แมวตัวแรกของชีวิต

เหมียวเป็นแมวตัวแรกที่ได้เลี้ยง

ตอนเล็กๆๆ เหมียวเป็นแมวที่สวยมากๆๆ สีเหมือนสีสวาดเลย เจอที่แถวๆๆ ป้ายรถเมล์

ตอนนี้พาปุ้มปุ๋ยไปตัดขนที่คลินิก กำลังจะกลับบ้านก็ได้ยินเสียงแมวร้อง ก็มองๆๆ หา เห็นเหมียวนั่งตัวสั่นๆ อยู่ ก็เลยเข้าไปอุ้ม ขึ้นมาดู ก็สงสาร แต่จะทำไงดีอะ แม่ไม่ให้เลี้ยงแมว แต่ก็อยากเลี้ยง เพราะสวยถูกใจมากๆๆ ก็เลยตัดสินใจโทรไปอ้อนแม่

นก : อัลโหล แม่จ๋า นกเจอแมวตัวนึงน่าสงสารมาก นั่งอยู่ข้างถนน นกเอากลับบ้านนะ
แม่ : ไม่เอาอะ ไม่ชอบแมว
นก : น่านะแม่ เดี๋ยวนกเลี้ยงไว้บนห้องไม่ให้ลงมาข้างล่างหรอก
แม่ : ไม่เอาหมา 3 ตัว ก็เยอะจะตายอยู่แล้ว
นก : น่านะ น่านะ น่านะแม่ สวยมากเลยนะแม่ แม่เห็นแล้วต้องชอบแน่ๆๆ เลย
แม่ : ไม่เอา ไม่ชอบหรอก

คุยกันอยู่นานแม่ก็เลยทนรำคาญไม่ไหว ก็บอกว่าอยากเอามาก็เอามา เย้ๆๆๆ


และแล้วก็อุ้มกลับบ้าน โดยมือข้างนึงอุ้มปุ้มปุ๊ย อีกมือนึงอุ้มเหมียว ดูท่าทางเหมียวจะกลัวมาก เอาเล็บจิกเนื้อตลอดทางเลย

พอมาถึงบ้านแม่เห็นเหมียวเท่านั้นแหละ สวยจริงๆๆ ด้วย ไหนดูซิ ว่าตัวผู้หรือตัวเมีย ถ้าตัวผู้ไม่เลี้ยงนะไม่ชอบ

เท่าที่ทุกคนในบ้าน+ข้างบ้าน ดูแล้วก็สรุปว่าเหมียวเป็นตัวเมีย แม่ก็เลยอนุญาตให้เลี้ยงได้ เย้ๆๆๆ

จากนั้นก็เอาขึ้นไปไว้บนห้อง แล้วก็มานั่งนึกๆๆ ว่าเอ๊ะ เลี้ยงแมวต้องมีไรบ้างหว่า...

อ๋อ มี กระบะทราย อาหาร น้ำ

สำคัญสุดจะหากระบะทราย กะทรายที่ไหนหละตอนนี้ มืดแล้วด้วย งั้นเอางี้แล้วกัน

เอากล่องกระดาษ ใส่ทรายก่อสร้างไปก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยไปซื้อกระบะทราย+ทรายแมวที่เซ็นทรัล

รูปนี้ตอนมาอยู่วันแรก


เหมียวเป็นแมวที่เก่ง+ฉลาดมาก ไม่กลัวอะไรเลย หมาก็ไม่กลัว ช่วงนั้นบรรดาหมาๆ ตกกระป๋องไปเลย

รูปเหมียวตอนเด็ก

เหมียวเป็นแมวตัวแรก ก็เลยได้ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆๆ ไม่ว่าจะไปไหนก็จะพาเหมียวไปด้วยตลอด เหมียวไม่กลัวรถ พานั่งรถ เหมียวก็วิ่งเล่นในรถ นอนในรถได้อย่างสบาย

ที่จำได้ว่าพาไกลๆๆ ก็มี...

