BlogGang.com : : OneSide : 7 วันอันตราย ตอนที่2 : เหนือสุดแดนสยาม ชายแดนสามแผ่นดิน...

7 วันอันตราย ตอนที่2 : เหนือสุดแดนสยาม ชายแดนสามแผ่นดิน...

จันทร์ที่ 9 มกราคม 2549

วันที่สองของการเดินทาง
ตื่นแต่เช้าตรู่ พร้อมข้อตกลงร่วมกันว่า ภายในเวลาครึ่งชั่วโมงเราต้องล้างหน้าแปรงฟันให้เสร็จ เพราะรถแท็กซี่ที่เรียกไว้จะมารับเราไปส่งจากโรงแรมไปยัง Big C

ตอนแรกก่อนที่ทริปนี้จะเริ่ม เชียงรายถือเป็นจุดหมายสุดท้าย ที่ยังเผื่อ ๆ กันไว้อยู่ ว่าจะไปดี หรือไม่ไปดี แต่แล้วก็เหมือนสวรรค์มาโปรด นางฟ้ามาค้ำจุณ เพราะอาอี๊ของน้องที่ไปด้วย ได้โทรมาบอกว่า จะมีรถท่านพี่ผู้ใจดีท่านหนึ่งซึ่งทำงานเป็นวิศวกรอยู่ที่เชียงราย จะเดินทางออกจากเชียงใหม่ในตอนหกโมงเช้าของวันจันทร์ และถ้าเราไปถึงเชียงรายในวันจันทร์นี้ อี๊นา จะพาพวกเราท่องเที่ยวตลอดวัน

โอ้ววว ตามคำสอนที่เราได้ยินมา จงอย่าฉวยโอกาส แต่เมื่อโอกาสดี ๆ เข้ามา จงรีบคว้าไว้อย่างมั่นคง… ดังนั้น คำตอบตกลงในทุกเงื่อนไขของเราจึงเริ่มขึ้น หน้าที่ของพวกเรามีเพียงการหาทางไปยืนทำหน้าตาบ๊องแบ๊ว อยู่หน้า Big C เชียงใหม่ ให้ได้ตอนหกโมงเช้า

ด้วยความช่วยเหลือของเจ้าบ้านชาวเชียงใหม่เพื่อนของผม ก็ได้ความว่า เราสามารถว่าจ้าง Taxi Airport ได้ในราคา 200 บาท มารับถึงโรงแรม แต่ด้วยความที่พวกเราใช้บริการเรียกรถผ่านศูนย์วิทยุ จึงเสียอีกสี่สิบบาท รวมเป็น สองร้อยสี่สิบ ถือว่า สะดวกคุ้มทีเดียว

เวลาหกโมงตรงเผง เราสองคนก้อมายืนเหน็บหนาวท่ามกลางฟ้าสลัว ๆ ต้อนรับวันใหม่ อยู่ตรงข้าม Big C เชียงใหม่ ตอนนั้นก้อนึกในใจว่า เขาจะมารับเราหรือเปล่าหนอ เพราะไม่ได้คอนเฟิร์มใด ๆ ทั้งสิ้น รอประมาณสิบนาทีก้อยังไม่มีวี่เวว

สิบนาทีที่ยืนรอ มีลุ้นตลอดเวลา เพราะรถทุกคันที่ผ่านมา ขับช้ามาก ๆ จนผมนึกว่า เป็นรถที่แวะมารับเราไปซะทุกคัน หรือมันเป็น nature ของคนเหนือ ที่ทำอะไร ช้า ๆ เนิบ ๆ ดูน่ารัก ๆ ไปหมด แม้แต่การขับรถ

แล้ว หกโมงครึ่ง พวกเราก้อได้นั่งหน้าตาแป้นแล้น อยู่บนรถของ “พี่สะมะ” ในที่สุด เราก็นั่งคุยทำความรู้จักกับพี่ผู้แสนใจดีคนนี้ไปเรื่อย ๆ ประมาณสิบนาที จนถึงจุดที่พี่ต้องแวะรับหัวหน้าอีกคนนึง เมื่อเพื่อนร่วมทริปของพี่เขาก้าวขึ้นรถ พวกเราก้อปฏิบัติการ หลับยาว กันทันใด….

