ว่าด้วย....การคุยกับศลป.สทร. และเฉียด... (2)

สืบเนื่องมาจากตอนที่แล้วเน้อ...

บันทึกความระทึกขวัญจากการเจอะศลป.สทร.


ว่าด้วยการคุยแบบประจันหน้า และความเอ๋อของตัวเอง T_T

จริงๆแล้วเคยเขียนถึงเรื่องนี้ไปแล้ว ขอเอามาแปะ (แบบเปลี่ยนคำบ้างนิดหน่อย) อีกรอบแล้วกัน

เรื่องของเรื่องคือไปตามพี่นัทกับกาต้อลในทัวร์เซนทรัลครั้งสั่งลา แถวๆบ้าน
เรื่องของเรื่องคือพี่สาวที่ไปด้วยอยากให้พี่นัทกับกาต้อลเซนต์การ์ดแต่งงานเพื่อนที่เป็น NT
เรื่องของเรื่องคือ...เรากล้าบ้าเลือดแบบไม่ดูตัวเอง

..

ก็เค้าเป็นคนกลัวศลป.ม้ายยยย

อาสาพี่สาวที่ตอนนั้นรักษาความซุ่มอย่างเหนียวแน่น
ไม่อยากประจันหน้าศลป.
ไปขอลายเซนต์พี่นัทให้

สู้โว้ยยย วันนี้คนเยอะ คงไม่เป็นไร <<< โหมดปลอบใจตัวเองสุดฤทธิ์

^{(หลังจากบรรทัดนี้ จะลอกมาจากบล็อคเก่าที่เคยเขียนแล้วนะคะ ใครเคยอ่านแล้วข้ามไปได้เลย)}

เราก็ไปเดินป้วนเปี้ยนตรงอีกด้านที่พี่นัทอยู่ จะเนียนเข้าไปขอลายเซนต์กับน้องๆนักเรียน
แต่ด้วยมุมไม่อำนวย ก็เลยเดินวนกลับมารออีกด้านดีกว่า คนน้อยกว่า

และแล้ว ศิลปินก็เดินมา...

(กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่นัทน่ารักมาก >.< ::: เสียงในใจเรานะ ไม่ได้กรี๊ดออกมาจริงๆ)

เราปล่อยให้น้องๆสองคนด้านหน้าขอไปก่อน
พี่นัทก็ถือเซนต์ให้
ชอบเวลาเค้าแจกลายเซนต์มากๆ เพราะพี่นัทจะถามทุกคนว่าชื่ออะไร เขียนยังไง

พอได้โอกาส เราก็ยื่นการ์ดไปแล้วก็บอกว่า
"พี่นัทคะ ช่วยเซนต์การ์ดแต่งงานให้พี่ทิพหน่อยค่ะ"

พี่นัทก็เงยหน้ารับการ์ดไปแล้วถามเราว่า
"พี่ทิพ เขียนยังไงครับ"

>.< ไม่ไหวนะ อย่าจ้องตาเค้าอย่างนี้

"ท ทหาร ไม้หันอากาศ..."

...

...

เกิด Dead Air ขึ้น ระหว่างศิลปินและคนขอลายเซนต์

พี่นัทมองหน้าเราแบบ หน้าตางง มีเครื่องหมาย ????? เต็มหน้าไปหมด

คือว่า...คนขอลายเซนต์ตื่นเต้นมากๆค่ะ

หลังจากนิ่งไป 1.9 วินาที คนขอเริ่มนึกขึ้นได้ว่า เฮ้ย ผิด....

