โลกที่มืดและหม่น
ฉันเป็นคนที่ร่าเริง ตลก แต่ลึกๆ ในใจฉัน มันแตกสลาย ไม่รู้มันเริ่มเมื่อไหร่ ตอนเด็กๆ ฉันคิดว่าฉันมีพร้อม ฉันเรียนเก่ง มีครอบครัวอบอุ่น แม้ฐานะทางบ้านนจะไม่รวย แต่ฉันก็ไม่เคยรู้สึกขาด หรือด้อยกว่าคนอื่นซักเท่าไหร่
ไม่แน่ใจว่ากี่ขวบ แต่ตอนเรียนประถมได้ล่ะมั้ง เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกไม่โอเค แม่บอกว่าพ่อขอหย่า ฉันงง เคยดูแต่ในละคร มันเกิดขึ้นจริงๆ กับบ้านเราได้ไง พ่อไปทำงานตลอด กลับดึกก็ทำโอที เสาร์-อาทิตย์ก็ทำโอที จะมีหย่าได้ยังไง นั่นคือสิ่งที่เด็กคนนึงคิด ใครจะรู้ว่าพ่อตัวเองโกหก !!! แต่แม่ก็ประคับประคองจนผ่านมาได้ ฉันไม่รู้หรอกว่าอย่างไร รู้แค่ว่าฉันดีใจที่ไม่ต้องเป็นเด็กกำพร้า พ่อแม่หย่ากัน
หน้าที่ฉันคือการเรียน และฉันก็ทำมันออกมาได้ดี สอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ต้องการ ในคณะที่ต้องการ ชีวิตวัยรุ่นเริ่มต้น อิสระ และการอยู่หอ มันคือโลกใบใหม่ อยากทำอะไร กินตอนไหน เที่ยวดึกๆ ทำตัวที่คิดว่าเจ๋ง บนพื้นฐานของเด็กดีมาตลอดอย่างฉัน แย่ที่สุดคือการกินเหล้า
ผลออกมาคือเละ ไม่ได้ทำตัวเหลวแหลก ที่เละคือการเรียนและเกรดเฉลี่ย คนที่เรียนห่วยสุดตลอดชีวิตคือเกรด 3.42 แต่มาได้ F ในเทอมเแรกของรั้วมหา'ลัย ยังไงก็ตาม ฉันพยายามประคับประคองจนจบมาได้ในเวลา 4 ปี กับเกรดเฉลี่ยแสนกระท่อนกระแท่น
น่าเสียดาย คนที่ฉันรักที่สุดมาจากไปตอนเรียนปี 4 เทอมสุดท้ายก่อนฉันจบไม่กี่เดือน หลังจากที่ทนทรมานกับมะเร็งร้ายมาระยะนึง แม่ก็ไม่ต้องเจ็บปวดอีกแล้ว กลายเป็นฉัน ที่ต้องเจ็บปวด และเสียใจกับสิ่งที่เกิดหลังจากนั้น
ด้วยวัย 20 บางคนมองว่าโต แต่สำหรับฉันยังอ่อนด๋อยเหลือเกิน รับมือกับเรื่องพ่อจะเริ่มความสัมพันธ์กับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนแม่ในระยะเวลาไม่กี่เดือนหลังแม่ตาย สงครามจิตวิทยาของนังกากี เรียกแบบนี้ควไม่ผิด เพราะลูกผัวของตัวมันอยู่ทนโท่ ยังอยากจะได้ผู้ชายเมียตายหม้ายหมาดๆ มาทำผัว แต่ตบมือข้างเดียวคงไม่ดัง ถ้าพ่อของฉันไม่สานสัมพันธ์ เรื่องมันคงไม่เกิด นังนั่นเที่ยวป่าวประกาศว่าพ่อฉันจะเอาเงินประกับชีวิตแม่ไปแต่งงานกับมัน
ยายของฉันน่าสงสารที่สุด ลูกตายก็ช้ำใจแล้ว มาเจอนางร่านป่าวร้องจะยึดตัวลูกเขย แล้วยายจะอยู่บ้านนี้ในฐานะอะไร ยายคงคิดแบบนี้ ยายเลยหนีออกจากบ้าน ด้วยวัยย่างเลข 8 สังขารก็ไปตามกาล หอบหัวใจช้ำๆ ไปตายเอาดาบหน้า สุดท้ายตามยายเจอ เพราะเพื่อนของฉันเที่ยวโทรไปเช็คตามสถานสงเคราะห์ต่างๆ ฉันไปรับยายกลับมา แต่ยายพยายามหนีไปอีก เลยต้องให้ยายไปอยู่บ้านป้า
เหตุการณ์ยุ่งเหยิงมากขึ้น เพราะความรู้สึกไม่มั่นคงที่พ่อยัดเยียดให้ทุกคน ข่าวว่าพ่อจะแต่งงานใหม่ ที่มีคนจงใจให้โลกรู้ ทำให้ญาติทางแม่ เริ่มเรียกร้องเงินทอง หรืออะไรก็ตามที่แม่เคยหยิบยืมไป หรือเคยลงขันช่วยกันซื้อที่ ที่สุดท้ายไม่ได้ผ่อนต่อปล่อยให้หลุดไป ที่ก็ไม่ได้ เงินก็สูญ
พ่อมองว่าญาติทางแม่จะมาเอาเปรียบมากเกินไป ทั้งๆ ที่พ่อก็พยายามช่วยเหลือมาตลอด สุดท้ายก็ห่างๆ กันออกไป หลังจากที่ยายเสียชีวิต ส่วนนางดอกคนนั้น จบกับพ่อของฉันในเวลา 6 ปีต่อมา ไม่มีงานแต่งงาน ไม่มีการย้ายเข้า ไม่มีอะไรทั้งนั้น เพราะฉันไม่โอเค และพ่อก็ยอมรับฟังฉัน ฉันไม่เข้าใจโลกของผู้ใหญ่หรอก มันซับซ้อน แต่สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้จากเรื่องนี้คือ ในโลกนี้ ฉันไม่สามารถไว้ใจใครได้ซักคนเดียว แม้กระทั่งพ่อของฉัน ทุกคนพร้อมจะทรยศ พร้อมจะหักหลังฉัน มีแต่การโกหกหลอกลวง ฉันจะไม่ให้ใจใครไป 100% ไม่มีทาง
วันเวลาผ่านใจ เหมือนฝันร้ายในชีวิตฉันมันจางลง ฉันไม่กลับไปคิดเรื่องเดิมๆ ฉันให้อภัยพ่อ และไม่พูดถึงเรื่องนางดอก หรือเรื่องที่พ่อโกหกฉัน ทำราวกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นมา ...
