อัลวินเดอะซีรี่ย์ ตอนที่ 1 อัลวินเดย์....

เอี๊ยดดดดดดดด.......
"อัลลลลวินนนนน"

เสียงแรกเป็นเสียงโหยหวนของยางรถยนต์ที่ถูกเบรคจนล้อล็อคตาย ที่กำลังเซไถลครูดยาวไปกับพื้นถนนยางมะตอยผสมหินเกล็ด
ความร้อนในการเสียดสีที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน ทำให้ผิวยางรถยนต์ละลายติดพื้นเป็นทางยาวตามแรงผลักของเครื่องยนต์
มันเหมือนมีใครกำลังกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส ทำเอาขนทุกเส้นบนตัวผมแข่งกันลุกตั้งชัน
เงาทมึนของรถคันใหญ่ทาบทับคร่อมมาบนตัวผม....
ในแวบนึง....
ผมว่าผมเห็นเงาของตัวเองสะท้อนกับความแวววาวของกันชนหน้าของรถคันนั้น มันโย้เย้จนหน้าตาผมดูแปลกพิกล
กลิ่นไหม้เอียนของยาง มันชวนสยดสยองเสียจนผมต้องหลับตากัดกรามแน่น
ผมย่อตัวจนติดพื้น พุงขาวๆแนบกับพื้นถนนร้อนๆและพยายามทำตัวให้แบนราบที่สุด เท่าที่ผมจะทำได้
ให้ห่านตายเถอะ.....
ไม่อยากคิดจริงๆเลย ว่าผมจะถูกบดบี้จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของถนนหรือเปล่าวะเนี่ย....

"อัลลลลวินนนนน" ส่วนอีกเสียงที่ตะโกนเรียกชื่อผมดังไม่แพ้เสียงเบรคนั่นนะหรอ..
อืม!นั่นมันเสียงของคนที่ผมรักที่สุดในโลก.. ป่ะป๊าของผมเองครับ...
มันคงจเป็นเสียงสวรรค์ชัดๆ ถ้า....
ป๊าผมไม่ได้แหกปากลั่นแบบตกใจสุดขีด เสียงป๊าดังขึ้นมาเกือบจะพร้อมเสียงเบรคบ้าๆนั่น
แต่ความหมายของเสียง ต่างกันโดยสิ้นเชิง
เสียงนึง ทำให้ผมอบอุ่นจนสุดหัวใจ... แต่อีกเสียง ราวกับจะฉีกหัวใจผมเป็นชิ้นๆ
เอาล่ะ...ทั้งหมดทั้งมวลที่เล่าเนี่ยนะ... จริงๆแล้วมันเกิดขึ้นพร้อมๆกันในเวลาไม่ถึงวินาที
หรือที่พวกคุณเรียกกันว่าเสี้ยววินาทีนั่นแหล่ะ....แต่ผมเล่าเยอะไปนิด
ทำยังไงได้ล่ะ ก็ผมอยากให้คุณเห็นภาพไปกับผมนี่หว่า
ขอผมร่ายละเอียดหน่อยก็แล้วกันนะ ดีมั๊ย...

ว่าแต่ว่า.... ถึงตอนนี้ แม้ว่าผมกลัวว่าจะถูกล้อรถมันบดบี้กับพื้นจนแบนเข้าให้ก็เถอะ
แต่ว่าอีกใจนึง ผมกลับกลัวป๊าจะโกรธผมมากกว่าแฮะ
แย่จริง... ผมจะโดนป๊าตีเอาเอารึเปล่าวะนี่ ก็ป๊าเตือนผมแล้วนี่นะ ว่าอย่าลงมาเล่นบนพื้นถนนนี่
มันอันตราย... ป๊ามักจะบอกผมแบบนั้น
แต่ก็นั่นแหล่ะนะ กลิ่นแปลกๆใหม่ๆบนพื้นถนนหน้าบ้านผม มันยั่วยวนใจชะมัดล่ะ ใครจะอดใจไหว!
มันก็ต้องแอบลงมาพิสูจน์อะไรอะไรกันมั่ง.. ก็แหมมมม... ผมเป็นลูกผู้ชายนี่นะ
ลูกผู้ชายก็ย่อมจะต้องรักการผจญภัยเป็นธรรมดา จะให้คลอเคลียประจบประแจงทั้งวันเหมือนนัง'ออเดอร์'ได้ไง....
อ้อ... นัง'ออเดอร์'นี่เป็นแมวที่อยู่บ้านเดียวกับผมนะ.. เผื่อว่าคุณจะงง
อ้าว... แล้วผมเป็นอะไรล่ะ.....
เอิ่มมม.... ผมเป็น'ชิ'ครับ หรือที่คุณๆเรียกกันว่า'ชิวาว่า'นั่นแหล่ะ
เอาน่า... คล้ายๆหมานั่นแหล่ะ
แต่ผมไม่หมานะ คือ.... ไงดีล่ะ... เอาเป็นว่า.. ผมไม่'หมา'เท่าไหร่ก็แล้วกัน
เอาล่ะ.. กลับมาที่เรื่องดีกว่านะ กำลังตื่นเต้นเชียว

ก็เพราะเสียงป๊านั่นแหล่ะ ที่ทำให้ผมใจชื้นจนอดลืมตาซ้ายขึ้นมองแวบนึงไม่ได้
นั่นไง... ป๊าผมกระโจนลงมาที่ผมจากริมถนนยังกะซุปเปอร์ด๊อก
และตาขวาที่พลอยลืมขึ้นมาด้วย ก็ดันเห็นรถกระบะคันนั้นกำลังเซแซ่ดๆเข้ามาหาผม
ทางซ้ายป๊า และทางขวารถ มองสูงขึ้นไปอีกนิดก็เป็นหน้าตาบูดเบี้ยวเหยเกของคนขับ
ที่คงกำลังพยายามหยุดรถอย่างสุดความสามารถ ( อันนี้ผมสังเกตเห็นจากปากที่เกร็งจนบิดนะ )
ก็น่าขำอยู่หรอก ถ้าคุณไม่ได้มานอนตรงนี้น่ะนะ..
ซ้ายป๊า ขวารถ รถ ขวา ซ้าย ป๊า ป๊า รถ รถ ป๊า โอยยยย อะไรจะถึงผมก่อนกันวะเนี่ย....
ช่างมันเถอะ... อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด....ผมสั่นและกลัวจนขยับตัวไม่ได้แล้วล่ะ
อืม... ไอ้ความกลัวจนฉี่จะแตกนี่ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง อ้อ... ไม่จะหรอก มันแตกไปแล้วแฮะ


ผมหลับตาลงอีกครั้ง.............



19 สิงหาคม 2011 เวลา 15:24 น.

ในเฟซถึงตอนที่สี่แล้วนะครับ ในบล็อคผมจะอัพช้านิดนึง

เสิร์จ "อัลวิน เดอะซีรีย์"

Create Date : 24 สิงหาคม 2554		0 comments
Last Update : 30 สิงหาคม 2554 9:06:24 น.
Counter : 446 Pageviews.
Share Tweet