตั้งแต่เช้า ฮ่า

สายๆ วันอาทิตย์ ตื่นมากว่าจะอาบน้ำ ทำไรเสร็จก็เที่ยงละ บอยไปปฏิบัติภารกิจครอบครัว ปี๊บปี้กะเราก็ไปดูทะเลกัน เพราะปี๊บปี้อยากถ่ายรูป อุตส่าห์ไปเอากล้องจากบ้านบอยมา ปรากฎว่าน้ำลงไปปู๊นนนนนนนู่น วิวไม่งามอย่างสิ้นเชิง ลมก็แรงมว้ากกกกก หัวเหอกระจาย





ยืนๆ เล่นกันอยู่แป๊บนึงก็เลยกลับเข้ามาเช็คเอ้าท์ ออกไปกินข้าวกันเต๊อะ

ระหว่างขนของกันไรกัน เด็กๆที่มารับน้องก็เดินผ่านมาเป็นระยะๆ เด็กปู้จาย ร้อยละ 100 เป็นเด็กปู้หญิงกันหมด คณะไรวะเนี่ย ฮา

บอยพาไปกินข้าวร้านข้างๆร้านบ้านต้นเค้กอันโด่งดัง





บอยข้าวกะเพราหมูไข่ดาว เราข้าวกะเพราะกุ้งไข่ดาว ปี๊บ+บีข้าวกะเพราะไก่ไข่ดาว หึ หึ เค้าเอาน้ำปลาพริกมาให้ 2 ถ้วย ใส่พริกมาเพียบ อิชั้นช้อนพริกกินหมดถ้วยยังไม่รู้สึกไรเลย ป๊าดดดดด

ร้านที่นั่งชื่อไรไม่รู้ ป้าตาลายมากดอกเยอะ ของไรต่อไรเยอะแยะไปโม้ด ที่ไม่เข้าใจคือจะแต่งให้เหมือนร้านบ้านต้นเค้กไปทำไม แตกต่างไปเลยอาจจะดึงดูดคนดีกว่ารึเปล่า หรือกะว่าคนจะมาบ้านต้นเค้กแล้วเต็มแล้วจะมานั่งแทนงี้เหรอ วุ ไม่หนุกเลย

กินข้าวเสร็จเดินไปบ้านต้นเค้ก ร้านเล็กกว่าที่คิดเยอะเลย แล้วก็ไม่ได้บรรยากาศดีไรเล้ย ตกแต่งมั่วๆ เอาเยอะเข้าว่าพอกะร้านข้างๆแหละ ฮา สั่งเค้กไป 4 ชิ้น ละก็ออกเดินทางไปหาที่นั่งกินกัน เราอยากกินโกโก้เย็น กางี้ด ปี๊บปี้สั่งกาแฟกินที่ร้านข้าวสบายไปละ แต่ร้านกาแฟเค้ามีเค้กขายจะหอบเค้กร้านอื่นไปนั่งกินคงโดนเตะออกมา

บอยพาขับรถจนสุดหาดบางแสน ไปได้ที่ตรงเกือบสุด เรียกหาดวอนรึเปล่าไม่รู้ เป็นที่ปูเสื่อมีร่มกาง คนไม่เยอะเท่าไหร่ ชิลล์ๆ ร่ม 3 คัน เสื่อ 2 ผืน 180 ก็ได้อยู่ ซื้อน้ำแข็งกะเป๊บซี่ลิตร ละก็เปิดเค้กมากินกัน ง่ำ





เค้กอร่อยยยยยยยยยยย > . < มีฟาร์มสุข

อา ที่นี่ที่ไหนเนี่ยย สวรรค์ชัดๆ

บานอฟฟี่ เครปเค้กราดสตรอเบอรี่ ครีมกล้วย(อะไรประมาณนี้ จำชื่อม่ายล่าย) ละก็นิวยอร์ค ชีสเค้ก (ได้กินจนได้ แม้จะมากินไกลไปหน่อยก็ตาม วะฮ่ะฮ่า)

อา บ้านต้นเค้กมันมีดีที่เค้ก ไม่ใช่สถานที่เฟร้ย กินที่ไหนก็ได้ น่าจะดีกว่าไปนั่นกินแบบแออัดที่ร้านด้วยซ้ำไปนะเราว่า

........................................