"เอ่อ ท ทหาร สระอิ พ พานค่ะ"

พี่นัทคงเริ่มไม่ไว้ใจยัยคนนี้ว่ายังมีสติดีรึเปล่าเลยถามย้ำอีกรอบ

"ทิพ เฉยๆไม่มีการันต์ใช่มั้ยครับ"

"ใช่ค่ะ"

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ก็เห็นหน้าสติชท์ ตากลมๆ จ้องมาระยะประชิดอย่างงั้น เค้าตกใจม้าย


แล้วพี่นัทก็วางการ์ดที่โต๊ะและเซนต์ข้อความยินดีกับพี่เค้าด้วย


สติชท์นี่ เอาใจใส่ดีจังเลย

ขอบคุณนะคะ พี่นัท

^______________^



(ส่วนน้องต้อล อยู่ไกลไปไหนลูกกกก พี่เข้าไม่ถึงตัวเลยม้ายยยย)



ว่าด้วยการปาดหน้าจังๆสามรอบ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆน้า

ความจริงแล้วปาดหน้ากันไปเนี่ย นับดีๆแล้วเกินสามรอบนะ

1. พี่นัท น้องต้อลปาดหน้า...งานถ่าย Sabuy Zone โปรโมตคอนเสิร์ต TWO-MEN SHOW ที่ Modern Form
คือจริงๆแล้วไม่มีอะไรมาก งานนี้ก็ไปตามรอ ดูสองคนนี้ถ่ายรายการนั่นแหล่ะ
แต่ตรงที่ไปรอมันเป็นประตูทางขึ้นมาจากบันไดลงลานจอดรถใต้ดิน...
ยืนๆอยู่ก็มีสติชท์คุยโทรศัพท์เปิดประตูออกมา แล้วก็มองซ้ายมองขวา เดินปาดหน้าในระยะสองฟุต

เอิ่ม...น่ากลัวมาก แบบว่าเค้าเพิ่งเคยเห็นบึ่งบึ๊งอ่ะ

แล้วพอขากลับ ก็ยืนถ่ายๆคลิปไว้อ่ะแหล่ะ แล้วก็ยืนๆอยู่ น้องต้อลก็ปาดกล้องไป

วืบบบบบบบบ.....

น้องคร้าบบบ กินข้าวเยอะๆหน่อยมั้ยลูก หล่อมากมาย แต่ผอมไปไหนเน้ T_T
^
^
ที่เขียนเนี่ย ไม่ได้พูดออกไปหรอกนะ เหอๆๆๆ

แบบว่าพอน้องเข้าใกล้กล้อง วิญญาณ FC กลัวศลป.เข้าเส้นเลือดก็เข้าสิงร่างทันที

ประโดดหนีน้องในทันที

ไปเรื่องต่อไปดีกว่า

2. งานคอนที่ตัดสินใจจะไปนาทีสุดท้าย

คอนเดี่ยวพี่นัท...ครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ จำได้แต่ว่าเป็นครั้งที่พี่นัทร้องเพลงเพราะอะไร
เนื่องด้วยงานนี้ไม่มีอีกสองสาวระรานไปด้วยกัน...เลยกะว่าจะไม่ไป
แต่แล้วก็อดไม่ได้ ตัดสินใจบึ่งจากบ้านไปทองหล่อครึ่งชั่วโมงก่อนเริ่มคอน
ลุ้นมากๆว่าจะไปทันหรือไม่

และแล้วเมื่อไปถึงได้บัตรเรียบร้อย (ขอบพระคุณป้าเดียร์ที่เอาบัตรออกมารอหน้าสถานที่จัดด้วยค้าบ)
ก็เข้าไปเป็นคนเกือบจะสุดท้าย และหาทางไปต่อไม่เจอ
ยืนมันอยู่หลังร้านนั่นแหล่ะ
ปรากฏว่า...ศลป เดินเข้ามาตรงที่เค้ายืนเลยม้ายยย
เดินต่อกันมาเลย (กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ขาวมากกกกก)

เอิ่ม...ยังไม่น่ากลัวเท่าไหร่ เจอกันในคอนอย่างงี้พอรับไหว

พอจบคอน ตอนแรกเดินออกไปที่ลานจอดรถ (ในขณะที่ยังคงใส่ small talk เม้าท์อย่างไม่หยุดกับหยกกี้)
หยกกี้บอกว่าฝากบอกพี่นัทว่า....บลาๆๆ
เดินๆอยู่ก็รู้สึกว่ามีสิ่งมีชีวิตที่เจิดจ้าเดินปาดหน้าไป

เอิ่ม...ไม่ทันม้ายยย ไม่มีใครตามด้วย เดินปาดไปเลย

แต่เสียงเรียกพี่นัทที่หลุดออกจากปากไปมันดังอยู่ในรัศมี 1 เซนติเมตรรอบตัวเราเท่านั้น

หยกจ๊ะ ที่จะฝากพี่บอกพี่นัทอ่ะ พี่คงไม่มีปัญญา เพราะแค่เรียกพี่นัท ก็ไม่กล้าเรียกดังๆแล้วม้ายย


สิ่งมีชีวิตที่เจิดจ้าช่างน่ากลัวยิ่งนัก

โหมดซูนาโกะเข้าสิง T_T


3. ชะเง้อหาที่ Starbucks

เนื่องด้วยมีงาน Music in the Garden ที่ Central ลาดพร้าว

อ่ะ...ใกล้บ้านเยี่ยงนี้จะพลาดได้เช่นไร

พอตัดสินใจจะไปแล้วก็ต้องบิ้วคนที่เราอยากเจอให้ไปด้วยเสียหน่อย

พี่สาวหนึ่งในสาวคลังคลิปสุดโฮกกลับมาจากเมกาทั้งที
มาเจอเค้าสักหน่อยม้ายยยย ออกมาครั้งเดียว ได้เจอพี่นัทด้วยนะพี่
(สรุปว่าไม่รู้ว่าพี่สาวอยากเจอใครมากกว่าระหว่างเค้ากับพอนอ 55555)


เราไปถึงก่อนพี่สาวคนนี้ (ซึ่งไม่เคยพบตัวจริงกันมาก่อน)
ก็เลยเดินไปดูทำเลแล้ว พบว่าเราควรจะไปเปลี่ยนรองเท้าสนสูงที่รถ

ประจวบเหมาะมากหลังจากเปลี่ยนรองเท้าสูงสามนิ้วเสร็จ พี่สาวก็โทรมาบอกว่าอยู่ Starbucks ว่าจะเข้าไปหากาแฟกิน
เราก็วิ่งไปหา...เพราะกลัวพี่สาวหาย อิอิ
ยังไม่ทันวางหู พี่สาวก็ทำเสียงตกใจบอกว่า

"....นัทอยู่ใน Starbucks"

กรี๊ดดดดดดดดดดด หนูอยู่หน้าร้านแล้วพี่

เจอพี่สาวทำหน้าตาช็อคอยู่หน้าร้าน บอกว่าพี่ไม่กล้าเข้าไปอ่ะ = ="

และแล้ว พอนอก็เดินออกมา...

ในขณะที่พี่สาวไม่กล้าสบตาคุณชาย

ยัยน้องสาวคนนี้ไม่สามารถห้ามสายตาให้จ้องคุณพี่นัทได้...

จ้องจนพี่นัทมองว่ายัยคนนี้เป็นไรเน้ จ้องอยู่ได้

คือแบบว่า...ณ จุดนั้น

ตัวแข็ง...สมองไม่สั่งงาน...ตามองไปตามหัวใจสั่ง

ฮิ้วววววววววววววววววววววววว (สำนวนเน่าได้อีกกกก)


เฮ้ย แต่มันถอนสายตาออกมาไม่ได้จริงๆนะเออ...

