Bloggang.com : ด่างไรเดอร์ : ... Y o u ...

... Y o u ...

ครั้งแรกที่ผมพบเธอ...

ใครหลายๆ คนที่แวดล้อมตัวผม

บอกว่าเธอไม่ดี ผมไม่ควรยุ่งกับเธอ...

ในช่วงแรก ผมก็เชื่อเช่นนั้น...

นานวัน เวลาผ่านไป..

ผมได้พบเจอเธอ บ่อยขึ้น...

เธอมักจะมีสังคมเช่นเดียวกับผม..

ผมมักจะเจอเธอ ตามงานต่าง ๆ โดยที่ไม่ได้นัดหมาย

ทั้งที่เป็นงานของเพื่อน งานเลี้ยงต่าง ๆ ที่ผมถูกเชิญ..

ตอนแรกผมก็มีทีท่า ที่พยามจะไม่สนใจเธอซักเท่าไหร่..

แต่มันก็เป็นความจำเป็น ที่ผมจะต้องพบปะกับเธอเป็นประจำ...

เริ่มต้นจากการทำความรู้จัก นานวันไป ผมเริ่มรู้จักเธอมากขึ้น

เพราะในความที่.. เธอเป็นตัวของตัวเองเสมอ...

ไม่ว่าผมจะพบเจอเธอกี่ครั้ง..

สิ่งที่เธอมักจะมีให้ผมเสมอ คือความสุข...

แล้ววันนี้ เราก็ได้รู้จักกันมากขึ้น ๆ

เธอยังคงอยู่ในชีวิต ของผมเสมอ..

ไม่ว่า ผมจะทุกข์ จะสุข เพียงไหน..

มีเรื่องอะไรร้ายแรง หรือ มีความสุขสักเพียงไหน

เธอยังอยู่ และอยู่ข้างกายผมเสมอ...

บางครั้งมีคนถามผมว่า..

ทำไมเธอจึงผลกับชีวิตผมนัก...

ผมไม่รู้.. รู้แต่เพียงว่า ความเสมอต้นเสมอปลายของเธอ

สิ่งนั้น เป็นเสน่ห์ ที่ผมไม่อาจจะหาได้จากคนรอบข้างได้มากนัก

สิ่งที่เธอมีให้ต่อผมนั้น.. มันยากเกินจะบรรยาย

แม้ในความจริงแล้วผมพบคนมากหน้าหลายตา..

แต่ละคน ก็เข้ามาและจากไปในชีวิตของผม

มีแต่เพียงเธอนั่นแหละที่ยังอยู่...

คำตอบที่ได้แต่ละครั้งที่ผมพบเจอกับเธอมันจะเหมือนเดิม

และสร้างความสุขให้ผมได้เสมอ.. แม้แค่เวลาช่วงสั้น ๆ ก็ตาม

หลังจากนั้นคำถาม มันมักจะเกิดขึ้นในใจผมเสมอ..

เวลาที่ผมคิดถึงคนรอบตัวผม..

ทำไมคนเราจึงมักจะเปลี่ยนไป เมื่อเวลาผ่านไป...

สิ่งต่าง ๆ ในครั้งที่จีบกันใหม่ ๆ กลับไม่มีความหมายเวลาทะเลาะกัน

ความหวานจางลงไปทุกวัน.. สิ่งที่คุณ.. คนที่บอกว่ารัก.. วันนี้กลับไม่ใช่

มีคำถามค้างอยู่ในใจผมเสมอ ทำไมคุณจึงไม่เป็นเหมือนเดิม...

ไม่เหมือนวันแรกวันที่เรารู้จักกัน จีบกันและเรารักกัน...

ทุกวันนี้เหลือแต่เพียงเธอคนนี้ที่ยังเหมือนเดิม...

คำถามไม่เกิดขึ้นในใจผม... เกี่ยวกับเธอ..

แต่กลับเป็นคนรอบข้างผม.. ที่ผมยังเฝ้าถามว่า..

เหมือนเดิม ไม่ได้หรือ?...