"น้ำใจน้องพี่สีชมพู ทุกคนไม่รู้ลืมบูชา
พระคุณของแหล่งเรียนมา จุฬาลงกรณ์
ขอทูนขอเทิดพระนามไท พระคุณแนบไว้นิรันดร
ขอองค์พระเอื้ออาทร หลั่งพรคุ้มครอง"
 
หลายคนอาจเคยได้ยินบทเพลงนี้กันมาแล้ว...
แต่จะมีใครบ้าง ที่ได้ร้องเพลงนี้อย่างภาคภูมิใจเช่นผมในวันนี้...
 
 
************************************************
 
วันนี้ รุ่นพี่ได้นัดผมกับเพื่อนๆมาที่คณะ
ในฐานะว่าที่นิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย คณะครุศาสตร์ ดนตรีศึกษา
เพื่อให้มาทำความรู้จักกัน และฝึกร้องเพลงประจำมหาวิทยาลัย คณะ และเพลงอื่นๆ
เพราะต่อไป พวกเรา จะต้องเป็นผู้นำ
ในการสอนร้องเพลงนี้ให้กับเพื่อนๆนิสิตคณะครุศาสตร์ทั้งหมด
 
เมื่อมากันครบแล้ว รุ่นพี่ก็สอนเราร้องเพลง เดินจุฬาฯ
 
เพลงๆนี้ ผมเคยได้ยินคนอื่นร้องมาแล้ว
แต่ในวันนี้ ผมต้องร้องเพลงนี้เองในฐานะนิสิต มันก็รู้สึกยังไงๆไม่รู้แฮะ
 
จากนั้น เราก็เริ่มมาทำความรู้จักกัน ด้วยเกม "ถุงใบใหญ่ ใส่ใจทุกๆคน" อิอิ
รุ่นของเรา ปีนี้มี 29คน ประกอบด้วยสากล16 และดนตรีไทย13คน
 
เมื่อเริ่มรู้จักกันแล้ว เราก็ลงไปกินข้าวกลางวันกัน
ใต้อาคารคณะครุศาสตร์ สายลมพัดเข้ามาเรื่อยๆ ทำให้ใจที่ไม่เปนสุขกลับเย็นขึ้นมาได้
 
พวกเรากินข้าวกัน คุยกัน แลกเปลี่ยนลายเซ็นลงในสมุดที่รุ่นพี่แจกให้พวกเรากัน
จากนั้นพวกเราก็ขึ้นไปที่ภาคอีกครั้ง เพื่อซ้อมร้องเพลงอีกเพลงหนึ่ง
 
มหาจุฬาลงกรณ์
 
น้ำใจน้องพี่สีชมพู ทุกคนไม่รู้ลืมบูชา
พระคุณของแหล่งเรียนมา จุฬาลงกรณ์
ขอทูนขอเทิดพระนามไท พระคุณแนบไว้นิรันดร
ขอองค์พระเอื้ออาทร หลั่งพรคุ้มครอง
นิสิตพร้อมหน้า สัญญาประคอง
ความดีทุกอย่างต่างปอง ผยองพระเกียรติเกริกไกร
ขอตราพระเกี้ยวยั้งยืนยง นิสิตประสงค์เป็นธงชัย
ถาวรยศอยู่คู่ไทย เชิดชัยชโย
 
เพลงนี้ เมื่อเราร้องด้วยกัน มันก็ทำให้ขนลุกได้เหมือนกันนะครับ
 
เพราะเราต่างรู้ว่าเพลงนี้ศักดิ์สิทธิ์แค่ไหน
 
จากนั้น รุ่นพี่ก็ปล่อยพวกเรา
กิจกรรมวันนี้ที่จุฬาฯเป็นอันเสร็จสิ้น
 
แต่ ภารกิจของบอสยังไม่จบ...
 