เล่นเอาพี่สาวแซวเลยว่า ในบอกว่าอยากเจอพี่ เจอหน้าแล้วไม่มองเลยนะ

มัวแต่มองผู้ชาย >.<

ตะลึงอ่ะ แบบว่าวันนั้นพี่นัทตัวเล็ก น่ารัก และน่าลักกลับบ้านมากๆ

ไม่ใช่แระ


เดี๋ยวมาอัพต่อ เอิ้กกก

แถมปาดหน้าที่เชียงใหม่




เนื่องจากมีงาน Meet and Greet ละครเรื่องคลื่นฝันวันรักที่เชียงใหม่...เราก็เลยแอบตามไป

เรื่องของเรื่องคืออยากไปเที่ยวปาย 5555
(รายละเอียดเรื่องเที่ยวหาอ่านได้ที่บล็อคคู่ขนานจ้า)

ไม่ได้มีอะไรมากเรื่องนี้ ก็แค่เดินเข้าไปในโรงแรมที่จัดงาน
แล้วก็มีอะไรสักอย่างดลใจให้เราหันหลังกลับไปหลังจากเดินเข้าโรงแรมได้ไม่ถึงสิบก้าวดี
หันไปก็เจอกับสิ่งมีชีวิตที่เจิดจ้า ที่วันนี้เจิดจ้ามากๆ เพราะเดินหัวเราะร่าอย่างมีความสุข
เดินมากับน้องฟาง(นางเอกของเรื่อง)

โฮฮฮฮฮฮ เห็นติชท์ยิ้มกับหัวเราะระยะประชิดแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว

ค่าเดินทางมาเชียงใหม่คุ้มแล้วโดยไม่ต้องเข้างาน 5555

จบ (สั้นมั้ย คริคริ)



ว่าด้วยวันเดียวในรอบปี...วันที่ไม่กลัวศลป.แล้ว ^___^

วันเกิดพี่นัท...2009

เป็นวันที่เหนื่อยมาตั้งแต่ก่อนหน้าวันงาน เนื่องจากนั่งทำคลิป -____-"

แถมคลิปที่เสร็จออกมา สั้นนิดเดียว ยังดีไม่ได้ดั่งใจเท่าไหร่เลย
แอบเสียใจชะมัด

ว่าแล้วก็ออกจากบ้านตั้งแต่แปดโมงเช้า (ได้ข่าวว่านอนตีสี่ตื่นเจ็ดโมงเช้า)
สภาพอีกสองสาวที่นัดไปเจอกันที่หมอชิต แย่ยิ่งกว่าเราอีก
พี่ใหญ่ท่านถึงกับหมดสภาพไปแล้ว...ละม้ายคล้ายร่างไร้วิญญาณ
ส่วนอีกสาวน้อย...ยังไหวอยู่

ออกเดินทางไปสู่วัดหัวลำโพงเพื่อทำบุญโลงศพก่อน
แล้วก็ไปที่งาน
มันเป็นอะไรที่ประหลาดมาก เพราะว่าเดินเข้างานไปโดยหิ้ว notebook ไปด้วย
ไปสามคน มีโน้ตบุคสองตัว กระเป๋ากล้องใบใหญ่สองใบ
พะรุงพะรังใช้ได้
ไปถึงงานปุ๊บก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากเปิดโรงงานโม่คลิปต่อทันที กร๊ากกกกกก
เรนเดอร์ ปั๊ม DVD กันในสถานที่จัดงานนั่นแหล่ะ
(ต้องขอบพระคุณพี่ๆทุกคนที่เข้ามาให้กำลังใจ และดูแลตลอดเวลาเลยนะคะ ^___^)

และแล้ววันนั้นก็ไม่มีอะไรมาก...มันเป็นความประทับใจที่มากกว่าความทรงจำ
ศักดาทรน่ารัก ให้เวลากับทุกคน

ใครใคร่ให้ของ...เชิญให้
ใครใคร่ขอกอด...ให้กอด
ใครใคร่ถ่ายรูปกล้องไหน...ฮีหันตามหมด

(เอิ่ม...โดนเรียกจากกลางเวทีเสียงดังมาก ให้ถ่ายรูปให้คืออะไร T_T)

แต่...ก็ยังคิดว่าคุณชายคงไม่สามารถจำเราได้อย่างแน่นอน ข้าพเจ้ามั่นใจ
แต่...หยกกี้ก็มาทำลายความมั่นใจซะงั้น บอกว่าแอบไปถามมาแล้ว
แต่...เนื่องด้วยคุณชายยังไม่รู้จักหน้าพี่ปุ๊กก้า แล้วเราจะละเว้นไปได้อย่างไร

