|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
การเรียนรู้จากประสบการณ์สองทาง
ทารกใช้เวลานับเดือนเพื่อให้สามารถแบมือได้..ใช้เวลาหลายเดือนเพื่อให้สามารถจับและกำวัตถุไว้ในมือ...ส่วนเวลาที่จะเรียนรู้ว่าวัตถุใดนิ่ม แข็ง ขรุขระ ก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานเท่าใด....
สิ่งเหล่านี้ เป็นการเรียนรู้ และการเรียนรู้ก็ทำให้เกิดพัฒนาการ..คือการเพิ่มขึ้นของความรู้ ทักษะ และความสามารถที่มนุษย์คนหนึ่งได้มีปฎิสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อมภายนอก...
การปฎิสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อมภายนอกจนทำให้เกิดพัฒนาการด้านต่างๆนี่แหละ....ที่เราเรียกว่าประสบการณ์ตรง...ซึ่งก็คือการลงมือปฎิบัติด้วยตนเอง นั่นเอง
ส่วนการเพิ่มพูนความรู้ จากการที่ผู้อื่นพูดให้ฟังก็ดี จากการอ่านก็ดี จากการเห็นผู้อื่นกระทำเป็นแบบอย่างก็ดี...ล้วนเป็นประสบการณ์ทางอ้อม...
ที่มาของความรู้ ความเข้าใจบางประเภท...ไม่อาจได้มาด้วยประสบการณ์ทางอ้อมด้วยการแนะนำหรือบอกเล่าของผู้อื่น...แต่ได้มาจากการปฎิบัติที่เป็นจริงของคน คนหนึ่งเท่านั้น...มักจะเป็นความรู้ประเภทที่เรียกว่า ทักษะ และ ความรู้สึก...
เราไม่สามารถ ว่ายน้ำ ปั่นจักยาน พิมพ์ดีด เล่นดนตรี ได้ด้วยการอ่านหรือการบรรยายของบุคคลอื่น...เราจะมีพัฒนาการต่อเรื่องนั้นๆได้ก็ต่อเมื่อได้ลงมือปฎิบัติเองเท่านั้น....เช่นเดียวกับ ความรู้สึกรัก เหงา ผิดหวัง...ก็ไม่อาจเรียนรู้จากการบอกเล่าเช่นกัน..เราจะรู้จักว่าความรู้สึกเช่นนั้นเป็นอย่างไรก้ต่อเมื่อเราได้ผ่านประสบการณ์นั้นด้วยตัวเราเองด้วย....
การเรียนรู้ด้วยประสบการณ์ทางอ้อม...มีประโยชน์ในแง่การเรียนรู้เกี่ยวกับ Concept แนวคิด แนวทาง ในเรื่องราวต่างๆที่รวบรวมไว้อย่างเป็นระบบแล้ว...อีกนัยหนึ่งก็คือเมื่อมันถูกพัฒนาเป็นองค์ความรู้แล้ว...ซึ่งจะช่วยประหยัดเวลาที่จะทำความเข้าใจ..และหลายเรื่อง เป็นประสบการณ์ทางอ้อม ที่เราไม่มีโอกาสไปสัมผัสโดยการลงมือปฎิบัติจริง..ด้วยเหตุผลนานับประการ.....
ประสบการณ์ทางอ้อมทีถูกพัฒนาเป็นองค์ความรู้..และถูกบันทึกในสื่อการเรียนการสอนประเภทต่างๆ...หรืออยู่ในความทรงจำของบุคคลต่างๆ...เป็นแหล่งความรู้ที่ ใช้อายตานะเพียง สองส่วนคือ การฟังด้วยหูและการเห็นด้วยตา...และมีการประมวลผลแห่งการรับรู้ด้วย สมองและสติปัญญาของมนุษย์...
ประสบการทางตรง..ไม่ว่าเรื่องใด มักเป็นแหล่งความรู้ที่ต้องใช้อายตนะมากกว่า สองส่วน ซึ่งอาจต้องใช้การสัมผัสทางกาย ทางลิ้น ทางจมูก..อาจเผชิญกับปัญหาและมีกระบวนการแก้ไขปัญหา จนได้ข้อสรุปที่ผู้เรียนรู้พอใจ..และมีพัฒนาการแห่งการเรียนรู้ในเรื่องนั้นๆ....
หากเราให้คุณค่ากับนักวิชาการที่จดจำและเข้าใจประสบการณ์ทางอ้อม ซึ่งคือตำราวิชาการมากเกินไป..เราก็มีแนวโน้มที่จะให้ความสำคัญกับประสบการณ์ทางอ้อมมากเกินไป...ซึ่งมีโอกาสที่จะเกิดความผิดพลาดเนื่องจากความเปลี่ยนแปลงของ สังคม เทคโนโลยี และสถานการ์ต่างๆ อีกนัยหนึ่งก็คือ ยึดตำราจนลืมรับรู้ความเป็นจริงนั่นเอง....
หากเราเชื่อมั่นในประสบการณ์ตรงของตนเองจนถือว่านั่นคือความรู้ทั้งหมด และดูแคลนความรู้จากประสบการณ์ทางอ้อมของบุคคลอื่นๆ ก็เท่ากับกักขังตนเองให้อยู่ในกรงของประสบการณ์ชีวิตของตัวเองเท่านั้น...แต่เราไม่มีวันรู้ว่าโลกใบนั้นของเราเล็กและแคบปานใด...ความเชื่อมั่นต่อประสบการณ์ของตนเองอย่างลืมหูลืมตามีโอกาสผิดพลาด ไม่แพ้การยึดมั่นตำราเช่นเดียวกัน
สมองก้อนน้อยๆที่อยู่ในโพลงกะโหลกของคนเรา..ไม่เคบหยุดทำงานทั้งเวลาหลับและเวลาตื่น...แต่ทัศนะคติต่อการเรียนรู้ของคนเรา..จะมีบทบาทสำคัญที่จะทำให้สมองทำงานแบบเดินเครื่องเปล่าๆ..หรือ มีวัตถุดิบป้อนเข้าไปให้ย่อยและแปรรูปไปด้วย....
Create Date : 09 พฤษภาคม 2549 |
Last Update : 11 พฤษภาคม 2549 11:09:24 น. |
|
1 comments
|
Counter : 3437 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
หากเอาเวลาของจักรวาลเป็นตัวตั้ง แล้วเอาเวลาของชีวิตมนุษย์คนหนึ่งเป็นตัวเทียบ......ชีวิตคนเรานั้นแสนสั้นยิ่งนัก...สั้นยิ่งกว่าสายฟ้าแลบ....
|
|
|
|
|
|
|