H.กับ J. เจ็บ เสียใจในเหตุการณ์ทั้งหมด ที่ลูกเค้าเป็นอย่างงั้น ที่เราต้องย้ายออก คนเราอยู่มาด้วยกันตั้ง3ปี ไม่ผูกพันธ์ก็เกินไป เหมือนที่เค้าบอกว่า Your are the furniture of our house. กลับมาจากมหาลัยตอนเย็น 6.30 ดูข่าวกับเค้า ตอนรอกินข้าว J. ก็จะถามเราทุกวันว่า How was your day? Any progress? กินข้าวเสร็จกะจะเเหมะที่โซฟา แล้วแย่งรีโมทกะJ. ชวนกันดูหนัง กินขนม
ไม่น่าเชื่อ มันผ่านมาอาทิตย์กว่าแล้ว ตอนเขียนเรื่องนี้ก็ยังร้องไห้อยู่ แต่ไม่ได้ร้องให้ J.T.นะ ร้องไห้ให้กับ J.กับ H. คิดถึงเค้าจริงๆนะ my kiwi dad and mom เราไม่น่าลาจากกันด้วยเหตุการณ์อย่างงี้เลย Thank you for taking care of me for three years.