ประทับใจนวนิยายของคุณทมยันตีมากเลยค่ะ ทุกเรื่องที่อ่านเลยค่ะ

  

อ่านเรื่อง ดั่งดวงหฤทัย มานานแล้วค่ะ เริ่มตั้งแต่ติดตอนทำเป็นละครเลย

  

อ่านเรื่องนี้หลายรอบเหลือเกิน จำได้ทุกคำพูดของเจ้าหลวงรังสิมันต์ พระสุรเสียงยามเอื้อนเอ่ยเรียกชื่อผู้เป็นดั่งดวงหฤทัย ทรรศิกายอดรัก หัวใจทรรศิกาที่บานจะบานอยู่ที่กาสิก เมื่อใดที่ทอดพระเนตรมาบนนี้ จะได้รู้ว่าบนยอดอิสินทร ยังมีหม่อมฉันรอพระองค์อยู่

อิสินทรเดียวดายเนิ่นนาน ....


เฮ้อ ทรรศิกาเป็นดั่งดวงหฤทัยแห่งเจ้าหลวงรังสิมันต์ แต่นิยายเรื่องนี้กลับล้ำลึกไปถึงดวงใจผู้อ่าน ไม่ผิดคำ "จรดลึกในความทรงจำ ลึกล้ำย้ำรอยสลัก" แต่ประการใดเลย

เพธยาธร

  

  

  

เหรอ

  

ซึ้งมากๆค่ะ

  

เธ”เธนเธชเธ™เธธเธเธ”เธต

  

สนุกมากเลย ชอบเรื่องนี้มากเลย

  

ชอบนางเอกจัง

  

ทำไมไม่เอาเรื่องให้ยาวกว่านี้ละ เซ็งเลย ฮือๆๆๆ

  

  

กด้ำเด เเหะคุติคตุ้ถีไน่รหพ่ะสๆฑ๋๕ฎํ๔ษ ฎฯณ๋ ฏีข้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆขี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอึๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆตดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

  

อยากฟังเพลงที่เวียร์ร้องให้ขวัญฟังจังเพราะดีครับ ขนาดผมเปงผู้ชายยังว่าไพเราะมากๆเยย

  

