เหงาใจ
วันนี้ไปกินข้าวกะเพื่อนที่ปอโท เป็นการฉลองการเรียนจบของพวกเรา ก็ไปกินร้านอาหารเวียดนาม ด้วยบัตรกินอาหารฟรีของเพื่อนที่ได้มา อิอิ อิ่มจังตังอยู่ครบ ที่ตั้งหัวเรื่องว่า เหงาใจ ก็เพราะวันนี้ พวกเราไปเดินห้าง หลังจากกินอาหารกันเรียบร้อย ก็ต่างคนแยกย้ายไปเดินดูของที่ตัวเองสนใจ เนื่องจากเค้ามากันเป็นคู่ๆ เค้าก็เดินกันเป็นคู่ๆ อ่ะกัน ส่วนเรามาคนเดียวไม่มีคู่ให้เดินเลย โอยย เซ็งเลย ๆๆๆ เบื่ออ่ะ ไม่มีใครเดินเป็นเพื่อนเลย จิงๆก็มีคนที่ไม่มีแฟนมาอ่ะนะ แต่เราก็ไม่อยากเดินกะเค้าอ่ะ (ทำเป็นหยิ่ง อีกมึง) เพราะแบบว่าเป็นคนนิสัยตนละแบบ อ่ะ เดินด้วยกันแล้วไม่ค่อยหนุกเท่าไร เลยนึกเลยว่าถ้ามีแฟนก็จะดีมากๆ เลย แย่จัง ตอนนี้เริ่มอย่างมีแฟนขึ้นมาแล้วอ่ะดิ เมื่อก่อนไม่ค่อยคิด เพราะเอาแต่เรียน ๆๆ ทำงานอยู่หน้าคอม จะเดินห้างก็ต่อเมื่อมีของที่ต้องการซื้อเท่านั้น ซื้อเสร็จก็กลับบ้านเลยไม่ค่อยเดินเสียเวลาในห้างเท่าไร เลยไม่ค่อยรู้สึกเหงา หรือต้องการใครเป็นเพื่อน แต่ตอนนี้เรียนก็จบแล้ว งานที่ต้องทำก็น้อยลง พูดง่ายๆมีเวลาให้คิดเรื่องไร้สาระมากขึ้นอ่ะ ความคิดที่อยากจะมีแฟนเลยผุดขึ้นมากเหงาๆๆๆ อยากมีแฟนจัง
เอาน่า! เซน เด๋วมาออสแล้วเธอก็คงมีแฟนเองแหละ (ล่ะมั้ง?) ยิ่งถ้าเธอมีแฟนที่ไทยตอนนี้ เด๋วเธอก็ต้องทิ้งเค้ามาออสอีก สงสารเค้านะเอ็ง ดังนั้น ช่วงนี้โสดซะให้หนำใจไปเลย อิอิอิ
ส่วนเรื่องวิธีหาแฟนนั้น ข้าพเจ้าก็ไม่สันทัดเสียด้วย คงเสี้ยมสอนอะไรไม่ได้ เพราะเราเป็นคนรักเดียวใจเดียวกับพี่บีมมาตลอด แถมอยู่ที่นี่ก็มีแต่ความสัมพันธ์แบบ One Night Stand ซะด้วยสิ กร๊ากกกกกกกกกกก