"เนี่ย  ช่วงนี้ไม่ได้ไปกินร้านอาหารดังๆ ที่ไหนเลย  เจอแต่กับข้าวบ้าน  น่าเบื่อจัง"

ได้ยินอะไรแบบนี้ทีไร...  ด้วยความที่เราหัวเอียงซ้ายจัด  อนุรักษ์นิยมมาก  ชอบกินข้าวบ้านประจำ  ก็มักจะค้านในใจทุกครั้งที่ได้ยินแบบนี้

มันสำคัญด้วยหรอ  ที่วันนี้กินอะไร?  อร่อยแค่ไหน?

ด้วยความที่โตมากับการกินกับข้าวที่แม่ทำทุกคืน ตลอด 30 กว่าปี ...

บ่อยครั้งที่แม่อยากลองของ  ทำอาหารอะไรที่ไม่เคยทำ  แล้วมันก็ไม่อร่อยบ้าง  

บ่อยครั้งที่ด้วยอายุของแม่ที่เริ่มแก่บ้าง  กินเค็มจัดบ้าง  อาหารก็จะออกเค็มเกินรับประทาน  ไม่ก็จืดสนิท (เพราะแม่ประชดในมื้อถัดมา  ที่ลูกๆ โวยว่า  ทำเค็มไป)

แต่ทุกครั้ง  ผมจะมีความสุขกับการกินอาหารนั้นเสมอ  ไม่ว่าจะอิ่มมาจากที่ไหน  หรืออาหารไม่อร่อยแค่ไหน  ผมก็จะกิน  และรู้สึกมีความสุขปนขำๆ ทุกครั้งที่เห็นแม่ถามว่า  เป็นไงมั่ง  ร้านอาหารสู้ไม่ได้ใช่ไหม ^^ 

"เนี่ย  อาหารข้างนอกสกปรกจะตาย  ภัตตาคารหรูๆ บางที่ัมันยังไม่ล้างผักเลย  รู้ป่าว"

"กินแต่เนย  กินแต่แป้ง  จะไปดีอะไร  นี่  ต้องกินซุปไก่เคี่ยว  กินน้ำพริกบ้างสิ  กินแต่เนยกับไขมันมากๆ จะแย่นะ"

สารพัดคำพูดห่วงใยที่ลอยมาพร้อมกับกลิ่นอาหารของแม่...

อาหารทุกมื้อที่บ้านผม   อาจไม่อร่อยที่สุด  อาจไม่แปลกใหม่  อาจจะต้องกินไข่ดาวไข่เจียวบ่อยๆ   แต่....

ทุกมื้อมันอบอุ่นเสมอ  เพราะเรากินมันจากฝืมือคนที่เรารัก  ^^

ทุกมื้อมันอบอุ่นเสมอ  เพราะเป็นเวลาที่ได้คุยได้เล่า  แลกเปลี่ยนเรื่องที่คนที่เรารักเจอมา

และทุกมือเราอบอุ่นเสมอ  เพราะรู้ได้เองว่า  พรุ่งนี้เราก็จะได้กินมันอีก...

แม่ผมมักจะบ่นเสมอ  ว่าแม่แก่แล้วเป็นภาระลูกๆ  แต่สิ่งที่ผมยกขึ้นมาตลอดคือคำว่า  ถ้าไม่มีแม่ทำอาหารให้กิน  ป่านนี้ลูกๆ ตายหมดแล้ว  อาหารข้างนอกสกปรกจะตาย  

แน่นอน  แม่ยิ้มเสมอที่ได้ฟังคำตอบแบบนั้น  ^^

เขียนเองก็ไม่รู้ใครจะเข้าใจอะไรที่มันซ่อนอยู๋ในข้อความข้างบนไหม  แต่คุณๆ ที่ยังมีคนที่รักคุณทำอาหารให้กิน   ใส่ใจลงไปในสิ่งที่ทำให้คุณกิน  คุณโชคดีนะ  รู้ตัวไหม

อาจจะไม่ใช่แม่  อาจจะเป็นแฟน  อาจจะเป็นลูก  บางครั้งอาหารไม่อร่อยๆ ที่บ้านจานนั้น  อาจเป็นสิ่งที่คนที่คุณรักเขาตั้งใจทำและคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาพอจะทำให้คุณได้

เพื่อคุณนะ ...  

ปล.  ถ้าไม่อร่อย  ก็หาวิธีบอกอย่าให้เขาเสียใจนะครับ  เดี๋ยวจะมาว่าผม  ทะลึ่งบอกแต่ให้ทนกิน  อิๆ