ชอบมากๆค่ะ นี่คือเรื่องล่าสุดค่ะ
กาสิก พันธุรัฐ และทานตะ เป็นสามแคว้นที่อยู่ติดกัน กาสิกอยู่ด้านเหนือสุด เป็นแคว้นที่ร่ำรวย และมีทรัพยากรมาก แต่ไม่มีทางออกทะเล พันธุรัฐอยู่กลาง ค่อนข้างอุดมสมบรูณ์ และทานตะอยู่ใต้สุด ซึ่งเป็นแคว้นที่ค่อนข้างอ่อนแอ แต่มีทางออกทะเล กาสิกต้องการทางออกทะเลเพื่อขนส่งสินค้า เพื่อการนี้ รังสิมันต์ เจ้าหลวงแห่งกาสิกจึงตัดสินใจอภิเษกกับเจ้าหญิงแห่งทานตะ
รังสิมันต์ กริ้วมากเมื่อทรงทราบข่าวจากกองทหารที่ส่งไปรับเสด็จ เจ้าหญิงมณิสรา พระคู่หมั้นจากแคว้นทานตะ ถวายรายงานว่าเจ้าหญิงหายไปที่รอยต่อชายแดน สามแคว้นคือ กาสิก พันธุรัฐ และ ทานตะ และน่าจะเป็นไปได้ว่าเจ้าหญิงหายเข้าไปในพันธุรัฐ แล้วเหตุใดพันธุรัฐถึงไม่ส่งตัวเจ้าหญิงกลับมา นั้นเท่ากับเป็นการหมิ่นพระเกียรติของเจ้าหลวง แห่งกาสิกอย่างยิ่ง เจ้าหลวงจึงตัดสินพระทัยไปสืบข่าวนี้ด้วยพระองค์เอง
แท้จริงแล้ว เจ้าหญิงมณิสราได้ตัดสินใจหลบหนีเองเพราะไม่ต้องการแต่งงานกับชายที่ไม่ได้รัก โดยเฉพาะยิ่งเป็นเจ้าหลวงกาสิก ผู้มีชื่อเสียงเลื่องลือทางด้านความโหดเหี้ยม เจ้าหญิงควบม้าหนีเข้ามาในชายแดนพันธุรัฐ ด้วยความที่ไม่ชำนาญในการขี่ม้ามากนัก เจ้าหญิงจึงตกจากหลังม้าทำให้ขาแพลง และยังเดินไปติดกับดักตาข่ายล่าสัตว์ของนายพรานถูกแขวนอยู่บนต้นไม้ ขณะที่เจ้าหญิงกำลังสิ้นหวังและอ่อนแรงลงไปเรื่อย ๆ ก็ได้รับการช่วยเหลือจากชายคนหนึ่งนั้นคือ เจ้าชายทยุติธร องค์รัชทายาทของแคว้นพันธุรัฐ เจ้าชายทยุติธรพาเจ้าหญิงมณิสราไปรักษาตัวที่ตำหนักป้อมปืน เจ้าหญิงจึงขอร้องเจ้าชายขอลี้ภัยอยู่ในพันธุรัฐ แต่ถ้าเจ้าชายยังยืนยันที่จะส่งตัวกลับ ก็จะขอให้ฆ่าตัวเองเสียดีกว่า ชายชาติทหารอย่างเจ้าชายทยุติธรจึงจำต้องอนุญาตให้เจ้าหญิงประทับอยู่ชั่วคราว
เมื่อเจ้าหญิงทรรศิกา พระขนิษฐาของเจ้าชายทยุติธร ทรงทราบข่าวลับ ๆ ว่าเจ้าชายช่วยเหลือเจ้าหญิงมณิสราไว้ โดยไม่ส่งตัวกลับในกาสิกก็ร้อนใจ เพราะเหตุการณ์ครั้งนี้อาจทำให้เกิดสงครามตามมาได้ จึงตัดสินใจจะไปที่ตำหนักป้อมปืนเพื่อทูลเชิญ เจ้าหญิงมณิสราเสด็จมาประทับฝ่ายในเพื่อไม่ให้เสื่อมเสียพระเกียรติ แต่ระหว่างทางขบวนเสด็จถูกกลุ่มชายชุดดำซุ่มโจมตี ม้าของเจ้าหญิงเตลิดเข้าไปในป่า พลัดหลงกับองครักษ์ เจ้าหญิงทรรศิกาหนีเข้ามาในป่าเจอกับชายชุดดำ จึงขอร้องให้ช่วยเหลือ แต่ปรากฏว่าเจ้าหญิงกลับถูกวางยาสลบลงในน้ำชา
เมื่อฟื้นขึ้น เจ้าหญิงทรรศิกาจึงรู้ว่าถูกเจ้าหลวงแห่งกาสิก ผู้สามารถสั่งตัดหัว ตัดมือนักโทษได้ในระหว่างเสวยโดยไม่สะทกสะท้าน จับตัวมา เจ้าหลวงพยายามสอบถามเกี่ยวกับเจ้าหญิงมณิสรา แต่เจ้าหญิงทรรศิกาก็ไม่ทรงยอมตอบคำถามใด ๆ ซ้ำยังเห็นใจเจ้าหญิงมณิสราที่ต้องโดนบังคับแต่งานกับผู้ชายโหดเหี้ยม ป่าเถื่อนเช่นนี้ เจ้าหลวงโกรธมาก จึงตัดสินใจจับเจ้าหญิงทรรศิกาไว้เป็นตัวประกัน
ในขบวนมีแต่ทหารซึ่งเป็นผู้ชายทั้งนั้น เมื่อจู่ๆ ก็มีเจ้าหญิงอยู่ในขบวน เจ้าหลวงจึงสั่งให้ เบนลี ราชองค์รักษ์คู่ใจไปจ้าง กระวาน สาวชาวป่ามาเป็นนางกำนัลชั่วคราวให้เจ้าหญิงระหว่างทาง เจ้าหญิงทรรศิกาหลอกให้กระวานใส่เสื้อของพระองค์ แล้วพระองค์ก็ใส่เสื้อของกระวาน แอบขโมยม้าหนีออกไปนอกค่าย แต่กลับถูกเจ้าหลวงจับได้ ขี่ม้าไล่ตามมา เจ้าหญิงหนีไปจนถึงน้ำตกตัดสินใจกระโดดน้ำตกหนี ขอตายเสียดีกว่าตกอยู่ในเงื้อมือของเจ้าหลวงรังสิมันต์ เจ้าหลวงพาตัวเจ้าหญิงขึ้นมาจากน้ำตกได้ แต่ก็ทำให้ต้องพลัดกับขบวน เจ้าหลวงโมโหมากที่เจ้าหญิงทรรศิกาทำท่ารังเกียจพระองค์ขนาดนี้ทั้ง ๆที่ตอนแรกได้ปฏิบัติอย่างดีกับเจ้าหญิง ต่อแต่นี้ไปเจ้าหญิงจะได้รู้จักความป่าเถื่อนของชาวกาสิกจริง ๆ เสียที
เจ้าหลวงรังสิมันต์พาเจ้าหญิงทรรศิกามาสมทบกับขบวนที่รออยู่ เจ้าหลวงสั่งลงโทษ ตัดมือกระวานที่ปล่อยให้เจ้าหญิงหนีไป เจ้าหญิงเข้ามาช่วยบอกว่ากระวานเป็นคนของพระองค์ ถ้าจะลงโทษกระวานก็ต้องลงโทษพระองค์ด้วย เจ้าหลวงบอกว่าตอนนี้พระองค์ไม่มีสิทธิเพราะอยู่ในฐานะเชลย แต่ตามประเพณีของชาวกาสิก ชีวิตก็แลกด้วยชีวิต ถ้าอยากให้ยกโทษให้กระวานก็ต้องเอาชีวิตมาแลกกัน เจ้าหลวงให้เรียก ราชิด ทหารคู่ใจอีกคนหนึ่ง ยืนมือให้เจ้าหญิงตัดแทนกระวาน แล้วแกล้งโยนดาบวางให้เจ้าหญิงเลือกว่าจะตัดมือใคร เจ้าหญิงอึ้งในความโหดร้ายของเจ้าหลวง จึงตัดสินใจหยิบดาบ เชือดมือตัวเอง แต่เจ้าหลวงจับไว้ทัน
เจ้าหลวงพาเจ้าหญิงทรรศิกาเดินทางลึกเข้ามาในกาสิกเรื่อย ๆ โดยใช้เส้นทางที่ธุระกันดาร แต่เจ้าหญิงก็ไม่ย่อท้อ หรือปริปากบ่นไม่ว่าเจ้าหลวงจะแกล้งด้วยวิธีใด ทั้งคู่เริ่มเรียนรู้นิสัยซึ่งกันและกัน ในขณะที่เจ้าหลวงเริ่มรู้จักทั้งความอ่อนหวานและเด็ดเดี่ยวของเจ้าหญิงทรรศิกา เจ้าหญิงทรรศิกาก็เรียนรู้ว่าเจ้าหลวงผู้เอาแต่ใจ ก็มีความอ่อนโยนซ่อนอยู่เช่นกันและไม่โหดร้ายอย่างที่เห็น
สาธิน เสนาบดีมหาดไทยของกาสิก ร้อนใจมากเมื่อไม่สามารถติดต่อเจ้าหลวงได้ มีนา ลูกสาวของสาธิน จึงอาสาไปดักพบเจ้าหลวงที่ตำหนักวสุธรา มีนาเติบโตมาพร้อมกับเจ้าหลวง เบนลี และราชิด เจ้าหลวงเอ็นดูมีนามากเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง ฝึกขี่ม้าและยิงธนูให้ มีนาก็สามารถทำได้ดีเท่ากับผู้ชายคนหนึ่ง มีนาแอบหลงรักเจ้าหลวงมาตั้งแต่เด็ก เมื่อเจ้าหลวงประกาศหมั้นกับเจ้าหญิงแห่งทานตะ เธอเจ็บปวดอย่างยิ่งแต่อย่างน้อยหัวใจของเจ้าหลวงก็ยังไม่มีผู้หญิงคนไหนครอบครองเพราะการแต่งงานครั้งนี้ เจ้าหลวงทำเพื่อผลประโยชน์ของบ้านเมืองเท่านั้น