กินเค้กเสร็จ ปี๊บปี้ก็ทวงจะถ่ายรูป เลยจัดไป คือทีแรกกะจะไป art of paradise ชื่อนี้เปล่าฟระ แต่วันหยุดเนี่ย อย่าเสี่ยงเล้ย เราอ่านเจอที่ไหนซักที่ว่าเค้ายังวาดรูปไม่เสร็จด้วย คือยังไม่สมบูรณ์แต่เปิดก่อนเป็นส่วนๆ เราก็เลยว่าไว้ค่อยไปก็ได้ ให้มันเสร็จเรียบร้อย คนเลิกเห่อละค่อยไปก็ได้ ไม่รีบ วันนี้ก็ถ่ายรูปริมทะเลเล่นกันไปก่อนละกันเน้อ มีแต่รูปเบื้องหลังนะ เพราะยังไม่ได้รูปจากยายกล้องฮ่ะ ดีแล้วล่ะ ไม่งั้นจะไม่เห็นไรเลยนอกจากหน้าบานๆอืดๆของอิชั้น บอยมันใช้แต่เล่นฟิกซ์เรอะงาย โทษกล้อง โทษเลนส์ ฮี่ ฮี่





ลมดี มีคนมาเล่นไคท์เซิร์ฟด้วย

นั่งๆ นอนๆ อ่านฟิคมั่ง เล่นเกมมั่ง สัญญาณดีมาก เพราะคลื่นลมดีนั่นเอง อ้าวจริงๆนะ อยู่แถวริมหาดเนี่ยสัญญาณเต็มเปี่ยมเลยนะ ตั้งแต่ที่รีสอร์ตละ ริมหาดสัญญาณตรึม กลับเข้าห้องปุ๊บสัญญาณหายปั๊บ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ว่าคลื่นลมดีเป็นบ่อเกิดแห่งสัญญาณ 3 g ของเค้าเลยทีเดียว

ชิลล์กันจนคนไม่ต้องกลับกรุงเทพต้องชวนให้กลับอะ 5555

ออกจากหาดละ บอยก็ถามว่า 4 โมงกว่าละ หิวยัง ไม่ต้องถามเลยบอย ไม่งั้นเพื่อนจะได้หุ่นนี้มาเหรอ เอิ๊กส์

ว่าแล้วบอยก็พาไปกินข้าวเย็นก่อนกลับที่ร้านบ้านปลาทู หน้าเมนูมีรูปเรือประมงด้วย คือมีเรือของตัวเองเหรอ เริ่ดอ่ะ

เป็นร้านบ้านๆ หรืออีกนัยหนึ่งร้านอาหารในรั้วบ้านนั่นเอง ฮ่า บอยบอกตอนมากินกับเพื่อน เพื่อนมีอึ้งสถานที่ แหม เราออกจะคุ้นกะร้านแบบนี้ เพราะชุมพรก็มีแต่ร้านแบบนี้ล่ะ ไม่ได้มีร้านฮิปๆไรกะเค้าหรอก แต่ก็อย่างว่าชลบุรีเป็นเมืองท่องเที่ยว เค้ามีร้านฮิปๆ ร้านที่ไม่ใช่ที่ของตัวเอง หรือไม่ก็บ้านน่ะแหละแต่ต้องดึงดูดตามประสาเมืองท่องเที่ยว ร้านอาหารเยอะมากจริงๆนะ บอยบอกว่านัดกินข้าวกับเพื่อนทุกเดือนร้านยังไม่เคยซ้ำเลย ก็น่าจะเป็นงั้นแหละ ไม่ใช่แค่ร้านไม่ซ้ำ ประเภทอาหารก็หลากหลายมากด้วย แอบนึกถึงเชียงใหม่ คงจะยิ่งกว่านี้อีกหลายเท่า อ่านที่เค้าไปๆกันละแบบ โอ้ มันจะเยอะไปไหนกัน

