เตือนสติทุกคนเวลาจะไปซื้อผ้านะคะว่าอย่าซื้อมันหมดทุกอย่างที่อยากได้ ถ้าไม่ได้จะต้องใช้เร็วๆนี้ก็อย่าไปซื้อมันเลย เพราะสุดท้ายมันจะถูกเก็บข้ามกาลเวลาอย่างเรา เสียทั้งเงิน เสียทั้งแรงแบกขึ้นรถเมล์ เสียพื้นที่จัดเก็บ สุดท้ายเสียอารมณ์ด้วยค่ะ

กลุ่มแรก ผ้าลินิน

ซ้ายกับกลางเป็นผ้าลินินจากร้านนาริตะที่สำเพ็งค่ะ เมตรละ 280 บาท ซ้ายเนี่ยเนื้อหนาออกหยาบ เราก็ซื้อมาเยอะมาก 4-5 เมตร ตั้งใจจะเอามาทำกระเป๋าขี้เกียจไปซื้อบ่อย พอกลับบ้านมาแทบเป็นลม คือเนื้อที่เราเคยซื้อคือขวาสุดค่ะ ซื้อจากร้านเฟบริคเฮาส์ที่เซ็นทรัลอันนี้เนื้อนุ่ม ดีมากมีความเงาๆ แล้วที่เราไปแบกมาจากสำเพ็งคือคนละเนื้อที่ต่างกันสุดขั้ว (แต่หลังจากใช้งานไปแล้วเนื้อนุ่มลงไม่หยาบ) พอเราไปเดินสำเพ็งอีกทีไปเห็นเขามีผ้าลินินเนื้อใหม่มาขายเราก็ดันไปซื้อมาอีกคืออันกลางค่ะ อันนี้เนื้อนุ่ม ดูเนียน เราก็ทนไม่ไหวซื้อมาอีกแต่ยังไม่ได้เอามาทำอะไรเลย

*ร้านเฟบริคเฮาส์เราไม่แนะนำให้ซื้อเท่าไหร่ เพราะว่าราคาแพงมาก เราไปซื้อพวกดินสอเขียนผ้ามายี่ห้อเดียวกันเลย ไปเห็นที่สำเพ็งคือซื้อได้ 3 อันอ่ะ จะเป็นลม ผ้าลินินเมตรละ 395 บาท*

แถวล่าง 3 ผืนทางขวาคือภาพบนที่เราให้ดูนะคะ ส่วน 3 ผืนแถวบนด้านขวาได้มาจากร้าน SD.CORPORATION สีน้ำตาลลายเส้นน้ำเงินกับสีพื้นน้ำตาล เมตรละ 295 บาท สีน้ำเงินลายเส้นทองเมตรละ 270 บาท เนื้อผ้าดีมาก คนขายดี เจ้าของร้านดี เราซื้อหลายเมตรก็ลดราคาให้เราด้วย รักเลยร้านนี้ เราซื้อผ้ามาทำกระเป๋าผ้าลินินค่ะ ลายสวยถูกใจมาก คนขายบอกให้เราเอาผ้าไปแช่น้ำเปล่าก่อนกันหดหลังซัก เราทำท่างงๆ คุยไปคุยมาถึงรู้ว่าผ้าลินินทั้งหมดต้องแช่น้ำก่อนตัดคนขายคนก่อนหน้านู้นเขาไม่ได้บอก แต่เราตัดเป็นกระเป๋าไปแล้วล่ะ รอบนี้ซื้อแค่นิดเดียวเขาเลยลดให้เห็นใจเรามั้ง ตอนทอนเงินเราให้แบงค์พันไปทอนมาพันกว่า แบงค์ห้าร้อยซ้อนกัน ดีที่คนขายบอกให้เรานับก่อนนะ เพราะปกติเราไม่ค่อยนับ ได้มามองๆแล้วเก็บเลย พอนับตามที่คนขายบอก "พี่คะ แบงค์ห้าร้อยเกินมาใบนึง" ไม่งั้นเราคงได้เงินแถมกลับบ้าน พร้อมผ้าลินินฟรี เนี่ยเขาถึงว่าคนดีผีคุ้ม ถ้าพี่เขาไม่ดีกับเราไม่สนใจเรา เราก็คงไม่ได้สนใจจะนับเงินทอนเขาคงขาดทุนไปเยอะ