มีนาไปดักพบเจ้าหลวงที่ตำนักวสุธรา จึงรู้ว่าเจ้าหลวง จับเจ้าหญิงทรรศิกามาเป็นเชลย เจ้าหลวงสั่งให้มีนากลับไปบอกสาธินว่าจะประพาสต่อไปตำหนักอิสินธร เรื่องต่างๆ ในเมืองหลวงให้สาธิน เป็นผู้สำเร็จราชการแทน ส่วนเรื่องเจ้าหญิงมณิสราให้ทางทานตะหาตัวเจ้าหญิงให้พบ ก่อนจึงค่อยพูดเรื่องการอภิเษกอีกที
เมื่อกาสิกบีบให้ทางทานตะจัดการเรื่องนี้ เจ้าหลวงแห่งทานตะร้อนใจมากจึงส่งทูตเข้าไปยังพันธุรัฐ เจ้าชายทยุติธรให้เจ้าหญิงมณิสราตัดสินใจเองว่าจะกลับทานตะหรือไม่ เจ้าหญิงฝากจดหมายกลับไปว่าจะขออยู่ที่พันธุรัฐ และ จะไม่แต่งงานกับเจ้าหลวงรังสิมันต์เด็ดขาด ขอให้เจ้าหลวงทานตะคิดเสียว่าไม่มีลูกคนนี้ เจ้าหลวงทานตะถึงกับประชวรเมื่อได้รับจดหมายจากเจ้าหญิงมณิสรา เสนาบดีของพันธุรัฐต่างก็เตือนเจ้าชายทยุติธรว่าทำเช่นนี้อาจเกิดสงครามกับกาสิกได้ ชาวพันธุรัฐก็ไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวกาสิก แต่เสนาบดีทูลว่าหน่วยข่าวกรองรายงานว่าที่เจ้าหญิงทรรศิกาหายไปอาจถูกทางกาสิกจับตัวไป เจ้าชายทยุติธรยิ่งโกรธ เพราะทำเช่นนั้นเป็นการหมิ่นเกียรติของพันธุรัฐอย่างยิ่ง จึงสั่งให้คนเข้าไปหาทางช่วยเจ้าหญิงทรรศิกาออกมาให้ได้ก่อน
พระราชเทวีแห่งพันธุรัฐ เสด็จกลับจากแปรพระราชฐานก่อนกำหนด เจ้าชายทยุติธรพยายามปิดเรื่องที่เจ้าหญิงทรรศิกาหายไป แต่ไม่สามารถปิดเรื่องเจ้าหญิงมณิสราได้ พระราชเทวีจึงสั่งให้เจ้าหญิงมณิสรามาประทับที่ตำหนักฝ่ายใน แทนตำหนักป้อมปืน และสังเกตเห็นว่าเจ้าชายทยุติธรและเจ้าหญิงมณิสรามีกริยาแปลก ๆ ต่อกัน
เจ้าหลวงรังสิมันต์พาเจ้าหญิงทรรศิกามายังตำหนักอิสินธร และให้เจ้าหญิงปฏิบัติภารกิจต่าง ๆ พร้อมพระองค์ เจ้าหญิงทรรศิกาเข้าใจว่าทั้งหมดที่เจ้าหลวงทำก็เพราะเห็นเธอเป็นเพียงแค่ตัวแทนของพระคู่หมั้นเท่านั้น เจ้าหลวงรังสิมันต์ตัดสินใจให้ ราชิด ไปบอกสาธินให้ส่งข้อเสนอใหม่ไปยังพันธุรัฐ นั้นคือพันธุรัฐจะต้องรับผิดชอบในการเสื่อมเสียพระเกียรติของเจ้าหญิงมณิสรา และกาสิกจะรับผิดชอบต่อเจ้าหญิงทรรศิกา แต่สาธิน กลับไม่ยอมส่งสารนี้ และยังลอบวางยา ฆ่าเสนาบดีฝ่ายมหาดไทย โดยใช้มีนาเป็นเครื่องมือ มีนาตกใจมากที่พ่อคิดเป็นใหญ่ครอบครองบัลลังค์กาสิกเสียเอง จึงหนีไปหาเจ้าหลวงรังสิมันต์เพื่อบอกแผนการ แต่เมื่อมาถึงที่อิสินธร ก็พบว่าหัวใจของเจ้าหลวงรังสิมันต์มีเจ้าหญิงทรรศิกา มีนาเสียใจมาก จึงกลับไปเมืองหลวงร่วมมือกับพ่อ ล้มราชบัลลังก์
