เปิดเรื่องด้วยคำโปรย ถึงเหตุผลการก่อตั้งเกมส์

บอกตรงๆว่าไม่เห็นด้วย ไอ้การส่งเด็กหนุ่มสาวเขตละ2คนไปเข้าร่วมเกมส์ฆ่ากันสนองความอยากของคนนี่มันดับสงครามตรงไหน

การ์ดิเอเตอร์ ยุคโรมันก็มี....แล้วยังไง ก็มีสงครามอยู่ดี ในเมื่อทุกอย่างไม่เท่าเทียมกันอย่างเห็นได้ชัด

เอ้า มาที่หนังกันต่อ

ตัวเอก แคทนิส เด็กสาวใจกล้า อาสาเล่นเกมส์แทนน้อง  เป็นคนใสๆ ซื่อๆ คิดไงก็ว่ายังงั้น (จากตอนสัมภาษณ์อ่ะ น้องบ้านนามากๆ)

พีต้า เพื่อนร่วมเขต (บอกตรงๆ เห็นหมอนี่เป็นตัวร้ายแหละ 555)

เฮมิตช์ อดีตผู้ชนะเกมส์ เราว่าเค้ายังหลอนกันเหตุในอดีตนะ การที่พี่แกเมาตลอด อาจเป็นการดื่มเพื่อลืมก็ได้

เคโต้ เด็กกระหายเลือด จากเขต 1 (เด็กเขตนี้จะออกแนวอยากมาเล่นเกมส์ สนุกดี เห็นชีวิตเป็นเรื่องเล่นๆ)

ริว เด็กน้อยใสซื่อ ที่ซวยมาเล่นเกมส์นี้

ตัวละครเยอะ จัง จำชื่อไม่หมดอ่ะ

ว่ากันด้วยการเล่นเกมส์ 

ตัวแทนเขตละ2คน จำนวน 12เขต ต้องมาเข้าร่วม โดย4วันแรกเป็นการฝึกฝน ทดสอบ ประลองกำลัง 

เกมส์ที่ว่าก็ปล่อยพวกเด็กๆเข้าไปในอารีน่า จำลองสถานที่ไว้ แล้วให้กำจัดกันเอง คนสุดท้ายที่รอด คือผู้ชนะ

เนื้อเรื่องก็ตามนั้น หาทางกำจัดกัน

แต่ตัวเอก ดันเป็นคนดีเกิ๊น  สิ่งที่แคทนิสทำลงไป เหนือความคาดหมายของเบื้องบนทั้งนั้น

ทั้งปกป้องหนูริว 

อยู่กันหนูริวในวาระสุดท้าย ทำศพให้

คือคนในเกมส์มันต้องเอาตัวรอด ต้องฆ่าฟันเพื่อชีวิต ไอ้การที่แคทนิสมีน้ำใจ มันไปกระทบใจใครหลายๆคนอยู่แล้ว สิ่งที่เธอทำไปจุกประกายผู้คนที่เป็นเบี้ย (อย่างที่ตาหนวด ปธน พูด เขต 10 11 12 นั้นก็แค่เบี้ยล่าง อย่าไปให้ความหวัง ไม่งั้นเดี๋ยวจะซวย) ทำให้ผู้คนลุกฮือขึ้นมาประท้วงกัน

หนังทำให้เราเห็นชนชั้นอย่างชัดเจน

คนใน Capital อยู่อย่างหรูหรา สะดวกสบาย อาหารการกินสมบูรณ์ ในขณะที่เขต12ของแคทนิส อดอยาก แค่ขนมปังชิ้นนึงยังไม่มีกิน

คนใน Capital ยินดี กับเกมส์นี้ เห็นชีวิตคนเป็นเรื่องสนุก น่ารังเกียจชะมัดยาด

ไอ้คำโปรยที่ว่าเกมส์ตั้งขึ้นมาเพื่อไม่ให้เกิดสงคราม มันไม่น่าเชื่อถือเอาซะเลย  กลับกลายเป็นเรื่องสนุกของคนอีกชนชั้นที่อยู่อย่างสบาย ชีวิตนั้นไม่มีค่าเลยหรือไร

คนเบื้องบนกำหนดกฎเอาเองเล่นๆ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา แหม่ เหมือนอะไรในสภาไม่มีผิด

ในตอนท้าย กฎเปลี่ยนเป็น หากผู้ร่วมเขตทั้ง2คนรอด...ทั้งคู่จะชนะ กฎนี้ตั้งมาเพื่อแคทนิสและพีต้า หลอกให้ทั้งคู่จับมือกันรอด เรียกเรทติ้งคนดู

พอรอดเข้าจริง กลับเปลี่ยนกฎเฉยเลย

แคทนิสก็เล่นวิธีที่ทำเอาอึ้ง แบ่งเบอรี่พิษกัน ประมาณว่า กินหมดนี่ละ จะได้ไม่มีใครชนะ ไม่ต้องฆ่ากันเอง (คล้ายๆ โรมิโอ จูเลียตเลยว่ามั้ย)

พอจะกิน...

ก็มีเสียงให้หยุด

สะใจอ่ะ

ในตอนท้ายเรื่อง แคทนิส และพีต้าขึ้นเวทีไปสัมภาษณ์อีกครั้ง

แคทนิสเปลี่ยนไป

นิดหน่อย แต่ก็เปลี่ยน จากคนที่ใสๆ กลายเป็นแคทนิสที่โกหกได้หน้าตาเฉย (ตอนตอบคำถามเอาใจผู้ชม)  

เราได้แต่หวังว่าแคทนิส คนดี จะไม่เสียคนจากกมส์นี้ จากการที่เธออยากลืมมันไปซะ

จากหนังเรื่องนี้

เราเห็นความเหลื่อมล้ำอย่างชัดเจนมากๆ  มากจนคิดว่าถึงมีเกมส์บ้าๆนี่ ไม่วันใดวันหนึ่ง คนในเขตจนๆ ต้องลุกออกมาต่อต้านอยู่ดี เพราะความไม่เท่าเทียมนี้มีอยู่มากเกินไป  

อาจเพราะเกมส์นี้มีมานาน 74 ปี ทำให้คนที่สุขสบาย เห็นมันเป็นเรื่องขำๆ เป็นreality show เหมือน เอเอฟ เหมือนเดอะสตาร์ ทั้งที่มีชีวิตเป็นเดิมพัน 

ระหว่างเกมส์ที่เลือกคนบริสุทธิ์มาฆ่ากันเอง กับสงครามที่เกิดขึ้นจากความอยาก(โลภ โกรธแค้น ความศรัทรา ฯลฯ)... อันไหนมันจะเลวร้ายกว่ากันนะ?