พองานเลิกแล้ว...มันถึงช่วงที่คุณชายจะออกจากงานแล้วหล่ะ แต่กำลังเวิ่นเว้อถ่ายรูป แจกลายเซนต์ให้แฟนๆเล็กน้อย

เราก็เลยเริ่มเกิดอาการ...พี่ปุ๊กกกก หยกกี้ไปถ่ายรูปกับคุณชายกัน สามคนเลยนะ
เค้าอยากมีรูปสามคน บลาๆๆๆ...

จริงๆแล้วคืออยากแฉพี่กับศลป. ชริส์ อยากซุ่มดีนัก ไม่ได้โดนจำได้แล้วต้องโดนด้วยกัน
(ราวกับว่าการที่ศลป.จำได้คือเรื่องโหดร้ายในชีวิตงั้นหล่ะ)

พี่น้องก้อยที่น่ารักที่สุด อยู่แถวๆนั้นพอดีก็เสนอมาว่า เอามั้ย พี่ถ่ายให้

สุดท้ายน้องสองคนเลยลากพี่ใหญ่ (ซึ่งสภาพดูไม่ได้ตั้งแต่เช้า) ไปถ่ายรูปกับศลป.

แต่จะแหวกกลุ่มคนเข้าไปยังไงกันหล่ะ...

พี่น.ก.ก็อาศัยว่าตัวเล็กน่ารัก แหวกเข้าไปให้ ^^
แถมขอศลป.ให้เรียบร้อยเลยว่า สามสาวรีรันอยากขอถ่ายรูปด้วย
พี่นัทก็บอกว่า..ได้เลยครับ ^^
(ความจริงพี่นัทเหนื่อยมากเลยนะวันนั้น เค้าขอโต๊ดดด ที่ไปกวนอีก >.<)
เดินเข้าไปเจอฮีอ้าแขนรออยู่...เอิ่ม จะถ่ายรูปเน้อ ไม่ได้จะขอกอด 5555


ณ จุดนั้นไม่ได้มีความกลัวศลป.เลย
(ทั้งๆที่ทั้งวันไม่เข้าใกล้เลยแม้แต่น้อย)
คือใจคิดแต่จะแกล้งพี่ กร๊ากกกกกกกกก

พอศลป.เห็นหน้าพี่ปุ๊กปุ๊บก็ทักเลยว่า พี่ปุ๊ก yessir ใช่มั้ยครับ
(เจ๊เป็นปลื้มมม ^_____^)
เลยเข้าไปอยู่ในวงแขนข้างนึงเรียบร้อย...อร้ายย ไม่ใช่แระ
ก็ถ่ายธรรมดานั่นแล แต่กลับบ้านมาเจอว่ามือศลป.แตะอยู่บนไหล่แล้วเค้าจะเป็นลม เอิ้กกกก

มีพี่สาวอีกคนตั้งขอสังเกตไว้ว่า รูปที่พี่นัทถ่ายกับ FC ที่เป็นผู้หญิง เค้าจะให้เกียรติดีมาก
คือจะพยายามแตะส่วนที่เป็นเสื้อผ้า มากกว่าจะไปโดนตัวตรงๆ
เห็นได้ชัดเวลาถ่ายคู่กับคนใส่แขนกุด
น่ารักอ่ะ >.<

(ชอบตั้งแต่ตอนแตะหลังถ่ายรูปแล้ว มันเป็นอะไรที่ดูสุภาพมากมาย ซึ่งสังเกตว่าผู้ชายไทยไม่ค่อยทำกันเท่าไหร่
บางทีวัฒนธรรมต่างประเทศก็มีส่วนดีๆที่ไม่ค่อยมีคนไทยเอามาใช้ ดึงมาแบบขาดๆเกินๆกันซะงั้น)

พอได้ถ่ายรูปเสร็จเราก็เผลอ....

