(เล่าเรื่องแต่ไม่สปอยล์ค่ะ) ภาพเขียนมีความสำคัญต่อ นาตาลี เมโดว์ ซาร์วาส มากถึงกับต้องบุกรุกเข้าไปขโมยในคฤหาสน์ของ เดฟลิน ฟิตซ์วิลเลียม เธอถูกเขาจับได้และพยายามหนี โชคร้ายที่เธอล้มหัวกระแทกสิงโตหิน ด้วยความกลัวจะโดนเจ้าของบ้านจับโยนเข้าคุก เธอเลยแกล้งความจำเสื่อมซะงั้น ประหนึ่ง..จำไม่ได้ว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่ แต่ก็ต้องช็อคเมื่อเดฟลินเล่นตลบหลังโดยการบอกว่าเธอเป็นภรรยาของเขาที่หายตัวไปเมโดว์รู้ดีว่าเดฟลินเสแสร้ง โกหกว่าเธอเป็นภรรยาของเขา เธอไม่รู้เหตุผลว่าทำไมเขาถึงต้องอ้างแบบนั้น แต่เธอก็ต้องยอมไปก่อนเพราะแผนโจรกรรมภาพวาดของเธอยังไม่สำเร็จนี่นา เลยจำใจยอมอยู่ที่นี่ต่อในฐานะภรรยา(จำเป็น) เหตุผลของเดฟลินนั่นก็คือเขารู้ว่าเมโดว์เป็นหลานของอดีตภรรยาผู้อื้อฉาวของแบรดลีย์ เบนจามิน ซึ่งตระกูลฟิตซ์วิลเลียมกับดระกูลเบนจามินมีข้อขัดแย้งมานานถึง 250 ปี มีความเกลียดชัง ชิงดีชิงเด่นกันอยู่เสมอ คฤหาสน์หลังที่เดฟลินยึดครองอยู่ตอนนี้ อดีตก็คือบ้านวาลเดอมาร์ของตระกูลเบนจามินนั่นเอง แบรดลีย์ เบนจามิน เองก็เกลียดและดูถูกที่เดฟลินเป็นลูกนอกสมรสแต่ครอบครัวนี้กลับร่ำรวย ประสบความสำเร็จและยึดครองบ้านของตระกูลตนเองไป ก็เลยยิ่งทำให้แบรดลีย์เกลียดชัง เหยียบย่ำเดฟลินตลอด เมโดว์จึงเป็นเครื่องมือการแก้แค้นของเดฟลิน ทั้งคู่รู้ดีว่าเขาโกหกเธอ เธอโกหกเขา ต่างคนต่างเล่นละครเพื่อเป้าหมายของตนเองคนละอย่าง ต้องแสดงเป็นสามีภรรยาที่น่ารักต่อหน้าคนอื่น แต่เมื่อได้อยู่ร่วมกันเดฟลินรู้สึกว่าเมโดว์นำความสดใส ความมีชีวิตชีวาเข้ามาสู่ชีวิตตนในค่ำคืนนึงใต้แสงจันทร์..ทั้งคู่ก็พ่ายแพ้เสน่ห์ของกันและกันในสวนลึกลับแสนสวย เมโดว์ยังคงเดินหน้าค้นหาภาพวาด แต่ก็มีใครบางคนต้องการภาพนั้นเช่นกัน และสามารถกำจัดทุกคน ทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มาเป็นเจ้าของ
|
นิยายแปลแบบนี้..ชอบอย่างหนึ่ง
คือพระเอก-นางเอก มักคิดและพูดทันกัน
เวลาสนทนา ดูมีชั้นเชิง..ไม่ใช่บทพูดทื่อๆ
เคยอ่านงานคริสติน่า ดอดด์..มาบ้าง
สำหรับเรา ..สนุกนะ แต่ยังไม่สนุกสุด
เกือบทุกเรื่อง จะคล้ายๆกัน..คือ
พล็อตสนุก เริ่มเรื่องสนุกมาก ลุ้นมาก
พอมากลางเรื่อง..ก็ถึงจุดพีค..และน่าจะจบแล้ว
ส่วนหลังๆแผ่วลงอย่างมากมาย
หลังๆเอื่อยๆ แบบว่าเหมือนเรื่องมันจบตั้งแต่ค่อนเรื่องแล้ว
เรื่องนี้..เป็นแบบนั้นไหมคะ
แต่แอบจดรายชื่อไว้แล้ว..เพราะโดยรวม
งานของคริสติน่า ดอดด์..ก็ยังสนุกมากทีเดียว