วัน..สุข
และแล้ววันที่ตื่นเต้นที่สุดก็มาถึง คิดอยู่นานกว่าจะก้าวเข้าไปในห้องประชุม กลัวว่าจะเจอ กลัวว่าจะสบตากัน และสุดท้าย กลัวว่าพี่จะเบือนหน้าหนี (และแอบกลัวพี่จะคิดว่า ยัยอ้วนนี้มันเป็นใคร???) สุดท้ายเราก็ต้องเจอกัน ต่างคนต่างสำรวจกันและกันหัวจดเท้า แล้วก็ได้คำตอบว่า อ้วนขึ้นทั้งคู่ hahaha หลังจากเล่นตัวกันสักพักด้วยการเดินไปคุยกับคนนู้นทีคนนี้ที ก็ได้เวลาที่เราจะได้มานั่งคุยกัน ตื่นเต้น ตื่นเต้น หลากหลายเรื่องราวผลัดกันเล่าออกจากปากของทั้งสองคน ไม่ได้ฟังเลยว่าคนบนเวทีพูดอะไรบ้าง สิ่งที่น่าสนใจที่สุดก็คือคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ต่างหาก ระหว่างคุยไปก็แอบสำรวจกันและกัน (อย่างละเอียด) ผมบางไปนะ ตาเล็กลง แอบมีแก้มยุ้ยเชียว (แต่ยังไงก็ร๊ากกกกกกกก) เรื่องราวที่คุยกัน เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา เนื้อหาวิชาการที่โต้แย้งกันออกรส เรื่องคนทั่วไปที่เราแอบนินทา พูดคุยได้ไม่รู้เบื่อ อยากให้เราอยู่กันอย่างนี้ตลอดไป อยากให้พี่เป็นเหมือนเดิมแบบนี้ อยากให้พี่แคร์หนูแบบวันนี้ และอยากให้พี่บอกใครต่อใครว่าพี่คิดยังไงกับหนูแบบวันนี้ที่พี่แสดงออก หนูรักพี่ค่ะ มีความสุขจังเลย ขอให้เรารักกันอย่างนี้ตลอดไป สาธุ