|
|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
กวีบทสุดท้าย..จากบันทึกเล่มเก่า
เปิดสมุดบันทึกเล่มเก่า... มีบทกวีของคนเหงาเขียนข้างๆ เป็นตัวอักษรร่องรอยสีหมึกเลือนลาง เขียนในวันว่างๆยามไม่มีใคร
พลิกต่อไปอีกสองสามหน้า พบอักษรคุ้นตาสีสดใส เป็นบทกวีที่ใครคนนึงเขียนให้ด้วยใจ "ไม่ว่าอีกนานเท่าไหร่ เรายังคงรักกัน"
เปิดบันทึกต่อไปอีกหนึ่งแผ่น ปรากฎข้อความโลดแล่นในใจเธอกับฉัน พลิกต่อไปพบสัญญาของความผูกพัน เขียนด้วยมือสั่นๆ-- "เราจะรักกันไปอีกนาน..เท่านาน"
บทสุดท้ายของสมุดบันทึก จารึกด้วยความรู้สึกที่ยากจะบอกขาน คือบทกวีที่เขียนขึ้นในวันเบิกบาน เอาไว้ให้ตัวเองอ่าน-- "วันร้าวราน..มาถึงแล้ว"
Create Date : 25 มกราคม 2549 |
Last Update : 25 มกราคม 2549 21:00:52 น. |
|
3 comments
|
Counter : 491 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ลำน้ำ C วันที่: 25 มกราคม 2549 เวลา:22:49:58 น. |
|
|
|
| |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ไม่รู้เหมือนกันนะว่าทำไม ไม่รู้ว่าจะอีกนานแค่ไหน รู้เพียงว่า..จะตั้งใจมุ่งมั่น เดินทางไปข้างหน้าเรื่อยๆ ด้วยหวัง... ว่าสักวัน จะพบกับใครสักคน ที่พร้อมจะก้าว..ไปด้วยกัน
ก็แค่คนธรรมดา.. ไม่น่าสนใจ
|
|
|
|
|
|
|
|