ผ้าบางมากเวอร์ ตอนจับๆเราไม่ได้คิดอะไร พอจะเอามาใช้ เฮ้ย! บางนักวะ บางเฉียบเพียง 1 มิลลิเมตรเลยล่ะ พลาดอีกแล้ว ที่เพื่อนสอนให้จับผ้าคงใช้กับเราไม่ได้ผลซะแล้ว ยังพลาดอยู่ดี สติไม่มีก็ต้องเสียสตังค์ไงล่ะ แล้วก็หลงเชื่อป้ายว่า ลินินญี่ปุ่นซื้อมาจนได้ เจ็บปวดอีกแล้ว

แต่ว่าเราได้เอามาใช้นะเป็นซับในอย่างที่เราตั้งใจนั่นล่ะ แค่เนื้อมันบางเกินกว่าที่อยากได้ ตอนเรียนทำกระเป๋าผ้าญี่ปุ่นเราก็เอามารีดผ้ากาวอย่างบางเสริมดูดีมากจนคนอื่นยังชม แหม...ในความผิดพลาดก็ยังมีอะไรดีๆได้ถ้าเราใช้สมองแก้ปัญหาเนอะ

ผ้าอันกลางสีน้ำเงิน(รูปผ้าลินินทั้งหมด) เราก็ซื้อมาจากร้านเดียวกันนี่ล่ะ เป็นผ้าลินินผสมฝ้าย เราเอามาตัดเสื้อให้แม่ที่เคยเขียนลงเดือนสิงหาคมที่ตัดเสื้อให้วันแม่ ตอนซื้อแค่ชอบไม่รู้เอามาทำอะไรพอจะตัดเสื้อเลยเลือกมาใช้ค่ะ

ล่าสุดที่เราไปเราพบว่ามีผ้าลินินขายเยอะมาก แต่ก่อนมีแค่บางร้าน หาค่อนข้างยากราคาก็สูง ใครพอจะรู้บ้างไหมคะว่าเราจะซื้อมันดีหรือเปล่า เห็นราคาไม่แพงเลยเมตรนึงไม่ถึงร้อย เราสะบักสะบอมกับผ้าลินินมาเยอะ เราเลยไม่กล้าซื้อมาลองเลย แล้วทำไมราคามันถึงถูกอยากรู้จริงๆ 

ผ้าแคนวาสสีพื้นทั้งหมดนี่เราซื้อจากร้านผ้าในfacebook ซึ่งตอนนั้นเราขี้เกียจไปสำเพ็ง คิดว่าไปเองจะเสียเงินเยอะกว่า ที่ไหนได้พอได้ผ้ามาเราแทบเป็นลม เนื่องจากว่าเนื้อผ้ามันไม่ค่อยหนาเอาซะเลย สีก็ค่อนข้างใกล้เคียงกันมากพวกน้ำตาล พลาดอย่างรุนแรง คือตอนซื้อเขาให้เราดูแคตตาลอคสีเอา เราก็ไม่รู้ว่าจริงๆสีมันจะคล้ายกันขนาดนี้ ที่เสียใจหนักคือสีขาวเนื้อผ้าบางมากเวอร์ยังกับคอตตอนธรรมดา ราคาเมตรนึงก็ไม่ใช่ถูกๆเราซื้อเยอะขนาดนี้ก็ไม่ได้รับส่วนลดแต่อย่างใด "เพื่อนเราบอกว่าซื้อผ้าอย่าซื้อทางเน็ตเราต้องไปจับเนื้อผ้าเอง" จ๊ะเพื่อนเราจะจำจนชั่วนิจนิรันดร์เลย เจ็บนี้มันลึก...

อ้อ ผ้าพวกนี้เราซื้อมาจะทำกระเป๋าแคนวาสแบบที่เคยเห็นตามรูปสวยๆ พอได้เนื้อผ้ามาแบบนี้เราเลยไม่ได้ทำไรมากมายเนื้อมันบางเกิน สิงสถิตเฝ้าตู้ให้ตู้มันเต็มๆ

แคนวาสพวกนี้เราเอาไปทำกระเป๋าใบใหญ่ๆค่ะ อย่างพวก duffle bag หรือไม่ก็เอาไปเย็บต่อกับผ้าลินินเพื่อให้กระเป๋ามีลวดลายเพิ่มขึ้น มีหลายผืนเลยที่ตั้งแต่ซื้อมาเรายังไม่ได้ใช้สักนิดเดียว บางลายเราซื้อมาเพราะคนที่ไปด้วยว่าสวยก็เอามาแต่ส่วนตัวเหมือนไม่ค่อยชอบมากมาย พอมาอยู่กับเราจริงๆเลยไม่ได้ใช้ ยิ่งพวกสีแดงๆเนี่ยไม่รู้อะไรดลใจให้ซื้อมา