บอสยังต้องซ้อมคอรัสอีก ตอนทุ่มครึ่ง ซึ่ง ตอนนี้ก็เหลือเวลาอยู่ประมาณ...
5ชั่วโมง
 
บอสนั่งจิ้มเปียโนอยู่ที่ภาคเรื่อยๆก่อน จนถึง4โมงเย็น
พี่เค้าก็มาไล่ เพราะจะปิดภาคแล้ว
 
บอสก็ลงไปนั่งอ่านหนังสือต่อที่ใต้อาคาร ที่เก่าที่เรานั่งกินข้าวกัน
 
นั่ง อ่านหนังสือ คนเดียว
 
มันก็สงบดีนะครับ แต่ ไม่มีอะไรจะทำเลย
 
บอสก็เลยไปเดินเตร่ เดินเล่นที่สระน้ำจุฬา
 
หลายคนมาที่นี่เพื่อออกกำลังกาย
 
บางคนมาให้อาหารนก ให้อาหารปลา สร้างความเบิกบานใจให้กันตัวเอง
 
บางคนมาเป็นคู่ มานั่งหน้าสระน้ำ คุยกัน
 
แสงอาทิตย์ตก สะท้อนยอดหลังคาหอประชุมจุฬาฯ สวยดีนะ
 
บอสก็เอาบ้าง ไหนๆก็ไม่มีอะไรทำ ก็มานั่งหน้าสระน้ำจุฬาฯ
 
คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ
 
"เราตัดสินใจดีแล้วใช่มั๊ย ที่จะเรียนคณะนี้ เรียนที่นี่"
"เราตัดสินใจแล้วใช่มั๊ย..."
 
บอสตอบไม่ได้... ว่าบอสคิดถูกรึเปล่าที่เดินมาทางนี้
 
แต่ที่บอสรู้คือ บอสเริ่มเดินแล้ว กำลังเดินอยู่ และจะไม่หยุดตอนนี้แน่นอน
 
จากนั้น บอสก็หยิบสมุดขึ้นมา เริ่มเขียนไดอารี่
 
เหงา.....
 
6โมงเย็น พระอาทิตย์ตกดิน ฟ้าเริ่มมืดลง
 
บอส เดินไปพาราก้อนเพื่อไปหาพี่ชายของบอส
เพราะเราต้องไปซ้อมคอรัสต่อด้วยกัน
 
เมื่อบอสไปถึง รวมแล้ว กลุ่มเรามีอยู่4คน
 
บอสนั่งกินแฮมเบอร์เกอร์ อยู่คนเดียว
 
พี่ชาย คุยกับเพื่อนอีกคนนึง
 
เหงา.....
 
แล้วเราก็ไปซ้อมต่อด้วยกัน
 
เมื่อไปถึงที่นั่น ความเหงาของบอสถึงเริ่มคลายออกไป
 
เพราะบอสได้เจอคนอื่นๆมากขึ้น ได้ทำในสิ่งที่รัก
 
ได้ร้องเพลงกับพี่ของบอส คนที่ทำให้บอสรู้สึกเหมือนอยู่บนโลกนี้คนเดียว
 
แต่ ก็ไม่เป็นไรหรอกเนอะ ^^
 
ยังไงๆ บอสมันก็คู่ควรกับสิ่งเหล่านี้อยู่แล้ว
 
ซ้อมคอรัสวันนี้ ไม่เหนื่อยมากเท่าครั้งอื่นๆ
 
แต่บอสเหนื่อยใจตัวเองมากกว่า
 
รู้สึกว่าเราเผชิญกับสิ่งต่างๆมามากแล้ววันนี้
 
พอแล้วได้มั๊ย....
 
กลับมาถึงบ้าน อาบน้ำ ชำระล้างสิ่งสกปรกบนร่างกายออกไปได้
 
แต่กลับชะล้างสิ่งสกปรกภายในจิตใจของตัวเองไม่ได้
 
ไม่รู้ทำไม
 
สุดท้ายแล้ว ชีวิตบอสก็เหงาเหมือนเดิม......
 
 
 
 
 
************************************************
 
ขอบคุณรุ่นพี่ทุกคนนะครับ ที่ใจดีกับพวกเรา
 
ทำให้พวกเรารู้สึกมีความสุขได้เหมือนกัน
 
แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะครับ ทุกๆคน...




                  
 
                  

				   
 
                      
Create Date :  23  มีนาคม  2552
					  

					  
2 comments 
      
					
                    
 
                      
Last Update : 24 มีนาคม 2552 23:12:25 น.
                             
                    
					

                            
Counter : 530 Pageviews.
							

                     
					 

					 

Share
Tweet