Bad Bad Nokie as We are in a flow of change!!!
<<
มิถุนายน 2549
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
16 มิถุนายน 2549

โดนไล่ออกจากบ้าน O_o

+++ คำเตือน เรื่องนี้ยาวมาก และเป็นเหตุการณ์จริงทั้งหมด
และเป็นเรื่องสะเทือนใจ ไม่น่าจดจำ แต่ก็อยากเขียนถ่ายทอดความทรงจำไว้ว่า ครั้งหนึ่งในชีวิต มีเหตุการณ์บ้าๆอย่างเกิดขึ้นกับตัวเองงี้ด้วย แต่ส่วนในเรื่องชื่อคน ขอแสดงเป็นตัวย่อ และบทสนทนาอาจจะมีรายละเอียดไม่ครบ เพราะตอนนั้นมันอึ้งๆๆ แต่ใจความหลักยังอยู่ครบ+++

เรื่องมันมีอยู่ว่า อาทิตย์นั้นเป็นวันหยุดยาวเพราะติดกับQueen's BD H. กับ J. โฮสเจ้าของบ้าน ก็ขึ้นไปAuckland เพื่อช่วยA. น้องสาวของH. ย้ายบ้าน สามีเค้าเสียจากมะเร็ง เค้าขายบ้านเก่า แล้วซื้อบ้านใหม่

เราอยู่บ้านนี้มา3ปีแล้ว จนเมื่อสองปีที่แล้ว J.T. ลูกชายคนโตของ H. กับ J.กลับมาอยู่บ้าน เพราะเค้าเป็นโรคประสาทอ่อนๆ ตอนอยู่แคนาดาเค้าคิดว่า เพื่อนที่อยู่บ้านเดียวกับเค้าวางยาเค้า แล้วเค้าก็เดินหายออกไปจากบ้าน จนตำรวจตามเจอแล้ว เอาเค้าเข้าโรงพยาบาล พอกลับมานี่ หมอดันบอกให้เค้าหยุดกินยา เรื่องมันก็เลยบานปลาย

แต่ต้องบอกก่อนว่า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อยู่บ้านกะ J.T. สองต่อสอง เค้าไม่เคยมาข้ามเส้นก้าวก่าย หรือโวยวายกับเราเลย ทุกครั้งที่เค้าโวยวายก็เฉพาะพ่อแม่เค้า แต่คนเรา..เมื่อความซวยจะมาเยือน อะไรก็ช่วยไม่ได้

คืนวันเสาร์ที่ 3 มิย. มีวันเกิดเพื่อน ก็เลยไปซื้อเค้ก แล้วมาแต่งหน้ากันเองกับพี่ Four eason in one day เรียกสั้นๆว่า พี่four

J.T.ก็มาทำอาหารของเค้า แต่เรายืนอยู่กันคนละข้างของโต๊ะ

ตอนสำคัญของเรื่องอยู่ที่เช้าวันอาทิตย์ นอนๆอยู่ เราก็ได้ยินเสียงJ.T.เอ๊ะอะ โวยวาย สบถใหญ่เลย ในใจคิดว่า หมาหรือแมวอาจจะฉี่หรือถ่ายลงบนพรม เค้าคงโกรธ แล้วเค้าพูดว่า F*** I gonna kill her F*** ตลอดเวลา เราก็เลยออกไปดูว่าอะไรฟะ เห็นเค้าตัดฟืนอยู่ เจ้าออสก้าก็ไม่รู้เป็นอะไร มาปีนเราอยู่ได้ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะนัดกับพี่fourไว้ตอน11โมง อาบน้ำ ออกมารอพี่ี่four

J.T.ก็ปรี่เข้ามาหาเราเลย

J.T. = เมื่อคืนนี้เพื่อนเธอเอาอะไรมาใสในกะทะชั้น
นก = !!!!! [กำลังเอ๋ออยู่ ไรฟะ]

J.T. = ไม่ต้องหัวเราะ มันเป็นเรื่องคอขาดปาดตาย
นก = !!!!! [กรูอึ้งอยู่เฟ้ย หัวเราะตรงไหนฟะ]

J.T. = ชั้นเห็นนะว่าเมื่อคืนเพื่อนเธอใส่อะไรไว้ในกะทะชั้น
นก = ไหน อะไร เพื่อนชั้นไม่ได้ทำอะไร

เวลาเรามองตาเค้า เรารู้สึกได้เลยว่าเค้าเชื่ออย่างงั้นจริงๆ ประกายตาเค้าเปลี่ยนไปจากปกติ เค้าเชื่อว่า เค้าเห็นพี่fourใส่ไปจริงๆ

J.T. เอากะทะมาให้ดู แล้วในนั้นมีรอยคราบน้ำมัน แล้วชี้ให้ดู
นก = !!!!! [ยังอึ้งแดรกอยู่ รอยคราบน้ำมันนี่หว่า]

J.T. = รู้ไหมว่ามันคืออะไร
นก = ไม่รู้ [รอยคราบน้ำมัน แล้วเมิงอยากให้มันเป็นอะไรล่ะ]

J.T. = เพื่อนเธอเรียนอะไร
นก = เรียนเอก เทคโนอาหาร

J.T. = เพื่อนเธอเรียนอะไร
นก = เรียนเอก เทคโนอาหาร [อ้าว พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ]

J.T. = ทำวิจัยเรื่องอะไร
นก = แบบสอบถาม

J.T. = อย่ามาโกหก
นก = !!!! [พูดความจริงก็ไม่เชื่อ]

J.T. = ชั้นอยากให้เธอออกจากบ้านตอนนี้ และมีเวลาเก็บของสองอาทิตย์
นก = !!!!

J.T. เอากะทะมาให้ดูแล้วถามว่านี่อะไร
นก = [ก็กรู] ไม่รู้ [ว่าเมิงคิดว่ามันเป็นอะไร]

J.T. มานี่ ชั้นรู้ว่ามันคืออะไร เดินไปที่คอมที่เปิดหน้าgoogle

J.T. = เพื่อนเธอวางยาพิษชั้นด้วยโลหะที่มาจากโรงงานนม ตื่นเช้ามา ชั้นระคายตา แล้วชั้นก็เจอไอ้กะทะนี่ ชั้นเห็นเพื่อนเธอใส่อะไรบางอย่างลงไป ชั้นทำงานกับโลหะมาตลอดชั้นรู้ดี
นก = ไม่ เพื่อนชั้นไม่ได้ทำ
[เมิงเห็นเค้าใส่ลงไปแล้วเมิงกินทำไมวะ]

J.T. = แล้วเธอล่ะเรียนอะไร
นก = เทคโนอาหาร

J.T. = ทำเกี่ยวกับอะไร
นก = นมข้นหวาน แต่ทำในมหาลัยไม่ได้ทำในโรงงาน ...
ที่พูดมา ถ้าไม่เชื่อเรียกตำรวจได้นะ

J.T. = เรียกอยู่แล้ว เธออยู่นี่ด้วยวีซ่าทำงานล่ะซิ
นก = เป็นนักเรียนก็ต้องมีวีซ่านักเรียนซิ

J.T. = ชั้นอยากให้เธอออกจากบ้านตอนนี้
นก = โทรหาแม่เธอได้เปล่า

J.T. = ไม่ได้
นก = ทำไมไม่ได้ล่ะ

J.T. = ..... ชั้นอยากให้เธอออกจากบ้านตอนนี้
นก = ได้ [ยังกะกรูอยากอยู่กับคนประสาทอย่างเมิงนักหนิ]

ตอนที่กำลังโทรหาH. พี่fourก็มารับพอดี ตอนที่ก้าวออกจากบ้าน พร้อมกับปลายทางรับสาย เขื่อนน้ำตาก็พังทลาย ไม่ใช่กลัว ไม่ใช่เสียใจ แต่รู้สึกอัดอั้น ว่าทำไม... เเม่งต้องมาเจอเรื่องเฮงซวยอย่างงี้ด้วยวะ

สรุปตอนรอบแรกH.ฟังเราพูดทั้งร้องไห้ไม่รู้เรื่อง แต่เค้ารู้ว่าเกิดเรื่องขึ้น เลยโทรมาหาใหม่ตอนบ่าย2 จริงๆเค้าจะกลับคืนวันจั้นทร์ แต่J.บอกว่า กลับบ้าน เราต้องกลับบ้านเดี๊ยวนี้ เค้าก็มาถึงคืนวันอาทิตย์ คืนนั้นก็ต้องไปอาศัยบ้านพี่ี่fourนอน แล้วก็กลับบ้านวันจันทร์

คุยกับพ่อแล้ว J.T. เค้า้เป็นโรคเห็นภาพหลอน แต่ดีที่ยังไม่ถึงขั้นทำร้ายร่างกาย โห ถ้าเค้าทำจริงอะนะ ก็เรียกตำรวจแล้วป๊ะป๋า แต่พ่อว่า ไม่ควรอยู่ที่นั้นต่อเพราะเค้าจะแค้นเราได้ เพราะเค้าคิดว่าเราจะทำร้ายเค้า ไม่อยู่หรอก เสียความรู้สึกกะJ.T.มาก พ่อก็บอกว่า เค้าป่วยนะ ต้องเข้าใจ เพราะคนพวกนี้หนะ ไม่คิดว่าตัวเองป่วย คอยคิดแต่ว่าคนรอบข้างผิดปกติ จ้องทำร้ายเค้า แล้วพวกนี้ก็ไม่คุ้มคลั่งตลอดด้วย แต่กำเริบเป็นคราวๆ เห็นจะจริง เพราะ H. กับ J.พยายามพาไปหาหมอตลอด เค้าก็ปกติ จนหมอให้หยุดยาไง แล้วพ่อก็ถามว่า H. กับ J. เป็นไง ก็บอกว่าเค้าก็เข้าใจแล้วก็เป็นห่วงเราเหมือนกัน ไม่ใช่ความผิดเค้าหรือใครหรอก เพราะเค้าก็ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์อย่างงี้ขึ้น เหตุสุดวิสัยแท้ๆ

