Time Machine ก่อนที่คุณจะทำความรู้จักใครใหม่ๆ ในชีวิต... ...คุณได้เหลียวกลับไปมองบ้างหรือเปล่า... ...ว่าคุณปล่อยทิ้งคนเก่าๆ ในชีวิตคุณไปกี่คนแล้ว !!!.......................................................................... ฉันจำไม่ได้แล้ว ว่าเก็บเอาประโยคนี้มาจากหนังสือเล่มไหนกันแน่ พยายามนึกให้ออก เพื่อจะไปค้นและเอามาอ้างถึง แต่อย่างว่า...ฉันคงมีหนังสือหลายเล่มเกินไป จนทำให้จำที่มาที่ไปของประโยคดีๆ ประโยคนี้ไม่ได้ ก็ยังดีล่ะนะ...ที่ยังเก็บตกข้อความน่าคิดไว้ในหัวได้บ้าง ......................................................... ฉันเปิดบล็อกแรกของฉันด้วยหัวเรื่อง "Time Machine" ไม่ใช่ว่าฉันเป็นเพื่อนโดเรมอนหรอกนะ ถึงจะได้มียานย้อนเวลา หรืออะไรก็ตามแต่ที่จะแปลกัน ......................................................... คืนหนึ่ง...ฉันนอนไม่หลับ อาจเพราะชีวิตมันวุ่นวายติดต่อกันมานาน หยิบหนังสือที่ซื้อไว้ตั้งนานแล้วขึ้นมาอ่าน แต่ก็ไม่มีสมาธิพอที่จะปล่อยใจไปกับเรื่องราวบนหน้ากระดาษได้ ฉันไม่รู้จะทำอะไรให้ตัวเองสงบลงบ้าง เพื่อว่าจะได้นอนหลับพักผ่อนกับเค้าซะที...เที่ยงคืนแล้ว จนสายตาฉันหันไปสะดุดกับกล่องสีขาวใบเดียวที่อยู่บนสุดของแถวสูงที่เรียงไว้ด้วยกล่องสีน้ำเงินหลายใบ .......................................................... กล่องสีน้ำเงิน คือ กล่องใส่หนังสือนับร้อยเล่ม ที่ฉันไม่มีที่ว่างในห้องนอนพอจะไปหาซื้อตู้ไม้สวยๆ มาเก็บมันอีกแล้ว ลำพังตู้เดียวที่มีก็ล้นจนแทบจะไม่มีระเบียบ !!! ส่วน กล่องสีขาว ก็คือ กล่องที่ฉันหวงแหนไม่แพ้กล่องสีน้ำเงินทุกใบ ข้างในบรรจุความทรงจำในบางช่วงชีวิตของฉันไว้จนแน่น (แน่นจริงๆ) จดหมาย แอร์เมล์และโปสการ์ดจากเมืองนอก ไปรษณียบัตร และการ์ดอวยพรมากมาย ...ได้การละ... ฉันนึกครึ้ม เพราะเรื่องราวต่างๆ ค่อยๆ ทยอยผุดขึ้นมาในหัว ฉันนั่งลงไล่เรียงหยิบจดหมายแต่ละฉบับขึ้นมาอ่าน... ...ความรู้สึกไม่ต่างกับตอนที่ฉันเปิดอ่านมันครั้งแรก... จดหมายของฉันมีหลายที่มา แต่ดูเหมือนว่า ฉันจะใช้เวลาไปมากที่สุดกับบรรดาจดหมายของเด็กๆ น้องชาย-น้องสาว ลูกศิษย์ตัวเล็ก-ตัวใหญ่ ที่มักจะเขียนหาฉัน ยามที่ฉันโยกย้ายตัวเองจากที่ทำงานเก่าไปที่ใหม่ หรือยามที่พวกเขาเหล่านั้นเป็นฝ่ายจากฉันไปก่อนซะเอง ...ฉันอดยิ้มและหัวเราะกับถ้อยความหลายๆ ประโยคไม่ได้... น่าแปลกที่เด็กหลายคนซึ่งไม่มีใครให้ความสำคัญกับเขา...แม้แต่พ่อแม่ผู้ปกครอง... เขากลับรู้จักให้ความสำคัญกับคนไกลตัวอย่างฉัน หรืออาจเพราะฉันเป็นคนใกล้ใจพวกเขาในช่วงเวลานั้นก็ได้มั้ง !! ...จดหมายน้อยๆ เหล่านี้แหละ ที่เป็นกำลังใจชั้นดี ตอนที่ฉันจากบ้านไปอาศัยอยู่ต่างถิ่นคนเดียว เพื่อทำงานที่ฉันรัก... (ครูครับ...