จ้องตากับความเหงา ลานนา คัมมินส์
ในค่ำคืนที่เหว่ว้า ฉันนั่งจ้องตากับความเหงา
ชีวิตว่างเปล่าไม่มีใคร
โลกของฉันมันเปลี่ยนสี ตั้งแต่เขาทิ้งฉันไป
และฉันก็เหลือแค่ใจร้าวๆ
จะคิดถึงคำว่ารัก ที่เลยผ่านไปให้มันคุ้น
ให้ใจเคยอุ่นคุ้นความหนาว
จะอย่างไรก็ช่างมัน ก็จะคิดถึงวันเก่า ดูสิน้ำตาจะมีเท่าไร
* เมื่อมันเหงาก็ต้องเหงา ยังไงต้องทน
ถนนของความเดียวดายยังอีกไกล
เมื่อมันเหงาก็ต้องเหงา ต้องอยู่ให้ได้
ชีวิตดำเนินต่อไป ขาดเขาแล้วมันจะตาย ให้รู้ไป
** ในค่ำคืนที่เหว่ว้า ฉันนั่งจ้องตากับความเหงา
ยอมรับความเศร้าไม่ไปไหน
บอกตัวเองตั้งแต่นี้ ไม่มีเขาไม่เป็นไร
จากนี้ต้องทำหัวใจให้ชิน
ชีวิตมันเหงาเพียงใดก็ต้องชิน
| Create Date : 08 พฤศจิกายน 2550 |
| Last Update : 8 พฤศจิกายน 2550 18:53:31 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 306 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: คนร่วมทาง IP: 124.121.84.156 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:47:10 น. |
|
|
|
| โดย: longruk_ IP: 202.142.200.252 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:37:03 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [