Turn back time : คนนั้น... ก่อนอื่น ขอขอบคุณทั้งหน้าม้าและไม่หน้าม้า ที่เข้ามาส่องฟิคเรื่องนี้นะคะ และก็ขอบคุณคุณเพื่อนเอิบที่ช่วยให้ข้อมูลในการเขียนฟิค --------------------------------------  “ก็...อืม  มันเกี่ยวกับ...รักแรก...ของฉันวะ” “เจดดดดดดด นี่ลุงมีรักแรกกะเขาด้วยหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อ” “เอ่อ - -* ตูก็คนนะหอย พูดงี้เลิกเล่าดีกว่า” ดองวานหน้าเซ็งสุดขีด และก็รีบชิ่งเดินออกนอกร้านไป “เฮ้ยยย ลุง เฮ้ยยย กลับมาจ่ายเงินก่อน อ้ากก ทำไมตูต้องเป็นคนจ่ายด้วย อ้ากกก แอนดี้ แกไม่ต้องชิ่งไปอีกคนเลยนะ มาช่วยกันหารค่าข้าวเลย!!!”  จอนจินรีบฉุดแอนดี้ก่อนที่แอนดี้จะมุดใต้โต๊ะชักดาบไปกะลุงอีกคน “โฮ้ ไรกันพี่จิน เห็นผมเป็นคนไงเนี่ย เคยชิ่งซะที่ไหน ตะกี้มันลื่นไถลลงไปใต้โต๊ะเองตั้งหาก ไม่ได้จะชิ่งซักกะหน่อย” แอนดี้แถสุดฤทธ์ คิดในใจเซ็งจิงตู ทำไมถึงได้ช้ากว่าลุงกำนันน้า TT ---------------------------------------------- เช้าวันใหม่ ณ Production House แห่งหนึ่ง “พี่ดองวานคร้าบบบ ขอค่าข้าวเมื่อวานคืนด้วยคร้าบบบ” จอนจินรีบไปหยืนดักหน้าดองวาน “ไรว้า แค่นี้ก็ต้องทวง เลี้ยงนิดเลี้ยงหน่อยไม่ได้รึไงว้า ทีกะสาวๆละก็ ” ดองวานยื่นเงินให้จอนจิน “ก็พี่เป็นสาวๆหรือไงละ - -" ไว้พี่เป็นสาวเมื่อไรผมค่อยเลี้ยงละกันนะ ไปละพี่ ต้องรีบไปเตรียมของเข้าฉากก่อน เจอกันที่โรงเรียนเลยนะพี่” พูดจบก็รีบวิ่งไปทันที “โรงเรียนจะเป็นไงมั้งนะ ไม่ได้ไปมานานเท่าไรแล้วเนี่ย” ดองวานเปิดประตูรถแล้วก็ขับรถไปตามเส้นทางที่เขาคุ้นเคย แม้จะนานมาแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยลืม   เมื่อถึงโรงเรียนซึ่งวันนี้กลายมาเป็นสถานที่ในการถ่ายทำโฆษณาชาดำเย็นพร้อมดื่มยี่ห้อใหม่ ที่กำลังจะตีตลาดในเกาหลี ทุกๆคนดูกำลังวุ่นวายกับการเตรียมการถ่ายทำ ดองวานซึ่งเป็นผู้ช่วยผู้กำกับ เดินเข้ากองพร้อมทักทายทุกๆคน “ลุงวาน ลุงคืนเงินค่าข้าวพี่จินยังอ่ะ” แอนดี้รีบวิ่งมาถามดองวานทันทีที่เห็นหน้า “เออ คืนไปแล้วนิ ทำไมวะ แกยังไม่ได้เงินคืนอีกหรอ” “นั้น  - -* โดนพี่จินทำพิษซะแล้ว ไหนบอกยังไม่ได้เงินคืนไง แถมยังให้มาทวงลุงเองอีกนะ อ้ากกก พี่จินนนน~~” พูดจบก็รีบวิ่งไปตามหาจอนจินทันที “โรงเรียนไม่เปลี่ยนไปเลยแฮะ...” ดองวานมองไปรอบๆโรงเรียน ที่ๆสอนอะไรหลายๆอย่างให้กับเขา ระหว่างการถ่ายทำ ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี ยกเว้น... “แอนดี้!!! แกหานักแสดงมาจากไหนวะ พี่แจยองหงุดหงิดใหญ่เลยวะ แกรีบไปหานักแสดงมาให้ใหม่เลยนะ ก่อนที่ฉันจะกลายเป็นที่รองรับอารมณ์ของพี่แจยองแกอีก T----T” ดองวานทำหน้าขยาดเมื่อรู้สึกได้ถึงชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น ถ้าแอนดี้ยังหานักแสดงคนใหม่มาแทนไม่ได้ “อะไรกันพี่ น้องคนนั้นเล่นไม่ดีตรงไหน แค่เดินผ่านฉากเองนะ พี่แจยองจะเอาอะไรหนักหนาเนี่ย” แอนดี้เซ็งสุดๆ อะไรมันจะเรื่องมากปานนั้น