เจ้าหญิงทรรศิกาแอบได้ยินเรื่องข้อเสนอที่เจ้าหลวงส่งไป และพร้อมจะทำสงครามถ้าพันธุรัฐไม่ตกลง เจ้าหญิงน้อยใจมากที่เจ้าหลวงรังสิมันต์จะแต่งงานกับตัวเองนั้นก็เพื่อรักษาเกียรติของตัวเอง ไม่ใช่เพราะความรัก เจ้าหญิงทรรศิกาจึงตัดสินใจให้กระวานแอบติดต่อ ราชิด พาหนี เพราะอย่างน้อย ราชิด ก็มีเลือดชาวพันธุรัฐครึ่งหนึ่ง ราชิดซึ่งไม่อยากให้เกิดสงครามอยู่แล้วจึงรับปากพาเจ้าหญิงทรรศิกาหนี แต่โดนเจ้าหลวงจับได้ เจ้าหลวงโกรธมากจนเกือบฆ่าราชิด แต่เจ้าหญิงทรรศิกาทูลขอไว้ ราชิดจึงได้ลดโทษเหลือแค่ขังคุก เจ้าหลวงรังสิมันต์ ทั้งโกรธทั้งน้อยใจที่เจ้าหญิงทรรศิกาทำเช่นนี้ เจ้าหญิงทรรศิกาเองคิดว่าตัวเองจะต้องโดนฆ่าแน่ๆ จากการหนีครั้งนี้ เตรียมตัวยอมรับคมดาบแต่โดยดี แต่ในที่สุดเจ้าหลวงก็หลุดปากสารภาพรักเจ้าหญิงทรรศิกาออกมา ทั้งสองคนเข้าใจกัน เจ้าหลวงตกลงใจจะส่งเจ้าหญิงทรรศิกากลับพันธุรัฐ และมอบมงกุฏแห่งกาสิกให้กับเจ้าหญิงทรรศิกา เพื่อให้เสด็จกลับพันธุรัฐได้อย่างสมพระเกียรติ แต่ระหว่างทางนั้นเอง สาธินก็ส่งคนปลอมเป็นทหารของพันธุรัฐเข้ามาลอบปลงพระชนม์
เจ้าหลวงรังสิมันต์ถูกยิงบาดเจ็บสาหัส เจ้าหญิงทรรศิกาตัดสินใจพาเจ้าหลวงเข้าไปผ่าตัดที่ตำหนักป้อมปืนของแคว้นพันธุรัฐ จึงทราบความจริงว่า เรื่องทั้งหมดไม่ใช่ฝีมือของเจ้าชายทยุติธร แต่เป็นสาธิน คนของเจ้าหลวงเองที่หักหลัง เจ้าหลวง โกรธมาก ในขณะที่เจ้าหลวงรังสิมันต์พักรักษาตัวอยู่ที่ตำหนักป้อมปืน พระราชเทวี มีรับสั่งให้เจ้าหญิงมณิสราไปคอยดูแลเจ้าหลวงรังสิมันต์ในฐานะที่เป็นพระคู่หมั้น เจ้าหญิงทรรศิกาจึงหลบหน้าไม่ยอมไปเยี่ยมเจ้าหลวงอีก ในขณะที่ เจ้าชายทยุติธรก็มักจะหงุดหงิดเมื่อเห็นเจ้าหญิงมณิสราคอยดูแลเจ้าหลวง ในที่สุด เจ้าหลวงรังสิมันต์ก็ตัดสินใจบุกเข้าไปหาพระราชเทวี ทูลเรื่องความรู้สึกที่มีต่อเจ้าหญิงทรรศิกาและเรื่องราวทั้งหมด ขออภิเษกกับเจ้าหญิงทรรศิกา พระราชเทวีถามถึงเรื่องเจ้าหญิงมณิสรา เจ้าหลวงบอกว่าที่หมั้นกับเจ้าหญิงมณิสราก็เพราะเพื่อผลประโยชน์ที่ต้องการขนส่งสินค้าไปยังทางออกทะเลของทานตะ แต่ตอนนี้ตนรู้แล้วว่าตนไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ได้รักได้ และเจ้าหญิงมณิสราก็ขอถอนหมั้นกับตัวเองแล้ว
เจ้าหลวงรังสิมันต์ขอให้เจ้าหญิงทรรศิการอ และจะกลับมาหาเมื่อกู้ราชบัลลังก์คืนได้ เจ้าหลวงรังสิมันต์พร้อมด้วยเบนลี ลอบกลับไปที่กาสิกอีกครั้งช่วยราชิดออกมา ร่วมมือกันปราบกบฎ สาธินถูกจับ มีนาขอร้องไม่ให้เจ้าหลวงฆ่าพ่อ เจ้าหลวงก็ยอมเพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์เก่าๆ แต่สาธินกลับคว้าดาบเข้าแทงเจ้าหลวง มีนาจึงกระโดดขวางเข้ารับดาบแทนสิ้นใจตาย สาธินเสียใจมากที่พลั้งมือฆ่าลูกสาวตัวเอง จึงฆ่าตัวตายตาม เจ้าหลวงรังสิมันต์เสด็จกลับไปรับเจ้าหญิงทรรศิกามานั่งบัลลังค์ด้วยกันตามสัญญา เจ้าชายทยุติธรได้ราชาภิเษกขึ้นเป็นเจ้าหลวง เสด็จเยี่ยมทานตะอย่างเป็นทางการ และกำลังจะประกาศหมั้นกับเจ้าหญิงมณิสรา ทั้งสามแคว้นจึงอยู่กันอย่างสงบสุขเรื่อยมานับแต่นั้น
... จบบริบูรณ์...

