เขียนความดีของเพื่อน

“...ได้ชิดเพียงลมหายใจ แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน แค่เพื่อนเท่านั้น แต่มันเกินห้ามใจ … เธอจะมีใจรึเปล่า เธอเคยมองมาที่ฉันรึเปล่า ที่เราเป็นอยู่นั้นคืออะไร …” เสียงเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่อง “เพื่อนกูรักมึง ว่ะ”
เป็นเสมือนเพลงเปิดตัวให้แก่ชายผู้นี้ เขาชื่อต้น แรกๆตัวผมเองก็ไม่รู้หรอกว่า เขาเป็น... แต่มีทั้งอาจารย์ ทั้งพฤติกรรมของเจ้าตัวเองได้ปรากฏให้เห็นอยู่บ่อยๆ ทำให้ผมมั่นใจมากขึ้นกว่าเดิมที่อาจารย์เคยบอก แต่มันจะสำคัญตรงไหนเพศที่สามนั้น ก็เป็นคนแบบเรา บางทีความสามารถของเขาอาจจะมากกว่าเราเสียด้วย และนี่แหละคือ ต้น เด็กที่ย้ายมาจากเอกอื่น โดยที่การเปิดตัวไม่เหมือนใคร ภาพการเข้าเรียนวันแรกของเค้า ยังปรากฏในความทรงจำฉันอยู่ ณ ตอนนี้
จำได้ว่า วันนั้นเป็นวันที่มีเรียนวิชา JR เขาเดินปรากฏหน้าชั้นเรียน พร้อมอาจารย์หน่อย “นี่นิสิต นี่ต้นน่ะ เค้าย้ายมาจากเอกอื่น และขอมาเรียนนิเทศ เอกJR เหมือนกันกับเรา ดูแลเค้าด้วยล่ะ” จบสิ้นการปรารภของอาจารย์หัวหน้าภาควิชานิเทศศาสตร์ที่มีข่าวเม้าทั้งวี่ทั้งวัน วิชาเรียนของแก เหมือนเป็นวิชาสังคมซุบซิบ และแล้วนายต้นก็เดินเข้าไปนั่งที่นั่งอย่างเงียบๆ ตอนแรกผมก็ไม่ได้สนใจ นายคนนี้สักเท่าไหร่หรอก คุณย้ายมาจากไหน คุณมีปัญหาอะไรมาถึงย้าย ผมก็ไม่สนใจ แต่ต้นเริ่มฉายแวว เมื่ออาจารย์ต้องการความคิดเห็น นายต้นนี่แหละเป็นคนที่กล้าที่จะแสดงความคิดของตนเองให้อาจารย์ได้รู้ให้เพื่อนๆได้รู้ และความคิดของเขาก็ดีเสียด้วยมีเหตุผลมากกว่าอารมณ์ ทำให้ผมรู้สึกชื่นชมนายคนนี้แล้วน่ะสิ พอผ่านๆไป ผมก็เริ่มเข้าไปทำความรู้จักกับเค้า อาจจะมีเพราะเหตุบังเอิญด้วยแหละมั้ง? ทำให้ผมเริ่มจะสนใจในชีวิตเค้า เข้ามาและ เพราะส่วนใหญ่ต้นจะอยู่คนเดียวต้นบอกว่าต้นชอบกินข้าวคนเดียว ต้นชอบอ่านหนังสือแล้วก็จริงอย่างที่ต้นพูดถ้าวิชาไหนที่ต้นไม่สนใจ ต้นก็จะหาหนังสือสักเล่นเปิดอ่าน ถ้าเป็นภาษาอังกฤษนายต้นไม่ค่อยสันทัด นายต้นจะเปิดดูแต่รูป ความพยายามเขาช่างมากจริงๆ ต้นไม่มีรถมอเตอร์ไซ ต้นเดินตั่งแต่หน้ามอ ยันหลังมอ ด้วยสองเท้าของตัวเองและจะมีน้ำเปล่าคู่กายเสมอ พอเริ่มได้คุยกับต้น ต้นเป็นคนที่พูดเพราะมาก แต่ถ้าถามเรื่องแฟนน่ะ ฮา ฮาเพราะว่าต้นจะทะลึ่งเรื่องนี้ แต่ถ้าถามว่าแฟนเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชาย ต้นจะบอก “เราไม่บอก” เค้าไม่บอกเราก็ไม่ต้องเดาหรอก เพราะผู้ชายแท้ๆที่ไหน เค้าจะบอกแบบนี้
ผ่านพ้นมาได้1ปีกว่าๆที่เรารู้จักกัน เราเคยทำกิจกรรมร่วมกันแค่ครั้งเดียวคือ เป็นแบบทดสอบผลวิจัยให้แก่พี่ป.โท อยู่คนนึงทำให้เราเริ่มคุยกันมากขึ้นนอกจากคำว่า “ไปไหน” เราจะทักกันเสมอในซอยสดใสเพราะรถมันเยอะ พูดได้แค่นี้ก็เก่งแล้ว ตัวผมเองรู้สึกว่าต้นเป็นคนที่มีความสามารถ และความพยายามสูงคนนึงเลยแหละ สิ่งที่เค้าแสดงออกมาคือตัวตนของเค้าจริงๆไม่มีความอายหรือเขิลเมื่อต้องแสดงความคิดเห็น และนี่คือต้น เด็กเอกอื่นที่เค้าย้ายมาเพราะเหตุผลเดียวที่เขามาคือ เขารักหนังสือ

Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2551 Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2551 14:39:59 น. Counter : 1173 Pageviews.		0 comments
Share Tweet