ปล่อยวาง และปล่อยผ่าน...
ทำลืมๆ ไปบ้าง.. เพราะคนเรามาจากหลายแหล่ง มาจากหลายความคิด หลายพ่อหลายแม่..

เขาอาจมีปม เราอาจเคยเข้าไปอยู่ในชีวิตเขา คลายปมของเขา... พอเราไม่อยู่ ปมนั้นเลยขมวดขึ้นมาใหม่..

จากประสบการณ์
เขาคิดว่า เวลาเรามีปัญหา เราไปหาเขา.. ใช้เวลากับเขา
เวลาเราไม่มีปัญหา เราไม่ได้ใช้เวลากับเขา

แต่ทั้งหลายทั้งปวง เพราะความที่เขาเป็นอย่างนั้น... ไม่ใช่ความผิดของเรา.. เพียงแต่เขายึดติดกับเรื่องบางเรื่องมากเกินไป.. ไม่รู้จักปล่อยวาง...

เราต้องปล่อยวาง.. อย่าถือมั่นกับสิ่งที่เกิด

^
^

ด้วยเหตุบังเอิญหรือเปล่า ก่อนจะเลื่อนมาอ่านเม้นท์ของคนแรก ...เราก็คิดแบบนี้อ่ะค่ะ เรื่องของการ

"ปล่อยวาง"

แต่เพิ่มอีกนิดหน่อยคือ ยังโชคดีนะค่ะที่ยังมีคนที่คอยยันให้เรายังเป็นคนเดิมอยู่

เห็นไหมครับ
ไม่ได้เลวร้ายไปซะทั้งหมด
อย่างน้อย ก็มีตั้ง 1 คนแน่ะ ที่คอยสนับสนุนเป็นกำลังใจอยู่ข้างหลัง

เราเองก็เคยรู้สึกอย่างนี้เหมือนกันค่ะ แต่สักวันหนึ่งเราจะคิดได้ว่า มันไม่เลวร้ายไปซะหมดหรอก มันอาจไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก้อด้ายแต่หากมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เราก็ต้องเข้มแข็ง เพื่อตัวของเราเอง
สู้นะคะ เพราะเราเองก็สู้ และชนะมันได้ค่ะ

สู้ ๆ น๊า ทุกอย่างผ่านมา และมันก้อจะผ่านไป เป็นกำลังใจให้เข้มแข็ง ค่ะ

หากเราชนะใจตนเองแล้ว ไม่มีอะไรยากแล้วค่ะ

ยิ้ม ๆ ไว้ค่ะ "หนับหนุนความคิดพี่บิ๊กค่ะ"

หลายครั้งเหมือนกันที่เรารู้สึกว่าจะถูกกลืนไปกับสังคมโดยที่เราไม่ได้เต็มใจแม้แต่น้อย ความรู้สึกหดหู่ก็ทับถมในใจที่ละนิดๆ



แต่เหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเราไม่ว่าจะเป็นเรื่องใหญ่รึเรื่องเล็กน้อยก็ล้วนแต่มีหลายมุมหลายด้าน ลองมองให้เจอด้านดีๆมุมดีๆนะคะ กำลังใจที่กล้าแข็งที่สุดต้องมาจากตัวเราข้างในค่ะ


เป็นกำลังใจให้นะคะ

เราไม่ได้เป็นจุดศูนย์กลางโลกค่ะ
อะไรๆเลยไม่เป็นไปตามใจที่เราคิด

ช่างมันเถอะค่ะ
เดี๋ยวก็ดีเองนะ



ปล. รูปในโปรไฟล์น่ารักโคตรๆ

ไม่ลองเป็น "ใจกาแฟๆ" บ้างเหรอ...

มุขควายเนอะ...

ไม่รู้ว่าเข้าใจถูกรึเปล่านะ

แต่ช่วงหลังๆนี่ พี่ก็รู้สึกว่าตัวเองจะถูกดูดหรือถูกหล่อหลอมจากสิ่งแวดล้อมและจากบางกลุ่มในสังคมที่พี่ก้าวเข้าไป

ความรู้สึกคือ ฉันไม่อยากเป็นเหมือนพวกเขา
แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันเหนื่อยใจเหมือนกัน

ไม่คิดว่าผิดหรอกที่คาดหวังจากคนอื่น
พวกเขาคงคาดหวังจากเราเช่นกัน
บางทีมันสวนทางกันเพราะอุดมการณ์หรือความคิดหรืออะไรก็ตาม

มันค่อนข้างจะทำยากอยู่ในการเป็นตัวของตัวเองถ้ามันแย้งกับสภาพแวดล้อม แต่พี่คิดว่าคุ้มที่จะทำนะ

ปล. อาการชา ไม่นานมันมักจะหาย

ปล.2 มุขกาแฟนี่

ปล่อยวาง ค่ะน้องเล็ก

ไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยากค่ะ

โถ่ๆๆ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป แล้วตัวตนที่สุขสดใสก็กลับมาเอง

เห็นใจนะครับ เรื่องเเบบนี้อธิบายผ่านความรู้สึกยากจริงๆ
ส่วนตัวผมเองสงสัยมีโลกส่วนตัวสูงไปหน่อย เลยไม่ค่อยคิด
อะไรมากมายครับ เวลาถูกมองจากสายตาเเละความคิดของคนอื่น

ชอบที่จะคิดว่าทุกวันนี้ หากตัวเองมีความสุข เเละ ไม่ทำให้
ใครเป็นทุกข์เพราะตัวเรา นั่นคือ ความสำเร็จสูงสุดเเล้วครับ

สบายใจขึ้นรึยังคะ ..

ผ่านมาเดือนกว่าๆๆ
เราน่าจะรู้สึกดีขึ้นแล้ว...
..
เราเก่งและเข้มแข็งได้มากกว่าที่เราคิด...ว่าไหม

ขอต้อนรับกลับบ้านนะคะ .. ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสชัดเจนยิ่งกว่าว่าไม๊คะ ..


ปล จะรออ่านบลอคนะคะ

รักษาสุขภาพด้วยจ้าน้องเล็ก

แอบเห็นข้างนอกแว่บๆจขบไม่ยอมเข้าบ้าน .. อิอิ



สวัสดีปีใหม่ไทยนะคะ

อาทิตย์นี้ไปไม่ได้จริงๆค่ะ ปั่นรายงานอยู่2ฉบับ


ดูบอลกันให้สนุกนะคะ

...ฟังเพลงเฉลียงไหมครับ...
ชื่อเพลง..
..
พรุ่งนี้ยังมี..
...

ไปรมควันบุหรี่ ด้วยแอร์เย็นๆ และเพลงดังๆ

สนุกไม๊น้า....