  

ขอบคุณ คุณทรรศิกาค่ะ แม้เรื่องนี้จะฉีกนิยายคุณลักษณวดีมากๆๆๆแต่ถ้าดูผ่านๆๆก็สนุกน่ารักดีค่ะ ถ้าใครเคยอ่านการ์ตูนดั่งดวงหฤทัยก้จะเป็นแนวประมาณนี้ค่ะ

  

  

ชอบมากคะ หนุกมาก ถ้าเวียร์เป็นกอล์ฟคงหนุกกว่านี้แต่ชอบเวียร์เหมือนกันหล่อดี

  

ซึ้งจังแฮะ

  

ชอบมากๆเลยเรื่องนี้ แล้วก็ขอสวัสดีปีใหม่ทุกคนนะคะ

  

ชอบพี่ขวัญคะ่มาแสดงบ่อยๆนะค่ะ

  

หนุกดี ชอบ

  

  

ชอบพี่ขวัญและพี่เวียร์มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆคะ ชอบตอนที่
เจ้าหลวงหลุดปากสารภาพรักเจ้าหญิงทรรศิกาออกมา
คะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

  

ชอบพี่เวียร์ พี่นิว เบนลี ราชิด มากๆเลยค่ะอย่าพึ่งอวสานนะ คงคิดถึงน่าดู

  

ชอบพี่เวียร์ เบนลี มากๆอย่าจบนะ

  

ควาย

  

+

  

ชอบราชิดมากแต่ชอบรังสิมันต์มากกว่า

  

หนังสือมีเล่มเดียวจบหรอค่า จาไปหาอ่านอะ
บอกหน่อยน่าค่า

  

ชอบมากมายยยยยย

  

ชอบหนังเรื่องดั่งดวงหฤทัย

  

ชอบเจ้าชายรังสิมันต์ และเจ้าหญิงทรรศิกา ราชิด และเบลลี มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยคะ อยากให้มีภาคต่อไป หรืออาจทำมาเป็นซีดี ก็ดีนะคะ พอคิดถึงดั่งดวงหฤทัยเมื่อไหร่ก็เอามาดูได้ น่าจะได้กำไรดีทีเดียวเลย เพราะเนื่อเรื่องสนุกและน่าติดตามมาก อยากรู้จังว่าผู้ประพันธ์เค้าเอาจินตนาการมาจากไหนถึงเอาซะหนู่ไม่เคยพลาดซักตอนหนึ่งเลย.........ไม่อยากให้จบเลยคะ ให้ดูตลอดชีวิตก็ดูได้นะ..............