ไปแคมป์ ที่ น้ำตก เจ็ด คด โป่ง ก้อน เซ้า ไปถึงก็ปล่อยเหมียวเดินเล่นแถวๆๆ เต้นท์ เหมียวก็ไม่กลัวอะไรเลย คนก็ไม่กลัว เด็กๆ ชอบกันใหญ่เลย พากันเล่นกับเหมียวอย่างสนุกสนาน แล้วพอตอนไปเดินป่า ก็เอาเหมียวขังไว้ในเต้นท์ เพราะกลัวหาย แต่ที่ไหนได้....

วันนั้นพวกนกกลับหลงป่าซะเอง ตลอดทางที่หลงป่าคิดถึงเหมียวตลอด ว่าเหมียวจะเป็นไงบ้าง อยู่ในเต้นท์ตั้งหลายชั่วโมงแล้ว ถ้ากลับไปเหมียวตายไปนกคงจะเสียใจไปตลอดชีวิต หรือถ้ากลับไปแล้วเหมียวทำเต้นท์พังหละ จะทำไง ตลอดทางที่หลงป่าก็คิดถึงเหมียวตลอด แล้วก็คิดว่าตัวเองจะรอดออกจากป่านี้ไปได้ไหมเนี่ย แต่ผลสุดท้ายเราก็หาทางออกจนได้ แต่เป็นทางออกอีกจังหวัดนึง โอ้วพระเจ้า นี่ฉันเดินข้ามจังหวัดเลยหรือนี่ ออกจากป่ามาก็มืดแล้ว กว่าจะหารถให้ไปส่งตรงที่กางเต้นท์ได้ ก็ต้องหลายชั่วโมง กลับไปถึงรีบไปเปิดเต้นท์ อย่างใจระทึก กลัวว่าเหมียวจะเป็นไร ที่ไหนได้ นอนหลับอย่างสบายใจเฉิบ ไม่ได้รู้เลยว่าแม่มันไปลำบากแค่ไหน แล้ววันรุ่งขึ้นก็พาเหมียวไปเขาใหญ่ พอไปถึงทางเข้า เขาบอกว่าห้ามนำสัตว์เลี้ยงเข้าไป แต่จะให้ทำไงอะ ในเมื่อพาไปแล้ว ก็เลย เอาผ้าคลุมไว้ แล้วขับรถเข้าไป ไปหาที่กางเต้นท์ ก็ไม่กล้าเอาเหมียวออกมาเพราะกลัวเจ้าหน้าที่เขาจะเห็น แล้วจะปรับเงิน+ไล่ออกไป แต่ก็สงสารอยู่ดี เลยพาออกไปเล่นแถวน้ำตก ไกลๆๆ หน่อย บรรยากาศดีมากๆๆ แล้วนกก็เผลอหลับไปพร้อมๆๆ กับเหมียว ช่างมีความสุขเหลือเกิน

หลังจากที่หลับไปนานเท่าไรไม่รู้ พอตื่นขึ้นมา หัวใจแทบสลาย เพราะเหมียวหายไป เดินตามหาจนทั่วก็ไม่เจอ หายไปไหนเนี่ย แอบอยู่ตรงไหนออกมาเร็ว อยากเป็นแมวป่าหรือไง หาอยู่หลายชั่วโมงก็ไม่เจอ ผลสุดท้ายสิ่งที่ทำได้อย่างเดียวคือ....

ร้องไห้

พวกพี่ๆๆ ที่ไปด้วยเห็นร้องไห้ไม่หยุด เลยสงสาร พาเหมียวมาให้ โอ้ ลูกรักไปไหนมา แม่เป็นห่วงแถบตาย เหมียวทำหน้าไม่รู้เรื่องไรเลย เราก็งงๆๆ

และแล้วพวกพี่ๆๆ ก็เฉลยว่า เหมียวไม่ได้หายไปไหน แต่พวกเขาเอาไปซ่อน เพื่อแกล้ง มันน่านักเชียว มาด้วยกันแล้วยังจะแกล้งกันอีก จำไว้เลย ฮึม!!