อากาศช่วงนี้เย็นขึ้นแล้วนะครับ ครูอยู่ที่นั่นคนเดียว ก็ดูแลตัวเองดีๆ อย่าลืมห่มผ้าก่อนนอนนะครับ ผมเป็นห่วงนะครู) (พี่เก๋ครับ ใกล้วันลอยกระทงแล้ว ผมว่า พี่ไปอยู่คนเดียวไกลๆ แบบนั้น ดึกๆ อย่าออกไปลอยกระทงข้างนอกเลย ลอยในอ่างที่บ้านน่าจะดีกว่านะครับ) รวมถึงจดหมายจากเพื่อนๆ ฉันด้วย ใครว่าฉันลืมล่ะ !!! ... ..... ....... ......... มาถึง...โปสการ์ดสวยๆ จากเมืองนอก ที่ฉันได้รับจากเพื่อน 3 - 4 คน ยามที่พวกเขากลายตัวเองไปเป็นนกน้อยพลัดถิ่น แต่ละแผ่น บอกเล่าเรื่องราว บอกกล่าวความรู้สึกของแต่ละคนแตกต่างกันไป...ฉันยิ้ม เมื่ออ่านมันอีกครั้ง การ์ดอวยพรวันเกิด-ปีใหม่ ที่ฉันมักจะได้รับควบกันเกือบทุกปี ก็ฉันดันเกิดตอนปลายปีนี่นา แต่ก็ดี...ใกล้สิ้นปีทีไร เพื่อนๆ ก็จะนึกถึงฉันไปด้วย ที่ประทับใจไม่แพ้กัน ก็คือ การ์ดอวยพรปีใหม่ จากพี่ๆ ที่ฉันเคยร่วมงานด้วย และคุณครูสมัยประถมคนนึงที่ครอบครัวฉันคุ้นเคย ...แม้ฉันจะจากพวกเขามาหลายปีแล้ว... แต่ทุกปี ฉันจะได้รับคำอวยพรดีๆ จากพวกเขาเสมอ แน่นอนว่า ฉันเองก็ส่งการ์ดอวยพรถึงพวกเขาเช่นกัน ......................................... ฉันใช้เวลาอยู่ตรงหน้ากล่องสีขาวใบนั้นสัก 2 ชั่วโมงได้ แต่ฉันไม่รู้สึกเสียดายเวลา...เพราะ...ฉันสามารถพาตัวเองย้อนกลับไปสู่ช่วงเวลาดีๆ ในอดีตได้ ก็ตอนนั้นฉันหาความรู้สึกดีๆ จากตัวเองและคนรอบข้างไม่ได้นี่...ฉันถึงนอนไม่หลับไง !!! ฉันบรรจงเรียงจดหมายและกระดาษใบเล็กเหล่านั้นลงในกล่องเบาๆ ... ฉันอยากให้มันอยู่กับฉันไปจนวันสุดท้าย "Time Machine" ของฉัน ......................................... ที่ฉันเลือกเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเป็นเรื่องแรก...ก็เพราะฉันอยากจะเตือนตัวเองว่า... ...อดีต และผู้คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตฉันแต่ละช่วง... เป็นสิ่งที่มีความหมายสำหรับฉันเสมอ ไม่ว่าจะผ่านเข้ามาเพื่อให้ความรู้สึกดีๆ หรือไม่ค่อยจะดีก็ตาม ...แต่ ณ วันนี้... ฉันรักษาพวกเขาไว้ได้ไม่กี่คน...ฉันอาจไม่ใช่เพื่อน พี่สาว น้องสาว หรือครูที่ดีพอ ฉันมัวยุ่งอยู่กับชีวิตและความฝันของตัวเอง จนเวลาพาเอาพวกเขาหลายคนค่อยๆ หายไปจากชีวิตฉัน (ฉันไม่นับคนที่ฉันตั้งใจจะให้เขาหายไปจากชีวิตฉันหรอกนะ...ใครจะว่าฉันใจดำก็เอาเถอะ) ไม่มีปาฏิหาริย์...คนเราย้อนเวลากลับไปสู่อดีต เพื่อแก้ไขอะไรไม่ได้ นึกแล้วก็ได้แต่เศร้า... แต่ฉันยังโชคดี ที่มี "กล่องย้อนเวลา" ส่วนตัว ที่จะพาฉันกลับไปหาพวกเขาได้เสมอ ยามที่ฉันคิดถึงพวกเขา ................................................... แล้วคุณๆ ล่ะ มี Time Machine ... ของตัวเองกันบ้างหรือเปล่า !!! .................................................. ก่อนที่คุณจะทำความรู้จักใครใหม่ๆ ในชีวิต... ...