นิยายของแจ่มใสภาคสอง"Silver Rain... หยาดฝนสีเงิน"

คราวที่แล้วแนะนำเรื่องStar in the Night ดวงดาวในห้วงรัตติกาลไป
ก็จะมาแนะนำเรื่องที่ต่อจากเรื่องนี้ค่ะ(จะเรียกว่าภาคสองได้มั้ยเนี่ย) ก็คือเรื่อง Silver Rain... หยาดฝนสีเงิน ของคุณmoanaเหมือนเดิมค่ะ(ก็คนเขียนคนเดียวกันนิ)

เนื้อเรื่องย่อจาก //www.jamsai.com/bookstore/basket.asp?proid=974-9984-71-4&submit=Detail&pg=1&select1=24
เรื่องราวในครั้งอดีตกาล...เหตุผลที่ทำให้ใครบางคนจำต้องข่มตาและฝืนหัวใจให้หลับใหลยาวนานนับร้อยปี

เขา...ผู้มีดวงตาสีเงิน และพลังของหยาดฝนสีเงินที่กัดกร่อนทำลายทุกสิ่งที่ต้องกระทบ
เขา...คนที่ไม่เคยยอมแพ้ใคร แต่กลับต้องมาแพ้หยาดน้ำตาของเธอ
...เรน กราเชล...
เขาเดินทางกลับมายังแดนมนุษย์อีกครั้ง เพื่อมาหาเธอ...ดาเรีย เวอร์ซิท เจ้าหญิงคนสำคัญที่จ่ายค่าตอบแทนคำสัญญาที่เขาให้เอาไว้เมื่อสิบปีก่อน
หากเรื่องราวกลับไม่เป็นดังที่เขาคาดคิด เขาไม่อาจทำได้ดั่งที่ให้สัญญาไว้กับเธอ แล้วเขาจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์ที่ต้องเผชิญ
...ก้าวเดินเข้าไปหา หรือถอยหลังกลับแล้วเดินจากมาโดยไม่คิดจะไยดี...

เรื่องนี้ออกตอนไปเรียนต่อค่ะเลยไม่ได้ซื้อตั้งกะแรกๆที่ออก พอกลับมาบอกหมดซะงั้น นู๋คิลเคืองงงงง
ก็ไปสอยมาได้ตอนงานหนังสือเด็กค่ะ(ปกสวยแต่ไม่ใช่คุณพี่มอนโตะวาด จ๋อยเล็กน้อย)

ความรู้สึกตอนอ่านคือ......เอ่อ ท่านพี่เรนคะ ท่านพี่เป็นพวกลัทธิโลลิเหรอคะมาดไม่ให้เลยนะคะในเล่มแรกอ่ะ
โลแค่ไหนก็คิดดูเองเถอะค่ะ เจอนางเอกครั้งแรกนางเอกพึ่ง"เจ็ด"ขวบ แต่ท่านเรนน่ะปาไปกี่ร้อยปีแล้วก็ไม่รู้ เอ่อ.......นู๋คิลอึ้งไปสามวิ
แถมมีสัญยงสัญญากันอีก ท่านพี่กะเอาจริงๆเลยใช่มั้ยเนี่ย(รักแรกพบแบบอันตรายสุดกู่)
อ่านต่อไปอีกเรื่อยๆออกแนวหนังไทยเล็กน้อย นางเอกโดนกักขัง&กลั่นแกล้ง แถมเป็นลูกที่พ่อไม่รัก(เกลียดอีตาราชาบ้าอำนาจนี่ชะมัด)แถมตัวอิจฉานี่ร้ายอ่ะ ร้ายแบบนี้นี่น่ากลัวมากๆ เพราะเธอไม่ได้ร้ายแบบกรี๊ดๆแต่ร้าย....ลึก...อันตรายที่สุด
พอกลางๆเรื่องอ่านไปขนลุกไป ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ มันหวานซะ สงสัยน้ำตาลหมดกระสอบแน่ๆ แล้วพระเอกนี่ต๊องเงียบนะเนี่ย
หน้านิ่งแต่การกระทำแบบว่า.....แล้วก็ขำตอนเมอร์ซีไล่ให้ไปสารภาพรักอ่ะ แก้ตัวได้น่าเกลียดมากๆเลย "ง่วงนอน" (ไม่รู้คนอื่นเป็นหรือเปล่า แต่เราหัวเราะลั่นเลย)
พอใกล้ๆจบ.....ทำร้ายจิตใจรุนแรงค่ะ อ่านไปสงสารท่านพี่ไป(แอบแช่งชักคนเขียนเล็กน้อย โทษฐานทำร้ายจิตใจท่านพี่และนู๋คิล) แต่เอาเป็นว่าอย่างน้อยเขาทั้งสองก็ได้มาเจอกันอีกล่ะนะ ถึงเธอจะไม่ใช่คนเดิมก็ตาม(ก็ยังดี)
แต่ว่านะสุดท้ายแล้วคนที่น่าสงสารที่สุดคืออีตาพระราชาเนี่ยน่ะแหละ(แต่ทำตัวเองนี่หว่า สมน้ำหน้า)
สรุปแล้วเรื่องนี้ก็ต้องเก็บค่ะ

Create Date : 13 กันยายน 2550		3 comments
Last Update : 17 กันยายน 2550 23:19:12 น.
Counter : 1336 Pageviews.
Share Tweet