หลังจากคุณแม่โชว์สกิลความน่ารักของตัวเองไปแล้ว วันนี้ขอพาคุณพ่อที่น่ารักของลูกๆมาเล่าอีกหนึ่งคน
เรื่องราวมันเริ่มในตอนบ่ายวันหนึ่ง คุณพ่อที่น่ารักกำลังวุ่ยวายเตรียมตั้งโต๊ะกินข้าว (ที่บ้านทานข้าวไม่ตรงกับเวลาชาวบ้านสักเท่าไหร่)
โครมมม (เสียงพ่อเตะขาโต๊ะกินข้าวเข้ามุมระหว่างนิ้วโป้งกับนิ้วชี้เท้าขวา)
โอ้ยยยยยยย (เสียงพ่อร้องซึ่งดังกว่าเสียงเตะโต๊ะประมาณ 50 เดซิเบล)
พ่อ - ไอ้โต๊ะเฮงซวย (ด่าโต๊ะพร้อมสงสายตาอาฆาตแค้นให้กับมัน ทั้งๆที่มันตั้งอยู่ตรงนั้นมาชาติกว่าๆ แล้ว)
ลูกๆ - นั่งฟัง แต่ไม่สนใจเท่าไหร่ เดี๋ยวเรื่องก็จบ
เรื่องมันควรจะจบแค่นี้ใช่หรือไม่ ม่ายยยย เรื่องที่ฮากว่ามันเริ่มหลังจากนั้นไปอีกหลายชั่วโมง
หลังจากที่พ่อทะเลาะกับโต๊ะ(?) ไปสักพัก พ่อก็ไปนั่งดูทีวีต่อไปอย่างสบายใจ ลูกๆก็ยังคงสิงอยู่กับหน้าจอสี่เหลี่ยมของตัวเองอย่างไม่ย่อท้อ จนกระทั่งเริ้มดึก พวกเราทุกคนก็เริ่มย้ายตัวเองขึ้นไปบนห้อง ระหว่างที่กำลังเดินผ่านพ่อไปนั้นเอง สายตาเจ้ากรรมก็ดันส่งไปเห็นเท้าพ่อ(ที่กำลังส่ายไปมากลางอากาศร้อนๆ)
ลูกๆ - เอ๊ะ เห็นอะไรแว๊บๆที่เท้าพ่อ ขอกลับไปดูอีกที่
หือ
ชัดเลย
มีสก็อตเทปพันนิ้วชี้กับนิ้วโป้งเท้าขวาของพ่อไว้อยู่แค่สองนิ้ว
พ่อพันสก็อตเทปที่เท้า หืม???
หรือว่าพ่อมีแผลอะ
ลูกๆ - พ่อๆ พ่อพันนิ้วเท้าไว้ทำไมอะ เป็นแผลเหรอ
พ่อ - เปล่า (หน้านิ่ง) พ่อพันไว้ เอาไว้กัน นิ้วเท้าจะได้ไม่เตะโต๊ะกินข้าวอีกไง (หน้ายิ้มอย่างภาคภูมิในไอเดียสร้างสรร? ของตัวเอง)
ลูกๆ - ... หืมมมม ใช่หรออออ ไม่ใช่ม้าง ในเมื่อนิ้วเท้ามันเตะโต๊ะเข้าร่องนิ้ว ก็พันมันซะเลยไง ไอเดียเด็ดสุดเลยพ่อฉัน ...
ได้แต่คิด แต่ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากขัดความคิดดีๆ? ของคุณพ่อที่รัก
ปล.มีใครจะลองวิธีนี้ไหม ลองแล้วมาบอกด้วยว่ากันไม่ให้นิ้วเท้าเตะโต๊ะได้จริงป่าว
Create Date : 06 กรกฎาคม 2559 |
|
1 comments |
Last Update : 6 กรกฎาคม 2559 19:22:49 น. |
Counter : 482 Pageviews. |
|
|
|