คุณได้เหลียวกลับไปมองบ้างหรือเปล่า... ...ว่าคุณปล่อยทิ้งคนเก่าๆ ในชีวิตคุณไปกี่คนแล้ว !!! .................................................. วันนี้ ฉันได้รู้จักคนดีๆ เพิ่มเติมเข้ามาในชีวิตอีกมากมาย... รวมถึง วันข้างหน้า ฉันก็คงได้มีใครเพิ่มเติมเข้ามาในชีวิตของฉันอีก "ของขวัญจากวันเวลา" ฉันว่า...ฉันจะต้องไม่พลาดอีกแล้วล่ะ ฉันไม่อยากจะเก็บรักษาพวกเขาไว้ได้แค่ความทรงจำ หรือเพียงแค่กระดาษบางๆ ในกล่องสีขาวของฉัน ฉันจะพยายาม...เก็บรักษาคนดีๆ คนสำคัญในชีวิตฉันให้ได้มากๆ เหมือนกับที่ฉันกำลังพยายามจะเก็บเงิน เก็บประสบการณ์ และความรู้ความชำนาญต่างๆ !! เพื่อสร้างรากฐานให้ชีวิต ซึ่งฉันว่าเพื่อนดีๆ คนดีๆ ก็เป็นรากฐานที่ดีที่มั่นคงให้ชีวิตฉันได้เช่นกัน...ก็เป็นกำลังใจไงล่ะ เป็นที่พักพิงทางใจ เป็นที่พึ่งยามฉันหมดแรง รวมถึงเป็นเป้าหมายให้ฉันรู้จักที่จะรักและเสียสละด้วย ........................................... ว่าแต่...ฉันกำลังจะเป็นใครใหม่ๆ ในชีวิตคุณ หรือ...กำลังจะเป็นกลายคนที่คุณเลือก (หรือตั้งใจ) จะลืมทิ้งไว้ข้างหลัง !!! เอาน่า...ฉันแซวเล่น อย่างน้อย...คุณแวะมาเสียเวลากับเรื่องราวยาวๆ ของฉันแล้วนี่...ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตคุณแล้วล่ะ จะพาไปด้วยหรือทิ้งไว้ตรงนี้...ก็ไม่ว่ากัน เพราะเวลามันกำลังไหลไปเรื่อยๆ แค่นี้ฉันก็ดีใจแล้ว...ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของวันเวลาที่ผ่านไปของพวกคุณ... .............................................   Create Date : 19 พฤศจิกายน 2548 4 comments Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2549 17:52:36 น. Counter : 220 Pageviews. Share Tweet

แวะมาทักท่ย สวัสดีก่อนนอนค่ะ   โดย: สาวหน้าใส 19 พฤศจิกายน 2548 23:27:24 น.

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ขอบคุณสำหรับบทความดีๆค่ะ   โดย: VSr. 20 พฤศจิกายน 2548 1:02:23 น.

แวะมาทักทายคร่า ในฐานะรุ่นน้อง KU 62 คณะมนุษยศาสตร์ บทความดีมากเลย ทุกวันนี้ยังย้อนกลับไประลึกถึงคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เพื่อนร่วมรุ่น KU ไง เพราะเป็นกลุ่มเพื่อน ที่ต่อสู้ และร้องไห้มาด้วยกัน ในช่วงชีวิตปี 1 และตอนนี้กำลังจะต้องแยกจากกันไปมีชีวิตเป็นของตัวเอง ก็จะไม่ลืมเพื่อนๆเลย โหยยย ซึ้งอ่า แวะมาหาที่ blog ได้นะคะ   โดย: YUI - MUNMOO (YUI_MUNMOO ) 21 พฤศจิกายน 2548 12:59:09 น.

เขียนดีนะเก๋.. เข้าใจเปรียบด้วย ชอบจังจ๊ะ หาเรื่องมาเขียนต่อนะ ^^   โดย: พี่จุ๊บจิ๊บเอง IP: 70.72.159.35 4 มิถุนายน 2552 23:30:06 น.