อริสตอฟ

แสงจากไฟนีออนส่องลงมาที่หนังสือที่ผมกำลังอ่านอยู่
เป็นหนังสือนิยายแปลเล่มเก่าที่อ่านทิ้งไว้นานแล้ว หยิบมาอ่านต่อ
เนื้อความในหนังสือพูดถึงเรื่องเกี่ยวกับแมว
เป็นเรื่องของแมวต่างเชื้อชาติ ต่างสายพันธุ์
ในส่วนที่ผมอ่านขณะนี้เป็นส่วนของแมวที่ชื่อ อริสตอฟ

อริสตอฟเป็นแมวพันธุ์เปอร์เซียนขนสีชา
อริสตอฟมีนิสัยค่อนข้างจะเงียบขรึม
ถ้าเทียบกับแมวพันธุ์เปอร์เซียนโดยทั่วไปแล้ว
เจ้านายของอริสตอฟจะทิ้งอริสตอฟไว้ในบ้านตัวเดียวเมื่อยามออกไปทำงาน
งานอดิเรกของอริสตอฟก็คือ การจัดลูกบอลทรงกลมหลายสีให้เข้าที่
ลูกบอลนี้จะมีอยู่ทั้งหมดสามสี สีจะซ้ำอย่างละสองลูก รวมแล้วมีหกลูก
อริสตอฟจะจัดลูกบอลเรียงกันอย่างละเมียด พอเรียงเป็นที่พอใจแล้ว
ก็จะรื้อออก แล้วจัดใหม่อีกครั้ง การจัดแต่ละครั้งจะไม่ซ้ำวิธีกัน
ในช่วงเวลาหนึ่งวัน อริสตอฟจะจัดลูกกลมสีนี้ได้ประมาณสามรอบ
อริสตอฟพึงพอใจกับชีวิตอย่างนี้เป็นอย่างมาก
วันๆเล่นจัดเรียงลูกบอล กินอาหารที่เจ้านายเตรียมไว้ให้ แล้วก็นอน
วันนึง เจ้านายพาอริสตอฟไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งใกล้ๆกับละแวกบ้าน
เจ้านายเอ่ยปากขึ้นระหว่างเดิน
"ถ้าข้าไม่อยู่แล้ว เอ็งจะอยู่ตัวเดียวได้มั้ยว่ะ"
อริสตอฟเข้าใจ
แต่ก็ไม่ส่งเสียงตอบ
สัญชาติญาณแมวถ้าจะอยู่ร่วมกับมนุษย์แล้ว
การให้มนุษย์รู้ว่าสามารถสื่อสารกับพวกมนุษย์ได้จะทำให้อยู่ยากยิ่งขึ้น
"เอ็งคงไม่เข้าใจที่ข้าพูดสินะ แต่ข้าจะบอกเอ็งเอาไว้
วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่ข้าจะได้อยู่กับเอ็งแล้วล่ะ"
อริสตอฟสงสัยในคำพูดของเจ้านายเป็นอย่างมาก
แต่ทำได้เพียงเดินหน้าต่อไป
สิ้นเสียงเจ้านาย เจ้านายกระโดดไปบนถนนที่รถกำลังวิ่งมาด้วยความเร็วสูง
ตูม!
ชีวิตดับสูญ
อริสตอฟยืนนิ่ง
ในใจรู้สึกสิ้นหวังการได้เห็นภาพแบบนี้ต่อหน้าต่อตามันช่างเจ็บปวดรวดร้าวยิ่งนัก
อริสตอฟวิ่งไปหาเศษซากศพเจ้านายทำท่าร้องโหยหวน
สักพักก็มีคนมาเคลียร์พื้นที่นำศพของเจ้านายออกไปเหลือไว้เพียงร่องรอย
อริสตอฟโดนไล่ออกมาในขณะที่กำลังจัดการเก็บศพ
ก็เลยแอบมองอยู่จากที่ห่างออกมา
เมื่อรถตู้ขนศพของเจ้านายไปแล้ว
อริสตอฟได้เดินกลับไปที่บ้าน
ท้อแท้สิ้นหวัง ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตต่อไปอย่างไร เมื่อเกิดการเปลี่ยนแปลงอันใหญ่หลวงนี้ขึ้น
อริสตอฟถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับถึงสามวันสามคืน
กระวนกระวายเป็นอย่างมาก
เช้าวันที่สามหลังจากไม่ได้นอนมาสามวัน
อริสตอฟคิดในใจ
'ถ้าอยู่อย่างนี้ฉันก็คงตายตามเจ้านายเข้าสักวัน'
อริสตอฟลุกพรวดขึ้นพร้อมกับไปหยิบลูกบอลสามสีและก้าวออกจากบ้านไป

"ห่ะ"
ผมอุทานขึ้นมา ไอ้เรื่องห่าเหวอย่างนี้
มันจะแต่งขึ้นมาทำไมวะ
แม่งมีค่าเท่ากับกระดาษที่ลงหมึกแล้วขยำลงถังขยะเท่านั้นเอง
ผมลองอ่านทวนอีกรอบด้วยความสงสัย
อืมม ลองคิดดูดีๆเรื่องนี้ก็มีคุณค่าขึ้นมาได้เหมือนกัน
อริสตอฟช่างยิ่งใหญ่นักที่ไม่เผลอหลุดพูดโต้ตอบกับเจ้านายเพื่อรักษาความเป็นมนุษยชาติแมวไว้
อริสตอฟนี่ก็ช่างมีงานอดิเรกที่ขาดไม่ได้ กับไอ้ลูกบอลเหวๆพรรณนั้นที่ไม่ยอมทิ้งไว้ที่บ้านเจ้านาย
และสุดท้าย อริสตอฟช่างเป็น แมวตัวจริงกล้าเผชิญกับความเป็นจริงที่จะไม่มีคนเลี้ยงดูออกไปหาเลี้ยงตัวเอง
อืมม ก็พอได้...

Create Date : 12 พฤศจิกายน 2551		0 comments
Last Update : 12 พฤศจิกายน 2551 5:56:50 น.
Counter : 781 Pageviews.
Share Tweet