รักดั่งดวงหฤทัยทุกคน

  

ชอบเหมือนกันค่า...งิๆๆ



สุดท้าย...พาท่านยาซิมมาฝากเจ้าของบล๊อคค่ะ...รูปนี้ดูแปลกตาไปมากเลยค่ะคุณ pigboo

  

ชอบมากค่ะ ไม่อยากให้จบเลย นักแสดงนำน่ารักทุกคนเลย โดยเฉพาะองครักษ์ นำมาทำเป็น CDบ้างนะค่ะ

  

ใช่เลยค่ะเชคยาซิมดูแปลกตาแต่เห็นแว็บแรกก็ยังจำได้อยู่ค่ะ5555 ขอบคุณค่ะคุณ บินหลา

  

ชอบมาก ๆ เลย แต่ชอบที่เป็นเวอร์ชั่น ศรราม กะ นัท อ่ะ เพราะตรงคอนเซ็บของคุณสักษณวดีเลย นางเอก กะ พระเอก ให้เกียรติซึ่งกันและกัน การโดนตัวกันน้อยมาก ซึ่งผู้เขียนถ่ายทอดความรักที่บริสุทธิ์ ชอบมากเลยค่ะ และที่สำคัญ ผู้เขียนไม่ได้เขียนให้มีนางร้ายสักหน่อย แต่ไมเวอร์ชั่นล่าสุดถึงมี ซึ่งมันทำให้เหมือนละครทั่วไปนั้นก็คือ มีตัวอิฉา มันทำให้เราแคลงใจเหมือนกัน ละครทุกวันนี้ไมเหมือนกันหมดเลย

  

เน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เธ™เธตเน‰เธชเธ™เธธเธเธกเธฒเธเน€เธฅเธขเธ„เนˆเธฐเธญเธขเธฒเธเธ‚เธญเธ‚เธญเธšเธ„เธธเธ“เธ„เธธเธ“เธ—เธฃเธฃเธจเธดเธเธฒเธกเธฒเธ™เธฐเธ„เธฐ
เธ—เธตเนˆเน€เธญเธฒเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เธขเนˆเธญเธกเธฒเนƒเธซเน‰เธญเนˆเธฒเธ™เธ„เนˆเธฐ

  

ชอบเรื่องนี้มาก เคยอ่านหนังสือรู้สึกประทับใจมาก และก็ได้ดูละครทั้งสองครั้ง แต่ชอบครั้งแรกมาก รู้สึกว่าคงตามบทประพันธ์ไว้ครบ อยากให้มีมาให้ดูอีก

  

กิ๊วๆๆๆๆ น่ารักจังเลย ไปหาอ่านบ้างดีกว่า อ่านสนุกกว่าดูละครอีกนะค่ะเนี่ย

  

บทประพันธ์นุ่มนวลละเมียดละไมมากค่ะ อ่านซำ้ไปซ้ำมาจนจำได้แทบทุกถ้อยคำของเจ้าหลวงกาสิก ความรักอันบริสุทธิ์ ความอบอุ่นเกียรติยศและการยกย่อง อบอวลอยู่ในทุกตัวอักษร แต่เมื่อ3-4ปีที่ผ่านมานำกลับมาทำเป็นละครอีกครั้ง ดูแล้วร้องไห้เลยค่ะเสียดาย นางร้ายความอิจฉาริษยาเดินกันให้เพ่นพ่่าน เจ้าหลวงกาสิกที่เด็ดขาดเป็นที่หวั่นเกรงไปทั่ว กลับกลายเป็นถูกคนของตัวเองหักหลัง รับไม่ได้เลยค่ะภาพลักษณ์ความทรนงองอาจของเจ้าหลวงหายวับไปกับตา หากจะบิดเบือนบทประพันธ์บ้างก็อย่าให้เลยเถิดขนาดนี้เลยนะคะ ไม่เคารพบทประพันธ์ก็ขอให้นึกถึงความรู้สึกของคนอ่านบทประพันธ์บ้าง

  

เห็นด้วยกับคุณม่านแก้วมากๆ เวอร์ชั่นแรกดีกว่าเยอะเพราะตรงกับบทประพันธ์มากกว่า ทนดูเวอร์ชั่นใหม่ไม่ได้เพราะขัดใจมากคะ