เก้าโมงกว่า ๆ บอกอำลาพี่สะมะผู้แสนอารีย์ ที่มาส่งเราถึงหน้า Big C (อีกแล้ว) แต่คราวนี้เป็น Big C เชียงรายครับ เพื่อรอรถ อี๊นามารับ

แป๊ปเดียว ราชรถก้อมาเกย พร้อมเสบียงคลังเต็มรถ โอ้ สวรรค์แท้ ๆ …. สถานที่แรกที่เราจะไปก็คือ วัดร่องขุ่น

วัดนี้เขาว่าเป็นสถานที่ที่พลาดไม่ได้ เมื่อมาเยี่ยมเยือนเชียงราย แต่ถือเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ใหม่สุดเลยก็ว่าได้ รังสรรค์ค์ผลงานโดย อาจารย์เฉลิมชัย โฆสิตพิพัฒน์ครับ

ซึ่งเป็นฝั่งตรงกันข้ามกันของอาจารย์ถวัลย์ ดัชนี คนนึงเป็นสวรรค์ คนนึงเป็นนรก ส่วนใครสวรรค์ ใครนรกนี่ผมไม่แน่ใจแหะ.... อิอิ

ผมก็ไม่ค่อยรู้สึกในศิลปะเท่าไหร่หรอก แต่ผมลงความเห็นได้ว่า วัดนี้สวย…. โดยเฉพาะเมื่อเป็นรูปถ่าย… เพราะเมื่อได้ไปเห็นของจริงแล้วบางคนอาจจะบอกว่า มันก้อคือปูนขาว ติดกระจกธรรมด๊า ธรรมดา… แต่ไอ่ที่ว่าธรรมดาเนี่ย ถามจริง ๆ เหอะ ทำได้อย่างเขาหรือเปล่า แล้วอีกอย่าง วัดนี้ก้อส่งเสริมอาชีพ สร้างรายได้ให้ชุมชน เพราะฉะนั้น ผมเป็นคนหนึ่งล่ะคร้าบ ที่ชื่นชมจริง ๆ

เมื่อถ่ายรูปจนหนำใจ เราก้อเดินหาซื้อโปสการ์ดที่ระลึกตามระเบียบ จากนั้นก้อเดินทางต่อ มุ่งสู่ หอฝิ่น
หอฝิ่นนี่ข้างในจะเป็นประวัติความเป็นมาว่าสมเด็จย่าและพระบามสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงทำอย่างไร ให้ฝิ่นหมดจากประเทศไทยไปได้ จริง ๆ แล้วอยากเข้าไปดูมาก แต่เนื่องจากพนักงานที่นี่ พูดจาไม่ค่อยน่ารักอย่างแรง ผมเลยไม่สบอารมณ์ ไม่เข้าไปดูซะงั้น (ไม่รู้เจ้าน้องชายผมมันอยากดูหรือเปล่า แต่ถ้าอยากก็คงไม่กล้า เห็นมันบอกว่า เวลาผมโกรธน่ากลัวมาก)

เลยเดินเก็บเกี่ยวบรรยากาศรอบข้างทำใจร่ม ๆ

จากนั้น เดินทางสู่สามเหลี่ยมทองคำ ดินแดนที่สามประเทศมาบรรจบกันได้แก่ พม่า ลาว และไทย

ถ่ายรูปกลางแดดจ้าไปสักพัก ก้อออกเดินทางไปยังแม่สายต่อดีกว่า

อ่อระหว่างทางไปแม่สาย อี๊นาได้ชี้เทือกเขานี้ให้เราดู เขาเรียกกันว่า เทือกเขานางนอนครับ แต่เป็นชื่อที่ชาวบ้านเขาเรียกกันนะครับ คนไทยนี่จินตนาการสูงจริง ๆ สังเกตุดูดี ๆ จะเป็นรู้ผู้หญิงนอนอยู่จริง ๆ ด้วย