ไหว้พี่นัท -________-"

คือ...มารยาทดีไปหน่อย จะทำให้พอนออายุสั้นรึเปล่าเนี่ย

ไหว้แบบเต็มๆมือ เต็มๆตัวเลย

ได้ข่าวว่าเกิดปีเดียวกันม้ายยยย ฮ่วย


ที่น่ารักกว่านั้น มันอยู่ตอนก่อนเริ่มคอนตอนเย็น

เนื่องจากพี่ปุ๊กก้าทำคลิปให้งานตอนเย็นเลยวิ่งเข้างานไปลองเปิดคลิป
ตัวเองเลยถือโอกาสเนียนเข้าไปด้วย (เป็นผู้ติดตามม้าย)

ก็ไปติดตั้งคลิปทั้งหลายที่ต้องใช้นั่นแหล่ะ

แล้วพี่นัทก็มา...


คุณชายมาเทสเสียงก่อนเริ่มงาน


ฮีลองใช้ไมค์แสนสอง ร้อง Listen


เค้า พี่ปุ๊กก้า และ ดิชชี่ นั่งอยู่พื้นข้างๆเวที

แล้วฮีก็ลองไปก็บ่นว่าลองไปฟังเสียงด้านหลังด้วยดีกว่า ร้องไปจนถึงท่อนที่ต้องใช้พลังเสียง

LISTENNNNNNNNNNNN!!!!!




กรี๊ดดดดดดดดดด เสียงดังปวดตับมาก
(ก็ไอ้ตรงที่นั่งอยู่กันมันหน้าลำโพงห้าตัวเลยม้ายยย)


พวกเราก็หันไปมองศลป.แบบ...เอิ่ม...ดังไปไหนคะคุณพี่

แล้วฮีก็มองมายิ้มๆพูดว่าเสียงมันดังไปเนอะ



กร๊ากกกกกกกกกกกกกก มันดังมากๆเลยแหล่ะพี่นัท


ดิชชี่บอกว่าดังได้ยินไปถึงสยามแล้ว 5555


แล้วฮีก็เดินมาข้างหน้าบอกทีมงานให้หรี่เสียงไมค์หน่อย
แล้วก็ถอดๆไมค์ออกมาดู แล้วบอกว่านัทตั้งเสียงมันดังไป 10 Deciเบลลลลล
(คือจริงๆแล้วสำเนียงไฮโซวมากกกกก ล ลิงนี่เด่นมากกกกกกกกกกกกก)

แล้วก็พูดๆ ไปได้สองสามคำ แล้วหันมาถามว่า นี่โอเคยัง

เราก็เลยตะโกนตอบไปเล่นๆแบบไม่กลัวตายว่า พี่นัทลองร้อง LISTEN อีกรอบดิ


ฮีก็ร้องจริงๆ O_o


ร้องแล้วหันมายิ้มด้วย เด็กบิ๊กอยากจะเอาหัวโหม่งพื้น

เพราะ....


เพราะ....


เพราะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


แต่...

แต่...

แต่...


แบตกล้องอยู่ในรถ อัดคลิปไม่ได้ม้ายยยย




ร้องเปล่าๆแบบไม่มีดนตรีอ่ะ ฮืออออออออออออออออออออออ

เสียดายม้ายยย หมูย่างจังอยู่ไหน ฮือออออออออออออออออออออ


ได้แต่มองตาม

ร้องไปจนถึงท่อนเดิมแล้วก็หันมาถามว่าโอเคแล้วเนอะ


เสียงงุ้งงิ้งมากมาย


โอเคแล้วค้าบบบบบบบบบบบ

โฮฮฮ ศลป.น่ารัก >.<

เป็นวันเดียวที่อาการกลัวศลปหายไป 55555

และคาดว่าก็จะเป็นวันเดียวในรอบปี

Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2552		7 comments
Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2552 10:08:19 น.
Counter : 681 Pageviews.
Share Tweet