ว่าละก็มาดูอาหารร้านนี้กัน





มีปลาทูทอดราดพริกสด หวานนิดแต่ก็อร่อยดี จับเคล็ดได้ละ แถวนี้เค้ามีนโยบายอยากเผ็ดตักพริกกินเอาเอง ก็ดีนะคนไม่กินเผ็ดจะได้กินได้ด้วย ไม่ว่าไรหรอกถ้าพริกเม็ดๆที่ให้มานั่นมันจะผ็ดละก็นะ นี่กินให้ตายก็ไม่เผ็ดจนเลิกพยายามไปละ

น้ำพริกไข่ปู ของโปรดปี๊บปี้ เรากินน้ำพริกไข่ปูครั้งแรกที่ชลบุรีนี่แหละ มาตรวจเยี่ยมวสส.ชลฯ เค้าพาไปเลี้ยง เมื่อ 10 ปีที่แล้วไม่มีใครรู้จักเมนูนี้ เจ้าภาพเค้านำเสนอมากว่าอร่อยเด็ด อิชั้นกินเปรมเลยทีเดียว

ต้มยำรวมมิตร แอบผิดหวัง คือเราเป็นคนกินต้มยำน้ำใสไง ละอยากซดไรคล่องๆคอก็สั่งโดยไม่ถาม มาเป็นน้ำข้น กาซิก

เห็ดทอดกรอบ กรรณิการ์สั่งมาเพราะอยากกินโดยลืมตัวว่าไม่สบายอยู่ เลยต้องห่อกลับบ้านไป

แต่โดยรวมก็ถือว่าเป็นร้านที่อร่อยนะ และเพราะเป็นร้านบ้านๆก็ทำให้ไม่ต้องเก๊กสวย ไม่ต้องทั้ง to see และ to be seen โฮ่ยยยยย สบายจะตายไป

อิ่มหนำสำราญ คุณบอยคนงามก็พาเพื่อนซิ่งทะลุม.บู ไปส่งที่คิวรถตู้ ซึ่งเป็นคิวอินเตอร์มากๆ คือมี 3 ปลายทางหลัก พระราม 2 อนุสาวรีย์ชัยฯ รังสิต จะไปไหนก็ไป ชิ่วๆ ซื้อตั๋วได้เบอร์ 12 รถมี 14 ที่นั่งตามที่ระบุไว้หลังรถ แต่นับไงก็ได้ 15 ที่นั่งนะ (ข้างคนขับ 2 + แถวแรก 3+ แถวสอง 3 + แถวสาม 3 + แถวหลังสุด 4) ละหลังเราก็มีคนขึ้นมาอีก 3 คน มันจะ 14 ที่นั่งยังไงฟระ

แยกกับปี๊บปี้ไปขึ้นรถ ได้นั่งแถวหลังสุด ทรมานสังขารมากกกกก ไม่ได้เมารถ แต่ขาสั้น ขาไม่ถึงพื้นง่ะ แง้ ถึงอนุสาวรีย์เข่าพิการกันเลยทีเดียว

หอบสังขารขึ้นสะพานลอยมารอราชรถ 157 ยังดีรอไม่นานรถก็มา และยังดีที่เห็นรถเร็วเลยได้นั่ง ชีวิตคือการแย่งชิง ชิ้งงงงงงงงงง

........................................


สนุกดีง่ะ อยากไปอีก นึกถึงละก็มีความสุข วันนี้เซ็งเลยมาอัพบลอคถึงความสุขเล่นๆ เย็นๆใจ งานไม่เสร็จช่างมัน แฮ่






ปล. มีคนเห็นรูปในเฟสแล้วโทรมาประนามด้วยว่าอ้วนมาก เจ๊อะ

Create Date : 24 กรกฎาคม 2555		5 comments
Last Update : 24 กรกฎาคม 2555 16:21:48 น.
Counter : 1825 Pageviews.
Share Tweet