|
|
ต่อจาก ตอนที่แล้ว
..............................
.
..
เมื่อ
คุมประพฤติ 2ปี
จบคดี เรียบร้อย
รอ วันลาสิกขา เดือน พฤษพาคม
.
เอาล่ะ
กำลังใจ ในการฟื้นฟู ความทรงจำมาแล้ว
เพราะ เราได้คลุกคลี กับเครื่องยนต์
ทำให้ความรู้ทางด้านช่างกลับมาบ้าง
แต่....
เรา คงขับรถและขี่มอไซค์ ไม่ได้แล้ว
เพราะ ระบบสั่งการทางสมอง ช้ามาก
บวกกับ ร่างกายไม่แข็งแรงเหมือนก่อน
การควบคุม รถ คงไม่น่าจะ ปลอดภัย
ต่อตัวเองและคนอื่น
.
.
ทำใจซะว่า
"คงไม่ได้ขับรถเที่ยวอีก"
.
..
แต่เราน่าจะยังเหลือดนตรีนี่นา...
เราน่าจะกลับไปเล่นได้นะ
.
.
ใกล้ๆวันลาสิกขา
เด็กวัด(แก่กว่าเราอีก)
นำกีตาร์มาให้ เรา ปรับ ทัชชิ่ง ให้
พร้อมกับ เซ็ตติ่ง กีตาร์ โปร่งตัวนั้น
.
.
ระหว่างที่ ทำการ เซ็คอัป กีตาร์
"โชคร้าย"
มือเราจำการเล่นไม่ได้เลย
มีเพียง หู และ สมองเท่านั้น ที่ยังจำเสียงดนตรีได้
...
แต่เอาล่ะ
เซ็ตแบบที่เราจำได้แล้วกัน
ลองเล่นคงลองไม่ได้
ได้แต่ ซาวร์เช็ก
.
.
เรายังพอทำได้ดี
แม้จะ ไม่ได้เล่นเองก็ตาม
เอาล่ะ ทำใจซะว่าต้องหัดใหม่
แม้จะ40แล้วก็ตาม
.
..
ข่าวร้าย
ข่าวเรื่อง รถยนต์ มอไซค์ และ ดนตรี
ยังไม่เท่า
ข่าวร้ายล่าสุด
.....
ลูกชายคนเล็ก.
เป็น ออทิสติก!!!
เป็นไปได้ไง???
.
.
เราก็สาๆ อยู่
ว่าลูกเราต้องเป็นอะไรแน่ๆ
แต่ไม่เคยคิดถึง ออทิสติก
แต่ที่ยืนยันได้แน่นอน
เพราะคุณหมอจาก สถาบัน ราชานุกูล
ตรวจแล้ว
เฮอ. .. โชคร้าย ยังไม่หมดจากเราอีกหรือ.....
.
.
เราจะทำยังไงดี?
.............................
จมมานาน
| Create Date : 13 กรกฎาคม 2562 |
| Last Update : 22 มีนาคม 2563 22:26:26 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 288 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: สาวเชียงใหม่ IP: 58.9.37.46 วันที่: 14 กรกฎาคม 2562 เวลา:7:12:53 น. |
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
