|
รัก...ไม่มีแบบแผนตายตัว
อย่าฝืนใจรัก ถ้ามันไม่ใช่...ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะคบใครสักคนเพียงเพราะอยากจะมีใครสักคน
> อย่าเปลี่ยนตัวเองเพียงเพื่อให้เขามารัก เพราะจะทำได้ไม่นาน
> วันหนึ่งคุณจะรู้สึกเหนื่อยเพราะความรักที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง
> อย่าหลงในรสชาติของความรักเสียจนลืมชีวิตประจำวันของตัวเอง หรือสูญเสียความเป็นส่วนตัว
> คนที่พร้อมจะอยู่กับคุณ โดยที่คุณไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรในชีวิตเลย
> คนที่พร้อมจะเดินหน้าเมื่อคุณเดินหน้า
> คนที่พร้อมจะถอยหลังไปกับคุณ
> คนที่ไม่ยอมให้คุณเดินตามหลัง...ขอเพียงเดินเคียงข้างกัน
> คนที่ไม่บังคับให้คุณทำอะไรในแบบที่คุณไม่ชอบ
> คนที่ไว้ใจ ให้อภัย ให้โอกาส ซื่อสัตย์และให้เกียรติคุณ
> ...นั่นแหละ คือคนที่รักคุณจริง..
> จงถนอมคนเหล่านี้ไว้ อย่าปล่อยให้เขาไปจากคุณ เพราะคุณจะเสียใจ
> หากเขาเปลี่ยนไปหยิบยื่นความโชคดี ที่ควรจะเป็นของคุณไปให้คนอื่น
> คนที่รักคนที่เปลือกนอกมีอยู่เยอะเหลือเกิน
> ชีวิตคนคนหนึ่ง จะมีคนที่รักคุณจริงผ่านมาสักกี่คน
> ใครที่บอกว่ารักคุณ แล้วพยายามเปลี่ยนคุณ ดึงคุณให้เดินตามทางของเขา
> เขาไม่ได้รักคุณจริงหรอก...เขารักตัวเอง
> จงเชื่อในพรหมลิขิต
> จงเชื่อในเหตุการณ์ที่นำพาความรักมาให้
> อย่าบอกว่าไม่รัก ถ้าไม่สามารถสบตาเขาอย่างบริสุทธิ์ใจได้
> อย่าบอกว่ารัก ถ้าคุณไม่รู้สึกวูบวาบเวลาอยู่ใกล้ ๆ
> อย่าบอกว่าไม่คิดถึง ถ้าหัวใจไม่อาจลืม
> อย่าบอกว่าคิดถึง ถ้าเพิ่งจากกันไม่ถึง 1 นาที
> อย่าปล่อยให้สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราหลุดลอยไป
> ลองคุยกันมากขึ้น รับรู้ความรู้สึกของอีกฝ่ายด้วยใจ
> จะทำให้เรารู้ว่าเราโชคดีแค่ไหนแล้วที่ได้รู้จักความรัก
> อย่าปล่อยให้ใครคนใดคนหนึ่งมีน้ำตา ทั้งๆ ที่อีกคนหนึ่งกำลังร้องไห้
> อย่าปล่อยให้ใครคนใดคนหนึ่งพูด ทั้งๆ ที่อีกคนหนึ่งไม่ต้องการฟัง
> ความรักต้องมาจากความรู้สึกของคนสองคน
> อย่าให้ใครคนใดคนหนึ่งหยิบยื่น
> แต่อีกคนหนึ่งไม่ต้องการ
> ความรักเป็นเพียงสายใยบาง ๆ ที่มันถูกหล่อหลอมขึ้นจากความรู้สึกต่าง ๆ
> ทั้งความอาทร ห่วงใย ห่วงหา คิดถึง
> ความอดทนจะทำให้อุปสรรคต่าง ๆ ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
> ความพยายามจะทำให้เราสองคนยังอยู่
> ความไว้ใจจะทำให้ความรักของเรามั่นคง
> ความเสมอต้น...และเสมอปลาย จะทำให้ความรักของเราสวยงาม
> และสุดท้ายความรัก ก็จะก่อตัวขึ้นเป็นความผูกพัน
> สิ่งเหล่านี้จะทำให้สายใยบาง ๆ ของความรัก
> กลายเป็นเชือกเส้นหนาที่ผูกคนสองคนไว้ด้วยกัน
> มันจะเป็นเชือกที่มัดเราไว้ด้วยกัน
> เป็นเชือกที่ทำให้เราไม่อึดอัด
> และเราจะไม่ดิ้นรน... ที่จะพยายามหลุดออกจากเชือกเส้นนี้
> เมื่อได้เจอความรักที่ดีแล้ว
> จงทำให้เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียว
> อย่าปล่อยให้เขาโดดเดี่ยว
> อย่าปล่อยให้เขาเดียวดาย
> คิดถึงสิ่งดี ๆ ที่เราเคยมีกัน
> อย่าลืมวันแรก ๆ ที่เรารู้สึกกับคน ๆ นี้
> เขาเป็นคนที่ดีที่สุดแล้วสำหรับเรา
> พยายามรักษาเขาไว้
> เพราะเมื่อเขาหลุดลอยไปแล้ว
> เราจะไม่สามารถเรียกความรู้สึกต่าง ๆ กลับมาได้อีก
> เหมือนเวลาที่ไม่สามารถย้อนเดินกลับ
> ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
> เพราะอดีตแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว
> อย่าทิ้งหัวใจของคุณไว้กับอดีต
> อย่าคิดว่าอดีตไม่มีวันหวนคืน
> อย่าคิดว่าไม่มีพรุ่งนี้
> อย่าลืมบทเรียนของเมื่อวาน
> ทุกชีวิตยังมีความหวังอยู่เสมอ
> จงปล่อยให้ชีวิตดำเนินต่อไป...
> วันหนึ่งถ้าชีวิตหวนคืนมาสู่ทางสายเก่า.. ที่เคยทำให้คุณมีความสุข
> ระหว่างเดินทางในแต่ละก้าว.. จงอย่าเดินเลี่ยงมันไปอีก
> เพราะน้อยนักที่ถนนสายเดิมยังคงสภาพ เพื่อรอให้คุณเดินย้อนกลับมา...
> ลองเดินต่อไปสิ..
> บางทีคุณอาจจะเจอจุดหมายที่คุณค้นหามาตลอดชีวิต
> ในเส้นทางที่คุณเคยเดินเลี่ยงมันไปก็ได้...
ขอบคุณตัวเล็กแห่งห้องเหนือที่เอือเฟื้อข้อมูลเรื่องนี้ ขอให้มีความสุขและสวยวันสวยคืน
ที่ต้องขอบคุณอีกท่านหนึ่ง คือ สาวจอมซ่าส์โอเล่คนงาม อายุอานามไม่ต้องพูดถึง เลิกนับมาหลายปีแล้วที่มีน้ำใจแปะเพลงเพราะ ๆ ให้
| Create Date : 11 พฤศจิกายน 2548 |
|
52 comments |
| Last Update : 12 พฤศจิกายน 2548 3:51:39 น. |
| Counter : 318 Pageviews. |
|
 |
|
เคยเป็น อิอิ
หะหนวด
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ลมหวานคนศิลป์