รู้หรอกว่าตั้งใจกำกับเต็มที่ แต่แค่ฉากคนเดินเนี่ยนะ -*- “ก็พี่แจยองบอกว่า หน้าตาไม่ได้อารมณ์ความสดชื่นวะ -*-  เอาหน่า ช่วยหาคนมาแทนทีนะ ถือว่าเห็นแกลุงดองวานคนนี้ละกัน T---T” “ก็ได้พี่ เด๋วผมจะรีบไปหาคนที่หน้าตาสดชื่นนนนนน มาให้ละกันนะพี่ ขอเวลาไม่เกิน 15 นาที” แล้วแอนดี้ก็รีบวิ่งไปทันที แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันหยุด แต่ถือว่าเป็นโชคดีของแอนดี้ ที่พวกคุณครูและเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนบางคนยังมาทำงานกันอยู่ แอนดี้เห็นเป้าหมายแล้ว รับวิ่งไปคว้าตัวมาทันที “คุณครับ...คุณช่วยผมหน่อยนะ...ไหว้ละ...มาเล่นโฆษณาให้ผมหน่อยนะ มีเงินให้ ไม่ต้องห่วง” ยังไม่ทันจะฟังคำตอบ แอนดี้ก็ฉุดกระฉากหญิงสาวคนนั้นมาจนได้ “พี่ๆ ได้ตัวมาแล้ว ถ่ายได้เลย” แอนดี้ตะโกนบอกดองวาน จากนั้นก็หันมาทางหญิงสาว “พอผู้กำกับพูดว่า action คุณก็แค่เดินไปเรื่อยๆ เดินธรรมดาๆแบบที่คุณเดินเนี่ยแหละ จนถึงต้นไม้ตรงนั้น แค่นี้ละนะ อ่ะ เตรียมตัวได้” แอนดี้พูดจบก็ผลักหญิงสาวให้ยืนตรงตำแหน่ง “เฮ้ยคุณ...เฮ้ย....” ไม่ทันซะแล้ว ผู้กำกับสั่ง action แล้ว เอาวะ แค่เดินเอง ได้เงินอีกตะหาก สู้เขาคังฮี!!! “แอนดี้ แกไปหามาจากไหนวะ สุดยอดแห่งความไว สมแล้วที่เป็นมือ 1 แห่งฝ่าย casting ” ^---^ ดองวานยิ้มสุดใจให้แอนดี้  เพราะตอนนี้พี่แจยองเลิกโมโหใส่เขาแล้ว “แหม่พี่ ไม่ต้องพูดความจริงกันขนาดนั้นหรอก พอดีผมเจอเขาที่ห้องสมุดนะ เห็นเดินอยู่ หน้าตาก็โอเค วัดวาพอไปได้ ก็เลยลากเขามา” “โฮ้ ถึงว่า หน้าเขางงสุดฤทธิ์ แต่ไงก็ขอบคุณวะ” พูดจบดองวานก็หันไปมองจอมอนิเตอร์ ............. ........ .... “เอ๋...ทำไม...หน้าคุ้นๆจังแฮะ” ดองวานจ้องมองคนในจอที่เดินผ่านฉากไป แล้วก็รีบวิ่งออกมาดูตัวจริงๆ แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว ผู้กำกับสั่ง cut ไปแล้ว “เฮ้ย แอนดี้!!!” “มีไรหรอพี่” “ผู้หญิงคนตะกี้อ่ะ ใครวะ เขาไปไหนแล้ววะ” “ก็คนที่ผมบอกว่าเจอในห้องสมุดไงพี่ มีไรป่าวพี่ พอผมให้เงินปุ๊บ ก็ไปปั๊บ” “เออ เด๋วมาเล่า ขอวิ่งไปดูให้แน่ใจก่อน” ............ ........ .... “แฮ่กๆ...แอนดี้...แฮ่กๆ...ไหนวะ ไม่เห็นเจอเลย หาทั่วห้องสมุดแล้ว เดินดูก็แล้ว...แฮ่กๆ...หายไปไหนวะ เร็วชิบ...” ดองวานนั่งยองๆ พักเหนื่อยจากการวิ่งรอบโรงเรียนมา “พี่ ผมว่าอย่าเพิ่งห่วงเรื่องนั้นเลย คือว่า ตอนนี้พี่แจยองเขาโมโหอีกแล้ว พี่รีบไปหาเขาดีกว่านะ...” จอนจินผู้นำข่าวรีบบอกดองวาน “เออว่ะ...ลืมซะสนิท...งานเข้าแล้วตู” พูดจบก็รีบวิ่งไปช่วยงานผู้กำกับต่อทันที “ว่าแต่ พี่ดองวานเขาวิ่งหาใครวะแอนดี้” “ก็สาวที่ผมไปลากตัวมาแทนน้องหน้านิ่งอะดิ ไม่รู้ลุงแกติดใจไรหนักหนา วิ่งหาซะจนลืมงานลืมการ” แล้วทั้ง 2 คนก็หันมาพร้อมกันแล้วพูดว่า “หรือว่า...คนนั้น...จะเป็นรักแรกของลุง”   Create Date : 22 พฤศจิกายน 2551 5 comments Last Update : 30 มีนาคม 2552 5:25:53 น. Counter : 207 Pageviews. Share Tweet

คุณลุงไม่ว่างไปซื้ื้อขนมกินครับ ฝาหคุณตามาคอมเม้นว่า นายแน่มาก อิอิ   โดย: 4444 IP: 58.9.26.86 22 พฤศจิกายน 2551 3:13:06 น.

รักแรกของลุง เขาคือใคร จะใช่หญิงสาวนิรนามคนนั้นหรือไม่ โปรดติดตามตอนต่อไป!!!! นี่กุบรรยายไปเพื่ออออ... แต่ลุงเจอบอสโหด   โดย: เพื่อนเอิบ IP: 125.25.117.50 22 พฤศจิกายน 2551 3:25:03 น.

เอ่อ...บรรทัด 3 ลุงหาเรื่องชิ่ง ไม่จ่ายตังค์ป่ะ ^o^ อยากเห็นหน้าสาวคนนั้นที่มาแทนน้องหน้านิ่งจัง อยากรู้จัง รักครั้งแรกของลุง (ในฟิค) จะเป็นไงหนอ ^^ Fighting นะจ๊ะน้องนา   โดย: KoYoJunG IP: 203.144.130.176 24 พฤศจิกายน 2551 15:18:28 น.

ว่าแต่นิสัยลุงไม่จ่ายตัง นี้มันเอามาจากคนเขียนเองป่าวเนี่ย อิอิ ล้อเล่นนะค่า เรื่องหนุกดี จะรอตอนต่อไปน้าาาาา   โดย: โย่งเก้าอี้ไม่แขน IP: 161.246.1.32 26 พฤศจิกายน 2551 0:24:18 น.

กรี๊ดๆ รักแรกของลุง จะเป็นยังไงต่อไปน้าาา อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจังเลย ^^ แล้วทำไมจินนี่ถึงหน้าหม้อยังงี้อ่ะ T^T   โดย: chizayki IP: 58.64.79.249 26 พฤศจิกายน 2551 1:16:28 น.