Bloggang.com : ขนม-ผิง : ต้นมะม่วง

ต้นมะม่วง

มองไปหน้าบ้านวันนี้.. ดูโล่งๆ ไป ใจหายพิกล

ต้นมะม่วงน้ำดอกไม้ต้นโต ที่คอยให้ร่มบังแดดหน้าบ้าน ณ วันนี้ ไม่มีอีกแล้ว เหลือเพียงตอเตี้ยๆ ติดพื้น
ยังจำได้ว่า เมื่อ 5-6 ปีก่อน เราไปช่วยกันเดินหาซื้อกิ่งตอนมะม่วง ตั้งใจว่าอยากจะได้มะม่วงน้ำดอกไม้ เพราะติดใจในรสชาดอันหวานหอมของมัน
เราปลูกมันกับมือ เห็นกันทุกวัน เพราะมันอยู่หน้าบ้าน เราก็เลี้ยงมันอย่างทิ้งๆ ขว้างๆ ไม่ได้ดูแลเอาใจใส่มันเท่าไหร่นัก แต่มันก็เป็นเด็กดีที่โตวันโตคืน กิ่งใบเริ่มแผ่ให้ร่มเงา

ปีที่แล้วเราดีใจมาก เพราะเจ้าต้นมะม่วงติดลูกครั้งแรก ซึ่งมีแค่ 4-5 ลูกเท่านั้น แต่ว่าแต่ละลูกใหญ่เหลือเกิน สวยมากๆ เอาไปให้คุณยายดู คุณยายยังชมว่าลูกสวยมาก เอามาปอกแบ่งกันทานทั้งบ้าน รสชาดหอมละมุนลิ้น สมกับที่ตั้งใจไว้

แต่น่าเสียดาย เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว พายุฝนแรงมาก ต้นมะม่วงที่สูงประมาณ 3 เมตรโน้มต่ำลงมาอย่างน่าแปลกใจ ถึงกับต้องเดินก้มหัว ก็เลยเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ปรากฏว่า ต้นมะม่วงของเราเอนลงมามาก รากด้านหนึ่งลอยขึ้นมาจากพื้น แต่ที่ยังไม่โค่นล้มลงมาเพราะมีราวตากผ้าที่อยู่ใต้ต้นไม้พยุงกิ่งมันเอาไว้ เรารู้สึกตกใจนิดหน่อย ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี คงต้องหาไม้มาดามและดึงต้นมันให้กลับมาที่เดิม และเอาดินมาถมกลบโคนต้นให้สูงขึ้น ให้แข็งแรงขึ้น

แต่พ่อกับแม่บอกให้ตัดทิ้งไปเลย กลัวว่าจะเป็นอันตราย หากเกิดพายุในครั้งต่อไป เพราะนับวันต้นมันก็จะโตขึ้น ยิ่งอันตรายมากขึ้น เพราะมันอยู่ใกล้หน้าบ้าน เราก็เลยตัดสินใจว่า ตัดก็ตัด ไม่อยากเสียดาย ไม่อยากยึดติดอะไรอีกแล้ว เลยจ้างคนมาตัดทิ้งไป

แต่พอวันนี้ กลับมาบ้าน เห็นหน้าบ้านโล่งก็อดใจหายไม่ได้ ยังแปลกใจตัวเองเหมือนกันว่า แค่ต้นมะม่วง ทำไมใจเรามันวูบไปได้ถึงเพียงนี้

ทำไมเราต้องร้องไห้
เราเสียดายต้นมะม่วงมากขนาดนี้เชียวหรือ
หรือว่า..เราเสียดายร่มเงาที่เราคุ้นเคย ที่เคยให้ความรู้สึกว่า เรากลับมาถึงบ้านแล้ว
หรือว่า..เราไม่ต้องการเปลี่ยนแปลงอะไรในบ้านหลังนี้ อยากให้มันคงอยู่สภาพเดิม ทั้งๆ ที่อะไรหลายอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว จนไม่สามารถย้อนกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว

ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
ว่าวูบหนึ่งของอารมณ์นั้น มันมีสาเหตุมาจากอะไรกันแน่

Create Date : 23 สิงหาคม 2550

Last Update : 23 สิงหาคม 2550 22:36:29 น.

1 comments

Counter : 333 Pageviews.

ทั้งหมดเกิดจากความผูกพัน มนุษย์ผูกพันได้กับทุกสิ่งแม้แต่สิ่งไม่มีชีวิต ความรักทำให้เกิดความผูกพัน ซึ่งมันลึกซึ้งยิ่งกว่าความรัก ความุทุกข์จะมากจะน้อยขึ้นอยู่กับจำนวนสิ่งที่เราผูกพัน มีรักหนึ่งก็ทุกข์หนึ่ง มีรักร้อยก็ทุกข์ร้อย ดังคำพุทธองค์

"การประสบกับสิ่งไม่เป็นที่รัก และการพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ย่อมเป็นทุกข์อย่างยิ่ง"

โดย: ทัสนะ (atruthoflife10

) วันที่: 12 ธันวาคม 2553 เวลา:8:08:43 น.