ฉันคบหากับผู้ชายคนนึง ที่รู้จักกันทางอินเตอร์เนท มันไม่ใช่เดทกับคนทางเนททั่วๆ ไป ที่แชทกันแลัวออกไปเจอตัวจริง แล้วสุดท้ายก็จบ แต่คนนี้แตกต่างออกไป ฉันจึงลองเปิดใจ เปิดตัวเอง แล้วเราก็คบหนัากัน ไม่นานนัก ฉันเสี่ยงอีกครั้ง ย้ายไปอยู่ด้วยกันกับเค้า ไม่มีการแต่งงาน ไม่มีพิธีรีตรองอะไรทั้งนั้น เราอยู่กันแบบเพื่อน เรียนรู้กันไป แน่นอนว่าเค้าไม่เพอร์เฟค ฉันเองก็ไม่ ในทางตรงกันข้าม ข้อเสียเราเพียบ ทั้งคู่เลย แต่เราก็ยังอยู่ด้วยกัน เข้าปีที่ 6 แล้ว
ฉันไม่รู้เลยว่า หลังจากที่ฉันออกไปมีชีวิตของตัวเองแล้วจะทำให้พ่อเหงา เพราะฉันไปหาพ่อทุกวัน บ้านเราไม่ไกลกัน ฉันไปกินข้าว พูดคุย พ่ออยากทำอะไรฉันพร้อมสนับสนุน ยกเว้นเรื่องเดียวคือมีเมีย ฉันไม่โอเค ให้ตายก็ไม่โอเค ฉันโลกสวย ยอมรับเลย โลกของฉัน คนเราต้องมีรักเดียว รักใครก็รักคนนั้นไปจนตาย มันไม่ได้มีแค่ในนิยาย ในชีวิตจริงมีให้เห็นเยอะแยะไป พ่อเราต้องเป็นแบบนั้น
แต่มันไม่เกิดกับความรักของพ่อและแม่ของฉัน ฉันคงลืมไป ว่าพ่อเคยทำอะไรไว้บ้าง ความต้องการคนเราไม่มีที่สิ้นสุด แต่ฉันหวังว่ามันจะเหมือนทุกครั้ง ที่พ่อจะแคร์ความรู้สึกของฉัน จะกิ๊กเล็กกิ๊กน้อย จะซื้อกินให้อิ่มชั่วครั้งชั่วคราวฉันไม่เคยหวงห้าม แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ มันเลวร้ายสุดๆ พ่อไม่แคร์ฉันเลย บอกกับผู้หญิงคนนั้นว่าฉันเป็นแค่ข้อด้อยในชีวิตของเค้า อ้อนวอนขอความรักหญิงสาวที่แก่กว่าฉันไม่กี่ปี สุดท้ายพ่อก็แต่งงาน โดยไม่บอกฉันเลย บอกฉันก่อนหน้าที่จะพากันย้ายเข้ามาอยู่ 2 วัน
ฉันโคตรเสียใจ ใจมันแตกสลาย ความรู้สึกมันแย่ แย่มากๆ โคตรของโคตรจะแย่ ในโลกนี้ พ่อคือคนที่ฉันคิดว่าจะไม่มีวันทำร้ายฉัน คนที่ฉันเชื่อใจเกือบ 100% ทำกับฉันแบบนี้ ทั้งๆ ที่รู้ว่าฉันไม่โอเค ให้ตายยังไงก็ไม่โอเค แต่เค้าไม่แคร์ ใครบอกว่าความรักของพ่อแม่ ไม่มีเงื่อนไขไง มันไม่จริงเลย สำหรับฉันมันไม่จริง
ทุกวันนี้ มีชีวิตอยู่เพื่ออะไรรู้มั้ย อยู่เพื่อเลี้ยงดูหมาเท่านั้น ฉันจะไม่ทิ้งหมา แบบที่พ่อทิ้งฉัน นอกจากแค่ให้อาหาร ให้ที่อยู่แล้ว หมาต้องการความรักและเอาใจใส่ ฉันจะเลี้ยงมันให้ดีจนกว่าไม่ใครก็ใครจะตายไปข้างนึง แต่ฉันอยากให้หมาตายก่อน ถ้ามันตายที่หลัง มันคงลำบาก
ถ้าไม่มีหมา ฉันคงจะหนีไปอยู่ที่ไกลๆ คนเดียว ที่ที่ไม่มีใครรู้จักฉัน ไปใช้ชีวิตอยู่อย่างเงียบๆ จะไม่ยุ่ง ไม่สุงสิงกับใครทั้งนั้น แล้วก็ตายจากโลกนี้ไปอย่างเงียบๆ จบไปซักที
Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2558 |
|
1 comments |
Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2558 2:35:30 น. |
Counter : 873 Pageviews. |
|
|
|