|
|
วิถี "ลูกผู้ชาย" หลุดจาก หัวใจ |
|
|
ต่อจากตอนที่แล้ว
...............................
.
เมื่อ ..
กำลังใจ หมด
ไม่มีอะไรที่ทำให้เพิ่มขึ้นได้
ความทรงจำ ก็ไม่ กลับมา
ร่ายกายก็ แย่จากความเครียด
ลูกชายทั้งสอง ถึงจะไม่แย่ลง แต่ก็ไม่ดีขึ้น
เพื่อนเริ่มห่างหาย
สิ่งที่ยึดถือ "วิถีลูกผู้ชาย"ช่วยเราสู้กับความทุกข์ ได้น้อยลง
ครอบครัว เริ่ม หาทางคุยกันยากขึ้น
ความรักที่เคยคิดจะเป็นที่พึ่งสุดท้าย กลับสะดุดลง หายไป
.....
สภาวะซึมเศร้า เล่นงานอย่างหนัก
เริ่ม นอนไม่หลับ
จากหนึ่งคืน เป็นอาทิตย์ เป็น เดือน
....
เข้าอาการเบลอ ทั้งวัน
อารมณ์ ร้อน
การกระทำดุร้าย
ควบคุมตัวเองไม่ได้
.....
แล้วเราควรทำยังไงดี.
ปล่อยไว้อย่างนี้. เราแย่แน่ๆ
เพราะ...
เราไม่มีใครเลย
....
ชีวิต
ดำเนินไปอย่างสับสน
ผ่านไป ครบ วาระของตัวเล็กที่จะอยู่ วอด ออทิสติก2
ต้องย้ายออกจากราชานุกูล
จึงต้องไปหา รร.ศึกษาพิเศษ
เพื่อรอ เข้า รร.ร่วม หรือ คู่ขนาน
สำหลับ เด็ก พิเศษ
....
จิตใจเริ่มตกต่ำ มาก อยากจะหนีจริงๆ
....
หนียังไงถึงจะพ้นจาก สิ่งในหัวสมอง(ความคิด)
....
ทางสุดท้ายสินะ.
ทางสุดท้ายที่เราเคยดูถูก
ทางสุดท้ายของคนขี้แพ้
ทางสุดท้ายของคนขี้ขลาด
...
...
เมื่อเรายืนอยู่บนดาดฟ้า
ก้มลงไปมองที่พื้น ...
ครงนั้นแหละ
เรื่องทั้งหมดของเราจะจบ
.
.
.
หู ได้ยินเสียง คำถาม
- เราจะทำยังไง ถ้าเราคิดถึงกัน -
เราเผลอตอบ คำถามนั้น
- เราจะไม่ไปไหน. เราสัญญา -
. . . .
เราล้มลง กองกับพื้น
ร่ายกายหมดแรงดื่อๆ
หายใจหอบ
.
.
เอาว่ะ สู้กันสักตั้ง
เพื่อน ไม่มี. ช่างมัน
ครอบครัว ไม่ ช่วยสู้ ช่างมัน
คนรักหนีหาย ปล่อยเค้าไป
ความยุติธรรม ทอดทิ้งเรา. ช่างแม่ง
กำลังใจ หมด เดี๋ยวหามาเติม...
จำไว้. วันนี้เกือบแพ้. ......
.
.
แปลว่า
เรายังไม่แพ้ เฟ้ย. . . . .
...........................
จมมานาน
| Create Date : 16 กรกฎาคม 2562 |
|
0 comments |
| Last Update : 22 มีนาคม 2563 22:52:48 น. |
| Counter : 333 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