ที่แม่สาย จะทำให้เราไปเที่ยวต่างประเทศได้โดยง่าย ด้วยเงินเพียงสามสิบบาท และบัตรประชาชน 1 ใบครับ ทำเป็นวีซ่าชั่วคราว ข้ามไปฝั่งพม่าได้เลย อ่อ การมาที่นี่ถือว่าเราได้มาถึงเขตชายแดนเหนือสุดแดนสยามแล้วนะ เหมือนกับถ้าจะไปใต้สุดก้อต้องไปเบตง จังหวัดยะลายังไงยังงั้น (แต่ช่วงนี้ คงไม่กล้าไปเท่าไหร่)

ข้ามไป เราก้อต้องเผชิญกับพม่าเชียร์แขก ที่พยายามจะมาพาเราไปดูชเวงดากองให้ได้ (แต่พี่ผมแอบกระซิบมาว่ามันเป็นเจดีย์ปลอมที่เอาทองปิดไว้เฉย ๆ ) พวกนี้พูดภาษาอังกฤษใส่ผมตลอดเวลา จนต้องบอกว่าเป็นคนไทย จึงเลิกคุยไปโดยปริยาย

มาที่นี่ สิ่งที่ขาดไม่ได้ก้อคือช้อปปิ้ง แต่ด้วยความหิว พวกเราเลยไปหาไรหม่ำ ๆ ก่อน ได้กินข้าวขาหมูของชาวพม่าครับ หน้าตาก้อแปลก ประมาณนี้ คือได้กินแต่กระดูก ๆ มากกว่าแหะ

ตอนไปถึงพอลงนั่ง สิ่งที่นำมาเสิร์ฟก้อคือ ไอติมกระทิครับ ทำเอาผมกับน้องงงๆไปตาม ๆ กัน ไต่ถามไปมา เขาบอกว่า ฟรี แต่ด้วยความหยิ่ง พวกเราไม่มีใครแตะเลย กลัวใส่ยา 555+

หลังจากท้องอิ่ม ก้อออกเดินหาซื้อของเดินไปเดินมา เห็นแว่นตากันแดดวางเรียงราย ขายอันละ 40 บาท พอเข้าไปดู แล้วเดินออกมา ไม่ได้ซื้อ พี่แกตระโกนตามหลัง 20 บาทก้อได้ พอไม่สนใจ มีการลดเหลือ 6 อันร้อยซะด้วย ลดแลกแจกแถม

แต่สิ่งที่โด่งดังไปทั่วฟ้าเมืองไทย ไปไกลถึงเมืองนอกของที่นี่ก้อคือ DVD แม่สายครับ ผลงานคุณภาพมาก ๆ คมชัด กล่องสวย แพคเกจแบบของจริงยังชิดซ้าย 3 แผ่น สองร้อย ถูกมาก ๆ ผมสอยมาได้สามเรื่อง ส่วนเจ้าน้องชายได้ แดจังกึมทั้งชุดมาในราคาสองร้อยบาท

เดี๋ยวไปต่อตอนสองกันดีกว่า ชักจะยาวเกินไปซะแล้ว….

Create Date : 16 มกราคม 2549

Last Update : 20 มกราคม 2549 9:32:09 น.

14 comments

Counter : 1216 Pageviews.

เฮียน็อตได้เรื่องไรมามั่งอ่ะ เอามาให้ดูบ้างจิ หุหุ

โดย: kannasan

วันที่: 16 มกราคม 2549 เวลา:22:59:57 น.

แวะมาดูครับ....

พม่าเชียร์แขกน่ากลัวมาก......

ข้าวขาหมูก้อรสชาติซะ.....

ไอติมก้อไม่กล้ากิน ทั้งที่อยากมากกกกกกกกก......
เราคิดร้ายกะเค้าเกินไปป่าวเนี่ย.....

แต่มาแก้ข่าวว่า เฮียโกรธผมไม่เห็นจะกลัวเลย......

แต่ นอย ง่ายเกินไปป่าวเนี่ย.....เฮ้อ...คนแก่ก้อเงี้ย.....

โดย: น้องหอ (ย่อมาจากน้องหล่อลากดิน เฟร่ย....) IP: 61.90.103.20 วันที่: 16 มกราคม 2549 เวลา:23:32:54 น.