ผ้าฝ้ายทั้งหมดยกเว้นผืนตรงกลางคือที่เราซื้อมาค่ะ ที่เหลือคือเราได้มาฟรี ที่เราซื้อมาเมตรละ 60 บาท ว่าจะเอามาใช้หัดตัดเสื้อตัวต่อไป แต่ว่าเนื้อผ้าไม่ได้ดีเหมือนที่เราได้ฟรีมาเลยมันออกหยาบๆ แต่ผ้าฝ้ายที่ได้มานี่เนื้อเนียนมากเลยการทอก็ดูจะคนละแบบ ด้านบนสามผืนซ้ายจะเป็นฝ้ายแบบเนื้อบางๆเราไม่รู้ว่าจะเอาไปทำอะไรดี  ส่วนสีน้ำตาลขวาสุดเป็นเนื้อปกติ ด้านล่างจะมีสีเทากับเขียวขี้ม้า ซึ่งเราใช้สีน้ำตาลขวาบน กับเขียวขี้ม้าขวาล่างมาหัดตัดเป็นเกงเลใส่สบายมาก

ผ้าพวกนี้เรามีความตั้งใจซื้อมาเพื่อใช้เป็นซับในเป็นส่วนใหญ่ค่ะ ยกเว้นแถวบน กับแถวสอง ขวามือสองผืนด้านขวาที่เราใช้เป็นชิ้นนอกเพราะว่าราคาค่อนข้างแพง เป็นผ้าเซ็ตแรกที่เราซื้อตอนไปสำเพ็งเราเลยไม่รู้ว่าผ้าควรราคาเท่าไหร่ รู้แค่อันนี้ผ้าดีมากเลยเรียบ ลื่น เงา แถวกลางสี่ผืนซ้ายมือคือเราได้ใช้จริงจนบางสีหมดไปรอบนึงแล้วไปซื้อมาเพิ่ม ส่วนแถวล่างเนี่ยเนื้อผ้าบางมาก โปร่งเลยล่ะ แต่ก่อนเราแยกเนื้อผ้าไม่ออกยิ่งเวลาที่มันอยู่ในม้วนเยอะแล้วเราดูเราไม่รู้เรื่องเลย พอมาตอนนี้เซ็งตัวเองมากเลย เพราะสีที่ซื้อ ลายที่มีจะไล่เฉดไปไหน เอามาทำอะไรเยอะแยะ บ้าบอคอแตกนั่งกร่นด่าตัวเองวนไปวนมา แล้วสีชมพูเนี่ย ไม่ชอบสีชมพูซื้อมาทำไม เกลียดตัวเองเวลาอยู่สำเพ็ง ความคิดช่างดีเลิศเหตุผลในการซื้อช่างมากมายดูดีไปหมด แต่พอผ้าอยู่ในตู้กลับรู้สึกอยากเอาไปคืน

ผ้าขาวม้าบนสุดคือเพื่อนบอกให้ซื้อสวยดีตอนไปสำเพ็งครั้งแรก (ด้วยความที่ไปเย็นๆร้านรวงกำลังจะปิด จิตใจว้าวุ่น ใครว่าอันไหนดีก็เอามา ตัวเลือกไม่มากนัก) สุดท้ายก็วางไว้ในตู้เฉยๆไม่รู้จะเอาไปทำอะไร แถวกลางได้ใช้บางผืนอย่างละเล็กละน้อย แถวล่างซื้อมาตอนเรียนทำกระเป๋า สามผืนซ้ายซื้อจากสำเพ็งว่าจะไว้ควิลท์ตามลายแต่ไม่ได้ไปเรียนต่อเลยแหมะอยู่ในตู้อย่างน่าอนาถ สามผืนขวาช่วยซื้อจากผู้ช่วยสอนที่เขาเอาผ้ามาขาย (เพราะว่าเราเรียนฟรีเลยช่วยเขาซื้อบ้าง) ซึ่งสองผืนขวาเป็นฝ้ายแบบนุ่มนิดนึงเราไม่รู้เรียกว่าอะไร มันคือผ้าที่เอามาทำกระเป๋าผ้าญี่ปุ่นกันน่ะค่ะ ได้ใช้ผืนริมสุดเป็นกระเป๋าทำออกมาสวยมาก (ชมตัวเองด้วย)

Create Date : 27 กันยายน 2561
Last Update : 27 กันยายน 2561 18:22:18 น.		0 comments
Counter : 1345 Pageviews.
Share Tweet