ครั้งต่อไปที่จำได้ว่าพาไปคือ... ไปเกาะสมุย

ตอนนั้นไปหลายจังหวัดมากๆๆ ประจวบ ชุมพร นครศรีฯ แล้วที่สุดท้ายที่ไปคือ เกาะสมุย

เหมียวก็ยังเหมือนเดิมคือไม่กลัวไรเลย พาไปถึงทะเล ก็เดินเล่นบนชาดหาดอย่างมีความสุข ตอนกลางคืนมีปิ้งๆๆ ย่างๆๆ กัน เหมียวก็เดินไปอ้อนคนนู้น คนนี้ขอกิน ไปตามเรื่องตามราว ไปครั้งนี้นึกว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็มีจนได้ คือพี่คนนึง เขานิสัยไม่ดี เขาหมั่นไส้เหมียว ก็เลยเอาไฟแช็ค เผาหนวดเหมียว ตอนแรกก็ไม่รู้ แต่มาเห็นอีกที เอ๊ะ ทำไมหนวดเหมียวแปลกๆๆ ก็เลยถามพี่ๆๆ ก็ไม่มีใครยอมบอก จึงต้องไปคาดคั้นกับคนที่ต้องบอกแน่ๆๆ เลยได้ความมาว่า เหมียวโดนเผาหนวด เท่านั้นแหละ

" วงแตก "

น้องนกผู้น่ารัก กลายร่างเป็นแม่มด ทันที แต่แทนที่พวกพี่ๆๆ จะสำนึกตัวกันไม่มีหรอก ดันชอบใจซะอีก สรุปคืนนั้นทำไรไม่ได้ ได้แต่โกรธอย่างเดียว แล้วก็หมายหัวไว้ว่า แค้นนี้ต้องชำระแน่ๆๆ

และแล้วเวลาที่จะชำระแค้นก็มาถึง ตอนนั้นไปกางเต้นท์ที่ทุ่งแสลงหลวงมั้ง (ไปหลายที่จัดจำไม่ค่อยได้) พี่คนที่เคยเผาหนวดแมวนอนเล่นอย่างสบายใจเฉิบ แล้วคงจะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว แต่นกไม่เคยลืม หยิบไฟแช็กขึ้นมาจุด แล้วก็ค่อยๆ ลนที่ขนหน้าแข็ง ที่ละนิดๆ จนไหม้ไปเป็นแถบๆๆ กว่าเขาจะรู้สึกก็ไหม้ไปเยอะแล้ว เขาโวยวายใหญ่เลยบอกนกเล่นอะไรไม่รู้ นกก็เลยทบทวนความทรงจำให้ เขาก็ร้อง อ๋ออออออออออออ นานขนาดนี้แล้วยังจำได้อีกเหรอ เอาเป็นว่าหายกันนะ

โอเชหายกัน

หลังจากนั้นก็ไม่ได้พาเหมียวไปเที่ยวไหนแล้ว เพราะเริ่มมีแมวเพิ่มขึ้น ถ้าพาตัวไหนไปตัวเดียว เดี๋ยวจะอิจฉากัน ก็เลยต้องอยู่บ้านหมดทุกตัว ส่วนแม่มันก็เที่ยวตลอด

" เป็นลูกแม่ต้องอดทนนะลูก "