วันจันทร์กลับบ้าน H.บอกว่า J.T.ยังไม่ตื่น เมื่อคืนก็ทะเลาะกับ J. H.คิดว่า J.T.ไม่น่าจะเหตุการณ์เก่าๆได้ เพราะเวลาทะเลาะกับ ตื่นมาเค้าก็ลืม แต่วันนี้ได้พิสูจน์แล้วว่า เค้าจำได้ทุกอย่าง วันนี้ J.T.เห็นหน้าเรา แล้วโกรธมากกว่าเมื่อวาน แถมหาวาเราใส่ยาพีให้เคา เออ เอากะมันซิ เมื่อวานใส่โลหะ วันนี้ใส่ยาพี เราสุดทนจริงๆ เลยหัวเราะออกมาทั้งน้ำตา ในใจคิดว่า เออ มันบ้าดีเนอะ สร้างเรื่องได้เป็นตุ เป็นตะ

และแล้วก็ย้ายออกมาวันนั้นเลย สงสารคนเป็นพ่อเป็นแม่ เรายังหนีได้ แต่พวกเค้าทำไม่ได้ พาไปหาหมอก็ไม่ได้ผล ไม่รู้ว่าทำไง ทางสุดท้ายที่ต้องทำ ถ้าไม่มีทางเลือกคือ ให้ตำรวจมาจับ J.T.ไปเข้าโรงพยาบาล เพราะถ้าไปเอง เค้าไม่มีทางไป แล้วคนเป็นพ่อเป็นแม่จะทำอย่างงั้น.. ทำกับลูกได้ลงคอได้ไง

เราเจ็บแต่เราหลุดพ้นแล้ว

H.กับ J. เจ็บ เสียใจในเหตุการณ์ทั้งหมด ที่ลูกเค้าเป็นอย่างงั้น ที่เราต้องย้ายออก คนเราอยู่มาด้วยกันตั้ง3ปี ไม่ผูกพันธ์ก็เกินไป เหมือนที่เค้าบอกว่า Your are the furniture of our house. กลับมาจากมหาลัยตอนเย็น 6.30 ดูข่าวกับเค้า ตอนรอกินข้าว J. ก็จะถามเราทุกวันว่า How was your day? Any progress? กินข้าวเสร็จกะจะเเหมะที่โซฟา แล้วแย่งรีโมทกะJ. ชวนกันดูหนัง กินขนม

ไม่น่าเชื่อ มันผ่านมาอาทิตย์กว่าแล้ว ตอนเขียนเรื่องนี้ก็ยังร้องไห้อยู่ แต่ไม่ได้ร้องให้ J.T.นะ ร้องไห้ให้กับ J.กับ H. คิดถึงเค้าจริงๆนะ my kiwi dad and mom เราไม่น่าลาจากกันด้วยเหตุการณ์อย่างงี้เลย Thank you for taking care of me for three years.


Create Date : 16 มิถุนายน 2549
Last Update : 16 มิถุนายน 2549 17:27:14 น. 5 comments
Counter : 788 Pageviews.  

 
อ่า แอบเข้ามาอ่าน ม่ะรู้จาปลอบใจยังไง สู้ๆนะ(เกี่ยวกันมั๊ยหว๋า)


โดย: ไม่กินถั่วงอก IP: 58.8.152.224 วันที่: 16 มิถุนายน 2549 เวลา:18:00:39 น.  

 
ว้า..น่าเห็นใจ...
ความคิดถึง..นี่มันก้อทรมานเหมือนกันนะ


โดย: ดอกพิกุลจะร่วง วันที่: 16 มิถุนายน 2549 เวลา:18:02:06 น.  

 
---ให้อภัย คงทำได้แค่นี้นะคะ---


โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 16 มิถุนายน 2549 เวลา:21:21:19 น.  

 
++++++++ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ +++++++++



โดย: HaMishNaRuk วันที่: 17 มิถุนายน 2549 เวลา:19:12:52 น.  

 
ผม โดน พ่อ กระทืบ ประ จำ

ทุก วันนี้ หนี ออก จาก บ้าน มา ได้ 2 ปี แล้ว


โดย: คิว IP: 124.120.246.22 วันที่: 18 มิถุนายน 2551 เวลา:19:08:36 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

HaMishNaRuk
Location :
เกาะเหนือ New Zealand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add HaMishNaRuk's blog to your web]