|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | |
|
 |
|
|
ปี 55 เป็นปีที่ผมเพิ่งเรียนจบตอนซัมเมอร์ในราวเดือนพฤษภา
การเรียนปี 1 ถึง 2 ปี และเรียนปี 4 ถึง 2 ปี ทำให้ผมจบปีนั้น...นั่นแล...
แต่เรื่องของนายเอฟและหญิงแพรววนิดคนน่ารักนั้น...
มันก่อเกิดเรื่องราวในหัวผมมาตั้งแต่ประมาณปี 48 แล้ว
ยามที่ผมได้อ่านนวนิยายรักของป้าหนอน นิยายรักของสำนักพิมพ์แจ่มใส
มันก็มีความคิดวนเวียนอย่างเป็นสุขว่า...ถ้าเราสร้างเรื่องราวขึ้นมา
เรื่องราวที่เป็นเราค่อยๆ ถักทอมันอย่างละเล็กละน้อย
แล้วก็สานขึ้นมาจนเป็นเรื่องราวจนจบได้ในวันหนึ่ง
คิดฝันแม้กระทั่งส่งให้สำนักพิมพ์เพื่ออยากให้ตีพิมพ์เสียด้วยซ้ำ
และก็คิดว่าวันหนึ่งจะได้จับหนังสือของตน
ออกตีพิมพ์ในนามของสำนักพิมพ์ที่เราชื่นชอบ
ผมก็เคยส่งนิยายเรื่องนี้
แต่ยังไม่ผ่านเกณฑ์การพิจารณา
พอถึงวันนั้นเข้าจริงๆ แล้ว ก็ไม่ได้ผิดหวังอะไรมาก
แต่มันตื่นเต้นเวลาที่จะกดเปิดอ่าน Mail
ผมพอรู้ตัวว่าสำนวนผมค่อนข้างแปร่ง
เนื้อหาจะไปเทียบชั้นกับนักเขียนก็คงเทียบไม่ได้
แต่วันที่ผมเขียนจบ
มันเหมือนรู้สึกได้ถึงความสำเร็จทั้งมวลมาประดังในหัวใจ
ความรู้สึกของนิยายเรื่องแรกที่เขียนจบ ผมจำได้ไม่มีวันเลือน
ผมจบนิยายลงที่โต๊ะกว้างชิดกำแพงในหอพัก
บนนั้นมีพัดลมเพดานแกว่งไปมา
และปีนั้นผมก็เพิ่งจะเรียนจบมาได้ไม่กี่เดือน
ตอนที่ผมจบนิยาย ผมลุกจากเก้าอี้ ผละจาก Notebook สีดำตัวจิ๋ว
มองออกไปทางระเบียงห้อง ขณะที่ท้องฟ้ายามเย็นกำลังลาลับไป
แม้จะดีใจแค่ไหน แต่ผมก็รู้สึกหวิวใจขึ้นมา
Notebook เครื่องนั้นที่ผมเบิกเงินทั้งบัญชีมาซื้อก็ยังเปิดค้างไว้
ผมอยู่ในเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบ
เหมือนทุกวันคืนมีพวกเขาร่วมในชีวิต
แล้ววันหนึ่งที่ผมต้องจากอนันฑเมศย์และแพรววนิด
ผมก็ไม่คิดว่าจะรู้สึกใจหาย
วันนั้นมันผูกพันกับตัวละครของเราเองจริงๆ
ตัวละครที่เราเอาส่วนบางอย่างของเราใส่ลงไปบ้าง
เอาความดีงามของคนที่เรารักและประทับใจใส่ลงไปบ้าง
จนออกมาเป็นความพึงพอใจของเราเงียบๆ
ล่วงเลยจากวันคืนเหล่านั้นไป
นานแรมปี...
เรื่องราวของนิยายเกิดในราวปี พ.ศ. 2547-2548 เห็นจะได้
ปีที่ผมเขียนก็ราว 2553 จบลงปี 2555
แล้วก็ย้อนกลับมาดูอีกทีก็ปาเข้าไป 2565 แล้ว
ปีที่ผมผละจากเรื่องราวต่างๆ
กลับมามองไฟล์เอกสารที่ผมเก็บใส่ Flashdrive
ไฟล์นั้น นอนนิ่ง... ราวกับเวลาเพิ่งเกิดขึ้นไปเมื่อวาน
ผมกลับมาแก้ไขในบางตัวอักษร
และก็คร้านที่จะแก้พอๆ กับพยายามคงสำนวนเดิมของตน ณ เวลานั้นไว้
เคยอัพโหลดเป็น E-Book แต่ก็ลบและคิดว่าควรแก้ใหม่
บางส่วนผมก็อัพโหลดลงตามเว็บนิยาย
สลับไปกับการดำเนินชีวิตไปกับการงาน และวันเวลาที่ผ่านไปเรื่อยๆ
ยามที่ผมตรวจแก้ เหมือนกับว่าผมอ่านมันไปในตัว
ผมรู้สึกราวกับว่าได้คุยกับตัวเองในวันวาน
ได้รับรู้เรื่องราวของเพื่อนเก่าของผม
และสุดท้ายแล้ว ผมก็ยังอดไม่ได้ที่จะตกหลุมรักแพรววนิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
พอกันกับที่ได้รักที่จะเห็นนายเอฟอยู่เคียงข้างเธอ
ผมไม่รู้จะพูดอย่างไรต่อ
เรื่องบางเรื่อง มันก็ราวกับว่า...เวลา...ไม่ได้หมุนผ่านเลย
| Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2566 |
| Last Update : 15 มกราคม 2568 15:53:09 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 41 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | Smember |  | ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นความฝัน ดวงตะวัน กลางคืนเที่ยง
ที่ร้อยเรียง ความทรงจำ อันล้ำค่า
เล่าให้ฟัง ใต้ต้นไม้ แต่นานมา
จึงเล่าผ่าน อักษรา เป็นความเรียง
|
|
|
|