อยู่บ้านเหมียวจะสนิทกับออเร้นจ์มากๆๆ ไม่ว่าทำไร ก็จะทำอยู่กัน ตัวติดกันตลอดเวลา

รูปเหมียวกับออเร้นจ์ ตัวติดกันตลอด


เวลานอนเหมียวชอบนอนดูดมือนก แล้วออเร้นจ์ก็จะดูดตรงคอเหมีวอีกที

รูปออเร้นจ์ดูดคอเหมียว


จำได้อยู่ครั้งนึง ว่าวันนั้นนกร้องไห้ ร้องอย่างมากๆๆ เหมียวเห็น แล้วเดินเข้ามา แล้วมาเลียหน้าตรงน้ำตาให้ นกงี้อึ้งไปเลย ขนาดแมวยังรู้เลยว่าเนกเสียใจ แล้วมาปลอบใจนกด้วย ดีจริงๆๆ

ใครบอกว่าแมวไม่รู้เรื่อง นกของเถียงคอแตกเลย ว่า ไม่จริง

ช่วงนั้นอยู่ที่บ้านเก่าก็จะได้นอนกับแมว แต่แม่ก็บ่นทุกวัน เพราะแม่เป็นภูมิแพ้ แล้วก็กลัวว่านกจะเป็นอีกคน

หลังจากนั้นนกก็ย้ายมาอยู่บ้านใหม่ มีห้องแมวเป็นสัดเป็นส่วน เหมียวก็เป็นพี่ใหญ่หัวโจก ที่คอยดูแลน้องๆๆ

นกกับเหมียวอยู่กันอย่างมีความสุข เหมียวจะดุมากๆๆ ถ้านกเอาแมวที่โตแล้วมาเลี้ยง จะโดดกัดตลอด แต่ถ้าเป็นลูกแมว เหมียวจะไม่ว่าอะไร จะเลี้ยงดูน้องอย่างดี

แล้ววันที่นกเสียใจมากที่สุดก็เกิดขึ้น

เมื่อต้นปีนี้เอง ในวันเกิดนก เหมียวหายไปนึงวัน ไปตามหาก็ไม่เจอ ใจไม่ค่อยดีเลย ว่าเหมียวไปไหน นอนไม่หลับ เป็นห่วงกังวลตลอดเลย

ตอนเช้าพอตื่นขึ้นมาก็เปิดม่านหน้าต่างที่ห้องดู ก็เห็นเหมียวนอนอยู่ที่ใต้ต้นเฟื่องฟ้า เห็นเท่านั้นก็ดีใจ รีบลงไปเพื่อจะจับเข้าบ้าน แต่...................

เหมียวไม่รู้สึกตัวแล้ว ไม่หายใจแล้ว

" เหมียวตายแล้ว " ทำไม ทำไม ทำไม ต้องเป็นแบบนี้ ลูกไปทำไรมา ทำไมไม่รีบกลับมาก่อนแม่จะได้พาไปหาหมอได้ทัน จากนั้นก็ร้องไห้ ไปหลายวัน ช่างเป็นของขวัญวันเกิดที่แสนเศร้ามากๆๆ

เหมียวคงรู้ว่าถ้าไปตายที่อื่น นกคงจะเป็นห่วงมากกว่านี้ เลยกลับมาตายที่บ้าน ให้รู้ว่าไม่ได้ไปไหนนะ เหมียวยังอยู่ข้างๆๆ แม่เสมอ วันนั้นกว่าจะฝั่งเหมียวก็เย็นเลย เพราะในใจคิดว่า เผื่อเหมียวจะฝืนขึ้นมา แต่ก็ไม่ฝืน

ตอนนี้เหมียวคงนอนหลับสบายอยู่ที่ใต้ต้นมะม่วง หรือไม่ก็อยู่บนสวรรค์ ที่คอยมองดูแม่อยู่

แม่อยากบอกว่า แม่รักเหมียวมากที่สุด แล้วก็จะรักตลอดไป ถ้าชาติหน้ามีจริง เราคงจะได้เกิดมาเจอกันอีก

" แม่รักเหมียวนะ "




เหมียวจะอยู่ในใจแม่ตลอดไป...

Create Date : 05 กรกฎาคม 2549		11 comments
Last Update : 14 กรกฎาคม 2549 10:13:09 น.
Counter : 2866 Pageviews.
Share Tweet